جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : سارتر در «هستی و نیستی» رشته‌های متفاوتی را در سنت پدیدارشناسی برمی‌دارد، آن‌ها را با ایده‌هایی از گشتالت و روان‌شناسی رفتارگرا به هم می‌پیوندد و می‌پرسد: آگاهی چیست؟ رابطه آن با بدن، دنیای بیرون و ذهن های دیگر چیست؟ سارتر معتقد است که ذهن و حالات آن محصول فرعی درون نگری هستند که در عملی ایجاد می شوند که مدعی کشف آنهاست. چگونه این اتفاق می افتد؟ و چگونه می‌توانیم خود را به‌عنوان افراد - اشیاء فیزیکی با حالات ذهنی درک کنیم؟ پدیدارشناسی سارتر پاسخ های سارتر به این پرسش های مهم را بازسازی می کند. از نظر سارتر، آگاهی در اصل خود را بر حسب آنچه که آگاهی است، یعنی به عنوان فعالیتی برای درک جهان، درک می کند. دیوید ریزمن مسیری را از این شکل حداقلی خودآگاهی تا درک خود به عنوان یک فرد تمام عیار ترسیم می کند. ملاحظات مشابهی در مورد ادراک دیگران اعمال می شود. رایسمن روایت سارتر را از گذار از درک اولیه خود از آگاهی دیگر به ادراک افراد دیگر توصیف می کند. درک سطوح مختلف خودآگاهی و دلهره از دیگران به رایسمن اجازه می دهد تا در ایده های کلیدی در هستی و نیستی نفوذ کند و سارتر را با فیلسوفان تحلیلی در مورد مسائل اساسی در فلسفه ذهن مقایسه کند.

ترجمه ماشینی : پیامدهای اخلاقی و سیاسی گزارش های لویناس و سارتر از وجود انسان را بررسی می کند. کریس سیلی در «لحظه‌های اختلال» امانوئل لویناس و ژان پل سارتر را با هم در نظر می‌گیرد تا مفاهیم اخلاقی و سیاسی توصیف‌های مشابه آن‌ها از وجود انسان را کاملاً درک کند. سیلی با تمرکز بر نقاط تماس و تفاوت میان نوشته‌هایشان در مورد متعالی بودن، هویت، هستی و دگرگونی، نه تنها درکی از سیاست سارتر ارائه می‌کند که در آن برنامه تا حدودی غیرسیاسی لویناس را می‌توان در عرصه سیاسی، بلکه خوانشی صریحاً سیاسی از لویناس ارائه کرد. که به خوبی با آثار سارتر طنین انداز است. با گردآوری گزارش‌های هر دو متفکر از وجود مختل شده به این طریق، مکانی نظری یافت می‌شود که از آنجا می‌توان این ادعا را که سیاست و اخلاق متقابلاً ناسازگار هستند، زیر سؤال برد.

ترجمه ماشینی : ژان پل سارتر یکی از متمایزترین و پر سر و صداترین منتقدان اجتماعی قرن بیستم بود. سارتر به‌عنوان سردبیر مجله فرانسوی «Les Temps Modernes» پس از جنگ، توانست دیدگاه‌های ادبی و فلسفی خود را با مقالاتی که به مسائل عملی اخلاقی و سیاسی اختصاص داده شده بود، تکمیل کند. دوران پس از جنگ یکی از پربارترین، هیجان انگیزترین و جسورانه ترین دوران برای تفکر سارتر بود. آثار منتشر شده و منتشرنشده او ویژگی بارز اگزیستانسیالیسم سارتری را آشکار می کند. دیدگاه رایج این است که اگزیستانسیالیسم از فردگرایی رادیکال حمایت می کند و نقش های اجتماعی، اجتماعی و مشارکت مدنی را تحقیر می کند. این کتاب این حکمت دریافت شده را به چالش می کشد و نشان می دهد که اگزیستانسیالیسم سارتر در واقع یک فلسفه عمیقا اجتماعی است. T. Storm Heter حیاتی بودن مقالات برجسته سارتر را نشان می دهد "ادبیات چیست؟" و «ضد سامی و یهودی»، و اهمیت «دفترچه‌هایی برای یک اخلاق» را آشکار می‌کند، دست‌نوشته‌ای غنی و اغلب نادیده گرفته شده که حاوی گسترده‌ترین بحث سارتر درباره مفاهیم اخلاقی و سیاسی است. هتر با تکیه بر این منابع استدلال می‌کند که اصالت سارتری از نظر اخلاقی و سیاسی یک فضیلت مهم است. برخلاف تصور رایج، فضیلت اصالت رمز صرفاً برای صداقت و پذیرش شخصی نیست. اصالت مستلزم شناخت بین فردی و مشارکت گروهی است. ما نمی توانیم در خلاء معتبر باشیم، زیرا پویایی اصالت مستلزم آن است که دیگران هویت اصیل ما را بشناسند. این کتاب نه تنها از اخلاق سارتر در برابر اتهامات فرمالیسم، پوچی و سوبژکتیویسم افراطی دفاع می کند، بلکه نشان می دهد که اصالت یک فضیلت مدنی مهم است که به نهادهای اجتماعی و سیاسی دنیای مدرن مربوط می شود.

ترجمه ماشینی : شهادت ده سال آخر سارتر. ما ارادت بووار به متفکر بزرگ را می دانیم، حتی اگر او گاهی دلبستگی خود را به شیوه ای بسیار خاص نشان می دهد: با نمایش نسبتاً غیر متواضعانه ای از افول سارتر که با سوء استفاده، بیماری و پیری غلبه کرده است. مصاحبه‌هایی که در تابستان 1974 بین سارتر و بووار انجام شد، بخش عمده‌ای از جلد را به خود اختصاص داده است. آنها هم Les mots و هم فیلمی را که به سارتر اختصاص داده شده کامل می کنند (اما تکرار می کنند). آنها برای درک بهتر شخصیت و تناقضات نویسنده تهوع ارزشمند هستند.

ترجمه ماشینی : فرانسوا نودلمان، فیلسوف مشهور و منتقد برجسته فرانسوی، موسیقیایی ژان پل سارتر، فردریش نیچه و رولان بارت را که همگی نوازندگان آماتور پیانو و دوستداران تیز رسانه بودند، درگیر می کند. اگرچه نوازندگی پیانو برای این متفکران یک هنر حیاتی بود، اما تفکرات آنها در مورد این موضوع عمدتاً ناچیز، ضمنی یا ناسازگار با آثار هر فیلسوف است. نودلمن این دیدگاه ها را هم بازیابی می کند و هم ادغام می کند، و نشان می دهد که شیوه نواختن این فیلسوفان، آهنگسازانی که آنها را می پرستیدند، و موسیقی انتخابی آنها بینش غیرمعمولی را در مورد سبک ها و الگوهای تفکر آنها آشکار می کند. نودلمن، عمل فیزیکی و نظری موسیقی را به عنوان بُعدی می‌داند که زیربنای دیدگاه‌های فلسفی سارتر، نیچه و بارت است. او با خواندن افکار آنها در برابر موسیقی آنها، فرمول بندی های انتقادی جدیدی را معرفی می کند و مسیر حرکت آنها را تغییر می دهد و غنای ارزشمندی به تجربیات زیسته و تجسم یافته این فیلسوفان می بخشد. نتیجه، ثبت‌های متعدد وجود و رابطه بین فلسفه و حواس را افزایش می‌دهد که بسیاری از کار آنها را با خبر می‌کرد. نودلمن که خواننده دقیق موسیقی است، تسلط ظریفی بر متون زیر نظر خود حفظ می کند و از نکات گفتمانی پژوهش های موسیقی و فلسفی آنها، به ویژه با توجه به تحقیقات اخیر و نقدهای پیشرفته، قدردانی می کند.

ترجمه ماشینی : «رمان-روزنوشت منتشر شده در سال 1938 معدنی اصیل از رشته‌های مشکل‌ساز، از نقوش فلسفی، فرهنگی، سبک‌شناختی، با طیف بسیار غنی از کنایه‌ها، چشمک‌ها، جابه‌جایی‌ها، پارودی‌ها، پاستیچ‌ها است. ساختاری فوق‌العاده ترکیبی، در سطوح مختلف، که می توان از زوایای متعدد و متفاوتی به آن نگاه کرد، قطعاً به دلیل «ابهام» (یا میانجیگری) پیوسته بین فلسفه و ادبیات». فرانکو فرگنانی در سال 1978 در مورد "تهوع" ژان پل سارتر نوشت، با وضوحی که می تواند پیچیدگی اندیشه یکی از بزرگترین فیلسوفان قرن بیستم را روشن کند. سارتر، فرگنانی، شاگرد و وارث رادیکال هایدگر و «هستی و زمان». با آنتوان روکنتین، قهرمان داستان «تهوع»، متوجه می‌شویم که هستی از هر معنایی فرار می‌کند و با حضور مطلق منطبق می‌شود. حالت تهوع همان احساس کیهانی است که ملال مطلق را با اندوه ورطه ترکیب می کند. و ورطه آگاهی از سقوط به بی ربط بودن از سوی هر موجودی در جهان است: آگاهی احساس پوچی می کند، زیرا از بیرون احساس ظلم می کند و خود را فقط به عنوان یک بدن تجربه می کند. نظم دنیا به طور جبران ناپذیری به هم ریخته است. پیشگفتار ماسیمو رکالکاتی.

ترجمه ماشینی : «قرن دوم سارتر» غنای بینش سارتر از وضعیت انسانی، تنوع ابزاری که او برای دست‌وپنجه نرم کردن با آن به کار می‌برد، و مسیر طولانی سفرش را در دیدگاه‌های فرهنگی گسترده‌تری منعکس می‌کند. صدمین سالگرد تولد سارتر در سال 2006 مناسبت اصلی بسیاری از مقالاتی بود که در این جلد گنجانده شده است. به میزبانی انجمن های سارتر بریتانیا یا آمریکای شمالی، از مشارکت کنندگان شرکت کننده در جشن های صدمین سالگرد سارتر خواسته شد تا به موضوعات اصلی و توسعه کلی زندگی و اندیشه او بپردازند. همانطور که مجموعه حاضر نشان می دهد، تلاش برای ارائه سارتر در نگاهی گذشته نگر، همچنین مبنایی برای ارزیابی ارتباط کار او برای قرن جدید فراهم می کند.