جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : "این کتاب از تفسیر جدیدی از ایده آلیسم هگل با محوریت یک مفهوم فلسفی و منطقی از زندگی، با تمرکز بر علم منطق هگل دفاع می کند. کارن نگ با شروع با تأثیر نقد داوری کانت، استدلال می کند که مشارکت های فلسفی کلیدی هگل در مورد خود. آگاهی، آزادی و منطق، همه حول محور ایده هدفمندی درونی شکل می گیرند، ایده ای که هگل آن را «خدمت بزرگ کانت به فلسفه» می داند. نقد سوم، و استدلال می‌کند که نوآوری کلیدی از آن متن این ادعاست که هدفمندی طبیعت باز می‌شود و عملکرد غیر خودسرانه قدرت قضاوت را امکان‌پذیر می‌سازد. او استدلال می‌کند که این نوآوری کلیدی برای درک روش فلسفی هگل است. Differenzschrift (1801) و Phenomenology of Spirit (1807)، روشی که در آن نظریه خودآگاهی نقش اصلی را ایفا می کند. شکل دادن به رابطه اساسی آن با خود و جهان. در بخش دوم، نگ از تفسیری جدید و مفصل از منطق هگل دفاع می‌کند، و استدلال می‌کند که منطق ذهنی هگل را می‌توان به عنوان نسخه‌ای از نقد قضاوت خود هگل درک کرد، که در آن زندگی به‌عنوان امکان فهم پذیری به‌عنوان چنین درک می‌شود. او استدلال می‌کند که نظریه قضاوت هگل از قضاوت‌های انعکاسی و غایت‌شناختی الگوبرداری می‌شود، که در آن گونه یا نوع چیزی زمینه عینی را برای پیش‌بینی فراهم می‌کند. منطق ذهنی در این بحث به اوج خود می رسد که زندگی یک فعالیت بدوی یا اصیل قضاوت است، فعالیتی که پیش فرض لازم برای فعلیت بخشیدن به شناخت خودآگاه است. Ng نشان می دهد که روش مطلق به بهترین وجه به عنوان دیالکتیک مداوم بین زندگی و شناخت خودآگاه تفسیر می شود، که راه جدیدی برای درک سیستم فلسفی هگل ارائه می دهد."-- ادامه مطلب...

ترجمه ماشینی : هگل در حال بازگشت است. پس از افول هگلیسم مارکسیستی که در قرن بیستم تسلط یافت، متفکران برجسته در حال کشف مجدد اندیشه هگل به عنوان منبعی برای سیاست معاصر هستند. یک فیلسوف مشهور آلمانی قرن نوزدهم چه چیزی برای ارائه در حال حاضر دارد؟ چگونه باید هگل را درک کنیم، و درک هگل در مواجهه با فوری ترین چالش ها به ما چه می آموزد؟ در این کتاب، تاد مک گوان هگل قرن بیست و یکم را به ما پیشنهاد می کند. رهایی پس از هگل، همزمان با مقدمه‌ای بر هگل و بازاندیشی بنیادین پروژه هگل، هگلی رادیکال را ارائه می‌کند که با جهانی صحبت می‌کند که غرق در پوپولیسم جناح راست، اقتدارگرایی، نئولیبرالیسم و نابرابری‌های اقتصادی است. مک گوان استدلال می کند که هسته انقلابی اندیشه هگل تضاد است. او آشکار می کند که تضاد اجتناب ناپذیر است و ما باید به جای غلبه بر آن یا نادیده گرفتن آن به عنوان یک شکست منطقی، سعی در حفظ آن کنیم. مک گوان معتقد است که مفهوم تضاد هگل، زمانی که در مورد مسائل معاصر به کار می رود، هرگونه ادعای هویت واحد را به چالش می کشد، زیرا هر هویتی با خود در تنش است و به دیگران وابسته است. این کتاب یک تفسیر مجدد قابل دسترس و قانع کننده از متفکری است که اغلب سوء تفاهم می شود، در حالی که خودمان را با اجتناب ناپذیری تضاد آشتی می دهیم و در عدم تعلق همبستگی پیدا می کنیم، راهی به سوی سیاست جدید رهایی به ما نشان می دهد.

ترجمه ماشینی : «علم منطق» هگل (1812/1816) یکی از تأثیرگذارترین نوشته‌های فلسفی دوران مدرن است، اما حتی دویست سال پس از انتشار آن، تنها رویکردهای جزئی به تفسیر وجود دارد که در موارد اساسی با یکدیگر در تضاد هستند. پیرمین استکلر با تفسیر محاوره ای جامع خود که دو جلد اول آن اکنون در دسترس است، تلاش می کند تا این وضعیت را اصلاح کند. پیگیری شیوه تفکر هگل، که آن را نزدیک به متن بازسازی می کند و آن را به طور رادیکال به عنوان یک گفتمان معاصر جلوه می دهد، روشن می کند که این ابهامات موجود در خود تجربه گرایی پیش و پس از کانتی است که به تناقضات تفسیری منجر شده است. و سپس در جهان بینی های علمی مدرنیته . بازخوانی استکلر از منطق هگل راه را برای تجدید منطق فلسفی به عنوان یک کل - و در نتیجه فلسفه - نشان می دهد. این اثر شامل سه کتاب در هم تنیده در یک جلد است: 1. رساله خواندنی در علم منطق هگل. 2. کل مجموعه متن هگل از منطق هستی و منطق ذات و 3. جا افتادن آن در بحث هایی که هنوز در فلسفه امروز محور هستند. تفسیر منطق وجود و ذات هگل در سال 2020 توسط منطق مفاهیم (PhB 692) دنبال می شود.

ترجمه ماشینی : نقد هگل از رمانتیسیسم اولیه آلمانی و نظریه کنایه آن در هسته فلسفه خود او طنین انداز می شود، به همان صورتی که جدل افلاطون با سوفیست ها بازتاب هایی دارد که به مرکز اندیشه او می رود. Anti-Romantic نقد هگل از Fr. شلگل، نوالیس و شلایرماخر. هگل به ندرت نام این متفکران را ذکر می کند و متون مربوط به آنها اغلب در حاشیه آثار او وجود دارد. با این حال، آنها به صورت جداگانه، تجسم اشکال خاصی از کنایه هستند: شلگل، شکلی از فردیت انتقادی. نوالیس، شکلی از نیهیلیسم احساساتی. شلایرماخر، هیبرید هیولایی از دو دیگر. قوت رویکرد جدلی هگل به این نویسندگان نشان می دهد که چگونه طنز خود تهدیدی دائمی برای ایده خود او از علم سیستماتیک است. ما کشف می کنیم که این چنین است، زیرا کنایه رمانتیک چیزی بیش از یک ایدئولوژی رقیب است. این یک شکل واقعی از گفتمان است که عینیت اجرایی آن با عینیت لوگوس خود هگل تداخل دارد. بنابراین، نقد کنایه هگل به ما امکان می دهد متقابلاً نظریه هگلی گفتمان علمی را کشف کنیم. هگل به دور از تلقی کنایه به عنوان شکلی از آگاهی که توسط روح غلبه شده است، آن را به عنوان یکی از ویژگی های مهم دنیای معاصر خود می بیند، همانطور که در محبوبیت رقیب برلینی اش، شلایرماخر، شاهد بود. در نهایت، تا آنجا که به نظر می رسد گفتمان کنایه آمیز، برای هگل، متضمن دنیای خاصی فراتر از تصور خودش از مدرنیته است، ما با این فرضیه می مانیم که نقد کنایه هگل ممکن است به عنوان نقد پست مدرنیته تلقی شود.