جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : مفهوم تکنیکی و چند وجهی ژان پل سارتر از جادو برای درک عناصر اساسی فلسفه اولیه او (1936-1943)، به ویژه درک او از ایگو، احساس، تخیل و ارزش، مرکزی است. دانیل اوشیل رشته جادو را در سراسر آثار فلسفی اولیه سارتر دنبال می کند. اولاً، کار سارتر در مورد ایگو (1936) شکل شخصی و بازتابی از آگاهی را نشان می‌دهد که به طور جادویی در سطح ماقبل بازتابی قرار می‌گیرد. ثانیاً، عاطفه (1938) ذاتاً برای سارتر جادویی است، زیرا ویژگی‌های عاطفی در اشیاء به وجود می‌آیند و در نتیجه دنیای عمل‌گرایی را به دنیایی از اسارت تبدیل می‌کنند. ثالثاً، تحلیل‌های The Imaginary (1940) نشان می‌دهد که هر چیزی که ما تصور می‌کنیم، ایجاد خودبه‌خودی آگاهی است که این قدرت را دارد که ما را مسحور و غوطه‌ور کند، حتی تا حدی که تصاویر بر ما تأثیر می‌گذارند. اوشیل که با نظام هستی‌شناختی وجود و نیستی سارتر (1943) به اوج می‌رسد، استدلال می‌کند که سارتر این مفهوم را کنار نمی‌گذارد، بلکه در واقع ریشه‌های هستی‌شناختی را برای آن فراهم می‌کند. این امر در تحلیل های سارتر از ارزش، مالکیت و زبان بیشتر مشهود است. بخش دوم نشان می دهد که چگونه چنین جادوی سارتری برای تعدادی از مطالعات موردی مشخص: هنر، تبلیغات، نژادپرستی و حماقت، و نمونه های خاصی از آسیب شناسی روانی بسیار مرتبط است. اوشیل نشان می‌دهد که وجود جادویی سارتر برای هر انسان‌شناسی فلسفی معاصر مهم است، زیرا اساساً در قلب بسیاری از مهم‌ترین تجربیات ما، چه خلاق و چه آسیب‌رسان، کار می‌کند.

ترجمه ماشینی : تری پینکارد، فیلسوف، آثار بعدی سارتر را بازنگری می‌کند و موضعی محوری در درک سارتر از آزادی و کنش جمعی را روشن می‌کند. نقد عقل دیالکتیکی ژان پل سارتر که در سال 1960 با سر و صدای زیادی منتشر شد، از آن زمان به بعد در دید فلسفی فروکش کرده است. از آنجایی که شهرت سارتر اکنون در حال بازگشت است، زمان ارزیابی مجدد آثار بعدی او فرا رسیده است. فیلسوف تری پینکارد در کتاب «عمل، قدرت و اشکال زندگی»، کار متاخر سارتر را به‌عنوان بازنگری بنیادی ایده‌های قبلی‌اش تفسیر می‌کند، به‌ویژه از نظر درک او از امکان کنش جمعی به‌عنوان آزادانه واقعی، که فیلسوف فرانسوی قبلاً استدلال کرده بود که چنین است. غیر ممکن پینکارد نشان می‌دهد که چگونه سارتر به سمت هگل بازمی‌گردد، حرکتی که خود ناشی از علاقه تازه‌یافته سارتر به مارکسیسم بود. پینکارد استدلال می کند که سارتر موضع بدیعی درباره آزادی ساخت که هنوز به اندازه کافی در فلسفه و نظریه سیاسی مورد بررسی و تحلیل قرار نگرفته است. از طریق سارتر، پینکارد استدلالی را مطرح می‌کند که به تاریخ فلسفه و همچنین بحث‌های کلیدی درباره کنش و آزادی کمک می‌کند.

ترجمه ماشینی : با پیشگفتار پروفسور دکتر. لوچیانو دونیزتی داسیلوا از UFJF، خلاصه توسط پروفسور. دکتر. Malcom Guimarães Rodrigues از UEFS و متن توسط پروفسور. دکتر. وینیسیوس دوس سانتوس از UFBA، کتاب «از شناخت تا بدن: گفتگوهای بین سارتر، هگل و هانت» حداقل سه لحظه مهم در تنش بین جسمانی بودن و شناخت در فلسفه جی پی سارتر را در اختیار خواننده قرار می دهد. در رابطه با طیف هگلی در آثار سارتر، رویکردی انتقادی که در تلاش برای حفظ فاصله از مواضع قطبی شده است. در رابطه با انتقاد اکسل هونت از مسئله بازشناسی در فلسفه سارتر، بررسی فشرده و مشخصی است که می خواهد گره مفهومی ای را که چنین انتقادی بر آن استوار است بگشاید. در نهایت، تحلیلی اجمالی از اشکال روابط با دیگران، با جامعه و با تاریخ، در پس زمینه تنش سارتری بین بدن و شناخت، در مواجهه با اصالت و صراحت توسط مارسلو باروس. بنابراین، ژان پل سارتر که همیشه به درستی به آن اعتبار داده نمی شود، یکی از اولین فیلسوفان قرن بیستم بود که بر فرآیندهای تشخیص تفاوت به عنوان عنصری اولیه در ساخت فردیت تأکید کرد. فراتر از آن، متفکر فرانسوی همچنین مدیون پیشگامی فلسفی در شناسایی بدن به عنوان مکانی برای ساخت ذهنیت و تعامل با جهانی است که آن فرآیند در آن رسوب می کند. کتاب مارسلو باروس با پرداختن به این بدهی از طریق گفتگوی شجاعانه با نویسندگان کلاسیک مانند هگل و نویسندگان معاصر مانند اکسل هونت، در متنی که سیالیت و تعلیم قابل توجه آن جای خود را به فقدان دقت مفهومی نمی دهد، ما را فرا می خواند. به طور قطعی فلسفه سارتر را در کارنامه نظری ضروری برای رویارویی با مسئله فوری دیگری قرار دهیم.

ترجمه ماشینی : یک فلسفه زنده امروز چگونه خواهد بود، چه رابطه ای با میراث خود خواهد داشت؟ این فقط می تواند یک رابطه پیچیده باشد، زیرا میراث قطعاً باید حفظ شود، اما باید انتقال داده شود. این همان چیزی است که به شیوه ای مثال زدنی در فلسفه سارتر اتفاق می افتد، جایی که دلیل انتقادی مربوط به درج آن در تاریخ ایجاد می شود. این اثر پس از ارائه در فصول اول، تأملی آزاد در مورد مطالباتی که امروزه بر اندیشه تحمیل می‌شود، به‌ویژه بر - از سرگیری - هگل توسط سارتر تمرکز می‌کند: می‌کوشد هر آنچه را که دومی به آن مدیون است، آشکار کند. اول، بلکه آنچه را که او رد می کند، و سفرهای (سالم) که انجام می دهد.

ترجمه ماشینی : این تحقیق نظریه میل را به عنوان تلاشی ضمنی برای غلبه بر تفاوت هستی‌شناختی از طریق بازسازی فلسفی درمان میل در پدیدارشناسی روح هگل و آثار منتخب ژان پل سارتر، با توجه به نوشته‌های الکساندر کوژو و ژان هیپولیت توسعه می‌دهد. . دغدغه اصلی ایجاد هستی شناسی میل است که رابطه متقابل انتخاب، تخیل، موقتی و تاریخ شخصی و فرهنگی را در تجربه میل به حساب می آورد. بحث هگل از اهمیت هستی‌شناختی میل، چارچوبی را فراهم می‌کند که کوژو و هیپولیت میل را با توجه به رابطه آن با زمانمندی و زندگی تاریخی به طور کلی تحلیل می‌کنند. هیپولیت و سارتر این ادعای هگل را می پذیرند که میل را باید در قالب مسئله نفی درک کرد و این نشان می دهد که میل در تمام فعالیت های آگاهانه نقشی سازنده دارد. اگرچه دیدگاه سارتر در مورد میل، فرمول مجدد انتقادی هستی‌شناسی هگلی را پیش‌فرض می‌گیرد، با این وجود، آموزه نفی را با پیامدهای روشنی برای انضمام‌سازی و پیشبرد درک پدیدارشناختی میل گسترش می‌دهد. شکل‌بندی مجدد سارتر از میل به‌عنوان نفی، شامل دیدگاهی از میل به‌عنوان انتخاب (تجلی فقدان که آزادی است) و به‌عنوان شیوه‌ای برای درک جهان (عملکرد «نابودکننده» یا تبعیض‌آمیز آگاهی) است. مطالعات زندگی‌نامه‌ای بعدی سارتر درباره ژنه و فلوبر، تحلیل‌های ملموس فرهنگی و شخصی از این دیدگاه از میل ارائه می‌کند. علاوه بر این، آنها آشکار می‌کنند که پروژه هگلی برای دستیابی به وحدت هستی‌شناختی جوهر و سوژه، پروژه‌ای خیالی است، که بر این اساس، تنها در آثار خیالی می‌توان به آن دست یافت. در این مطالعات زندگی‌نامه‌ای، سارتر همچنین به فرمول‌بندی هگلی میل بازمی‌گردد، و رابطه بین میل و شناخت را بر حسب تجربیات اولیه کودکی و وظیفه نوشتن ادبی بازمی‌سازد.

ترجمه ماشینی: کتاب ساختارگرایی در انسان شناسی و موضع سارتر در مورد آن نوشته عبدالوهاب جعفر است و حقوق معنوی و ادبی این کتاب برای نویسنده محفوظ است.