جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هگل: هستی شناسی، زیبایی شناسی و سیاست. خاویر بالادارس، یارد الگوئرا، فرناندو هوئسکا و زایدا اولورا (هماهنگ‌کنندگان). اندیشه فلسفی هگل دو قرن پس از تدوین آن همچنان مرجعی در تامل فلسفی معاصر است. هگل امروز ما را به چالش می کشد. گواه این امر وجود دریافتی پویا است که در خوانش تک صدایی تمام نمی شود. آنچه می یابیم کثرت قرائت است که نمونه ای بیش از قدرت این اندیشه نیست که در دنیای امروز احساس می شود. این جلد خوانش‌های معاصر از اندیشه هگل را گرد هم می‌آورد که تخصیص مجدد اندیشه هگلی را در افقی انتقادی و جهانی پیشنهاد می‌کند.

ترجمه ماشینی : این کتاب دیدگاه‌های انتقادی جدیدی را درباره رابطه بین مفاهیم گمانه‌زنی، منطق و واقعیت در اندیشه هگل به عنوان مبنایی برای گزارش فلسفی او از طبیعت، تاریخ، روح و تجربه انسانی ارائه می‌کند. کارکردهای سیستماتیک منطق و اندیشه ناب در اشکال عینی و پیشرفت فرآیندی آنها از روح ذهنی به فلسفه حق، جامعه، مفهوم عادت، ایده کار، هنر، دین و علم بررسی می شود. این کتاب که رابطه بین منطق و تحقق های آن را درگیر می کند، تنش درونی حاکم بر فلسفه هگل را در تقاطع حدس و گمان منطقی (مفهومی) و تحلیل عینی (تفسیری) نشان می دهد. بررسی این تنش امکان رویکردی هرمنوتیکی را فراهم می‌کند که دیدگاه رایج ایده‌آلیسم هگل را به‌عنوان شکلی از تفکر انتزاعی ابهام می‌کند، در حالی که امکان ارزیابی جدیدی از اهمیت حدس و گمان برای درک عینی جهان را فراهم می‌کند.

ترجمه ماشینی : رابرت براندوم در بازگویی جدیدی از ماجراجویی خردگرایانه رمانتیک ایده‌ها که کلاسیک هگل با عنوان پدیدارشناسی روح است، استدلال می‌کند که وقتی نگرش‌های شناختی خودآگاه ما شکل رادیکال بزرگواری و اعتماد هگل را به خود بگیرد، می‌توانیم بر مدرنیته آشفته غلبه کنیم و وارد یک مدرنیته جدید شویم. سن روح

ترجمه ماشینی : فلسفه دین هگل حاوی یک الهیات سیاسی ضمنی است. وقتی این الاهیات سیاسی را در ارتباط با کار گسترده‌تر او در زمینه ذهنیت، تاریخ و سیاست در نظر بگیریم، منبعی برای تفکر آخرالزمانی است. در دنیای تغییرات اقلیمی، نابرابری، نقش های جنسیتی سرکوبگر و نژادپرستی، می توان از هگل برای نظریه پردازی امیدی که در پایان آن جهان یافت می شود استفاده کرد. تاریخ های تفکر آخرالزمانی خطی را ترسیم می کنند که پیامبر قرون وسطایی یواخیم فیوره و مارکس را به هم متصل می کند. این خط از هگل می گذرد که با استفاده فلسفی از مفاهیم الهیاتی برای نقد جهان، رابطه بین فلسفه و الهیات را دگرگون می کند. یاکوب تاوبس نمونه ای از این الهیات سیاسی هگلی را ارائه می دهد، مسیحیت، یهودیت و فلسفه را برای توسعه آخرالزمانی که در جهان سرمایه گذاری نمی شود، می بافد. Taubes منتظر پایان جهان است زیرا می داند که نابودی آخرالزمانی نیز نوعی خلقت است. کاترین ملابو این رابطه بین تخریب و خلقت را از نظر شکل پذیری مورد بحث قرار می دهد. استفاده از شکل‌پذیری برای فرمول‌بندی مجدد آخرالزمان، شکلی از تفکر آخرالزمانی را امکان‌پذیر می‌کند که درونی و ماتریالیستی است. هگل، تاوبس و مالابو با هم منابعی را برای تفکر در مورد اینکه چرا جهان باید پایان یابد فراهم می کنند. بدبینی آخرالزمانی حاصل منفعل نیست، بلکه مستلزم امتناع فعال از جهان است.

ترجمه ماشینی : گای پلانتی-سلام، هگل و اندیشه فلسفی در روسیه: 1830-1917 (آرشیو بین المللی تاریخ ایده ها. بین المللی آرشیو تاریخ عقاید، 64). پرواز. 24x16 توسط vni-343 pp. The Hague, Nijhoff, 1974. قیمت: rel. 69 FH. ما قبلاً کار Tschizewskij را در مورد انتشار می دانستیم هگل در روسیه (Hegel bei den Slaven, 2nd ed., 1961) که از مخالفان هگل و هگلیان مارکسیست. آنجا. قصد پر کردن دارد این شکاف و به علاوه، ببینید چرا برخی با هگل مخالف بودند، چرا دیگران از این روش الهام گرفتند در حالی که آن را رد کردند سیستم، چرا دیگران از طریق و از طریق هگلی شدند. به طور خلاصه، او ثروت هگلیسم را از طریق کل در نظر می گیرد اندیشه روسی بخش اول (هگل در مناظره غربی ها و اسلاووفیل ها) تقریباً دوران سلطنت نیکلاس اول را پوشش می دهد. ما مشکوک هستیم که اگر هگلیسم در روسیه گسترش یافت، آن را مدیون قدرت خود بود، زیرا هر چیزی که فلسفه بود به طور سیستماتیک ممنوع بود، حداقل همیشه مشکوک و به طور کلی مانع. منع شده از 274 گزارش در دانشگاه‌ها، در محافل و سالن‌ها گسترده شد در حدود سال 1835، کسانی را که هگلی نامیده می شدند هیجان زده کرد از دهه 1940، که برای اولین بار به جنبه های سوداگرانه علاقه داشتند هگل سپس به خاطر اندیشه تاریخی و سیاسی اش. آنجا. این را نشان می دهد موج و این جنون مضاعف از طریق دو نمونه تاریخی (Stankevic برای گرایش سوداگرانه و Granovskij برای فلسفه تاریخ) که با نقد شلینگ ها تکمیل می کند سرشناسان آن زمان (مانند Caadaev و Odoevskij). انتقاد از Caadaev قوی و بصیر است، که نتیجه می گیرد که آن مطلق و نه خدایی که سنگ بنای هگلیسم است. این بررسی خواهد بود عمومی در روسیه و ضروری ترین برای اسلاووفیل ها: این فلسفه، اگر الحادی نباشد، ضد دین است و نمونه ای از آن است تفکر غربی که پایان آن (به هر دو معنا) است، زیرا آن را به خوبی نشان می دهد که عقل بدون تجارت چه چیزی تولید می کند با ایمان یک سنت دوگانه از ابتدا ظاهر می شود: یکی تمدید استانکویچ، با بلینسکی و باکونین (حتی اگر آنها در نهایت با هگل مخالفت کردند و آنچه را که داشتند رد کردند فهمیده بود یا می خواست بفهمد)، دیگری آن را عمیق تر می کند انتقاد از شلینگ ها مخالفت اسلاووفیل ها خواهد بود و غربی ها بحثی که اولین مورد را برانگیخت دقیقاً مربوط می شود اهمیت هگل برای روسیه، زیرا برای آنها او کلید اصلی است طاق و آواز قو غرب که دیگر چیزی برای کمک ندارد. آنها با انکار هگل و شلینگ با بسط آن فراتر می روند. آنجا. تأثیر هگل بر دکترین آنها را به خوبی تعیین می کند همه شبکه های اسلاووفیل، که در آن با ساده سازی اشتباه می شود اپوزیسیون آسان: اسلاووفیل- راست هگل در برابر غرب گرایان-چپ هگلی. اسلاووفیل ها هرگز بخشی از راست نبودند هگلی چون هرگز وجود نداشته است. از طرفی غربی ها (به جز هرزن) حداقل برای مدتی به این فلسفه اعتقاد داشت هگل عمیقاً مذهبی بود. از این رو دلبستگی آنها به تمایز شناخته شده بین روش و سیستم. اساسا، دو دشمن در ارزیابی های خود توافق کردند. اشاره کنیم که هرزن حق داشتن یک فصل کامل را دارد که با اصالت آن توجیه می شود و شناخت عمیق او از هگلیسم. اگر خودش را از آن جدا کرد، به این دلیل بود که او آن را برای مدت طولانی و کاملاً جذب کرده بود. قسمت دوم با سلطنت اسکندر دوم آغاز می شود. THE رژیم کمی لیبرال تر می شود. لحن تغییر می کند: افراد سال 60 نفر واقع گرا هستند که دیگر راضی به بحث نیستند اما می خواهند اقدام کنید، گاهی انقلابی یا نهیلیستی یا آنارشیستی. ما هنوز متوجه هیچ مطالعه یا تز تاریخی نشده ایم دانشمندان، بیشتر بحث متفکرانی است که خود را با هگل می سنجند تشکر از او. آنجا. سه جریان را در میان آنها متمایز می کند: گروهی که می‌خواهد دیالکتیک را با ماتریالیسم یکی کند، یکی دیگر که گرد هم می‌آورد «مسیحیان» که برخی از آنها با اندیشه دینی هگل مخالفند و دیگران فلسفه سیاسی او را از آن خود می کنند، گروه مارکسیست ها در نهایت، چه کسانی سنت هگلیسم چپ را رادیکال می کنند. فلسفه معاصر 275 در گروه اول گرایش هایی گرد هم آمده است که آنها نگرش نسبت به هگل به شما اجازه می دهد که پوپولیست ها را با لاوروف مطابقت دهید که ارتجاع و محافظه کاری را در هگل و به ویژه هگل محکوم می کند دموکرات های محبوب با اورنی سوسکی، که یکی از بنیانگذاران آن است ماتریالیسم دیالکتیکی و اولین کسی که در روسیه ارائه داد خوانشی واقعا ماتریالیستی از هگل. ما هم به او مدیونیم زیبایی شناسی که از فوئرباخ الهام گرفت و به زیبایی شناسی تبدیل شد شوروی رسمی، که هگل در آن خیلی کم مداخله می کند. در مورد مسیحیان هگل ستیزی یا نئو هگلی را نباید در آنها ساده ببینیم وارثان مستقیم اسلاووفیل ها بحث بین آنها به یک نکته مربوط می شود دقیق: چه هستند