جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هستی شناسی متعالی هگل استدلال می کند که هگل هسته متافیزیک خود را در دکترین مفهوم، بخش پایانی علم منطق خود ارائه می دهد. این مفهوم دارای سه لحظه است: کلیت (فرآیندی که از طریق آن محتوای مفهومی تعیین‌های تجربی شکل می‌گیرد)، خاص بودن (نظام کل‌نگر از تعین‌های استنتاجی مرتبط که شامل کلیت محتوای مفهومی است) و فردیت (کلیت اشیاء مشروط به سیستم مشترک). از تعینات تجربی که شامل لحظه خاص است). کتاب جزئیات این سه لحظه و همچنین طرح واره خاص رابطه آنها با یکدیگر را شرح می دهد. یکی از اهداف آن ارائه راه حلی برای بحث اخیر بین خوانش کانتی و متافیزیک سنتی سنتی از هگل است که بر پژوهش هگل مسلط بوده است. نویسنده ادعا می‌کند که هگل مسیر باریکی را بین اسکیلا، ارائه نسخه‌ای دیگر از نوع سنتی متافیزیک و کریبدیس مبنی بر پرهیز از هرگونه ادعای اساسی درباره ماهیت واقعیت و تمرکز منحصراً بر تحلیل قوه‌ی فهم، پیمود. هگل رویکردهای سنتی به مسائل مابعدالطبیعه را پشت سر گذاشت و از طریق بازنویسی رادیکال رابطه بین فکر و هستی، نوع جدیدی از متافیزیک را ارائه کرد که از طریق و از طریق کانتی است.

ترجمه ماشینی : "تاریخ جهان پیشرفت در آگاهی آزادی است... به کارگیری اصل آزادی در واقعیت... یک دوره طولانی به نام تاریخ را تشکیل می دهد. هیچ متنی از هگل به اندازه «مقدمه ای بر فلسفه تاریخ» به طور گسترده و به طرق مختلف خوانده نشده است. هدف متن تعیین برخورد فلسفی با تاریخ است، یعنی نگاهی تاریخی که در جزئیات هدر نمی‌رود و به تکه تکه شدن نمی‌لغزد، بلکه به دنبال وحدت و معنای تاریخ جهان است. تاریخ در اینجا به عنوان پیشرفت در آگاهی و تحقق اصل آزادی طرح می کند. هرمنوتیک تاریخ هگلی مرحله تاریخ جهان را قلمرو شر، رنج و ویرانی نمی‌داند، بلکه افق معنا می‌داند: ما تاریخ را تنها در صورتی می‌فهمیم که دلیل حاکم بر آن را جستجو و کشف کنیم. این نسخه شامل ترجمه معتبری از متن به زبان یونانی است. پیش‌گفتارها خواننده را با جنبه‌هایی از فلسفه هگل و به‌ویژه فلسفه تاریخ آشنا می‌کند، در حالی که نظرات تفسیری با تأمل در متن انتخاب شده و مطالعه و درک آن را تسهیل می‌کند.

ترجمه ماشینی : هگل و اسپینوزا اثر گرگور مودر: جوهر و منفی ورود پر جنب و جوشی به بحث های جاری در مورد هگل، اسپینوزا و رابطه آنهاست. هگل و اسپینوزا دو تن از تأثیرگذارترین فیلسوفان عصر مدرن هستند و سنت‌های فکری که آنها افتتاح کردند، از زمانی که هگل برای اولین بار از اسپینوزا انتقاد کرد، در حال گفتگو و تضاد مداوم بوده است. به طور قابل توجه، ایده آلیست های آلمانی قرن هجدهم و نوزدهم هدفشان غلبه بر جبرگرایی سیستم اسپینوزا از طریق ایجاد مکانی برای آزادی سوژه در درون آن بود، و ماتریالیست های قرن بیستم فرانسوی مانند آلتوسر و دلوز پشت سر اسپینوزا به عنوان قهرمان نهایی نظام گرد آمدند. ماتریالیسم ضد هگلی این تضاد، یا طرد متقابل، امروزه در بحث‌های اخیر درباره ماتریالیسم ادامه دارد. متفکران معاصر یا برای مولد بودن مفاهیم منفی، نیستی و مرگ موردی هگلی مطرح می‌کنند، یا به شیوه‌ای که از اسپینوزا الهام می‌گیرد، مفاهیم سوژه و نفی را ملغی می‌کنند و برای تأیید محض و تولید حیاتی تفاوت‌ها استدلال می‌کنند. . هگل و اسپینوزا ریشه‌های تاریخی این بدیل‌ها را دنبال می‌کنند و نشان می‌دهند که چگونه بحث‌های معاصر میان هایدگری‌ها و آلتوسریان، لاکانی‌ها و دلوزیان‌ها گونه‌ای از اختلاف نظر بین هگل و اسپینوزا است. در سرتاسر، مودر قانع‌کننده نشان می‌دهد که بهترین راه برای خواندن هگل و اسپینوزا در تقابل یا تضاد نیست، بلکه در کنار هم است: مانند هگلند اسپینوزا.

ترجمه ماشینی : در اوایل سال 1923، ژرژ لوکاچ در کتاب تاریخ و آگاهی طبقاتی نشان داده بود که هگلیزم مارکسیسم را بسیار فراتر از آنچه که ارتدوکس از قبل تشکیل شده پیشنهاد می‌کرد، و بسیار بیشتر از آنچه در متون موجود در آن زمان مارکس نشان می‌داد، عمل می‌کند. چگونه هگل از چارچوب فلسفه سنتی فراتر رفت و به اندیشه ای دست یافت که گرایش های عمیق آن مفاهیم مارکسیستی خاصی را پیش بینی می کند؟ این پرسشی است که کتاب هگل جوان بر آن تمرکز دارد. مطالعه لوکاچ که در سال 1948 منتشر شد، اما در سال 1938 تکمیل شد، با جاه‌طلبی مضاعف هدایت می‌شود. اول از همه، یک بعد اساسی از برداشت های هگل جوان را آشکار کنید، که مورخان فلسفه، به دلیل روش ها، حتی پیش داوری هایشان، نسبت به آن کور مانده بودند. سپس، و در عین حال، مبانی تفسیر مارکسیستی از فلسفه کلاسیک آلمان را ترسیم کنید. از زمان کار دیلتای (1905)، اما به ویژه از زمان تک نگاری Th. Haering در مورد هگل، که جلد اول آن (1929) به طور کامل به تکامل اندیشه هگل جوان اختصاص داشت، مفسران موافقت کردند که تصویر یک هگل جوان را ترسیم کنند. با دینداری، عرفان یا رمانتیسم. لوکاچ اذعان دارد که این درست است که به دلیل ایده آلیسمش، فلسفه کلاسیک آلمان در کل به جنبش واقعی تاریخ، به معنای مبارزه طبقاتی، بسته باقی ماند. اما درک دیالکتیکی که هگل جوان به آن دست یافته است، اگر ایده آلیستی باقی بماند، با این وجود، مخالف خردگرایی است. از زمان برن، در واقع، هگل هرگز به نام آرمان های انقلاب فرانسه، با استبدادهای سیاسی و روحانی و به طور کلی، با تمام اشکال بندگی ناشی از «مثبت» مخالفت نکرد. در فرانکفورت، او می کوشد تا با معطوف کردن توجه خود به پدیده های تاریخی، اجتماعی، سیاسی و حتی اقتصادی به غلبه بر «مثبت» فکر کند. سرانجام، در ینا، او از طریق تحلیل‌های متعددی که دیالکتیک ماتریالیستی را پیش‌بینی می‌کند، ناسازگاری‌های اقتصاد بازار را برجسته می‌کند و انسان را از ابعاد عینی‌اش درک می‌کند: نیازها، خواسته‌هایش، زبان و کارش. ارائه گسترده هگل جوان توسط مترجمان نیز کتاب را در آثار لوکلچ قرار می دهد و بینش انتقادی ارائه می دهد. لوکاچ در جلد اول هگل جوان، فیلسوف را از دوره برن تا آغاز دوره ینا، از 1793 تا 1801 دنبال می‌کند. جلد دوم از درگیری با شلینگ در ینا تا انتشار پدیدارشناسی روح، در 1807.