مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ماشینی: این کتاب در مورد ظهور یک تصوف فعال جدید در جهان اسلام از قرن شانزدهم به بعد است که بر مسئولیت شخصی برای عملی کردن هدایت های خداوند تأکید دارد. این به طور خاص بر تحولات در مرکز امپراتوری عثمانی تمرکز می‌کند، اما همچنین در نظر می‌گیرد که چگونه ممکن است تحت تأثیر ارتباطات و مشارکت‌های گسترده‌تر مردان عالم و مقدس قرار گرفته باشند و چگونه نفوذ آنها از امپراتوری عثمانی به جنوب آسیا در سال جاری گسترش یافته است. خاص تمرکز فوری بر جنبش قادی‌زادلی است که از سال‌های 1620 تا 1680 در استانبول شکوفا شد و علیه علمای فاسد و صوفیان غیرقانونی به مبارزه پرداخت. هدف این کتاب بررسی رابطه بین مجالس الابرار مجالس احمد الرومی الاقصاری و عقاید قادیزاده است تا هم نویسنده و هم جنبش را در محیطی عثمانی، حنفی و صوفی قرار دهد. با این کار، هم در آشکار کردن نوشته‌های الاقصاری و هم از نظر روش‌شناختی، حداقل در مطالعات عثمانی، در استفاده از مقایسه‌های متنی خط به خط برای تعیین وام‌گیری‌ها و تأثیراتی که الاقصاری را به قرون وسطی اسلامی مرتبط می‌کند، زمینه جدیدی را می‌گشاید. متفکرانی چون احمد ب. تیمیه و ابن قیم جوزیه و نیز به چند تن از نزدیکان معاصر. مهم‌تر از همه، این کتاب در نهایت به دوگانگی شدید اصلاح‌طلبی قادی‌زادلی و تصوف پایان می‌دهد، دوگانگی که به استثنای اندک همچنان ستون اصلی ادبیات موجود است.

ترجمه ماشینی: شعر عرفانی امام خمینی (ره) چکیده همه صفات و ابعاد شخصیتی آن حضرت است. زیرا روح پرتلاطمش همه گوشه ها و آفاق را دیده است و چراغ های شخصیتش در همه ایستگاه ها تابیده است. در عین حال، اشعار امام، تنها رازهای ناگفته اوست که در این دنیا مخاطبی برای آن وجود نداشت، زیرا تنها کلمات می توانستند سنگینی این اسرار ناشناخته را تحمل کنند. کلام نعمت الهی برای بشر است و ارتباط خداوند با انسان از طریق کلام است. کلمات برای او «چاهی» بود تا سرش را بگذارد، مانند حضرت علی (ع) و اسرار نهفته خود را در آن زمزمه کند. این گونه بود که آیات امام خمینی شکل می گرفت و گهگاه شعر می سرود. از آنجا که اشعار امام در بیان و معنا عارفانه و شخصیت عرفانی او بی نهایت بوده، غزلیات و قصیده هایش دارای لایه های متعددی است و هر خواننده ای به اندازه ظرفیت فهم خود از این اقیانوس بصیرت و معنا برخوردار است. دشمن کینه توز و جاهل و بی فرهنگ که طبیعتاً از این مفاهیم آگاهی و درک بسیار کمی دارد و آنها را آنگونه که می اندیشد به معنای عشق می شمارد، در این اشعار اصطلاح عشق را آن گونه می داند که افراد مبتذل از آن می اندیشند و اصطلاح دوست، به معنایی گرفته می شود که افراد مبتذل آن را به معنای آن می دانند.

ترجمه ماشینی: غالباً تصوف را بعد عرفانی اسلام می دانند و بسیاری از آثار بر ماهیت «تجارب عرفانی» و رابطه انسان و خدا متمرکز شده اند. با این حال تصوف پاسخی انسانی به طیف وسیعی از زمینه ها و شرایط بود. این واقعیت که صوفیان در جامعه زندگی می کردند و با جامعه تعامل داشتند، نیاز به راهنمایی در مورد نحوه رفتار دارد. این کتاب رشد تصوف ایرانی را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که آن یک فلسفه عملی روزمره است و نه صرفاً یک پدیده متافیزیکی. نویسنده به بررسی اخلاق فتووات (یا جوانمردی)، یک رمز افتخار ایرانی که بر وفاداری، فروتنی، سخاوت و شجاعت تاکید دارد، می پردازد. اگرچه به ناچار برخی از صوفیان این رمز افتخار را معنوی کردند و آن را در رابطه خود با خدا به کار بردند، این اخلاق همچنان در رفتار صوفیانه در سطحی پیش پا افتاده تر نفوذ می کرد، که با پیوندهای قوی بین صوفیان و برخی مشاغل مشخص می شد. این کتاب با تکیه بر تحقیقات میدانی در ایران و همچنین تحلیل دقیق متون عربی و فارسی و مطالب جدیدی که در سال‌های اخیر در ایران منتشر شده است، اولین کتابی است که به زبان انگلیسی تاریخچه فتووت فارسی را ارائه می‌کند. این کتاب کمک مهمی به مطالعه تصوف فارسی و در زمینه‌های اسلام، تاریخ و دین است.

عقلاء مجانین چهره هایی بودند شگرف و مجمع اضداد که از سویی به واسطه‌ی رفتار نامتعارفشان در عداد دیوانگان جای گرفته و از دیگر سو بدلیل سخنان حکیمانه و مواعظ ارزش‌مند در شمار حکیمان قلمداد شده‌اند.ایشان به‌واسطه‌ی عواملی چند چون زهد و ریاضت شدید ، هول و هراس از مرگ و قیامت و عذاب الهی و یا دریافت ناگهانی واردات غیبی‌ای که فراتر از ظرفیت روحی ایشان بوده دچار نوعی جنون یا شیدایی و سرگشتگی ‌می‌شده‌اند. مواجهه با تجلی الهی و ایجاد حال جذبه که به نوعی موجب زوال عقل و از دست دادن قوه‌ی تدبیر در انجام امور زندگی می‌شده و یا مسبب محجوبی و مستوری عقل جزوی و عافیت اندیش و حسابگر آدمی می‌گردد ، سبب می‌شود تا مادامی که سالک به حال طبیعی خود برنگشته و تکلیف را تعقل نمی‌کند در انجام واجبات دینی و عبادی خود رخصت داشته باشد. علاوه بر این در پی این معافیت و معذوری نوع کلمات و سخنان ایشان با خداوند نیز بیش از آنکه رابطه‌ی عاشقانه عبد و رب را تداعی نماید، نوعی رابطه دوستانه با خداوند به حساب می‌آید که در بادی امر گستاخانه و به دور از ادب به نظر می‌رسد.اگرچه پیدایش عقلاءمجانین را نمی توان به دوره تاریخی یا سرزمین خاصی محدود و مقید کرد و هر زمان که امکان حضور عوامل موجده‌ی جنون فاهم آید ما با این دست افراد مواجه خواهیم بود ؛ اما به نظر می‌رسد که این افراد عمدتا متعلق به قرن اول تا دهم هجری بوده و بیشتر در دو حوزه‌ی صوفیان خراسان و بغداد زندگی می‌کرده‌اند.پژوهش حاضر می‌کوشد تا علاوه بر پیشگفتار و خاتمه در قالب چهار فصل با عناوین تبیین مفاهیم عقل و جنون، تبیین جنون الهی و پیامدهای آن ،شرح احوال و گونه شناسی عقلاءمجانین و در نهایت تبیین موضوعی سخنان عقلاءمجانین، جوانب مختلفِ مرتبط با پیدایش این طایفه در تاریخ تصوف بپردازد.

ترجمه ماشینی: در آغاز قرن شانزدهم، زمانی که صفویان کنترل ایران را به دست گرفتند، سیاست و فرهنگ منطقه دستخوش دگرگونی شدیدی شد که پیامدهای آن تا به امروز باقی مانده است. این امپراتوری که توسط نوادگان استاد صوفی صفی الدین اردبیلی (متوفی 1334) تأسیس شد، بخش اعظم ایران را تحت یک نهاد سیاسی واحد با رنگ و بوی مشخص ایرانی و شیعی متحد کرد که آن را از همسایگان سنی ترک و عرب خود جدا کرد. گرچه در دهه‌های اخیر ویژگی‌ها و پیامدهای چندوجهی این دوره از تاریخ ایران موضوع تأمل علمی بوده است، اما تأثیر صفویان بر اسلام عرفانی و «شیعه‌سازی تصوف» که در زمان حکومت آنان آغاز شد، به‌عنوان جنبه‌ای مورد مطالعه قرار نگرفته است. . «عرفان» عطا انزلی در ایران، نسخه اصلاح شده ای از رساله دکتری او (دانشگاه رایس، 2012)، به دنبال پر کردن این شکاف علمی است. خط سیر تاریخی عرفان، مقوله‌ای از عرفان شیعی را در مقابل عرفان عمدتاً سنی که معمولاً به عنوان «تصووف» نامیده می‌شود، نشان می‌دهد و ظهور و تبلور تدریجی فضای معنایی، گفتمانی، عملی و سازمانی آن را از قرن هفدهم به دقت بررسی می‌کند. به بعد. این جلد با مقدمه‌ای آغاز می‌شود که به تقابل «عرفان» و «تصووف» در ایران پس از انقلاب می‌پردازد. نقش آیت الله خمینی (متوفی 1989)، رهبر با پیشینه قوی در عرفان اسلامی، در گنجاندن عرفان در برنامه درسی حوزه علمیه شیعیان ایران و همچنین مشکلاتی که پس از مرگ وی برای عرفان در چشم انداز ایران به وجود آمد را برجسته می کند. . فصل اول نسبتاً کوتاه، مروری تاریخی بر ظهور اصطلاح عرفان و دیگر مشتقات ریشه عربی «-ر-ف» (دانش، شناخت)، مانند معرفه و «عارف» در متون پیش از صفویه ارائه می‌کند. این استدلال می‌کند که واژه عرفان، بر خلاف دو مشتق اخیر، یک اصطلاح حاشیه‌ای در کتاب‌های کلاسیک و واژگان صوفی باقی ماند، اگرچه در فلسفه اسلامی، به‌ویژه در آثار ابن سینا (متوفی 1037) شهرت یافت. فصل دوم توضیح می‌دهد که چگونه امپراتوری صفوی، علی‌رغم شجره‌نامه صوفیانه خود و تأسیس آن با کمک قزلباش‌های نیمه‌صوفی آناتولی، به محل اصلی کارزار برای سرکوب فرقه‌های صوفیانه (طریقاس) تبدیل شد. ظهور علمای شیعه و پس از آن نقد تند صوفی گری توسط سنت گرایان، اصولگرایان و عقل گرایان آن زمان را توضیح می دهد. پاسخ صوفیان به این گونه نقدها در فصل بعد مورد بحث قرار می گیرد. در حالی که اعضای چندین طارق سنی به هنگام مهاجرت به سرزمین‌های عثمانی و هند، بیشتر فرقه‌های باقی‌مانده در قلمرو صفوی به تشیع گرویدند و شروع به بازتعریف گذشته سنی خود کردند. مثال ذهبیه، شاخه‌ای از کبرویه که «در ابتدای پیدایش خود هم شیعه و هم ماهیت صفوی بود» (71)، برای اثبات چنین فرآیند تصاحب و ترکیبی استفاده می‌شود. فصل چهارم، خواننده را از اصفهان، پایتخت صفویان و تا آن زمان مورد توجه کتاب، به شیراز، یکی دیگر از قطب‌های فرهنگی امپراتوری می‌برد. این شهر که با اقلیم مسامحه همراه با عرفان فعال شیعی و فضای شدید شعری و فلسفی مشخص می شود، خاکی حاصلخیز برای جوانه زدن مفهوم عرفان تلقی می شود. به جای اعضای سرشناس دانشگاه اصفهان، دو تن از علمای حلقه شیراز، یعنی شاه محمد دارابی (متوفی ۱۷۱۸) و احیاگر ذهبی قطب الدین نیریزی (متوفی ۱۷۶۰)، به عنوان مبتکران معرفی شده اند.این تصور. گامی دیگر در توسعه عرفان و ارتقای آن به عنوان یک «گفتمان» در دوران پس از صفویه موضوع فصل بعدی است که به بررسی نفوذ آن در محافل علمای ایران و عراق، نهادینه شدن تدریجی آن در مدارس شیعه و سرانجام ظهور گروهی از علمای عرفانی. احیای نعمت اللهی و ظهور نهضت بابیه، هر دو تحت تعقیب و به حاشیه رانده شدن توسط قدرت علما-تجمع دولتی، نیز مورد بحث قرار گرفته است. فصل ششم آخرین مرحله بلوغ عرفان شیعی را بررسی می کند. این کتاب جذابیت عرفان را برای متفکران مدرنیست در ایران قرن بیستم توضیح می‌دهد - که آن را معنویتی جهان‌شمول، فردگرا و برابری‌خواهانه می‌دانستند که با یک weltanschauung مدرن سازگار است - و گسترش آن در میان طبقه متوسط ​​رو به رشد ایرانی. شخصیت کلیدی مورد بحث کیوان قزوینی واعظ سابق نعمت اللهی (متوفی 1938) است که صورت بندی مدرن عرفان شیعی او بر سکولارهای بعدی و علمای نوسنت گرا به طور یکسان تأثیر گذاشت. سرانجام، پایان نامه به رد عمدی نویسنده از رویه معمول ترجمه عرفان به عنوان «عرفان» می پردازد. انزلی می‌گوید که او این کار را عمدتاً برای پرهیز از دیدگاه اروپامحور در نظر گرفتن عرفان خصوصی‌شده و فردگرایانه به‌عنوان پدیده‌ای اصالتاً غربی انجام می‌دهد که بعداً وارد محیط‌های غیرغربی شد. «عرفان» در ایران با استفاده از مدل سه‌گانه اختراع-نهادسازی-مدرن‌سازی در بررسی مسیر عرفان، در کشف ریشه‌های تاریخی بحث‌های معاصر ایران در ارتباط با عرفان اسلامی و نشان دادن دلالت‌های دینی و سیاسی-اجتماعی این بحث‌ها کاملاً موفق است. از طریق کشف سنت دیرینه عرفان در مدارس شیعه، ایده رایج تمایز یا تضاد میان گرایش‌های عرفانی و ارتدوکس/ارتوپراکس در اسلام را به چالش می‌کشد و بدین ترتیب پویایی درونی عرفان اسلامی و نیز ناهمگونی اسلامی را برجسته می‌کند. ارتدکس روایت روان کتاب (به استثنای برخی از سکسکه‌ها در نیمه دوم فصل 3) با ارجاعات متعدد به منابعی که به سختی در دسترس خوانندگان غیرفارسی زبان قرار دارند، از جمله نسخه‌های خطی اصلی و مجموعه‌ای غنی و در عین حال عمدتاً بدون مشورت از پژوهش‌های ایرانی اثبات شده است. دانشگاهیان انزلی که نه تنها در عرفان شیعی بلکه در فقه و فلسفه اسلامی نیز تبحر دارد، در سراسر کتاب پیشنهادهای متعددی برای تحقیق بیشتر ارائه می‌کند. او به خوبی به اهمیت تحلیل گفتمان عرفان در برابر زمینه های وسیع تر جهان اسلام و از منظر جهانی واقف است (38n, 230-33)، هر چند در مجلد کنونی چنین کاری دغدغه او نبود. علیرغم اینکه عرفان توسط طرفدارانش اساساً بر خلاف طعووف تعریف شده است، همانطور که انزلی نشان می دهد، مطالعات تکمیلی که بر پیوستگی جهان اسلام و تعاملات بین عرفان شیعه و سنی تأکید می کند – که دومی نیز در قرون اخیر مراحل اصلاح و نوسازی را پشت سر گذاشته است – نشان خواهد داد. یافته‌های این کتاب را تکمیل کرده و دیدگاهی گسترده‌تر از موضوع ارائه می‌کند. به طور خلاصه، کتاب خواندنی انزلی نقطه عطفی در بررسی تاریخ فکری عرفان شیعی و منبعی روشنگر برای همه خوانندگان علاقه مند به تحولات معنوی، فکری و سیاسی تشیع از اوایل دوره جدید است.

ترجمه ماشینی: امروزه جمعیت مسلمان قابل توجهی در اروپا و آمریکای شمالی وجود دارد که به سرعت در حال رشد است. در اینجا نیز مانند جاهای دیگر، بسیاری از مسلمانان صوفی هستند. این کتاب عمدتاً بر مسائل فرهنگ سازی یا زمینه سازی تصوف در غرب تمرکز دارد. این نشان می دهد که در حالی که اشکال سنتی تر تصوف وجود دارد، تغییرات بنیادی بسیاری در این بخش از جهان رخ داده است. به عنوان مثال، در برخی گروه ها شیوخ زن و نگرش کثرت گرایانه گسترده ای نسبت به ادیان دیگر وجود دارد. از این رو گاهی تصوف را چیزی فراتر از مرزهای اسلام می دانند.

ترجمه ماشینی: تصوف غالباً به گونه ای تلقی می شود که به طور عرفانی از محیط های فرهنگی گسترده تر خود فاصله گرفته است. تصوف هندی از قرن هفدهم با برگرداندن این دیدگاه، سیاست و شعر تصوف هند را از طریق مطالعه قداست اسلامی در میان جامعه جهانی هند متشکل از مهاجران، سربازان، ادبا و شاهزادگان آشکار می کند. این مطالعه جالب با قرار دادن سنت‌های عرفانی اسلام هندی در بافت‌های فرهنگی آن‌ها، بر زیارتگاه‌های چهار قدیس صوفی در منطقه مغفول دکن و تغییر نقش آنها در حکومت مغول‌ها، نظام‌های حیدرآباد و پس از سال 1948، هندی‌ها تمرکز دارد. ملت گرین به طور خاص به مطالعه شهر اورنگ آباد می پردازد و تاریخ پر جنب و جوش فکری و فرهنگی این شهر را به عنوان بخشی از ایالت مستقل حیدرآباد بررسی می کند. او ترکیبی از متون تاریخی و کار میدانی مردم‌شناختی را به کار می‌گیرد که چشم‌انداز تازه‌ای از تحولات اسلام عبادی در جنوب آسیا در طول سه قرن گذشته ارائه می‌کند و درک کامل‌تری از تصوف و قدیسان مسلمان در جنوب آسیا به دست می‌دهد.

ترجمه ماشینی: با افزایش مهاجرت مسلمانان در جوامع پست مدرن غربی، تصوف – از نظر فکری و همچنین جامعه شناختی – ممکن است در نهایت به دلیل پتانسیل همه کاره اش به خود اسلام تبدیل شود. اگرچه تصوف همواره علاقه قابل توجهی را در غرب برانگیخته است، اما تاکنون جلدی نوشته نشده است که این جنبه از اسلام را از نظر نحوه اجرای آن در جوامع غربی مورد بحث قرار دهد. این کتاب با گرد هم آوردن مقامات برجسته بین‌المللی برای بررسی تاریخ عرفان اسلامی در آمریکای شمالی و اروپا، ایده‌ها و نهادهایی را که تصوف و اعمال مذهبی عامیانه را سازماندهی می‌کنند، شرح می‌دهد. این فصول شامل: دستورات و جنبش‌ها پایگاه اجتماعی سازماندهی و نهادینه‌سازی الگوهای استخدام در محیط‌های جدید کانال‌های انتشار ایده‌ها مانند تشریفات، کاریزما و سازمانی دلایل محبوبیت آنها در میان گروه‌های اجتماعی خاص، ماهیت وابستگی آنها به کشورهای منشاء آنها تصوف در غرب با ارائه بینشی جالب در مورد نحوه عملکرد تصوف در حوزه های مختلف جامعه، خواندنی ضروری برای دانشجویان و دانشگاهیان با علایق پژوهشی در اسلام، تاریخ اسلام و انسان شناسی اجتماعی است.

ترجمه ماشینی: معبد و تفکر برای اولین بار به زبان انگلیسی پنج سخنرانی پروفسور کوربین را که در ابتدا در جلسات کنفرانس ارانوس در آسکونا، سوئیس ارائه شده بود، گرد هم می آورد. خود هنری کوربین طرح این کتاب را ترسیم کرد که عنوان آن حاکی از مرکز مشترکی برای این مطالعات متنوع است. دو مقاله ای که این مجموعه را باز می کنند ممکن است در چشم انداز معبد نامناسب به نظر برسند. با این حال، کوربن دقیقاً آنها را برای اشاره به این نکته گنجانده است که هرمنوتیک شیعی لزوماً به تئوسوفی معبد منتهی می شود - همانطور که خود معبد معنایی ندارد، اگر روش و هستی شناسی نداشته باشیم که ما را به آنجا برساند. نویسنده با توجه به فلسفه رنگ ها در اسلام و به دنبال آن بررسی بنیان متافیزیکی و عرفانی علم تناظر، «علم ترازو»، به تأمل در نقش معبد بهشتی یا همان معبد آسمانی پرداخته است. کهن الگوی معبد، در سنت های معنوی ادیان کتاب. هیچ اثر دیگری از کوربین به وضوح تطابق هرمنوتیکی بین بینش های معنوی متعلق به این ادیان را نشان نمی دهد. بنابراین می‌فهمیم که چرا کوربین می‌خواست مضامین «معبد» و «تفکر» را به هم پیوند دهد: نظریه ادراک رویایی امکان ظهور معبد را می‌دهد، اما فرآیندهای شناخت رویایی خود بر اساس حضور ابدی معبد Imago است.