مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: برای چندین دهه، جنبش خلقت گرایی اساساً در ایالات متحده مستقر بود. سپس، در دهه 1970، آفرینش گرایان آمریکایی ایده های خود را در خارج از کشور، ابتدا در استرالیا و نیوزلند، سپس در کره، هند، آفریقای جنوبی، برزیل، و جاهای دیگر - از جمله اروپا، که در آن آفرینش گرایی نقش گسترده ای در بحث های عمومی در مورد سیاست علمی ایفا می کند، مورد استقبال قرار گرفت. و برنامه های درسی مدرسه در این اولین تاریخ جامع آفرینش گرایی در اروپا، مورخان، فیلسوفان و دانشمندان برجسته ظهور و پاسخ به آفرینش گرایی علمی، علم خلقت، طراحی هوشمندانه و ضد تکامل گرایی سازمان یافته را در کشورها و مذاهب سراسر اروپا روایت می کنند. نویسندگان با ارائه نقشه ای منحصر به فرد از خلقت گرایی در اروپا، تاریخ شگفت انگیز فعالیت ها و استراتژی های آفرینش گرایی را در آنجا ترسیم می کنند. در طول چهل سال گذشته، خلقت گرایی به سرعت در میان کاتولیک های اروپایی، پروتستان ها، یهودیان، هندوها و مسلمانان گسترش یافته است، حتی زمانی که مخالفان خلاقیت تلاش می کردند شعله های آن را خاموش کنند. پیام‌های ضد تکامل چنان استقبال گسترده‌ای را به دست آورد که در سال 2007، مجمع پارلمانی شورای اروپا قطعنامه‌ای را تصویب کرد که به کشورهای عضو توصیه می‌کرد «دفاع و ترویج دانش علمی» و «مخالفت قاطعانه با آموزش آفرینش‌گرایی به‌عنوان یک رشته علمی به طور برابر. با تئوری تکامل." آفرینش گرایی در اروپا، مقدمه ای برجسته به تاریخ فرهنگی اروپای مدرن، تنوع جهان بینی در اروپا، و تأثیر متقابل علم و دین در یک زمینه جهانی ارائه می دهد. برای دانشجویان و دانش پژوهان تاریخ و فلسفه علم، مطالعات دینی، و نظریه تکاملی، و همچنین سیاستگذاران و مربیان نگران گسترش آفرینش گرایی در عصر ما، جالب خواهد بود.

ترجمه ماشینی: اگرچه این عقیده که همه انسان ها از نسل آدم هستند، اعتقادی دیرینه در غرب است، اما روایت دیگری از این روایت وجود دارد: انسان ها قبل یا در کنار آدم روی زمین سکونت داشته اند و فرزندان آنها هنوز هم این سیاره را اشغال کرده اند. دیوید ان.لیوینگستون در این اثر جذاب و تحریک آمیز، تاریخچه ایده انسانیت غیرآدمی و بحث های پیرامون آن را از قرون وسطی تا امروز دنبال می کند. از دیدگاه چند رشته ای، لیوینگستون بررسی می کند که چگونه از این ایده جایگزین برای اهداف فرهنگی، مذهبی و سیاسی استفاده شده است. او نشان می‌دهد که چگونه آنچه به عنوان نقد کتاب مقدس آغاز شد، به یک عذرخواهی الهیاتی برای آشتی دادن دین با علم - به ویژه تکامل - تبدیل شد و بعداً برای حمایت از استدلال‌های برتری سفیدپوستان و جداسازی استفاده شد. از بدعت تا ارتدکس، از رادیکالیسم به محافظه کاری، از انسان دوستی تا نژادپرستی، اجداد آدم داستانی جذاب از پیچش ها و چرخش ها در سیاست فرهنگی پیرامون این سوال قدیمی را روایت می کند که "از کجا آمده ایم؟"

ترجمه ماشینی: انقلاب داروینی-- تغییر در تفکر ناشی از کتاب چارلز داروین درباره منشاء گونه ها، که استدلال می کرد که همه موجودات از جمله انسان محصول نهایی یک فرآیند طولانی، آهسته و طبیعی تکامل هستند و نه خلقت معجزه آسای یک انسان قدرتمند. خدا - یکی از رویدادهای فرهنگی واقعاً مهم در تمدن غرب است. داروینیسم به مثابه دین رویکردی بدیع و هیجان انگیز به این انقلاب از طریق نوشتن خلاقانه است که نشان می دهد چگونه نظریه تکامل که توسط داروین بیان شده است، از ابتدا به عنوان یک دین سکولار عمل کرده است. مایکل روس با تکیه بر درک عمیق هم از علم و هم از تاریخ، تفکر طبیعت گرایانه را در مورد منشأ موجودات زنده، از جمله خاستگاه نوع بشر، همانطور که در رمان ها و در شعر به تصویر کشیده شده است، بررسی می کند و داستان را از آغاز آن در عصر روشنگری می گیرد.در قرن 18 تا به امروز. او نشان می دهد که برخلاف نظر بسیاری از مورخان آن دوره، در واقع انقلابی در اندیشه رخ داده است و چارلز داروین طبیعت شناس انگلیسی در قلب آن قرار داشته است. با این حال، برخلاف آنچه بسیاری فکر می‌کنند، این انقلاب اساساً علمی نبود، بلکه بیشتر مذهبی یا متافیزیکی بود، زیرا مردم از دنیای امن ایمان مسیحی به دنیای تاریک‌تر و خصمانه‌تر تکامل‌گرایی منتقل شدند. راس به شیوه ای غیرمعمول برای تاریخ ایده ها به رمان نویسان و شاعران آن دوره برای الهام گرفتن و کسب اطلاعات روی می آورد. کتاب او طیف وسیعی از نویسندگان خلاق را در بر می گیرد - از رمان نویسانی مانند ولتر و شاعرانی مانند اراسموس داروین در قرن هجدهم، تا قرن نوزدهم با رمان نویسانی از جمله الیزابت گاسکل، جورج الیوت، توماس هاردی، هنری جیمز و اچ.جی ولز و شاعرانی از جمله رابرت براونینگ، آلفرد تنیسون، والت ویتمن، امیلی دیکنسون و جرارد مانلی هاپکینز، و تا قرن بیستم با رمان نویسانی از جمله ادیت وارتون، دی.اچ.لارنس، جان استاینبک، ویلیام گلدینگ، گراهام گرین، ایان مک ایوان و مرلین رابینسون، و شاعرانی از جمله رابرت رابینسون، ادنا سنت، وینسنت میلی، و فیلیپ اپلمن. داروینیسم به مثابه دین با پوشش موضوعاتی مانند خدا، منشأ، انسان ها، نژاد و طبقه، اخلاق، جنسیت، و گناه و رستگاری، و نوشته شده به شیوه ای جذاب و با طنز تند، دیدگاهی کاملاً تازه، جذاب و تحریک آمیز را به ما می دهد.از نقاط برجسته فرهنگی اندیشه غربی.

ترجمه ماشینی: این مجموعه ابتکاری از مقالات اصلی بر روش‌هایی متمرکز است که جغرافیا، جنسیت، نژاد و مذهب بر پذیرش داروینیسم در دنیای انگلیسی‌زبان اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم تأثیر گذاشته است. مشارکت‌های این جلد در مجموع اهمیت ترتیبات اجتماعی، فیزیکی و مذهبی محلی را نشان می‌دهد، در حالی که آشکار می‌کند که نه فاصله از خانه داروین در داون و نه اندازه جامعه تأثیر زیادی بر نحوه واکنش مناطق مختلف به داروینیسم نداشت. مقالاتی که در سراسر جهان از بریتانیای کبیر و آمریکای شمالی گرفته تا استرالیا و نیوزیلند را در بر می‌گیرد، معانی مختلف داروینیسم را در این مکان‌های کاملاً جدا از هم بررسی می‌کند، در حالی که فصل‌های دیگر بر تفاوتی که در بحث‌های پیرامون تکامل ایجاد کرد تمرکز می‌کنند.

ترجمه ماشینی: با استفاده از منابع اولیه ای که تنها پس از بازگشایی آرشیو دفتر مقدس در سال 1998 در دسترس محققان قرار گرفت، چگونگی واکنش واتیکان را در زمانی که شش کاتولیک - پنج روحانی و یک روحانی - سعی کردند تکامل و مسیحیت را در دهه های بعد ادغام کنند، نشان می دهد. انتشار کتاب منشاء گونه های داروین. همانطور که ماریانو آرتیگاس، توماس اف.گلیک، و رافائل ای.در حالی که سایه طولانی محکومیت گالیله بر روی کلیسا آویزان بود، زیرا انقلاب علمی پارادایم های جدیدی را به وجود آورد، کلیسا عاقلانه دید که از محکومیت علنی و مستقیم داروینیسم خودداری کند و بنابراین با این موارد با دقت برخورد کرد. نویسندگان مواضع ایدئولوژیک و عملیاتی واتیکان را آشکار می کنند و گفتگوهای مخفیانه آن را شرح می دهند. در این فرآیند، آنها بینشی را در مورد بحث های جاری در مورد تکامل و اعتقاد دینی ارائه می دهند.

تأملی در آفرینش موجودات زنده و نظریه تکامل از دیدگاه قرآن است. نویسنده معتقد است موضوع نظریه تکامل، وسیع تر از چیزی است که معمولاً در محافل مذهبی مورد بحث قرار می گیرد و یادآور می شود که برخی این موضوع را با عنوان خلقت انسان معرفی می کنند و برخی دیگر «نظریه تطور» می نامند، اما از ابتدا، آیاتِ مربوط به خلقت حضرت آدم(ع) را مطرح می کنند، و نکته دیگر این که نظریه تطور با نام داروین گره خورده است. نویسنده برخی از نظرات مختلف دانشمندان را آورده، سپس نقد کرده است. وی معتقد است مهم ترین مسئله ای که بین دانشمندان زیست شناس مورد اختلاف است، علت بروز تغییرات است و گرنه آنان وجود تأثیرات متقابل بین طبیعت و جانداران و بین جانداران و سایر عوامل، در تنظیم جمعیت و بقای جمعیت یا نوع یا صنف سازگارتر را مسئله ای قطعی می دانند. نویسنده در ادامه اشکالات وارد شده بر نظریه تکامل را در قالب شش ایراد بیان کرده است. در بخش پایانی از آیات قرآن چنین نتیجه گرفته شده که تحولات طبیعت، در زمان های گذشته به صورت ناگهانی بوده است.

ترجمه ماشینی: گفته می شود که لیبرالیسم سیاسی بین آنچه که جان رالز دکترین های جامع می نامد، بی طرف است. این آموزه ها معمولاً با ادعاهای اخلاقی و فلسفی آنها تعریف می شوند. با این حال، اینکه لیبرالیسم سیاسی چگونه باید به اختلافات واقعی در جوامع کثرت گرا رسیدگی کند، چندان روشن نیست. این سوال گسترده تری است که این کار قصد دارد به آن بپردازد. در سطحی خاص تر، سؤال هنجاری این است که نهادهای لیبرال چگونه باید با ادعاهای واقعی مطرح شده توسط سنت ها و جوامع مذهبی برخورد کنند. من تکامل در مقابل خلقت گرایی را به عنوان مثال در نظر می گیرم. در حالی که اولی یک نظریه به طور گسترده در محافل علمی پذیرفته شده است، دومی توسط گروه های مذهبی در ایالات متحده و جاهای دیگر حمایت می شود. بنابراین سؤال این است که آیا دولت لیبرال می‌تواند منابع آموزشی خود را برای آموزش داروینیسم و ​​حذف آفرینش‌گرایی به عنوان داستان واقعی منشأ ما به‌طور مشروع به کار گیرد. برای این، خلقت‌گرایان ادعا می‌کنند که (الف) از آنجایی که داروینیسم یک دکترین فلسفی طبیعت‌گرایانه است، آموزش انحصاری آن وعده بی‌طرفی لیبرالی را به ضرر جهان‌بینی‌های غیرطبیعی نقض می‌کند. و (ب) نهادهای لیبرال - از دادگاه‌های دادگستری گرفته تا هیئت‌های آموزشی و مقامات اجرایی - با رد خودسرانه فرضیه‌های فراطبیعی، درک مادی از پروژه علمی را ترویج می‌کنند. بر این اساس، بهترین راه برای ارج نهادن به انصاف متافیزیکی و معرفتی، برخورد متعادل با نظریه تکاملی و دشمنان آن در چارچوب آموزش علمی اجباری است. از این رو، ادعای آفرینش گرایانه (CC) به عنوان یک دلالت منطقی از بی طرفی ادعایی لیبرالیسم سیاسی مطرح می شود. بخش اول این پایان نامه به سه بحثی می پردازد که نظریه پردازان لیبرال برای رد CC بیان کرده اند: (1) تکامل داروینی فقط یک نظریه علمی است، (2) دین نباید به موضوعات واقعیت بپردازد، و (iii) علم نمی تواند فرضیه های ماوراء طبیعی را توسط تعریف. اما این پاسخ ها قانع کننده نیستند. من استدلال می کنم که داروینیسم را می توان به طور مناسب به عنوان یک جهان بینی جزئی ارائه کرد. که اکثر روایات دینی دارای ادعاهای واقعی هستند. و اینکه فرضیه های خداباورانه نباید تحت پوشش یک طبیعت گرایی صرفاً روش شناختی از قلمرو علم کنار گذاشته شوند. با این وجود، این بدان معنا نیست که خلقت گرایی باید در کلاس درس زیست شناسی تدریس شود. بخش دوم پایان نامه با هدف ارائه توجیه عمومی برای آموزش انحصاری تکامل داروینی است. پس از تمایز بین دو مرحله بی‌طرفی لیبرال، من استدلال می‌کنم که دولت مشروع است بین ادعاهای واقعی رقیب از طریق رویه‌های منصفانه قضاوت کند، قضاوتی که نسبت به ماهیت طبیعی یا ماوراء طبیعی فرضیه‌ها بی‌تفاوت است. سپس دو استراتژی توجیهی دنبال می شود. اولی مشکل را با تقلید از شرایط موقعیت اصلی راولزی بازسازی می‌کند و کالاهای آموزشی را ردیابی می‌کند که هر شهروندی زیر پرده جهل ثبت نام می‌کند. این نتیجه می‌گیرد که تعهد به اهداف یک آموزش به طور گسترده لیبرال منجر به این تصور می‌شود که هر شهروند آینده مستحق درجه کافی از سواد علمی است، که شامل درک اساسی‌ترین ایده در علوم زیستی: تکامل است. دومی به پیشنهاد رالز متوسل می شود که عقل عمومی روش ها و نتایج غیرمناقشه ای علم را در بر می گیرد. پس از پرداختن به چندین ایراد احتمالی، به این نتیجه می‌رسم که استدلال علمی یک مورد پارادایماتیک از استدلال عمومی است، بنابراین برای اهداف توجیه عمومی لیبرال مناسب است. علاوه بر این، نظریه ای را ارائه می دهد که در مورد استدلال علمی به عنوان بسط استدلال روزمره و عقل سلیم فکر کنیم، یک فرض مهم که از آن می توانیم دلایل مشترک معرفتی را اثبات کنیم. به عنوان یک نتیجه، این تز استدلال می کند که اختلافات واقعی - مانند آنچه که جوامع کثرت گرا را بر سر روایت های کیهانی تقسیم می کند - باید توسط لیبرال ها در چارچوب پارامترهای توجیه عمومی مورد بررسی قرار گیرد، زیرا این بهترین راه برای نشان دادن احترام به همه شهروندان است. ادعاهای علمی دین ممکن است کنار گذاشته شوند، نه به این دلیل که مذهبی هستند، بلکه به این دلیل که در جهانی که در آن استدلال علمی به عنوان معرفت شناسی عمومی عمل می کند، پشتوانه شواهدی ارائه نمی کنند.

ترجمه ماشینی: آیالا کار شایسته ای در توضیح حقایق تکامل انجام می دهد - اما نه بیش از شایسته. (بهتر، کامل‌تر، علمی‌تر: «چرا تکامل درست است» نوشته جری کوین. من شروع به فکر می‌کنم که بیشتر در کتاب‌های تکامل بهتر است. هیچ میان‌بری برای شواهد وجود ندارد و خواننده‌ای تمایلی به بستن کمربند ندارد. استدلال طولانی احتمالاً به هر حال از متقاعد شدن خودداری می‌کند، یا قادر به متقاعد شدن نیست.) دیدن یک ژانر در حال تکامل است زیرا نویسندگان برای تبدیل شدن به بهترین تبیین‌کننده علم تکامل رقابت می‌کنند و اشیاء نخ‌نما را که درک عمومی را پر می‌کنند ذکر می‌کنند اما به حداقل می‌رسانند. و نویسنده را به خاطر تلاش برای ایجاد پل علم و اعتقاد، و به خاطر موضع گیری در حین تحقیر هیئت مدرسه دوور به عنوان صدای مؤمنان مذهبی که باهوش، واقعاً کنجکاو و انسان دوست هستند، ستایش می کنم. کار او در آنجا قهرمانانه است. با این حال، من فکر می کنم آیالا شکست می خورد. پل زدن بین دین و طبیعت گرایی به معجزه نیاز دارد و من از اینکه این کتاب حاوی هیچ معجزه ای نیست ناامید شدم. ما هنوز در دعای گولد برای «غیره غیر همپوشانی» (ترجمه: نمی‌توانیم همه با هم کنار بیاییم؟ لطفاً؟) گیر کرده‌ایم و خواننده این کتاب در پایان، در اتاق انتظار بهشتی رها می‌شود. دفاع آیالا از مقام مذهبی فقط تقوا است. به‌عنوان یک کهنه‌کار مدارس کاتولیک، پژواک تعداد بی‌شماری از معلمان مذهبی وفادار به کلیسا را ​​شنیدم که فکر می‌کردند با گفتن علم، علم، وحی، وحی، پاسخی به کودکان بی‌قرار می‌دهند. متأسفانه، آنها نبودند. شواهد یکسان نیست و هرگز نخواهد بود. آنچه علم ارائه می دهد، قابل اثبات و رد است، جلو می رود و تقواها (از جمله خودش) را در طول راه ترور می کند. پارادایم ها را از بین می برد، ابرها و همتایان را در فضا و زمان پراکنده می کند و هیچ کس را در آنجا نمی یابد. صرفاً به اندازه کافی خوب نیست که بگوییم آنچه دین می گوید (و کدام دین؟ جهان بیشتر از دومینیکن ها تشکیل شده است. آیا کلام نخل خوان به خوبی سخن پاپ است؟) باید همان اعتباری باشد که شیمی می گوید. . یا نجوم یا فیزیک. در مقایسه با علم، متون مقدس و پیشوایان پایه‌ای از شن هستند - کوهی از شن در سراسر جهان که همیشه در حال حرکت است. در میان تله‌های دیگر، آیالا به روش آشتی چون من می‌گویم می‌افتد: من مذهبی هستم و معتقدم علم چیزهای واقعی درباره جهان (از جمله تکامل بیولوژیکی) به ما می‌گوید، بنابراین هیچ تعارضی بین علم و دین وجود ندارد. QED. بنابراین: من، مارک سانفورد، یک مسیحی متعهد هستم که معتقدم خیانت اشتباه است، و با این حال، من فرار کردم تا با دوست دختر آرژانتینی‌ام همنشینی کنم، بنابراین ایمان مسیحی و خیانت می‌توانند به طور هماهنگ همزیستی کنند. QED نیست. ما اسم آن بحث را می دانیم و آشتی نیست. با مهربانی صحبت می کنیم، آن را ناهماهنگی شناختی می نامیم. کمتر خیریه، ما آن را ریاکاری می نامیم. در «هدیه داروین» به آن برچسب آرزو می‌زنم. من امیدوار بودم (دوباره، در معجزه خود) کشف کنم که آیالا همه چیز را در نظر گرفته است. در عوض، او آن را کاملاً احساس کرد. برهان آگوستین و آکویناس برای وجود خدا صدها سال است که هیچ کس را خارج از حوزه علمیه متقاعد نکرده است. ویلیام پیلی نیز شایسته درمان کامل آیالا نیست. ساعت پیلی آشکارا اشتباه بود، به اندازه ژئوسنتریزم اشتباه بود، به همان اندازه که تئوری طنز بدنی اشتباه بود. دسته کامل تری از کتاب های توضیح دهنده تکامل این را بیان می کنند. همچنین الهیات مدرکی ندارد. در این گشت و گذارها نویسنده کتاب خود را به میزان قابل توجهی تضعیف می کند. به هر حال، عنوان، ادعای متمایز نویسنده است که تکامل می تواند مشکل تئودیسه را حل کند. او دیگر مجبور نیست خدا را به خاطر ظلم آشکار طبیعت، ناکارآمدی ها، قتل عام ها و اسرار طبیعت سرزنش کند. وای همه اینها به دلیل انتخاب طبیعی و مسیر متزلزل و غیر هوشمندانه آن است. یه جورایی خیالم راحت نیست آیالا ثابت می کند که خدا در نهایت یک طراح بدکار نیست -- او اصلاً طراح نیست! به جز شکل‌دهنده دست دوم «مکاشفه» غیرقابل چالشی که به نحوی در حجمی از داستان‌های کوتاه و موعظه‌های عجیب جمع‌آوری شده است (افسانه‌هایی که می‌گویند برای آن بمیریم)، ​​یا شاید صدای آرام و کوچکی که فرد تظاهر به شنیدن در شبستان کلیسای جامع می‌کند. این یک مشکل قدیمی و قدیمی است: هرچه بیشتر در مورد جهان بیاموزیم، فضای کمتری برای خدای آسمان پیر، مجازات کننده، او که باید از او اطاعت کرد غیر قابل توضیح باشد، باقی می ماند. اومانیست ها می گویند که این خدا به طور کامل از راه رسیده است - اما با این حال اخلاق، اخلاق، و چیزی که به نظر می رسد رو به جلو باقی مانده است. این یک چالش عمیق و دردناک برای تقوای قدیمی است، و اکنون چند قرن است که ادامه دارد. به خشم ادامه خواهد داد. منع معجزه