جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ندارد.

"معرفت" و "محبت" دو گوهر وجود آدمی اند که عظمت انسان در پرتو آن ها آشکار می گردد و وصول به مبدأ متعالی ممکن گشته، سعادت و شقاوت آدمی رقم می خورد. در این رساله معنا و مفهوم معرفت و محبت، تبیین فلسفی عرفانی عشق حقیقی،مجازی و باطل و احکام و آثار هر کدام و بویژه ارتباط آن با مسأله معرفت و اینکه کدام یک علت و کدام یک معلول دیگری است بحث شده است. بسیاری از بزرگان حکمت و عرفان از معرفت به عنوان یکی از مهمترین اسباب محبت یاد کرده و معتقدند محبت میوه ی درخت معرفت است. در این مقال برای وصول به کیفیت رابطه معرفت و محبت با تفحص در معانی محبت، به معنای مشترکی دست یافتیم، محبت عبارت است از ادراک آنچه که با نفس انسان ملایمت داشته و از ادراک آن نفس لذت یافته و حصول کمالی را جستجو می کند. پس محبت ملازم است با لذت و ابتهاج ناشی از ادراک ملایم طبع(کمال). با این بیان،محبت تابعی از لذت و لذت نیز تابعی از معرفت است. زیرا لذت عبارت است از ادراک ملایمی که مقتضی ذات و حصول کمال است. پس لذت از سنخ ادراک و متوقف بر ادراک می باشد. بنابراین با حد وسط قرار دادن لذت، محبت را بر مدار معرفت و تابع آن خواهیم یافت. بطوریکه هرگاه معرفت حقیقی به ملایمت چیزی در نفس حاصل گردد به آن محبت می یابد. از آنجا که معرفت و محبت دو حقیقت ذو مراتب اند، در مراتب نازلهء معرفت که ادراک حصولی و بواسطه صورت علمی حاصل می گردد میان معرفت و محبت ملازمه عقلی حاکم است و هر مرتبه ای از محبت، مرتبه ای از معرفت را اقتضا دارد؛ محبت حسی بدنبال ادراک حسی و محبت خیالی و عقلی در پی معرفت متناسب با آن پدیدار می گردد. اما با تکامل مراتب معرفت و گذر نفس از معرفت حصولی و دستیابی به معرفت حضوری و شهودی، محبت کامل و حقیقی(عشق الهی) تحقق می یابد و معرفت و محبت همراه و متلازم گشته هر کدام از آنها دیگری را بدنبال دارد. از آنجا که متعلق معرفت و محبت در این مرتبه لایتناهی است سیر در مراتب معرفت و محبت را نیز نهایتی نیست.

چکیده ندارد.

تاریخ مسیحیت به دو بخش حضور حضرت مسیح (ع) و دوران غیبت ایشان(و رفعت او به آسمان) تقسیم می شود که بخش اول این تحقیق به مبحث اول می پردازد و بخش دوم آن شامل بخش دوم است. از آنجایی که بخش دوم این رساله پیرامون اعتقادات مسیحیت در مورد حضرت مسیح(ع) می باشد ، لذا ابتدا پیرامون شخصیت حضرت مسیح (ع) و مادر ایشان حضرت مریم (س) مطالبی ارائه شده است.

به طور طبیعی علم اولین گام در رسیدن به آگاهی و رهایی از جهل و کوردلی و زدودن زنگار غفلت از روح انسان است ـ و گاه با عوامل دیگری جایگزین می‌شود ـ و به ایمان و معرفت عمیق منجر می‌شود. یعنی انسان از راه علم و با بحث و استدلال به باور و ایمان می‌رسد آنگاه برای پذیرش معرفتی از نوع برتر که بصیرت و روشن ضمیری و شناخت و آگاهی و رهایی واقعی از جهل است، آماده می‌شود.آنچه در این پژوهش نامه منعکس است، حاصل بررسی علمی برای روشن شدن ربط مفاهیم علم و معرفت با بصیرت است و یافتن راه‌های حصول و تقویت بصیرت و نیز اسباب از بین رفتن و تضعیف آن در قرآن و روایات است. در فصل کلیات پژوهش نامه، مفاهیم دخیل و نزدیک به موضوع فوق و نیز مباحث نظری کلی و در فصل دوم راه‌های حصول و تقویت و در فصل سوم موانع و تضعیف کننده‌های بصیرت بررسی شده‌اند. برآمد این پژوهش علاوه بر آشکار شدن این راه‌ها و موانع این واقعیت است که بین علم و معرفت با بصیرت تلازم و عینیت برقرار نیست بلکه بصیرت نوعی خاص از روشن ضمیری است که گاه بدون علم حاصل می‌شود و گاهی با علم نیز به دست نمی‌آید.

چکیده ندارد.

بسیاری از فیلسوفان با استدلال‌های فلسفی خود به قدم عالم معتقد شده‌اند، درعین حال، بر این باورند که انبیاG در معارف خود، حدوث عالم را بیان کرده‌اند. غزالی نیز در این مسئله به تکفیر فلاسفه پرداخته است. اما ابن‌رشد در برابر وی به دفاع از فلسفه برخاسته و اعتراضات او را پاسخ داده است. ولی عقیدة خود ابن‌رشد چیست؟ بعضی به این دلیل که نتوانسته‌اند بین آرای او جمع کنند، گاهی او را متهم به تناقض‌گویی کرده و گاهی نیز داشتن دو نظر مختلف را به او نسبت داده‌اند. مقالة حاضر به بازسازی نظر ابن‌رشد در این مسئله پرداخته و پس از بیان کیفیت جمع بین دین و فلسفه از نظر فیلسوف قرطبه به این نتیجه رسیده که ابن‌رشد بدون مسئلة جمع بین شریعت و حکمت قابل شناخت نیست. وی در تفسیر مابعدالطبیعه که در آن‌جا، تنها شارح ومفسر آرای ارسطوست، قدم عالم را گفته، ولی در آثاری که عقیدة شخصی خود را بیان می‌کند، به حدوث عالم گرایش دارد و با تأویل لفظ خلقت و مجاز دانستن آن و تمایز بین حدوث ذاتی و زمانی راهی برای پیوند عقل و نقل یافته است.

این تحقیق به بررسی حقایقی پیرامون مصحف حضرت فاطمه÷ پرداخته است. مصحف در لغت به معنای چیزی است که روی آن، نوشتاری درج شده و معنای اصطلاحی آن عبارت است از کتاب یا مجموعه نوشتاری که مجلد شده باشد، به همین دلیل این اصطلاح به کتاب حضرت ابراهیم(علیه السلام)، قرآن کریم و... نیز اطلاق شده است. بنابراین مقصود از مصحف حضرت فاطمه÷ کتابی است که توسط یکی از فرشتگان الهی بر حضرت زهرا÷ نازل و توسط حضرت علی(علیه السلام) املا شد. این کتاب پس از رحلت پیامبر اکرم| به جهت کاستن از اندوه آن بانوی بزرگوار بر ایشان نازل شده است. مصحف حضرت فاطمه÷ مشتمل بر نام های پیامبران، اولیا و حکمرانان، اخبار رخدادهای آینده و وصیت ایشان است و آیه ای از قرآن یا حکمی از احکام شرعی در آن وجود ندارد. این کتاب ارزشمند اکنون نزد امام عصر عج الله تعالی بوده و یکی از نشانه های امامت به شمار می رود، چنان که پیش از آن همواره در دست امامان معصوم(علیه السلام) قرار داشته و آن بزرگواران در مناسبت های مختلف به آن رجوع می کرده اند.

قرائت قرآن، دیرینه‌ای به اندازه‌ی نزول قرآن دارد و علم قرائت برخاسته از این پیشینه می‌باشد. اقبال مسلمانان به قرائت عاصم از جهت عالی بودن سند آن باعث شده در تعیین طریق آن یعنی ابوبکر بن عیاش و حفص بن سلیمان دقت بیشتری لحاظ کنند، به ویژه اینکه اختلاف این دو روایت به حدی است که هر کدام قرائت جداگانه‌ای به شمار می‌رود. ایراداتی همانند ضعف در حدیث، خطا و اعراض از قرائت عاصم، مهم‌ترین خدشه‌هایی است که به روایت ابوبکر بن عیاش وارد کرده‌اند. این پژوهش با تحلیل ادعاهای مطرح شده به دفاع از این روایت پرداخته و شخصیت اخلاقی، اعتقادی و علمی ابوبکر بن عیاش را تبیین نموده است. این روایت تأثیر بسزایی در فقه و تفسیر دارد. مجمع‌البیان نمونه کاملی است که طبق این روایت به تفسیر قرآن پرداخته است. در این نوشتار موارد جالب توجهی از این روایت که در تفاسیر شیعی وجود داشته، احصا شده تا دلیلی بر رواج این روایت نزد امامیه باشد.

معارف الهی و تعالیم انسانی نهج البلاغه، در مسیر زمان زلال تر نموده و انسان جویای حقیقت را جانی تازه می بخشد. لزوم بهره مندی فراگیر از معارف این گنجینة ارزشمند از یک سو و اوج ادبی و بلاغی آن از سویی دیگر، اندیشة شرح نهج البلاغه و ترجمه آن به زبانهای دیگر را قوت بخشیده است. در فصل نخست این نوشتار، به بررسی مبانی ترجمه پرداخته و با استفاده از رهیافت های زبان شناختی و بررسی ساختارهای متفاوت زبانها، الگوهای ترجمه و ویژگیهای ترجمة مطلوب نمایانده شده است. نیاز ترجمه ها و مترجمین به نقد و نقش نقدهای سازنده در تکامل ترجمه و مبانی نقد و انواع آن از دیگر مباحث این فصل می باشد. در فصل دوم به معرفی ترجمه های فارسی نهج البلاغه پرداخته و سیر تاریخی آن را نمایانده ایم. در این فصل 31 ترجمة فارسی نهج البلاغه مورد بررسی اجمالی قرار گرفته است. در فصل سوم، لغزشگاههای مترجمان در حیطة 80 خطبة اول نهج البلاغه برجسته شده و با بررسی های لغوی، بلاغی، تاریخی و حدیثی، در صدد ارائه ترجمه ای مطلوب از این فرازها برآمده ایم.