جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : مسیح به عنوان نماد در دین کانت -- تصور هگل از خدا -- واقعیت دین در متافیزیک ایده آلیستی هگل -- نسخه هگل از استدلال هستی شناختی برای وجود خدا -- تثلیث و من -- مرگ خدا و شناخت از خود -- فراتر از ذهنیت گرایی -- ارتباط فلسفه دین هگل امروز. "خدا و خود در هگل بازسازی مفهوم هگل از خدا را پیشنهاد می کند و اهمیت این قرائت را برای متافیزیک ایده آلیستی هگل تحلیل می کند. پائولو دیگو بابیو استدلال می کند. از نظر هگل، ذهنیت گرایی - این اصل که هیچ واقعیت «حقیقی» زیربنایی وجود ندارد که مستقل از فعالیت عامل شناختی وجود داشته باشد- قابل اجتناب است و محتوا را می توان به دین بازگرداند، تنها در حدی که خدا باشد. در رابطه خدا با انسان ها درک می شود و انسان ها در رابطه با خدا درک می شوند. تمرکز بر مسائل سنتی در الهیات و فلسفه دین، مانند برهان هستی شناختی برای وجود خدا، تثلیث، و مرگ خدا، بوبیو ارتباط دیدگاه هگل از دین و خدا را با راهبرد فلسفی گسترده‌تر او نشان می‌دهد. در این گزارش، هگل به عنوان پاسخی به چالش اساسی کانتی در مورد چگونگی درک رابطه ذهن و جهان بدون توجه به جهان، راهی برای غلبه بر ذهنیت گرایی در فلسفه و دین یافته است.» ناشر

ترجمه ماشینی : سخنرانی های هگل به اندازه آثاری که خودش منتشر کرد، تأثیر تاریخی زیادی داشته است. عناصر مهم سیستم او فقط در سخنرانی ها، به ویژه سخنرانی هایی که در دهه آخر زندگی او در برلین ارائه شده است، توضیح داده می شود. ویراستاران اصلی مطالبی را از منابع و تاریخ های مختلف با هم ترکیب کردند و توسعه و منطق اندیشه هگل را پنهان کردند. مجموعه سخنرانی‌های هگل بر اساس مجموعه‌ای از رونوشت‌ها و نسخه‌های خطی موجود و اخیراً کشف شده است. مجموعه سخنرانی های اصلی بازسازی شده است تا ساختار استدلال هگل را بتوان دنبال کرد. هر جلد یک ترجمه جدید دقیق همراه با مقدمه سرمقاله و حاشیه‌نویسی بر متن ارائه می‌کند که شناسایی اشارات و منابع متعدد هگل را ممکن می‌سازد. تفسیر هگل از تاریخ فلسفه نه تنها نقشی اساسی در شکل گیری اندیشه خود او ایفا کرد، بلکه در رشد تفکر تاریخی نیز تأثیر زیادی داشت. از نظر خود او مطالعه تاریخ فلسفه مطالعه خود فلسفه است. این توضیح می دهد که چرا بخش بزرگی از سخنرانی های او، از سال 1805 تا 1831، سال مرگش، درباره تاریخ فلسفه بود. متن این سخنرانی‌ها، که در اولین نسخه معتبر انگلیسی در اینجا ارائه شده است، از این رو سندی است که بیشترین اهمیت را در توسعه تفکر غربی دارد: آنها اولین تاریخ جامع فلسفه را تشکیل می‌دهند که خود فلسفه را در حال توسعه تاریخی واقعی می‌داند. و آنها برای درک آثار سیستماتیک خود هگل مانند پدیدارشناسی، منطق و دایره المعارف بسیار مهم هستند، زیرا محوریت اندیشه او موضوع روح است که از طریق فرآیندهای تغییر تاریخی درگیر تحقق خود است. علاوه بر این، آنها نقش مهمی در یکی از رویدادهای تعیین کننده تاریخ فکری مدرن ایفا کردند: ظهور آگاهی جدیدی از زندگی، فرهنگ و عقل بشری که ماهیت تاریخی دارند. این جلد سوم از سخنرانی‌ها دوره‌های قرون وسطی و مدرن را پوشش می‌دهد و شامل بحث‌های جذابی از فلسفه مکتبی، رنسانس، و اصلاح‌طلبی و متفکران مدرن بزرگی چون دکارت، لاک، لایب‌نیتس و به‌ویژه کانت است.

ترجمه ماشینی : فلسفه ورزی چگونه آغاز می شود؟ آگاهی طبیعی و ماقبل فلسفی چگونه مشخص می شود و چه رابطه ای با آگاهی فلسفی دارد؟ این پرسش‌ها در این اثر با توجه به دو فیلسوفی که به طور فشرده به مسئله مقدمه‌ای بر فلسفه و پارادوکس‌های آغازین پرداخته‌اند، بررسی می‌شود: گئورگ ویلهلم فردریش هگل و ادموند هوسرل. در حالی که هوسرل تأکید می کند که گذار به فلسفه مستمر نیست، بلکه به اصطلاح مستلزم یک جهش است، هگل در پدیدارشناسی روح تأکید می کند که گذار باید ویژگی یک مسیر یا یک توسعه را داشته باشد. علیرغم این تفاوت در تأکید، ویژگی ناپیوسته و همچنین رشدی انتقال را می توان در هر دو فلسفه یافت. هوسرل در فلسفه متاخر خود با طرح مقدمه ای تاریخی بر پدیدارشناسی به موضع هگل نزدیک می شود. اگرچه هر دو فیلسوف تاریخ را یک فرآیند غایت‌شناختی می‌دانند، تفاوت‌های اساسی وجود دارد: برای هگل، تاریخ می‌تواند کامل شود، برای هوسرل بی‌نهایت باز است. این تفاوت ها با برداشت های متفاوت از روش پدیدارشناسی و نقش فیلسوفان همراه است.

ترجمه ماشینی : این کتاب ایده مشترک دریدا، هگل و هایدگر را بررسی می کند که ارزش اندیشه آنها در نتایج یا نتایج آن نیست، بلکه در «جنبش» آن است. هر سه، قلب کار خود را بر اساس مسیر، توسعه یا حرکتی توصیف می کنند که به نظر می رسد اندیشه آنها را از یک زمینه محکم محروم می کند. یوهان دی یونگ استدلال می‌کند که این یک آسیب‌پذیری ساختاری است که منشأ ارزش آن است، و روش غیرمستقیم دریدا را از کارهای اولیه‌اش تا آثار بعدی‌اش دنبال می‌کند و تعاملات او با هگل و هایدگر را به‌طور انتقادی در نظر می‌گیرد. تحلیل دی یونگ قرابت بین هگل، هایدگر و دریدا را در یک بی اعتمادی مشترک نسبت به بیرونی بودن قرار می دهد و برخلاف غلات برخی از تفسیرهای لوینازی، استدلال می کند که غیرمستقیم بودن دریدا منجر به اخلاقیات همدستی می شود. جنبش نمایش به یک سوال اصلی پاسخ می دهد که بسیاری از مباحثات پیرامون فلسفه قاره ای و پست مدرنیسم پیرامون آن می چرخد، یعنی: با کدام روش ها می توان مسئولانه فلسفه کرد؟ تفاوت بین انتقاد و جدل را نشان می دهد و اینکه چرا صرفاً موضع گیری موافق یا مخالف برای اندیشیدن مسئولانه کافی نیست.

ترجمه ماشینی : نویسنده در مجلد حاضر مستقیماً مقدمه و فصول یقین و عقل حساس پدیدارشناسی روح را تحلیل می کند. از این رو، به طور غیرمستقیم، در تعاملی مستمر و به موقع با مضامین بنیادی سایر فصول، تمام معنای کار هگل را به تصویر می کشد. این به عنوان نقطه ورود به راه فرهنگ روشنگری خوانده می شود که در آن عقل به «آخرین بارگاه» دانش و اعمال انسان تبدیل می شود. و «دانش مطلق»، به دور از تعابیر جزمی گسترده از فلسفه هگل، هدف تاریخی است که معرفت انسان در خود میزان خود را در آن می یابد. همان‌طور که نویسنده بارها تأکید می‌کند، «به این معنا نیست که معرفتی خطاناپذیر است»، بلکه دقیقاً در طی سفر طولانی پدیدارشناختی، دانش نسبتاً مستقلی است که می‌تواند وظیفه انحصاری شناخت هر «ولایت دانش» را به عهده بگیرد. همانطور که در مسیر دایره المعارف نشان داده خواهد شد که مطالب منطق، فلسفه طبیعت و فلسفه روح را در گام مطمئن یقینی که به حقیقت قیام کرده است، آشکار می کند. حقیقت تاریخی که «بسته شدن» آن «رادیکال‌ترین گشایش» هم در افق عملی و هم افق نظری است.