جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : کاردینال بساریون از زادگاهش بیزانس آمد و در اواسط قرن پانزدهم در رم ساکن شد. او یک راهب باسیلی و در آن زمان اسقف اعظم یونانی بود. پیشینه فرهنگی او در سنت عقل گرای الهیات یونان بود. با تسلیم شدن امپراتوری بیزانس به ترک های مهاجم، او وظیفه خود را حفظ تا حد امکان از میراث فرهنگی یونان کرد. بخشی از این مأموریت این بود که برای ایتالیایی ها (یا به قول او لاتینی ها) تعالیم افلاطون را که دانش اندکی در مورد آن داشتند، پیش ببرند. هدف او در Calumniatorem Platonis دفاع از آموزه‌های افلاطون در برابر انتقادات جرج ارسطویی مبارز ترابیزون بود. این پایان نامه به بررسی تشریح آموزه های افلاطون توسط بساریون در آن کار در مورد طیفی از سؤالات فلسفی می پردازد که در آن زمان آزمون تورنسل برای ارتدکس الهیاتی بودند. این استدلال می کند که شرح بساریون از افلاطون به شدت از طریق منشوری از تفاسیر و متفکران بعدی به ویژه نوافلاطونیان تفسیر می شود. این نشان می‌دهد که چگونه این تفاسیر و استفاده بساریون از منابعش با هدف او تعیین می‌شود که نشان دهد فلسفه افلاطون نسبت به ارسطو به ارتدکس مسیحی نزدیک‌تر است و بنابراین، پایگاه فلسفی محکم‌تری نسبت به ارسطوگرایی رایج ارائه می‌دهد.

ترجمه ماشینی: جرج پارکین گرانت (1918-1918) یکی از بزرگترین ذهن های کانادا در قرن بیستم بود. او بیشتر به خاطر کمک هایش به ناسیونالیسم کانادایی، سنت توری سرخ و نقد فلسفی اش از تکنوکراسی لیبرال شناخته شده است. در این پایان نامه، من استدلال خواهم کرد که پشت شخصیت گرانت به عنوان فیلسوف، دانشمند سیاسی، و فعال اجتماعی - در واقع که همه آنها را هدایت می کند - هسته ای منسجم از الهیات متفکرانه- نبوی وجود دارد که از تغییر دین گرانت نشأت می گیرد و توسعه می یابد. علیرغم جایگاه او در میان متفکران برجسته ما، معنویت و اعتقادات سازنده گرانت به اندازه کافی تثبیت یا جمع آوری نشده است. لوئیس گرینسپن توضیح می‌دهد: "کسانی هستند که در نوشته‌های فلسفی گرانت به دنبال بیانی منظم از اصول اولیه فلسفی، خلاصه گرانتیوم هستند، اما این کار بسیار خطرناک است. .. [این] را باید در چارچوب تعهدات گرانت به فلسفه و مسیحیت در نظر گرفت... بیشتر افکار او با سیمون ویل درگیر بود، اما او در مورد آثار او بسیار کم منتشر کرد. هدف منحصربه‌فرد این پایان‌نامه، انجام این چالش دقیق است. یعنی، من زندگی و اندیشه جورج گرانت را به هسته مولد آن - «قلب موضوع» - برای استفاده از اصطلاحات او منتقل خواهم کرد. من با استفاده از تحلیل تجربه تبدیل گرانت، چهار آموزه اصلی گرانت را که در عبارت او «ما خودمان نیستیم» گنجانده شده است - و نگرانی اصلی او را آشکار خواهم کرد: تقدم خیر در مقابل اولویت اراده. . بخش عمده ای از پایان نامه، این اعتقاد را از طریق چهار آموزه ثابت دنبال می کند، که شامل دعوت گرانت به عنوان یک الهیدان متفکر و پیامبر اجتماعی است.

ترجمه ماشینی : ایده آلیسم مسیحی چارچوبی تفسیری برای بسط آموزه آفرینش در زمینه های موازی الهیات و فلسفه است. این خود را با باروری و سازگاری توضیحی خود توصیه می کند. در برابر ادعای رئالیسم فیزیکی مبنی بر اینکه جهان فیزیکی از نظر هستی شناختی بنیادی و مستقل از ذهن است، ایده آلیسم معتقد است که آن را حقایقی درباره سازماندهی تجربه حسی انسانی تشکیل می دهند. قواعد حسی به نوبه خود ممکن است با واقعیت زمانی پیش‌فیزیکی ذهن‌های فرشته‌ای توضیح داده شود که به‌طور علّی تجربه‌ی انسان را در یک سیستم نام‌شناختی تعیین‌شده الهی محدود می‌کند. ایدئالیسم در اینجا مجدداً به سنت افلاطونی مسیحی پیوست می‌شود و مفاهیم سنتی عصر، حکومت فرشتگان و اندیشه‌های الهی را بازیابی و به روز می‌کند تا بتواند در رابطه با مسائل فلسفی ادراک و استقرا کار توضیحی انجام دهد. با این کار، ایدئالیسم مسیحی الهیدانان را قادر می‌سازد تا به طور منسجم این تز را بیان کنند که عینیت هستی‌شناختی و بقای تجربی جهان، آن‌گونه که بر پایه قوانین پدیدارشناختی طبیعت استوار است، با کارکرد مذهبی سلسله مراتب کلیسای کیهانی تبیین می‌شود. بنابراین، یک الهیات ایده‌آلیستی آموزه عبادت کیهانی را توسعه می‌دهد که کارهای مختلف خدا در آسمان و زمین به طور مشابه در یک اقتصاد مقدس عشای ربانی متحد می‌شوند.

ترجمه ماشینی : هم سنت آگوستین و هم جوزف راتسینگر به تفصیل درباره رستاخیز بدن نوشته اند، موضوعی که در قرن بیستم مرکز بحث های پر جنب و جوش بود. قدیس آگوستین الاهیات رستاخیز خود را تا حدی به عنوان پاسخی به کاهش ارزش دوگانه بدن موجود در افلاطونیسم شکل داد، موضوعی که راتزینگر در نوشته های خود درباره رستاخیز با آن دست و پنجه نرم می کرد. این مطالعه به دنبال پاسخ به این سوال است که آیا و تا چه حد می توان الهیات جوزف راتزینگر در مورد رستاخیز بدن را "آگوستین" توصیف کرد؟ برای انجام این کار، ابتدا چهار "ویژگی آگوستین" با مطالعه دقیق الهیات معاد خود آگوستین، با توجه خاص به نحوه برخورد آگوستین با افلاطونیسم (موضوعی محوری در بحث قرن بیستم در مورد رستاخیز که در آن راتزینگر بود، آموزش داده شد. گرفتار). سپس، الهیات معاد راتزینگر تحت عنوان این «ویژگی‌های آگوستینی» مورد بررسی قرار می‌گیرد تا مشخص شود که چگونه و تا چه اندازه می‌توان دیدگاه‌های راتزینگر را «آگوستینی» توصیف کرد. این مطالعه نشان می‌دهد که الاهیات رستاخیز راتزینگر را می‌توان «آگوستینی» نامید، زیرا ویژگی‌های کلیدی معاد شناسی بالغ آگوستین در هر نوشته متوالی راتزینگر در مورد معاد بیشتر و بیشتر نمایان می‌شود. راتزینگر رویکرد منحصر به فرد خود را به آخرت شناسی ارائه می دهد و در الهیات معاد خود صرفاً از آگوستین تقلید نمی کند. با این حال، یک مسیر مشترک بین این دو متکلم وجود دارد. هر دو با الهیاتی شروع کردند که تا حدی تحت تأثیر عناصر دوگانه خاصی قرار داشت، و هر دو به تدریج آن الاهیات را در طول زندگی خود خالص کردند و در جهت یک واقع گرایی فیزیکی بزرگتر حرکت کردند. به این ترتیب، مکاتبات راتزینگر با آگوستین ایستا نیست، بلکه پویا است. شباهت آنها نه تنها در ایده های مشترک، بلکه در یک مسیر مشترک نهفته است.

ترجمه ماشینی : دو نوع الوهیت در گفتگوهای بعدی افلاطون غالب است، خدایان سنتی و کیهانی. این پایان نامه بر خدایان سنتی تمرکز دارد و به بررسی وضعیت و عملکرد کیهانی آنها در تیمائوس و کریتیا و همچنین ارزش اخلاقی دین مدنی در قوانین می پردازد. در فصل اول به جایگاه خدایان سنتی در کیهان‌شناسی تیمائوس می‌پردازم. من استدلال می کنم که گفت و گو تنها چند عنصر از زبان متعارف دینی را حفظ می کند و به طور کلی، باورهای مبتنی بر سنت دینی را به چالش می کشد. با این وجود، گفت و گو از سنت پیروی می کند تا جایی که آفرینش جهان با تولد اورانوس و گایا آغاز می شود، که گفت و گو همچنین آنها را والدین خدایان سنتی می داند. به این ترتیب، تئوگونی سنتی را در کیهان‌شناسی عمومی ادغام می‌کند. فصل دوم به بررسی نقش خدایان سنتی در روایت‌های افلاطون از منشأ انسان می‌پردازد. من استدلال می‌کنم که تیمائوس خدایان سنتی و کیهانی را به طور مشترک مسئول خلق انسان‌ها به‌عنوان حیوانات فانی شده می‌داند. اما کارکرد مشترک در کریتیاها از بین رفته است، جایی که فقط خدایان سنتی مسئول منشاء اولین شهرها هستند. در نتیجه، انسان گرایی و سیاست زایی افلاطونی را باید در طرح های توضیحی خود ناپیوسته دید. در نهایت فصل سوم به رابطه اخلاق و مذهب مدنی در قوانین می پردازد. من استدلال می کنم که آرمان خداگونه بودن هم به اصل اصلی اخلاقی و هم به اصل دینی اصلی در گفتگو تبدیل می شود. به ویژه، شهروندان عادی آخرین مدینه فاضله افلاطون ملزم به تقلید از خدایان سنتی در رویدادها و مکان های مذهبی مختلف با تمرین فضایل اخلاقی هستند. به همین دلیل، من روش‌هایی را تحلیل می‌کنم که نهادهای مذهبی مگنزیا قادر به پاسخگویی به چالش‌های اساسی روان‌شناختی هستند و در نتیجه منابعی برای آموزش، آزمایش، و نشان دادن شخصیت با فضیلت شهروندانش فراهم می‌کنند. به طور کلی، ایده‌های مذهبی سنتی بخشی جدایی ناپذیر از گفت‌وگوهای بعدی افلاطون را تشکیل می‌دهند: خدایان سنتی نقش تبیین‌کننده‌ای در روایت‌های افلاطون از منشأ دارند، در حالی که مذهب مدنی به رشد اخلاقی انسان‌ها کمک می‌کند.

ترجمه ماشینی : این مطالعه شرحی سازنده از انسان شناسی الهیاتی سورن کیرکگارد است. در آن نشان می‌دهم که به گفته کی‌یرکگور: (1) انسان در وظیفه‌ی مستمر تبدیل شدن است. (2) این تبدیل شدن مستلزم آن است که ما پیوسته از نو شروع کنیم. و (3) شروع یک هنر کنوتیک است که از طریق تمرین معنوی توانایی هایی مانند اضطراب و سکوت اجرا می شود. چنین اعمالی انسان را به حالتی برازنده برمی‌گرداند که کی‌یرکگور آن را «ابتدایی» می‌نامد. از این حالت، انسان ممکن است مکرراً (دوباره) شدن خود را آغاز کند. این مطالعه به طرق مختلف به بورس تحصیلی کیرکگارد کمک می کند. نکته قابل توجه این است که: (1) از طریق ارتقای جایگاه آغازین، کاهش ایمان کی یر کگاردی را به لحظه ای غیرمنطقی (مک اینتایر) یا خشونت آمیز (لویناس) واژگون می کند. (2) بینش افلاطونی را از انسان‌شناسی کی یرکگور بازیابی می‌کند. (3) آن دسته بندی های کی یرکگاردی (یعنی نیستی، سکوت، اضطراب) را که معمولاً از دریچه اگزیستانسیالیست سکولار یا پست مدرن خوانده می شوند، به لحاظ الهیاتی بازپروری می کند. و (4) در برابر تمایل مرتبط به دوشاخه کردن ابعاد فلسفی و الهیات اندیشه کی یرکگور مقاومت می کند. از نظر مسائل ماندگار در کلام فلسفی گسترده‌تر و فلسفه دین، این پژوهش: (1) از روش‌شناسی خوانش استفاده می‌کند که قرائت‌های متنی نزدیک را به عنوان ابزاری برای نقد خوانش‌های تاریخی-انتقادی به کار می‌گیرد. (2) بدين ترتيب تاليف كي يركگارد را به روي رويكردهاي الهياتي سازنده و تئولوژيك معاصر باز مي كند.

ترجمه ماشینی : من یکی از اهداف دیالوگ های افلاطون را این است که قلمرویی را برای فلسفه در نظر بگیرم. افلاطون برای انجام این کار به ارزیابی و نقد سایر رشته‌های جا افتاده‌تر مانند بلاغت، نهضت سوفسطایی، شعر و در نهایت پیشگویی می‌پردازد. مورد آخر، به ویژه، نادیده گرفته شده است، حتی اگر تقریباً در تمام مراحل نوشتن افلاطون به وجود می آید. بر این اساس، در پایان نامه خود، روش هایی را بررسی می کنم که افلاطون هنجارهای یونانی در مورد پیشگویی را تجسم می بخشد، اما همچنین بررسی می کنم که چگونه آن را تغییر می دهد، پس از اینکه آن را در معرض ارزیابی فلسفی قرار داد. افلاطون هرگز صحت فال را انکار نمی کند، اما دامنه آن را محدود می کند. او آن را یک صنعت می داند، اما همچنین ادعا می کند که بهترین بیناها کسانی هستند که از الهام الهی برخوردار هستند. من این معما را همراه با ارتباط بین فال و جنون تجزیه و تحلیل می کنم. در نهایت، من بررسی می‌کنم که آیا تمایز افلاطون بین پیش‌بینی فنی و تملک بسیار قطبی است یا خیر. شاهد اصلی من دیوتیما در سمپوزیوم افلاطون است. او یک بیننده عالی است که به طور گفتمانی با سقراط در مورد ماهیت اروس درگیر می شود، حتی اگر او نمی تواند طبق تمایز خود افلاطون این کار را انجام دهد. در پایان، امیدوارم که این پایان نامه بر ادعای پذیرفته شده فزاینده دینداری فراگیر افلاطون تأکید کند.