جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : مارکس و هگل در مورد دیالکتیک فرد و جامعه، بررسی مفصلی از آثار عمده هگل و مارکس جوان با بررسی چگونگی قرارگیری مفهوم فرد در هستی شناسی آنها و چگونگی انعکاس این موقعیت در دیدگاه های سیاسی مرتبط آنهاست. . سوگی دوگان به جای تقابل درک مارکسیستی از فرد با درک یک متفکر لیبرال، نظریه هگل از دولت را به عنوان نماینده دولت مدرن، که مارکس آن را نقد می کند، انتخاب می کند. تصمیم به مخالفت با هگل به جای برخی دیگر از متفکران لیبرال به دو دلیل مهم است. اول، از آنجایی که مارکس بسیاری از ایده های اولیه خود را در تعامل انتقادی با هگل توسعه داده است، این رویکرد تطبیقی کتاب را قادر می سازد تا توضیح کامل و مستدل تری از استدلال های مارکس ارائه دهد. دوم، از آنجایی که خود هگل نیز مفاهیم ایدئولوژی لیبرال را از بسیاری جهات مورد انتقاد قرار داده است، متمایز ساختن استدلال های مارکس از استدلال های هگل، این کتاب را قادر می سازد تا بر این نکته تأکید کند که چگونه و چرا نقد هگل از ایدئولوژی لیبرال در واقع قدرت بخشیدن به افراد به روشی که روایت مارکس انجام می دهد، کوتاه است. .

ترجمه ماشینی : هگل تأثیر عظیمی بر جهان مدرن داشته است - مارکس و همه مارکسیسم‌ها از او نوشیدند - و تاریخ‌نگاری را شکل داده است: هر داستانی که معنایی کلی را در تاریخ فرض کند، هگلی است. کار هگل (اشتوتگارت، 1770 - برلین، 1831) نقطه عطف منحصر به فردی در تفکر غربی است، زیرا رویکردی بدیع به آینده تمدن ها، جوامع و تولیدات فرهنگی آنها ارائه می دهد. نویسنده آخرین نظام فلسفی فراگیر بزرگ، هگل ایده آلیسم خود را به عنوان وسیله ای معرفی می کند که نه تنها می تواند گزارشی عقلانی از وقایع گذشته ارائه کند، بلکه می تواند تعیین کند چه چیزی مرتبط و اساسی است و چه چیزی در سلسله بی نهایت حقایق نیست. زیرا واقعیت را ارگانیزم متضادهای دیالکتیکی، و تجلی و تکوین «روح مطلق» می داند که از طریق تاریخ و فرهنگ بشری به بلوغ و خودشناسی می رسد. این جلد شامل دو اثر اساسی درباره نظام هگلی است: تفاوت بین نظام های فیشته و شلینگ (تحلیل آموزه های دو معاصر و متفکر مرتبط در خط ایده آلیسم پساکانتی) و پدیدارشناسی روح که ماهیت هگلی را آشکار می کند. مفاهیمی درباره عینیت بخشیدن به روح مطلق در تاریخ جهانی و بنابراین ساختار منطقی و عقلانی آن. مطالعه مقدماتی توسط Volker Rühle (1955)، استاد فوق العاده در دانشگاه هیلدسهایم (آلمان) و استاد افتخاری در دانشگاه خودمختار مادرید. او همچنین به عنوان استاد مدعو در Universidad de los Andes (بوگوتا)، UNED (مادرید) و در دانشگاه Karlova در پراگ کار کرده است. کتاب‌ها و مقالات او به زبان‌های آلمانی و اسپانیایی به مشکلات فلسفه کلاسیک آلمان، پیدایش و پیامدهای آن تا امروز می‌پردازد.

ترجمه ماشینی : هگل بارها ادعا می کرد که قلب کل نظام او کتابی است که به طور گسترده به عنوان یکی از دشوارترین کتاب ها در تاریخ فلسفه شناخته می شود، علم منطق. این کتابی است که متافیزیک او را ارائه می‌کند، کاری که او اصرار دارد تنها به‌عنوان یک «منطق» یا «علم تفکر ناب» به درستی قابل درک است. از آنجایی که او همچنین نوشت که هدف مناسب چنین منطقی خود تفکر محض است، همیشه مشخص نبود که چنین علمی به چه معنا می تواند «متافیزیک» باشد. رابرت بی پیپین در اینجا تفسیری جسورانه و بدیع از ادعای هگل ارائه می دهد که تنها اکنون، پس از پیشرفت انتقادی کانت در فلسفه، می توانیم بفهمیم که چگونه منطق می تواند یک متافیزیک باشد. پیپین به تکیه عمیق و دائمی هگل بر برداشت ارسطو از متافیزیک، تفاوت بین پروژه هگل و متافیزیک عقل گرای مدرن، و پیوندهای بین ادعای «منطق به مثابه متافیزیک» و تحولات مدرن در فلسفه منطق می پردازد. پیپین در ادامه به بررسی بسیاری از جنبه های دیگر اندیشه هگل می پردازد، از جمله اهمیت منطق فلسفی شخصیت خودآگاه اندیشه، پویایی عقل در کانت و هگل، زندگی به مثابه مقوله ای منطقی، و آنچه هگل ممکن است از وحدت ایده حقیقت و ایده خیر در «ایده مطلق». اوج کار پیپین در مورد هگل و ایده آلیسم آلمانی، هیچ محقق یا مورخ فلسفه هگل نمی خواهد این کتاب را از دست بدهد.

ترجمه ماشینی : هگل بسیاری از افکار و برخی اعمال را مخفی نگه داشته است. بدون شک او به اندازه‌ای فاش می‌کند که بتوانیم بخشی از آنچه را پنهان می‌کند حدس بزنیم: برای این منظور، ما هنوز باید شک کنیم و جستجو کنیم. بدون این، مورخان او اغلب در تله هایی می افتند که فیلسوف فقط برای دستگیری هم عصرانش گذاشته بود. این کتاب نشان می دهد که در برخی موارد، رفتار و خوانش هگل با آنچه قبلاً باور می شد متفاوت است. در ظاهر مطیع، او همیشه آنطور که گفته شد سازگار نبود. او خواندن آثار حاشیه ای، برانداز، عجیب و حتی فرانسوی را بلد بود! این موضوع منحصراً مربوط به ایدئولوژی آلمانی نیست. کشف این اسرار همراه و تشویق به تفسیر مجدد از فلسفه آن است. هنگامی که فیلسوف چهره خود را تغییر می دهد، سنت مضحکی که اندیشه او را تثبیت می کرد، محتوا و آرامش خود را از دست می دهد.

ترجمه ماشینی : با ترجمه پدیدارشناسی روح (منتشر شده در 1939 و 1941)، سپس تفسیر آن (پیدایش و ساختار پدیدارشناسی هگل در 1947)، منطق و هستی در سال 1961 سه‌گانه‌ای را تکمیل کرد که در آن ژان هیپولیت، ماهیت هگلی خود را متمرکز کرد. مطالعات. بنابراین یک اثر فلسفی و تاریخی تعیین کننده انجام شد. از نظر فلسفی تعیین‌کننده: عقلانیت را می‌توان با تاریخ به شیوه‌ای کاملاً جدید سازگار کرد، مخصوص هگل، اما هیپولیت آن را بازخوانی می‌کند، همچنین در پرتو هایدگر و هوسرل، به عنوان رابطه‌ای بین منطق و هستی، که در انسان متحد می‌شود: «به واسطه این آزادی [ ...]، انسان خود را به عنوان انسان تسخیر نمی کند، بلکه مسکن جهانی، لوگوس هستی می شود و قادر به حقیقت می شود. در این گشایش که به موجودات طبیعت و خود تاریخ اجازه می دهد تا خود را روشن کند، خود را تصور کند، هستی به عنوان این نسل ابدی خود درک می شود. منطق به معنای هگل، معرفت مطلق است. پس انسان به عنوان موجود طبیعی که خودآگاهی جهانی هستی در او ظاهر می شود وجود دارد. این ردپای این خودآگاهی است، اما اثری اساسی که بدون آن وجود نخواهد داشت. منطق و هستی در اینجا به هم می پیوندند، اگر هستی همین آزادی انسان است که جهان شمول، نور معناست. از نظر تاریخی نیز، ژان هیپولیت نقش تعیین‌کننده‌ای داشت: تا زمان مرگش، در سال 1968، او برای چندین نسل از دانشجویان، معرف برتر هگل بود. او به عنوان استاد khâgne، سپس در دانشگاه، به عنوان مدیر École Normale و در نهایت، در کالج دو فرانس، محرک، پشتیبان و شخص مسئول پایان نامه ها و آثار بی شماری بود که در میان آنها برخی از مهم ترین آنها وجود دارد. کتاب‌های امروزی در فلسفه فرانسه (به نویسندگان L'hommage à Jean Hyppolite، منتشر شده در سال 1971 فکر کنید). او سرانجام بنیانگذار مجموعه «اپیمتهئوس» بود که تا پایان آن را کارگردانی کرد.

ترجمه ماشینی : در اینجا یک زیست‌شناسی جهانی وجود دارد که از کمک‌های ارسطو، کانت و هگل برای کشف راز زندگی و درک آنچه برای موجودات زنده در هر جایی که ممکن است به وجود بیایند، ضروری است. کتاب راهنمای فیلسوفی برای زندگی در کیهان را توسعه می‌دهد، با درک اینکه چگونه طبیعت به بیوسفری تبدیل می‌شود که در آن حیات می‌تواند پدیدار شود، فرآیندهای اساسی زندگی مشترک برای هر ارگانیسم چیست، چگونه تکامل می‌تواند شکل‌های مختلف حیات را ایجاد کند، و چه چیزی. اشکال حیاتی اساسی را از یکدیگر متمایز می کند.