جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : نویسنده در این جستارها درصدد تحلیل جنبه حقوقی-سیاسی فلسفه هگل است. از نظر بابیو، نظریه هگلی دولت به عنوان لحظه ای مثبت و برتر در توسعه تاریخی بشریت، ادامه سنت طبیعت گرای مدرن است که با هابز آغاز شده است. به این ترتیب، تعامل هگلی بین دولت و جامعه مدنی را تنها می‌توان در پرتو لویاتان هابزی درک کرد، که عملکرد دیالکتیکی درستی در تأیید و انکار سنت هابزی توسط هگل را نشان می‌دهد.

ترجمه ماشینی : نظام هگل را از منظر فلسفه معاصر بازنگری می کند وس فورلوت فلسفه آزادی انسان هگل را با توجه به تصور غالباً نادیده گرفته شده او از طبیعت ارزیابی می کند. با انجام این کار، او تصویر جدیدی از سیستم نهایی هگل را به ما می دهد که به طرز شگفت انگیزی با دنیای معاصر ما مرتبط است و آن را با کارهای اخیر در رئالیسم نظری و ماتریالیسم جدید مرتبط می کند. فرولوت مفهوم پیچیده‌ای از ماتریالیسم بنیادی را ارائه می‌دهد که در مفهوم آزادی هگل نفوذ کرده است و اینکه چگونه اولی به عنوان پیش‌شرط اجتناب‌ناپذیر سوبژکتیویته و تاریخ اجتماعی عمل می‌کند. او همچنین نشان می‌دهد که چگونه طبیعت مادی و واکنش‌های فرهنگ به آن آزادی انسان را مشکل‌ساز می‌کند - حتی آن را با نابودی کامل تهدید می‌کند. این کتاب ما را وادار می‌کند تا در روایت‌های پذیرفته‌شده از سیستم هگل تجدید نظر کنیم و آنچه را که هگل و ایده‌آلیسم آلمانی ممکن است امروز به ما ارائه دهند، دوباره ارزیابی کنیم.

ترجمه ماشینی : بدهی های هگل به فلسفه باستان به طور گسترده توسط محققان و توسط خود فیلسوف تصدیق شده است. تقریباً نیمی از سخنرانی‌های او درباره تاریخ فلسفه به فلسفه باستان اختصاص دارد، و هگل در سراسر آثارش مکرراً مواضع خود را در رابطه با متفکران و جنبش‌های دوران باستان تنظیم می‌کند. این جلد مقاله‌های اصلی از محققان برجسته را ارائه می‌کند که با بدهی‌های هگل به متفکران باستانی سروکار دارند، و همچنین خوانش‌های غالباً مشکل‌ساز او از فلسفه باستان. در حالی که حدود نیمی از فصل‌ها به بررسی برخورد هگل با ارسطو می‌پردازند - موضوعی که مدت‌ها در خط مقدم پژوهش قرار داشته است - نیمی دیگر به بررسی رابطه او با شخصیت‌های باستانی مانند گزنوفان، آناکساگوراس، سقراط، افلاطون، سکستوس امپریکوس و رواقیون می‌پردازند. این مقالات تعدادی از مفروضات دیرینه علمی را به چالش می کشد، برای مثال، تحقیر «اسطوره ای» توسط هگل، رویکرد توسعه گرایانه او به تفکر باستان، تصور او از دولت در رابطه با پولیس یونان، «هرمنوتیک» او از گفتگوهای افلاطونی، و استفاده او از مفاهیم ارسطویی در بحث های مربوط به روان، بدن و وحدت و تمایز آنها.