جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : دو قرن پس از آن که کارل فون کلاوزویتس نوشت «درباره جنگ»، قفسه‌های کالج‌های نظامی در سراسر جهان را می‌پوشاند و حتی در مخفیگاه القاعده ظاهر می‌شود. اگرچه بسیاری از اصطلاحات رایج در مورد این موضوع را شکل داده است، در مورد جنگ توسط بسیاری به عنوان یک "مه متافیزیکی" شناخته شده است، اما به سختی خوانده می شود. در جنگ به عنوان پارادوکس، یوری کورمیر با توضیح زیربنای فلسفی این اثر نمادین، مه را از بین می برد. کورمیر با ساختن تبارشناسی تئوری جنگ دیالکتیکی و ادغام هگل با کلاوزویتز به عنوان یکی از بنیانگذاران این روش، منطق مشترکی را کشف می کند که دکترین های جنگی و اخلاقیات جنگ مدرن را شکل داده است. او توضیح می دهد که چگونه هگل و کلاوزویتز بر روی روش همگرایی کردند، اما با این وجود به اخلاق و دکترین های نظامی متضاد رسیدند. در نهایت، کورمیر به دنبال محدودیت‌های تئوری جنگ دیالکتیکی است و پارادوکس‌های بزرگ‌تری را که روش آشکار می‌کند بررسی می‌کند: آیا نظریه‌های به اصطلاح «عقلانی» جنگ می‌توانند تحت فشار گزاره‌های غیرمنطقی، مانند حملات گرگ تنها، منطق دایره‌ای «جنگی برای پایان دادن به همه جنگ‌ها» یا حماقت آشکار ویرانی متقابل؟ از زمان جنگ جهانی دوم، مفسران جنگ را منسوخ توصیف کرده اند. War as Paradox استدلال می‌کند که نظریه جنگ دیالکتیکی ممکن است کلید درک این باشد که چرا، با وجود این، ادامه دارد.

ترجمه ماشینی : این کتاب یکی از قدیمی ترین مشکلات در درک آنچه هگل در تلاش بود انجام دهد را بررسی می کند. جایگاه منطق در نظام هگلی چیست؟ یعنی هگل رابطه بین «اندیشه ناب» و خاستگاه یا کاربردهای آن را در بسیاری از اشکال تجربه ما چگونه می دید؟ رویکرد جدیدی برای این سوال قدیمی اتخاذ شده است. این کتاب شرح هگر را در مورد آنچه که او به عنوان پرمصرف‌ترین «تصویر» تفکر ناب می‌دانست، یعنی روشی که ما فکر خود را در زبان می‌یابیم و روشی که حقایق فلسفی در گفتار دینی بیان می‌شود، مطالعه خواهد کرد. پیشگفتار مشکل و رویکرد را نشان خواهد داد. مقدمه سه اثر اخیر در مورد هگل را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه مطالعه‌ای را که در اینجا پیشنهاد شده است، دعوت می‌کنند. از همه خرد، زمانی بود که هگل به عنوان منبع خوانده می شد، همچنین زمانی که او را فقط به عنوان یک مناسبت تمسخر می دانستند. هر دو در حال حاضر گذشته است. نگرش متافیزیکدانان محتاط تر و مخالفان پذیراتر است. هر یک از طرفین آمادگی بیشتری دارند تا به کسانی که جایگاه مطمئنی در تاریخ فلسفه دارند، اجازه دهند تا خودشان صحبت کنند و دستاوردها و محدودیت های خود را آشکار کنند. در این فضا دلیل خاصی از هر دو طرف برای مطالعه هگه وجود دارد. هیچ کس چنین ادعاهای افراطی در مورد تفکر متافیزیکی نداشته و آن را به طور گسترده و سیستماتیک توسعه نداده است. هیچ کس در نقد چنین اندیشه ای بیش از این از آیندگان مطالبه نکرده است.