مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

«الحكومة العالمية للامام المهدى (عج)» معرب كتاب «حكومت جهانى مهدى (عج)» نوشته آيت‌ الله ناصر مكارم شيرازى است كه به عربى جديد و به ادبيات روز ترجمه و در يك جلد ارائه شده است. اين كتاب داراى يازده فصل مى‌ باشد كه هر كدام داراى بخش هاى گوناگون و فهرستى هستند و با توجه به سير محتوايى و فكرى كتاب نسبت به كتاب هاى ديگر حكومت حضرت مهم ترين فصل هاى اين كتاب عبارتند از: مصلح بزرگ در ميان اقوام ديگر، انقلاب جهانى، آمادگى‌ هاى لازم براى حكومت جهانى، انتظار، نشانه‌ هاى آغاز انقلاب.

درباره امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) روایاتی از پیامبر بزرگوار اسلام و ائمه اطهار علیه السلام وارد شده که اهمیت و ضرورت بحث مهدویت را ـ از همان سال‌های نخستین ظهور اسلام ـ می‌رساند. یکی از اخبار مهمی که از جانب نبی مکرم اسلام صلی الله علیه وآله وسلم به دست ما رسیده است، بیان صفات و ویژگی‌های امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) در خطبۀ غدیر است؛ آن هم با عباراتی زیبا و در زمانی حساس که بحث انتساب امیرالمؤمنین علیه السلام مطرح بود. این نوشتار بر آن است تا با بهره‌گیری از آیات قرآن کریم و اخبار اهل بیت علیه السلام این عبارات را (که حدود بیست و یک عبارت است) شرح دهد. در این شرح، هم به ظرافت‌های واژگانی و هم به معنای کلی عبارات ـ با در نظر گرفتن آیات و احادیث ـ توجه شده است.

پژوهش حاضر تحت عنوان« در آمدی بر حکومت جهانی حضرت مهدی عجل الله فرجه الشریف در آیات و روایات» به بحثی تفسیری و روایی پیرامون این مساله می پردازد. بسیاری از مشکلات جهان امروز در نتیجه عدم آگاهی از منابع غنی مدیریت الهی است برای آمادگی جهان به پذیرش این حکومت الهی که وعده ای دست یافتنی است، نیازمند آگاهی از ویژگیهای دولت جهانی مهدوی می باشد. از آنجا که اقشار مختلف جامعه، بخصوص نسل جوان با مطالعه مباحث مربوط به حکومت الهی و جهانی حضرت مهدی عجل الله فرجه الشریف تشنه وضعیت مطلوب آینده شوند، این پژوهش به رشته تحریر درآمده است. و امید به اینکه با مطالعه این پژوهش، گامی در زمینه سازی ظهور حضرتش برداشته شود. در این پژوهش سعی شده است که اکثر مباحث پیرامون حکومت جهانی حضرت مهدی عجل الله فرجه الشریف در یک جا گرد هم آید، و همچنین سعی شده با استفاده از منابع معتبر و فهرست بندی منطقی، آیات و روایات بطور کامل و با ترجمه برای دسترسی آسانتر خوانندگان آورده شود. در ابتدا به ضرورت و سپس بشارت حکومت جهانی حضرت مهدی عجل الله فرجه الشریف در آیات و روایات و ادیان مسیح و یهود پرداخته شده و در ادامه مباحث پایتخت حکومت و مدت آن و هدف از تشکیل حکومت روشهای حکومت جهانی ذکر شده است و با بیان اتفاقات از ابتدای ظهور و چگونگی برخورد حضرت با اقشار مختلف جامعه جهانی اعم از مسلمان و غیر مسلمان پرداخته شده است که در این هنگام با یاری حضرت مهدی عجل الله فرجه الشریف و عده ای از مومنان محض حضرت در طی شورشها به فتوحاتی در جهان دست می یابند. و سپس به ویژگیهای حکومت جهانی حضرت مهدی عجل الله فرجه الشریف از قبیل ویژگیهای اعتقادی اخلاقی، علمی، اقتصادی، قضائی پرداخته شده است و در پایان بطور مختصر رجعت امامان و انبیاء و حکومت برخی از آنان و بحث شهادت یا رحلت حضرت مهدی عجل الله فرجه الشریف بیان شده است.

این رساله با عنوان «حکومت امام عصر از منظر قرآن و سنت» از دو بخش تشکیل شده است: در بخش اول، کلیات تحقیق مانند: تبیین مسئله اصلی، سؤال های اصلی و فرعی، فرضیه ها، ضرورت، پیشینه، محدودیت ها، هدف و روش تحقیق، بیان شده است. بخش دوم در هشت فصل تنظیم شده است: در فصل اول ابتدا معنای حکومت و سپس انواع حکومت مانند: دموکراسی، اریستوکراسی و تئوکراسی از نظر هویت و کارآیی برای ادارة یک حکومت آرمانی به چالش کشیده شده است تا تفاوت ها و تضادهای این حکومت ها با حکومت امام عصر عجل الله تعالی فرجه شریف مشخص شود. در فصل دوم با توجه به آیات و تفاسیری که در این زمینه وجود دارد، حکومت انبیا و صالحان مورد بررسی قرار گرفته است تا به تفاوت ها و ویژگی های منحصر به فرد حکومت امام عصر عجل الله تعالی فرجه شریف پی برده شود. فصل سوم به مقایسه کلی میان اوضاع جهان در عصر قبل از ظهور و بعد از ظهور حضرت پرداخته است. از فصل چهارم تا فصل هفتم، مباحث مربوط به حکومت حضرت و ویژگی های آن از دیدگاه قرآن و سنت و نیز سیرة حکومتی حضرت مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. در فصل هشتم، پیامدها و ثمرات مفید و شیرین حکومت جهانی حضرت به صورت فهرست وار بیان شده است.

مقدمهانتظار، ظهور منجی، غیبت و حکومت جهانی، واژه‌های آشنا و تأمل برانگیزی در ادبیات شیعی هستند. البته در متون روایی و احادیث نیز از واژه‌های کلیدی به شمار می‌آیند. ظهور منجی غایب‌شده از دیده‌ها که از پس امر غیبت نورافشانی می‌کند، یکی از مقوله‌های مهم و مترقی شیعه در تاریخ اسلام بعد از رحلت پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم، بحث جانشینی و امامتِ امامان و شأنیت شخصی که در جایگاه حکومت و نیابت از پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم و سلاله‌ی نبی اکرم)ص) این رسالت خطیر رابر عهده بگیرد، همواره مورد اختلاف نظر بوده است و با توجه به دو دیدگاه اهل سنت و شیعه و اختلاف‌نظرهایی که میان این دو مکتب به وجود آمد، با مطالعه‌ی تاریخ اسلام و بررسی آیات و روایات وواقعه‌ی غدیرحجت بر ما شیعیان تمام می‌شود که بعد ازحضرت رسول صلّی الله علیه و آله و سلّم حضرت علی علیه السّلام به خلافت منصوب می‌شود وحکومت و ولایت مسلمین را عهده‌دار می‌شود و بعد از آن به امامان هدی از نسل ایشان می‌رسد، تا دوازدهمین از آنها که با توجه به احادیث معتبر رسیده و به دلیل شرایط زمانی به پس پرده‌ی غیبت می‌رود و به وسیله‌ی نواب خاص با مردم ارتباط برقرار می‌کند. بعد از آن با آغاز غیبت کبری اتصال آن امام عزیز با مردم قطع می‌شود؛ بنابراین با توجه به قاعده لطف از طرف خداوند و دلایل معتبری که از احادیث و روایات به ما رسیده که حضرت رسول صلّی الله علیه و آله و سلّم بعد از 23 سال ابلاغ حکم الهی آن را بدون صاحب رها نکرده، بلکه از طرف خداوند مأمور بوده که حکومت را به دست افرادی که صلاحیت دارند واگذارد و در زمان غیبت صغرای امام عصر(عج) با توجه به آخرین ارتباط امام زمان(عج) با نواب خاص و تأکید ایشان بر اینکه در حوادث به راویان حدیث ما مراجعه شود چرا که آنان حجت من بر شما هستند و من حجت خدا بر آنها هستم؛ بنابراین نقش ولایت فقیه به عنوان نایب عام امام زمان(عج) و شخصی که حکمران حکومت اسلامی است تا زمینه را برای حکمرانی صاحب اصلیش آماده کند، مورد بررسی واقع می‌شود. این پژوهش نقش ولی فقیه در زمینه‌سازی حکومت جهانی حضرت مهدی(عج) را در پنج فصل مورد بررسی قرار می‌دهد. فصل اول: کلیات و مفهوم‌شناسی و پیشینه ولایت فقیه، فصل دوم: ولایت فقیه مبانی و ادله‌ها، فصل سوم: اسباب و شرایط زمینه‌ساز ظهور، فصل چهارم: نقش ولی‌فقیه در زمینه‌سازی ظهور، فصل پنجم: آسیب‌شناسی در قلمرو حکومت ولایی و زمینه‌ساز. در پایان نتیجه‌گیری و پیامدپژوهی و بررسی شأن ولایت فقیه در زمینه‌سازی حکومت جهانی حضرت مهدی(عج) می‌باشد.

اثر حاضر پژوهشی درباره زندگی و قیام و حکومت حضرت قائم (عج) است، نویسنده پس از بررسى آینده جهان از دیدگاه ملل و ادیان مختلف، ویژگى‏هاى حضرت مهدى(عج) و سابقه تاریخى اعتقاد به آن حضرت را مورد بحث قرار داده، ضمن پرداختن به مسائل مربوط به طول عمر، غیبت، آثار وجودى حضرت در زمان غیبت و شیوه حکومت و کیفیت پیروزى ایشان، به بررسى شرایط و علائم ظهور پرداخته است. در پایان مباحث، نمایى از حکومت جهانى حضرت مهدى(عج) ترسیم شده است. نویسنده با بهره‏گیرى از آیات قرآن، منابع روایى شیعه، سنى، کتب جدید و قدیم درباره امام مهدى(عج)، به بررسى و تبیین زندگانى آن حضرت پرداخته است. درس اول، از دو دیدگاه، به بررسى آینده جهان پرداخته است: از منظر ملل و ادیان مختلف، از دیدگاه قرآن. نویسنده معتقد است، هر چند مشاهده وضع جوامع امروز، انسان را نسبت به آینده جهان بدبین مى‏سازد؛ اما اعتقاد عمومى ملل و ادیان مختلف بر این است که روزى یک منجى آسمانى ظهور کرده و عدالت را در پهنه زمین گسترش خواهد داد. در قرآن نیز خداوند به مؤمنان صالح وعده مى‏دهد که حکومت آینده جهان از آن شما خواهد بود. نویسنده معتقد است این پیش‏گویى، نوعى پیش‏گویى فراهم شدن پذیرش دین حق در سطح وسیع نیز مى‏باشد. دوم به دنبال روشن کردن این امر است که به اعتقاد مسلمانان، نام آن منجى آسمانى که همه ملل و ادیان به ظهورش اعتقاد دارند، مهدى(عج) است و اولین شخصى که او را با این نام معرفى کرده، پیامبر(ص) مى‏باشد. عقیده به مهدى(عج) به عنوان زمامدار دادگستر آینده جهان، یک اعتقاد اسلامى مشترک بین فرقه‏هاى مسلمان است و نویسنده ضمن اشاره به نامه تعدادى از علماى حجاز در پاسخ به فردى کنیایى در ارتباط با حضرت مهدى(عج)، تأکید دارد که این نامه، این مدعا را اثبات مى‏کند. ویژگى‏هاى حضرت مهدى(عج) از قبیل، نام حضرت و ممنوعیت تصریح به آن، کنیه و القاب ایشان، پدر، اجداد، مادر، سال، محل تولد، خصوصیات حمل، ولادت و این که ایشان آخرین حجت الهى هستند، در سوم بیان شده است. نویسنده معتقد است که یکى از راه‏هاى اثبات امامت حضرت مهدى(عج)، بررسى سابقه تاریخى اعتقاد به امامت آن حضرت است و از این رو در چهارم، این سابقه را بررسى کرده است. بررسى این سابقه نشان مى‏دهد که در طول تاریخ، همواره گروه‏هاى سیاسى مختلفى از عنوان «مهدى» سوء استفاده کرده‏اند؛ از جمله کیسانیه که محمد بن حنفیه را مهدى مى‏دانستند، ناووسیه که امام صادق(ع) را مهدى نامیدند و فرقه‏اى که به مهدى بودن امام هفتم(ع) معتقد شدند. بخشى از پرسش‏هاى از امامان(ع) در مورد مهدى(عج) نیز بیانگر حتمیت امامت حضرت مهدى(عج) در فرهنگ مردم آن دوره است و نویسنده بر این باور است که قطعیت امامت آن حضرت، موجب ورود این اندیشه در عالم شعر و ادبیات شد و اشعار دعبل خزاعى و حافظ شیرازى، گویاى این مطلب بوده و این نمونه‏ها نشان مى‏دهد که ایشان، توسط شخص پیامبر(ص) بنیانگذارى شده است. پنجم و ششم، موضوع مهدویت و حضرت مهدى(عج) را در منابع شیعى بررسى کرده است. نویسنده تأکید دارد که گفتار اهل بیت(ع) به عنوان مرجع رسمى امت بعد از پیامبر(ص)، بهترین و قوى‏ترین دلیل بر امامت حضرت مهدى(عج) است. بخشى از گفتار آنان درباره تفسیر آیات مربوط به حضرت مهدى(عج) است و این روشن مى‏سازد که در واقع، منظورِ آیاتى که از پیروزى و وراثت مؤمنان صالح بر زمین خبر داده‏اند، حضرت مهدى(عج) و یارانش هستند و لحن آیات بیانگر پیروزى ایمان و عمل صالح در آینده جهان است. بخش دیگرى از گفتار اهل بیت(عج) در مقام نقل سخنان پیامبر(ص)، در مورد حضرت مهدى(عج) است. این مطلب بیانگر اهتمام آنان به مسأله مهدویت است تا گفتار پیامبر(ص) به فراموشى سپرده نشود. در این روایات، رسول خدا(ص) به طور صریح، دوازدهمین جانشین خود را با نام «مهدى» معرفى کرده و تشکیک در امامت آن حضرت را روا ندانسته است. حضرت مهدى(عج) در منابع اهل سنت، در هفتم و هشتم مورد بررسى قرار گرفته است. نویسنده مضمون روایات اهل سنت درباره حضرت مهدى(عج) را به چند بخش تقسیم کرده است. در بعضى از آنها آمده است که پیامبر(ص) فرمود: جانشینان من دوازده نفر بوده و همگى از قریش و از بنى‏هاشم هستند. با چشم‏پوشى از دیگر سخنان آن حضرت در مورد خلفاى بعد از خود، ویژگى‏هاى یاد شده در این روایات، جز بر امامان شیعه قابل انتطباق نیست؛ زیرا افرادى که بعد از پیامبر(ص) به خلافت رسیدند، بیش از دوازده نفر مى‏شوند، علاوه بر اینکه خلفاى اموى به خاطر ظلم و جنایت فراوان، شایستگى خلافت از پیامبر(ص) را نداشتند. بخشى دیگرى از این روایات، نام دوازدهمین جانشین پیامبر(ص) را «مهدى» ذکر مى‏کنند، چنانچه بخش دیگر آنها، حاکى از این است که حضرت مهدى(عج) از عترت پیامبر(ص) و از فرزندان امام حسین(ع) مى‏باشد. نویسنده در نهم، به دنبال اثبات این حقیقت است که حضرت مهدى(عج) یک واقعیت موجود بوده و براى حصول اطمینان بیشتر به امامت ایشان، لازم است به بررسى این مسأله پرداخته شود که افرادى از خواص شیعه، قبل از غیبت کبرى و بعد از آن، آن حضرت را دیده‏اند. دهم، امکان طول عمر آن حضرت را مورد بررسى قرار داده است. نویسنده معتقد است هیچ تردیدى نیست که حضرت مهدى(عج) مى‏تواند؛ از جمله افراد استثنایى باشد که همیشه در میان انواع موجودات جهان وجود دارند و از جمله دراز عمرهاى تاریخ همانند حضرت نوح(ع) باشد. علاوه بر آن، تردیدى نیست که خداوند مى‏تواند خارج از محدوده قوانین طبیعى، به کسى عمر طولانى یا جاودانه ببخشد؛ چنانکه به حضرت خضر(ع) تا نفخ صور عنایت کرده است. یازدهم، فلسفه غیبت آن حضرت را در امور زیر خلاصه کرده و مورد بررسى قرار داده است: ١- آماده نبودن جامعه جهانى براى پذیرش ایشان. ٢- بیم از کشته شدن، بدون دستیابى به نتیجه مطلوب. ٣- آزمایش مردم در مورد باقى ماندن بر اعتقاد به امامت؛ چنانکه امت‏هاى پیشین نیز به غیبت رهبران الهى خود آزمایش شدند. در دوازدهم، آثار وجودى حضرت مهدى(ع) در زمان غیبت بررسى شده است. از جمله این آثار، آن است که وجود ایشان در پشت پرده غیبت، امید بخش پیروان اوست، چرا که آنان خود را تنها و بى‏سرپرست نمى‏بینند و این طرز فکر آنان را به خودسازى وامى‏دارد. نویسنده معتقد است که انتظار فرج، از اصل قرآنىِ «ناامیدى از رحمت خدا» استنتاج مى‏شود، جز اینکه فرج و ظهور حضرت مهدى(عج) یک رحمت عمومى است و به طور قطع واقع خواهد شد. سیزدهم، ضمن بررسى این امر، به تشریح انتظار سازنده و مخرب و وظایف منتظران در زمان غیبت اختصاص دارد. در چهاردهم، شرایط و علائم ظهور بررسى شده است. علائم ظهور، امورى هستند که بر نزدیکى ظهور حضرت مهدى(عج) دلالت دارند، نه اینکه بعد از وقوع آنان، بلافاصله ظهور صورت گیرد. برخى از این علائم، حتمى و برخى نیز غیر حتمى مى‏باشند. در پانزدهم، ویژگى‏هاى یاران حضرت مهدى(عج) و شیوه حکومت ایشان مورد بحث قرار گرفته است. در پاسخ به این سؤال که حضرت مهدى(عج) چگونه بر سلاح‏هاى مدرن امروزى غلبه مى‏کنند، نویسنده چند احتمال را مطرح کرده است: ١- جهان مسیحیت با فرود عیسى(ع) تسلیم شده و دیگر کشورها مرعوب رهبر جدید شوند. ٢- با وقوع جنگ جهانى، سلاح‏هاى امروزى از بین برود. ٣- سلاح آن حضرت برتر باشد و... آخرین درس، چشم‏اندازى از حکومت جهانى حضرت مهدى(عج) را ترسیم کرده است. نویسنده معتقد است با ظهور آن حضرت، جهانى نو بر اساس ارزش‏هاى الهى ساخته مى‏شود. بخشى از ابعاد حکومت جهانى آن حضرت این گونه بیان شده است: پاک شدن زمین از لوث تبهکاران، رسیدن علم و دانش به بلوغ کامل، آباد شدن شهرها، گسترش روحیه برادرى و مساوات و..