جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: تصوف غالباً به گونه ای تلقی می شود که به طور عرفانی از محیط های فرهنگی گسترده تر خود فاصله گرفته است. تصوف هندی از قرن هفدهم با برگرداندن این دیدگاه، سیاست و شعر تصوف هند را از طریق مطالعه قداست اسلامی در میان جامعه جهانی هند متشکل از مهاجران، سربازان، ادبا و شاهزادگان آشکار می کند. این مطالعه جالب با قرار دادن سنت‌های عرفانی اسلام هندی در بافت‌های فرهنگی آن‌ها، بر زیارتگاه‌های چهار قدیس صوفی در منطقه مغفول دکن و تغییر نقش آنها در حکومت مغول‌ها، نظام‌های حیدرآباد و پس از سال 1948، هندی‌ها تمرکز دارد. ملت گرین به طور خاص به مطالعه شهر اورنگ آباد می پردازد و تاریخ پر جنب و جوش فکری و فرهنگی این شهر را به عنوان بخشی از ایالت مستقل حیدرآباد بررسی می کند. او ترکیبی از متون تاریخی و کار میدانی مردم‌شناختی را به کار می‌گیرد که چشم‌انداز تازه‌ای از تحولات اسلام عبادی در جنوب آسیا در طول سه قرن گذشته ارائه می‌کند و درک کامل‌تری از تصوف و قدیسان مسلمان در جنوب آسیا به دست می‌دهد.

كبير شاعر و عارف بزرگ هندی، تاثيرگذارترين فرد در نهضت بهكتی نو در شمال هند بوده است. نهضت بهكتینو كه ريشه در عقايد كهن هندويی در جنوب هند دارد از رهگذر آموزههای عرفانی دين اسلام توانست در سدههای ميانی هند به اوج كمال و پختگی خود برسد. كبير كه جانشين رهبران بهكتی پيشين همچون رامانوجه و رامانَنده در جنوب هند بود، انديشههای اصلاحطلبانه نهضت بهكتی را در شمال هند گسترش داد و انديشههای نوينی را در اين نهضت كهن مطرح كرد. اين آموزههای كبير را كه بيشتر تحت تاثير عرفان اسلامی شكل گرفتهاند ميتوان اين گونه خلاصه كرد: توحيد، رد بت پرستی، انكار نظام طبقاتی، تاكيد بر مقام مرشد (گورو) و تاكيد بر اينكه طريق معرفت ورای كفر و دين است.