مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

ورود حماسۀ کربلا به حیطه شعر و ادبیات یکی از عوامل ماندگاری و پایایی آن به شمار می‌آید، زیرا قالب تأثیرگذار و نافذ شعر و مرثیه، میان دلها و عاطفه‌ها از یک سو و حادثۀ عاشورا از سوی دیگر پیوند زد و احساس غم، حسرت و خشم را در مخاطبان بر افروخت و باعث به وجود آمدن غنی‌ترین ذخائر فکری و احساسی شیعی در زمینۀ ادبیات گردید. تاریخ سرایش رثای حسینی، صرف نظر از شواهدی که از وجود آن پیش از واقعۀ عاشورا حکایت دارد، از حادثۀ کربلا آغاز گشت و ادبیات عربی را غنی و پربار نمود. انگیزه‌هایی چون اعتقاد دینی و نیل به پاداش اخروی، جذابیت شخصیت امام حسین(ع) حادثۀ غم انگیز کربلا و شدت تراژدی آن باعث شد تا شاعران شعرهایی بدیع و پربار را در قالب رثا بسرایند. واژگان ساده و دلنشین و دارای بار عاطفی مناسب، وزنهای گوناگون، پیوند ناگسستنی آن با اصول شیعی به همراه عاطفه صادقانه، تصاویر هنری زیبا و متنوع و دارای قدرت القایی بالا و تخیلات شاعرانه از یک بعد و پرداختن به جنبه‌های تاریخی کربلا، بیان حقانیت اهل بیت (ع) و ستم های وارده به آنها از بعد دیگر، زمینۀ ظهور یکی از سوزناکترین مراثی قرن سوم را فراهم آورد و صحنه‌هایی واقعی از آن را برای مورخان و مقتل‌نویسان به نمایش گذارد.

چکیده ماشینی : الهیات، وحشت و داستان، با پیشی گرفتن از گفتمان علمی پیرامون سکولاریسم نوظهور قرن نوزدهم، استدلال می‌کنند که گوتیک ویکتوریایی ژانری است که شیفته امر غیرمادی است. جاناتان گرینوی از طریق خوانش دقیق رمان‌های گوتیک محبوب در قرن نوزدهم - فرانکنشتاین، ارتفاعات بادگیر، دراکولا و تصویر دوریان گری، نشان می‌دهد که درک و خواندن رمان‌های گوتیک باید وارد گفتمان‌های الهیات شود. علیرغم تفاوت‌های زمانی، مکانی و زمینه‌ای که نویسندگان این داستان‌ها را باخبر می‌کرد، رمان گوتیک به طور غیرقابل کاهشی مجذوب ایده‌های دینی و الهیاتی است و این زاویه اغلب در تحقیقات علمی گسترده‌تر در مورد تلاقی‌های بین ادبیات و مذهب نادیده گرفته شده است. جاناتان گرینوی با ترکیب آگاهی الهیات تاریخی با مداخلات در الهیات معاصر، به ویژه در مورد عذرخواهی تخیلی و الهیات و هنرها، آغاز یک الهیات مدرن گوتیک را ارائه می دهد.

چکیده ماشینی رابطه پویا بین هنر و الهیات همچنان جذاب و چالش برانگیز است، به ویژه زمانی که الهیات به هنر در همه انواع آن می پردازد. در معماری و الهیات: هنر مکان، نویسنده موری رائه به هنرهای فضایی، به ویژه معماری، روی می آورد تا چگونگی ارتباط اشکال هنری درگیر در ساخت محیط ساخته شده ما با ایمان مسیحی را بررسی کند. رائه الهیات هنرهای فضایی را ارائه نمی دهد، اما در عوض درگیر گفتگوی الهیاتی پایدار با هنرهای فضایی می شود. از آنجایی که هنرهای فضایی عمومی، بصری و اشتراکی هستند، تأثیر بسیار زیادی دارند اما به راحتی نادیده گرفته می شوند. معماري و الهيات با ارائه راههاي جديد تفكر درباره اهميت الهياتي فضا و مكان در تجربه ما از خدا، رابطه بين آزادي و قانون در زندگي مسيحي، دگرگوني دخيل در آفرينش جديد موعود خداوند، پيش بيني كتاب مقدس از آسمان بر اين بي توجهي فائق مي آيد. شهر، حضور و غیبت الهی، معماری ندامت و ندامت و رابطه مکان و زمان. با انجام این کار، رائه در میان هنرهای معماری، جایگاه کافی برای الهیات پیدا می کند.

چکیده ماشینی : این کتاب به بررسی الهیات پست مدرن و چگونگی ارتباط آن با سبک سینمایی رابرت برسون، کارل تئودور درایر، اینگمار برگمان و لوئیس بونوئل می پردازد. تامل نشان می‌دهد که چگونه این فیلمسازان در استفاده از میزانسن، به مسائل مذهبی توجه می‌کنند. او هم ویژگی‌های فنی «گوشت» فیلم و هم ویژگی‌های کلامی آن را بررسی می‌کند. فصل‌ها نشان می‌دهند که چگونه سینمای هنری از صدا، ویرایش، نورپردازی و نمای نزدیک به شیوه‌هایی استفاده می‌کند که اقتدارگرایی دکترین و همچنین فردگرایی فلسفه را نقد می‌کند تا الاهیات پست‌مدرن را پیشنهاد کند که بر جامعه تأکید دارند. از طریق این کتاب می آموزیم که چگونه سبک سینمایی نویسندگان مدرنیست با الهیات پست مدرن مرتبط است و چگونه صنعت سینمای هنری انواع خاصی از ذهنیت تماشاگر فیلم را می سازد.

چکیده ماشینی: بحث اصلی ایمان مسیحی این است که در تجسم، کلام ابدی یا لوگوس خود خدا جسم گرفته است، بنابراین برای ما تصویر خدای نامرئی شده است. خود انسانیت ما در یک رفت و آمد دائمی بین مادیت و غیرمادی زندگی می کند. تخیل، زبان و ادبیات هرکدام نقشی حیاتی در میانجی گری این اتحاد غایی ماده و معنا در موجود انسانی دارند. ترور هارت با نزدیک شدن به جنبه های مختلف دو حرکت متمایز بین تصویر و کلمه، در تجسم و پویایی وجود انسان، درک روشن تری از هر یک ارائه می دهد و در کنار هم قرار گرفتن با دیگری را بررسی می کند. هارت نتیجه می‌گیرد که در اقتصاد تثلیثی خلقت و رستگاری، این دو موقعیت «تن‌گیری» جدایی‌ناپذیر و غیرقابل تقسیم هستند.