ترجمه ماشینی:
تجسم ناخودآگاه وضعیت بدن را در تئوری و عمل روانکاوی مورد توجه قرار می دهد و فروید و لاکان را با فلسفه قاره ای به گفتگو می آورد تا ناهمگونی زندگی
... تجسم یافته را کشف کند. با انجام این کار، بدن دیگر صرفاً موضوع تحقیق علمی نیست، بلکه بدنی زنده است، منبعی از شهود و تأثیرگذاری بیش از حد، و حیوانی خام متمایز از مادیت صرف.
مشارکت کنندگان در این جلد از فیلسوفان، دانشمندان روانکاوان و پزشکان تشکیل شده اند که کاوش های میان رشته ای آنها مفاهیم روانکاوانه سنتی مانند تروما، شفا، میل، ذهنیت و ناخودآگاه را دوباره فرموله می کند. در مجموع، آنها به این نتیجه می رسند که پدیدارشناسی تجسم، نظریه و عمل روانکاوی را از مدل های بازنمایی گرایانه دور می کند و به سمت رویکردی تجسمی به زندگی روانی می برد. تحت چنین افق جسمانی، تروما به صورت زخم ها و زخم ها، درمان به عنوان لمس، ذهنیت به عنوان محدودیت بدنی، و ناخودآگاه "واقعی" به عنوان باقیمانده بیش از حد گوشت ظاهر می شود.
تجسم‌های ناخودآگاه به رویدادهایی اشاره می‌کنند که در آن امر نامعلوم در میان دال‌ها، نامرئی در مرئی و غیبت در حضور ظاهر می‌شود. در مجموع: جایی که گوشت تبدیل به کلمه می شود و کلمه گوشت خود را حفظ می کند.
تجسم ناخودآگاه به دنبال برانگیختن این رویکرد تجسمی به منظور شکستن تابوهای ضمنی نسبت به بدن در روانشناسی و روانکاوی است. این کار میان رشته ای برای روانکاوان و روان درمانگران روانکاوی و همچنین محققان فلسفه و روانشناسان بالینی بسیار جذاب خواهد بود.
بیشتر