جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : پیشگفتار – جان ان. فایندلی. برداشت هگل از ذهنیت - آلدو ماسولو. ناخودآگاه در فلسفه روح سوبژکتیو هگل - موری گرین. به سوی مفهوم آگاهی - راینر ویهل. سیستم روانی احساس در "انسان شناسی" هگل - لئو لوگارینی. "دیدگاه معقول" روح در فلسفه هگل - آدریان پپرزاک. از احساس تا خاطره. تلاش برای تحلیل ساختاری - کلود بروئر. L'odyssée psychologique de la liberté – Rolf P. Horstmann. روحیه ذهنی و اخلاق - کلاوس دوزینگ. مفهوم ذهنیت هگل در منطق و در فلسفه روح ذهنی - کنراد کرامر. خودآگاهی و خودآگاهی. پیشنهادهایی برای بازسازی معنای سیستماتیک یکی از ادعاهای هگل در § 424 دایره المعارف علوم فلسفی برلین - Karl Löwith †. اجرای دکترین روح ذهنی هگل توسط کارل روزنکرانز

ترجمه ماشینی : الیزابت وایسر لومان. مقدمه برداشت ینا هگل از تاریخ. هانس مایر. "... این سومین چهره جهانی روح جهانی". تفکر تاریخی جهان در نوشته مشروطه هگل - دیتمار کوهلر. مفهوم تاریخ در پدیدارشناسی روح هگل 2 سخنرانی های تاریخ جهانی برلین. آندریاس گروسمن هگل یا هگل؟ در مورد مشکل رسیدگی فلسفی و ویرایشی سخنرانی های هگل در مورد فلسفه تاریخ - فرانتس هسپه. روح و تاریخ. در مورد توسعه دو اصطلاح در سخنرانی های هگل - الیزابت وایسر-لومان. «اصلاحات» و «فردریک دوم». در سخنرانی های تاریخی - فلسفی هگل - یورگ دیرکن. "اصل پروتستانی" هگل - جئونگ ایم کوون. هنر و تاریخ. درباره احیای جهان بینی شرقی و شکل هنر در مفهوم آموزشی هگل III مفهوم تاریخ جهان هگل: دریافت و نقد. اتو پوگلر. رقابت در فلسفه تاریخ: فردریش شلگل و هگل – نوربرت وازک. قانون ارث گانز به عنوان یک کاربرد حقوقی-تاریخی از فلسفه تاریخ هگل و در چارچوب اختلاف روش حقوقی زمان او - استفان جردن. هگل و تاریخ گرایی - هانس یورگن گورتز. «خدا در دین» نه «خدا در تاریخ». نامزدی روزنزوایگ با هگل - توماس گیل. بازسازی تاریخ جهانی اروپا توسط هانس فریر - بورکهارد لیبش. این طرف از یک "منشا جدید". تأملاتی در مورد رابطه ریکور با ثبت نام هگل - کتابشناسی، گردآوری شده توسط کریستوف بائر - کتابشناسی

ترجمه ماشینی : لویناس تنها انتقاد ساختاری ممکن از هگل را با افشای ابعادی از سوبژکتیویته انسانی فرموله می‌کند که باید با کلیت دیالکتیکی پیش‌فرض شود بدون اینکه بتوان در آن گنجانده شود. آن کلاوزن این بعد از سوبژکتیویته انسانی را به عنوان وجدان بازسازی می کند و آن را با انتقاد هگل از وجدان مواجه می کند که در آن شخصیت محوری اندیشه هگل نیز نمونه ای از آن دیده می شود. بنابراین مطالعه مضاعف به دو چیز دست می یابد: از یک سو، رابطه بین هگل و لویناس را در ساختار منطقی اساسی آن روشن می کند. با این حال، نه تنها ویژگی تاریخی دارد، بلکه مدعی است کمکی سیستماتیک به درک مفهوم وجدان دارد. وجدان را نمی توان به معنای صرفاً روان شناختی تقلیل داد. بلکه به طور کلی وارد قانون اساسی ذهنیت می شود. فراتر از همه نظم‌های منشأ کیهانی، تئونومری یا متافیزیکی، وجدان تعهد ما به خوبی را نشان می‌دهد، که با این حال نمی‌توان آن را تعهدی به مطالب خاصی در نظر گرفت، بلکه باید به‌عنوان تجربه یک ادعای بی‌قید و شرط از طرف مقابل درک شود. .