جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : پساساختارگرایان هگل را مسئول پیدایش بسیاری از مفاهیم مشکل‌آفرین فلسفه مدرن می‌دانند - اقتدار عقل، خودآگاهی، سوژه دانا. با این حال، به گفته سیمون لومزدن، این خصومت ریشه در یک سوءتفاهم اساسی از اندیشه هگل دارد و حل این تنش نه تنها می‌تواند شکاف بین پساساختارگرایی و ایده‌آلیسم آلمانی را التیام بخشد، بلکه این سنت‌ها را در جهت‌های هیجان‌انگیز جدید نیز سوق می‌دهد. لومزدن با مرور مجدد متون کلیدی فیلسوف، توجه را به فرمول بندی مجدد هگل از مفاهیم لیبرال و دکارتی از سوبژکتیویته جلب می کند و تداومی انتقادی، اما ناشناخته بین پساساختارگرایی و ایده آلیسم آلمانی را شناسایی می کند. پساساختارگرایی هویت خود را در تقابل با ذهنیت آرمانی شکل داد. با این حال، لومزدن استدلال می کند که این مدل در متون هگل یافت نمی شود، بلکه در پذیرش غیرانتقادی توصیف هایدگر از هگل و فیشته به عنوان «متافیزیکدانان سوبژکتیویته» یافت می شود. لومزدن با بازخوانی هگل به عنوان پساکانتی و پسا متافیزیکی، نور جدیدی بر این فیلسوف پیچیده می افکند و در عین حال قرابت های شگفت انگیز بین دو شیوه فکری به ظاهر متضاد را آشکار می کند.

ترجمه ماشینی : بازیابی هگل از نقد لئو سراس، دفاعی از مدرنیته در برابر نقد فیلسوف سیاسی تأثیرگذار اواسط قرن بیستم، لئو اشتراوس، ارائه می دهد. اشتراوس، که تأثیرش بر نظریه سیاسی محافظه کار معاصر به خوبی مستند شده است، زمینه بسیاری از آنچه را که در زندگی سیاسی و اجتماعی معاصر مایل است در فلسفه فیلسوف آلمانی قرن نوزدهم، G. W. F. هگل، کشف کرد. به طور مشخص، اشتراوس هگل را متهم کرد که بزرگترین نماینده تاریخ گرایی و در نتیجه نسبیت گرایی است که اندیشه مدرن را تحت تأثیر قرار می دهد. در نهایت، به گفته اشتراوس، این امر منجر به پوچ گرایی و متوسط بودن عمومی شده است که مشخصه فرهنگ مدرن غربی است. در این کتاب، سارا مک‌دونالد و بری کریگ خوانش اشتراوس از هگل را بررسی می‌کنند و استدلال می‌کنند که در واقع این خوانش نادرست است. برخلاف تفسیر اشتراوس، این کتاب معتقد است که هگل نسبی گرا نبود و در واقع به دنبال نشان دادن سازگاری حقیقت عینی و ابدی با ذهنیت انسان مدرن بود. در عین حال، شیوه‌ای را نشان می‌دهد که در آن اندیشه هگل زمینه را برای دموکراسی‌های لیبرال مدرن روشن‌فکر فراهم کرد و همچنین به گفتگوهای اجتماعی و سیاسی فعلی مرتبط باقی می‌ماند.

ترجمه ماشینی : یکی از مشکلات اساسی در تاریخ فلسفه اخلاق و سیاسی از دوران باستان، توضیح چگونگی پیدایش جامعه بشری و نهادهای مدنی آن بوده است. در تلاش برای حل این مشکل، فیلسوفان ایده قانون طبیعی را توسعه دادند، که برای قرن های متمادی برای توصیف سیستم اصول بنیادی و عقلانی که به طور جهانی بر رفتار انسان در جامعه حاکم است، استفاده می شد. در قرن هجدهم، دکترین حقوق طبیعی، دکترین مربوط به حقوق طبیعی را پدید آورد که در انقلاب‌های آمریکا و فرانسه تقویت شد. بر اساس این دیدگاه، جامعه بشری از طریق اجتماع افرادی پدید آمد که ممکن بود تنها در انزوای پراکنده زندگی کنند و با گرد هم آمدن، به عنوان انعقاد قرارداد اجتماعی تلقی می شدند. در این مقاله اولیه مهم که برای اولین بار در سال 1975 در این ترجمه قطعی به انگلیسی منتشر شد و اکنون به چاپ بازگشته است، هگل کاملاً این تصور را که جامعه عمداً توسط انجمن داوطلبانه شکل می‌گیرد، رد می‌کند. در واقع، او فراتر از این می‌رود و در واقع تأکید می‌کند که قوانینی که در کشورهای مختلف در واکنش به زور، تصادف و مشورت وضع می‌شوند، بسیار اساسی‌تر از هر قانون طبیعت هستند که قرار است همیشه و در همه جا معتبر باشد. هگل در تشریح دیدگاه خود نه تنها از تبیین های تجربه گرایانه هابز، هیوم و دیگران چشم پوشی می کند، بلکه در مرکز این اثر، نقدی گسترده از مواضع به اصطلاح فرمالیستی کانت و فیشته ارائه می کند.

ترجمه ماشینی : اولین مجموعه انگلیسی زبان که به فلسفه روح ذهنی هگل اختصاص دارد. اگرچه هگل فلسفه روح سوبژکتیو خود را از اهمیت ویژه‌ای می‌دانست، اما کانون پژوهش‌های امروزی اندکی، به ویژه در زبان انگلیسی، بوده است. با این حال، کار ویراستاری اخیر مرتبط با انتشار ویرایش جدیدی از Gesammelte Werke هگل و کشف و ترجمه متن یکی از دوره های سخنرانی او در این زمینه، زمینه را برای رویارویی تازه با این جذاب و گسترده فراهم کرده است. جزء اندیشه او فلسفه روح سوبژکتیو با در نظر گرفتن پرسش‌های محوری برای فلسفه ذهن و بدن و فلسفه روان‌شناسی، شامل بحث‌هایی درباره احساسات و عواطف، آگاهی، عادت و اراده آزاد، و عقلانیت و همچنین جنون، رویاها، و ماوراء الطبیعه است. . این جلد با قرار دادن فلسفه هگل درباره این موضوع در رابطه با بقیه آثارش، با معاصرانش، و با فلسفه ذهن و روانشناسی کنونی، غنای خود را به عنوان کانون مطالعه نشان می دهد و راه را برای جهت گیری جدید در پژوهش هگل هموار می کند. «... اظهارات گذرا نمی تواند عدالت را در مورد سطح بالای دانش و پیچیدگی فکری در این مقالات رعایت کند. این گلچین نشان می دهد که چگونه فلسفه روح ذهنی نادیده گرفته شده هگل نه تنها برای محققان هگل، بلکه برای فیلسوفانی که علاقه مند به کاوش رویکردهای فلسفی مختلف در مورد آنچه که به عنوان مسائل فلسفی استاندارد در نظر گرفته شده اند، بسیار مهم است. - نقدهای فلسفی نوتردام

ترجمه ماشینی : این مطالعه تفسیر جدیدی از شناخت هگلی با تمرکز بر رفتارهای اخلاقی مثبت مانند عشق و بخشش ارائه می دهد. دیزلی با تکیه بر آثار سیمون دوبووار و ژان پل سارتر، کار هگل در مورد دیالکتیک سوژه/ابژه را مورد ارزیابی مجدد قرار می دهد و ابعاد الهیاتی که قبلاً نادیده گرفته شده بود را بررسی می کند.

ترجمه ماشینی : هگل یکی از فرهیخته‌ترین فیلسوفان بود که دانش فراوانی از هنر، ادبیات، مذهب، فلسفه، سیاست و علم، هم در زمان خود و هم در زمان‌های گذشته داشت. خالق روش دیالکتیکی که در دست مارکس بزرگترین انقلاب پس از انقلاب فرانسه را به وجود می آورد، اعتراف کرد: «تنها یک نفر مرا درک می کند و حتی او نمی تواند». برخی از منتقدان معتقدند که فیلسوف در این مورد غلو کرده است. آیا این مرد واقعا وجود داشته است؟ زبان بی احترامی همراه با اصالت رویکرد، فیلسوفان را در مجموعه 90 دقیقه ای به نقطه شروعی عالی برای کشف زندگی و آثار متفکران بزرگ تبدیل می کند. در قالب جیبی و با قیمتی مقرون به صرفه، این مجلدات شامل جدول زمانی با مهم‌ترین تاریخ‌های فلسفه، گزیده‌ای از نقل قول‌های فیلسوف مورد نظر، و همچنین مقدمه و پس‌گفتاری است که او را در سنت فلسفی قرار می‌دهد.

ترجمه ماشینی : هم فلسفه هگل و هم نظریه روانکاوی عمیقاً بر تفکر معاصر تأثیر گذاشته اند، اما به طور سنتی دیده می شود که در جهان های مجزا به جای متقاطع کار می کنند. این کتاب تفسیر جدیدی از پدیدارشناسی روح هگل ارائه می‌کند و کار دو تن از شناخته‌شده‌ترین روان‌کاوان معاصر، کریستوفر بولاس و آندره گرین را به گفتگو می‌آورد. هگل و روانکاوی توجه به پدیدارشناسی را بر روی شکل آگاهی ناخشنود و مفهوم نیرو متمرکز می کنند، دو حوزه ای که اغلب توسط مطالعاتی که بر دیالکتیک ارباب/برده تمرکز دارند نادیده گرفته می شوند. این کتاب دلایلی را ارائه می‌کند که چرا اکنون، بیش از هر زمان دیگری، باید بدانیم که چگونه مفاهیم بین الاذهانی، نیرو، سوم و الزام‌آور برای درک دنیای مدرن ما ضروری هستند. چنین مفاهیمی می‌توانند امکان بازجویی از آنچه را که می‌توان به‌عنوان حس‌های عمیقاً کاذب و ساخته‌شده از جامعه و دوستی ایجاد شده توسط سایت‌های شبکه‌های اجتماعی در نظر گرفت، و ایده‌ای از یک «جامعه جهانی» را که به قیمت روابط بین‌ذهنی معتبر رشد می‌کند، بیشتر کرد.

ترجمه ماشینی : «بزرگراه ناامیدی» هگل که در «پدیدارشناسی روح» معرفی شد، نشان دهنده مسیر شکنجه‌ای است که «آگاهی طبیعی» در راه آزادی طی کرده است. ناامیدی، باقیمانده‌ی پرشور نقد هگلی، نیز نشان‌دهنده فرصت‌های فراری برای آزادی است و اصل امید را در برابر هر امیدی حفظ می‌کند. رابین ماراسکو با تحلیل آثار گروهی متفکر التقاطی، پویایی ناامیدی را به عنوان یک شور انتقادی در نظر می گیرد و با اشکال زندگی تاریخی شکل گرفته در امتداد شاهراه هگل به حساب می آید. شاهراه ناامیدی تئودور آدورنو، ژرژ باتای و فرانتس فانون را دنبال می‌کند که هر کدام یک رشته فکر را در پدیدارشناسی روح هگل می‌خوانند، مقاومت می‌کنند و دوباره پیکربندی می‌کنند. این متفکران در مواجهه با فروپاشی قرن بیستم یک دیالکتیک انقلابی خاص، تلاش می‌کنند تا فلسفه انتقادی را دوباره ارزش‌گذاری کنند و هگلیسم چپ را در چارچوب نژادپرستی نسل‌کشی، جنگ جهانی و سلطه استعماری بازسازی کنند. هر متفکری همچنین نقش شور را در نقد دوباره متمرکز می کند. ماراسکو با استدلال علیه گرایش‌های جدیدتر در نظریه انتقادی که نوید گریز از ناامیدی را می‌دهد، نشان می‌دهد که چگونه اشتیاق تصمیمات عقل و ایمان را ناکام می‌کند. او با استقبال از افراط گرایی آنچه که مارکس در روح هگل آن را «نقد بی رحمانه از هر آنچه هست» می خواند، خرید معاصر نظریه انتقادی رادیکال را تأیید می کند که نتیجه آن رویکردی پرشور به اندیشه سیاسی است.