جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : اگر پترارک، به‌عنوان آغازگر اومانیسم در قرن چهاردهم، قبلاً با الاهیات مکتبی مخالفت کرده بود، به بن‌بست بین ایمان و عقل با استدلال‌های اوروئیستی و بعداً اوکامیستی منجر شد و به اختلافات دیالکتیکی واگذار شد. از احیای دانش کلاسیک حمایت می‌کند و به عنوان یک مسیحی از این امر حمایت می‌کند که اگر راه نجات را نشان می‌دهد، هیچ‌کسی، جز مسیحی، نمی‌داند که به چه کسی و به چه نحوی اعتراف کند، نباید تحقیر شود. - اراسموس دو روتردام در قرن شانزدهم خواهد بود، که از ظرافت های کسانی که از قرون وسطی می خواستند اسرار ایمان را درک کنند، الهیات را بر اساس فلسفه به عنوان تأملی در وجود بر اساس قانون افلاطونی-ارسطویی می ساختند. ، پیشنهاد می کند که علم امور الهی و بشری را باید در فلسفه به عنوان سنت بلاغی تأمل در مسائل انسان جستجو کرد و با کاوش حداکثری در امکانات مطبوعات نوپا، از طریق هزاران آداجی خود به طور سقراطی توضیح خواهد داد. ، Colloquia، Litterae، ترجمه ها و نسخه های اصلی، به اروپای مات و مبهوت، مضطرب و متزلزل بین احیای عظمت باستانی و رادیکالیسم مذهبی کاتولیک ها و اصلاح طلبان، زیرا و ج چگونه باید قاطعانه نویسندگان یونانی-لاتین را خواند و تقدم مکاشفه مسیحی را در رابطه با بت پرستی و اختراعات - اختراعات - مردمان دیگر فهمید. در این تصویر از گسیختگی‌ها، آنتی بارباروس با برجسته‌سازی درج شده است که توسط نویسنده آن برای نسخه Opera Omnia به عنوان اولین کتاب مرتبه اول، که دقیقاً به آموزش متون باستانی اختصاص دارد - adstitutem litterarum - یک کتاب تعیین شده است. که مجموع استدلال های او برای وحدت مسالمت آمیز حقیقت را به ارمغان می آورد.

ترجمه ماشینی : بخش اول پایان نامه (فصل های I-V) منابع احتمالی الهیات تیندل را بررسی می کند. تأثیراتی از لولاردی، اراسموس و لوتر وجود داشت، با این حال، تیندل این منابع را تغییر داد، جایی که با الهیات آنها مخالف بود، و همه چیزهایی را که معتقد بود به آنها بی وفایی بود رد کرد. کتاب مقدس. بخش دوم پایان نامه (فصل های ششم تا سیزدهم) الهیات تیندل را ارزیابی می کند. دریافتم که در تمام نوشته های او (1525-1536)، یک الهیات مبتنی بر کتاب مقدس که تحت تأثیر فلسفه یونانی قرار ندارد، سازگار است. الهیات عهدی که بین اشخاص تثلیث بسته شده است. یک طرفه بود برای سقوط کامل بود، انسان مرده بود و تا زمان تولد دوباره قادر به پاسخگویی به عشق خدا نبود. خدای پدر قرار بود برای کسانی که برای زندگی انتخاب می شوند، پدر باشد، برگزیدگان در خانواده خدا متولد می شوند، که از طریق تولد، جایی برای عهد قانونی موجود در الهیات اصلاح شده ندارد. خون مسیح برای الهیات تندیل ضروری است. عدالت خدا را راضی کرد و پدر را قادر ساخت که فرزندانش را انتخاب کند. خون مسیح هر بخش و هر مرحله از زندگی مسیحی را به واقعیت تبدیل می کند. روح القدس خون مسیح را اعمال می کند - برگزیدگان دوباره متولد می شوند، ایمان و توبه دارند، به انجیل پاسخ می دهند، می توانند خدا و احکام او را دوست داشته باشند، همسایه خود را دوست داشته باشند و کارهای نیک انجام دهند، دعا کنند و خدا را پرستش کنند.

ترجمه ماشینی : این مطالعه به منظور درک بهتر رابطه بین معرفت شناسی الهیاتی، انسان شناسی و اخلاق در تفسیر کتاب مقدس دزیدریوس اراسموس و جان کالوین، پذیرش گفتار پولس در مورد حماقت در قرنتیان اول را در کنار دیگر متون مسیحی پولس بررسی می کند. گفتار پولس در مورد رابطه بین حماقت و حکمت، علیرغم باروری بالقوه آن برای ایجاد هر گونه کاربرد جالب در چندین حوزه از فلسفه و الهیات، در تاریخ تفسیر مورد توجه اندکی قرار گرفته است. در قرن شانزدهم، این متون در زمینه الهیات کتاب مقدس انسانگرایانه مورد توجه قرار می گیرند که عمل کنندگان آن، به عنوان یک قاعده، خود را در حال ارائه شکلی ضد نظری از روش الهیاتی می دانند که در تضاد با اجداد مکتبی آنهاست. بنابراین، حماقت خدا، که به گفته پولس، خردمندتر از خرد انسان هاست، در دستان اراسموس و کالوین که سازه های متناقض پولس را در خدمت حمله به اشکال بیش از حد گمانه زنی مسیحی به کار می گیرند، اهمیت تازه ای پیدا می کند. الاهیاتی که به سمت ابهام گرایش دارند و در نتیجه برای افراد عادی غیر قابل دسترس می شوند. علاوه بر این، هم اراسموس و هم کالوین زمان زیادی را در آثار تفسیری خود درباره قرنتیان اول صرف پرداختن به مشکل فصاحت مسیحی می کنند که از ادعای پولس مبنی بر موعظه انجیلی کاملاً ساده ناشی می شود. در این رابطه، هر دو مفسر برای بازگشت به سادگی موعظه پولسی، که البته در اصل از فروتنی مسیح الگوبرداری شده است، استدلال می کنند. تفاسیر اراسموس و کالوین از این بخش از نامه پل، علاوه بر این، شیوه جدیدی از تفکر در مورد چشم اندازهای پذیرش اراسموس و کالوین از الهیات رتوریکا ارائه می کند - اصطلاحی که توسط مورخ فلسفه رنسانس چارلز ترینکهاوس برای توصیف این روند ابداع شده است. الاهیات اومانیستی عمدتاً ایتالیایی) برای حمایت از نوعی گفتمان الهیاتی که به اصطلاح بیشتر از متقاعد کردن مغز به دنبال حرکت دادن قلب است. از این منظر، من استدلال می‌کنم که اراسموس و کالوین را می‌توان در یک محیط فکری قرار داد و درک کامل‌تر آن‌ها از سادگی پولیس ممکن است به عنوان مرحله جدیدی در توسعه الهیات رتوریکا تلقی شود. در نهایت، این مطالعه تأثیری را که اراسموس - عمدتاً حاشیه‌نویسی‌ها و نقل‌قول‌های عهد جدید، بلکه سایر آثار الهیات او - بر تفسیرهای کتاب مقدس کالوین و به طور کلی‌تر الاهیات او داشته است، تحلیل می‌کند. این رابطه ای است که مدت هاست در میان محققان کالوین مورد غفلت قرار گرفته است، علیرغم این واقعیت که کالوین بارها و بارها به صراحت با اراسموس در تفسیرهای NT خود درگیر است، و علیرغم این واقعیت که "انسان گرایی" او به طور گسترده ای شناخته شده است. می‌توان کالوین را پیروی از اراسموس دید، نه تنها در برخی از نتایج فلسفی، بلکه همانطور که سعی خواهم کرد نشان دهم، در حمایت از نوع خاصی از روش الهیاتی که به حماقت صلیب مربوط می‌شود (و نه تنها در مورد اول قرنطینه). 1-4، بلکه فیل 2:6f.

کتاب مفید علماء النهضه الاروبیه درباره علمای نهضت روشنگری یا همان رنسانس اروپا می باشد که نام اسامی ذکر و توضیحات مربوطه در کتاب ارائه می شود.

از همهی آثار خدا، شناخت هیچ یک مهمتر از شناخت انسان نیست . یونانیان اولیه مستقیماً با مسأله موقعیت انسان در جهان کاری نداشتند، اما تئوریهای آنها درباره ماهیت جهان به طور ضمنی انسان را بخشی از جهان معرفی میکرد . خلقت خداگونه انسان برای اولین بار در آموزههای تورات آمده است. پروردگار در همه حال انسان را فرا میخواند: این فراخوان از » عهد جدید « در تمام صفحات خلال پیام مسیح آشکار است؛ پروردگار عملی انجام میدهد، و عمل او مسئولیتی برای انسان به بار میآورد. ]در کتاب مقدس[ پروردگار به انسان در قالب هستی انسانی او مینگرد یعنی مخلوقی که خلق شده است تا در نهایت به رستگاری دست یابد و در ملکوت او سکنی گزیند . مبدأ هر پژوهش باشد. انسانشناسی مسیحی بر » مسیحشناسی « انسانشناختی در گستره سنّت مسیحیت همانا باید مسیحشناسی قائم و استوار است . نگاه کلی مسیحیت قرون وسطی به جایگاه انسان و رابطه او با خداوند به خصوص بعد از دوره آباء کلیسا و انعکاس آن در مسیحیت کاتولیک بر نفی رابطه مستقیم انسان و خدا و طرح واسطه گری کلیسا بین انسان و خدا استوار بود. بعد از دوره آباء کلیسا و قرون وسطی، اراسموس که مشهورترین محقق عصر خود و نماینده اومانیستها بود عمیقاً به انسانگرایی مسیحی معتقد بود. در انسانگرائی اراسموس هیچ چیز سلطه جویانه وجود ندارد؛ در قلمرو آن نه دشمن وجود دارد نه برده. هر کس خواستار آموزش و فرهنگ بود، میتوانست انسانگرا شود. در دیدگاه اراسموس، فاصله میان وضع انسان در دوران پیش از مسیح و روزگار پس از او چندان که فکر میکنیم زیاد نیست. مارتین لوتر که سردمدار جنبش نهضت اصلاح دینی است از اومانیستها و به خصوص اراسموس در باب جایگاه انسان و رابطه او با خدا، تأثیر پذیرفته است. از مارتین لوتر نظرات مهمی به جای مانده که چند مورد آن به خصوص نظریه آمرزیدگی تنها به وسیله ایمان، تأثیر شگرفی بر تاریخ کلیسا گذاشت و به تبع آن نگاه مسیحیان به انسان که منوط به شناخت مسیح بود، دگرگون گشت. کلام )تفکر و اندیشه ( لوتر صرفاً ناظر بر زندگی است و بر حسب آن، انسان خواه ناخواه موقعیتی پیدا میکند که گویی همیشه بدهکار است. به عقیده لوتر باید دغدغه کسب ایمان به نحو حیّ و حاضر در نزد هر کسی که خود را مسیحی میداند، به نحو انضمامی وجود داشته باشد و کوشش او در جهت مطابق سازی زندگی با کتاب مقدس دیده شود. لوتر با اراسموس در بازگشت به سرچشمه- ها )کتاب مقدس و اندیشه آباء کلیسا( اتفاق نظر داشته امّا در نگاه به جایگاه انسان در مسیحیت از جمله اراده و ایمان انسان اختلاف نظر داشت. این دو متفکر هر چند در پی هم میآیند اما بر تاریخ اندیشه مسیحی تأثیری بنیادین گذاشته اند. واژگان کلیدی: انسان، انسانشناسی، اراسموس، لوتر، اراده، ایمان.

دیونوسیوس یکی از مهم ترین چهره های عرفان مسیحی است که بخش های مهمی از افکارش هنوز هم در عرفان، الهیات و فلسفه مسیحی جریان دارد. عقاید مسیحی و افکار نوافلاطونی به منزله دو منبع اصلی آراء وی بشمار میرود که البته در برخی موارد به جانب یکی و در برخی دیگر به جانب دیگری متمایل شده است. ازجمله موارد گرایش او به عقاید نوافلاطونی، می توان به آراء وی درباره تثلیث، خلقت و فرشته شناسی اشاره کرد. مهم ترین محورهای اندیشه وی را می توان، در ارائه ساختار سلسله مراتبی برای عالم، بررسی رابطه عقل و ایمان، اعتقاد به تمایز ظاهر و باطن کتاب مقدس و انواع کلام دانست. همچنین در طول تاریخ تعالیم مسیحی به تعالیم او در زمینه «سلوک عرفانی و اتحاد با حق» توجه بسیار شده است. نظریه سلسله مراتبی او در باب مراتب ملکوتی، مراتب ملکی و مراتب کلیسایی چنان اهمیتی دارد که برای او لقب «دانشمند سلسله مراتب» را به ارمغان آورده است. براساس این نظریه عالم دارای سلسله نظام مراتبی است. در نهایت تاکید بر الهیات سلبی نیز نقش او را در تاریخ تعالیم مسیحی پر رنگ تر می کند. تاثیر اندیشه های وی بر عالمان قرون وسطی، و نیز در طول تاریخ بر فلاسفه، شاعران و ادیبان بسیار مشهود و قابل پیگیری است.

فلسفیدن به معنای عشق ورزیدن به خرد است. چون انسان به خاطر خرد خویش اشرف مخلوقات است؛ پس خردورزی مایه کسب شرف است. دکتر شرف به خرد عشق ورزید و تا پایان عمر آن را به کسب ثروت و مقام ترجیح داد. ما قدر خدمت فرهنگی او را هنگامی به درستی تشخیص می دهیم که اهمیت خرد را مد نظر قرار دهیم. تکلیف فلسفه، یافتن ارزشهای فرهنگی است. این ارزشها فوق ارزشهای مادی و حتی ارزشهای حیاتی قرار دارند. در یک جامعه بی فرهنگ خواه دولتمند و خواه بدون دولت انسان گرگ انسان است. با بیانی دیگر، انسان حیوانی است که طی حیاتش با کسب فرهنگ انسان می شود. تکامل انسان برخلاف سایر حیوانات تکاملی فرهنگی است نه تکامل زیست شناختی. از ظهور همو زاپینس زاپینس (Homo Sapiens Sapiens) تاکنون حجم جمجمه انسان تغییری نکرده است. اما برخلاف حیوانات وضعیت زندگانی انسان در اثر رشد خرد بسیار توسعه یافته است تا جایی که به کرات دیگر پرواز می کند و در عمق اقیانوس ها فرو می رود. با نیروی اندیشه خویش به دل سخت تر اجسام رسوخ می کند. غریزه انسان فقط در اثر شکستن ژنها در طول سالهای طویل زمین شناختی تغییر می کند و امکان تکامل احتمالی زیست شناختی انسان بوجود می آورد. اما خرد به سرعت می تواند تغییر و تکامل یابد. غریزه در وجود انسان به صورت یکنواخت موجود است و در جود او تکامل نمی یابد. اگر هدف انسان غریزه باشد به دور خویش می چرخد. اما خرد دارای استعداد تکاملی است. انسان را از محدوده غریزه خارج می سازد. انسان نمی تواند و نباید طبیعت خویش را تغییر دهد اما می تواند آن را با ارزش های فرهنگی و معنوی غنی تر سازد. کار خردمندان یافتن ارزشهای فرهنگی و تحقق آن است... .