جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این مجلد از مقالات، تفسیری از روح پدیدارشناسی هگل و همچنین خوانشی مختصر از متن اصلی را ارائه می دهد. همچنین پیشینه تاریخی و فلسفی اثر اصلی هگل را مورد بحث قرار می‌دهد و دریافت آن را مورد توجه قرار می‌دهد. از آنجایی که این مقالات توسط فیلسوفانی از کشورهای مختلف نوشته شده‌اند - هم محققین هگلی و هم محققان جوان آینده‌دار - این جلد مروری بین‌المللی از تحقیقات اخیر هگل به خواننده ارائه می‌دهد.

ترجمه ماشینی : نقد هگل از رمانتیسیسم اولیه آلمانی و نظریه کنایه آن در هسته فلسفه خود او طنین انداز می شود، به همان صورتی که جدل افلاطون با سوفیست ها بازتاب هایی دارد که به مرکز اندیشه او می رود. Anti-Romantic نقد هگل از Fr. شلگل، نوالیس و شلایرماخر. هگل به ندرت نام این متفکران را ذکر می کند و متون مربوط به آنها اغلب در حاشیه آثار او وجود دارد. با این حال، آنها به صورت جداگانه، تجسم اشکال خاصی از کنایه هستند: شلگل، شکلی از فردیت انتقادی. نوالیس، شکلی از نیهیلیسم احساساتی. شلایرماخر، هیبرید هیولایی از دو دیگر. قوت رویکرد جدلی هگل به این نویسندگان نشان می دهد که چگونه طنز خود تهدیدی دائمی برای ایده خود او از علم سیستماتیک است. ما کشف می کنیم که این چنین است، زیرا کنایه رمانتیک چیزی بیش از یک ایدئولوژی رقیب است. این یک شکل واقعی از گفتمان است که عینیت اجرایی آن با عینیت لوگوس خود هگل تداخل دارد. بنابراین، نقد کنایه هگل به ما امکان می دهد متقابلاً نظریه هگلی گفتمان علمی را کشف کنیم. هگل به دور از تلقی کنایه به عنوان شکلی از آگاهی که توسط روح غلبه شده است، آن را به عنوان یکی از ویژگی های مهم دنیای معاصر خود می بیند، همانطور که در محبوبیت رقیب برلینی اش، شلایرماخر، شاهد بود. در نهایت، تا آنجا که به نظر می رسد گفتمان کنایه آمیز، برای هگل، متضمن دنیای خاصی فراتر از تصور خودش از مدرنیته است، ما با این فرضیه می مانیم که نقد کنایه هگل ممکن است به عنوان نقد پست مدرنیته تلقی شود.

ترجمه ماشینی : هگل در حال بازگشت است. پس از افول هگلیسم مارکسیستی که در قرن بیستم تسلط یافت، متفکران برجسته در حال کشف مجدد اندیشه هگل به عنوان منبعی برای سیاست معاصر هستند. یک فیلسوف مشهور آلمانی قرن نوزدهم چه چیزی برای ارائه در حال حاضر دارد؟ چگونه باید هگل را درک کنیم، و درک هگل در مواجهه با فوری ترین چالش ها به ما چه می آموزد؟ در این کتاب، تاد مک گوان هگل قرن بیست و یکم را به ما پیشنهاد می کند. رهایی پس از هگل، همزمان با مقدمه‌ای بر هگل و بازاندیشی بنیادین پروژه هگل، هگلی رادیکال را ارائه می‌کند که با جهانی صحبت می‌کند که غرق در پوپولیسم جناح راست، اقتدارگرایی، نئولیبرالیسم و نابرابری‌های اقتصادی است. مک گوان استدلال می کند که هسته انقلابی اندیشه هگل تضاد است. او آشکار می کند که تضاد اجتناب ناپذیر است و ما باید به جای غلبه بر آن یا نادیده گرفتن آن به عنوان یک شکست منطقی، سعی در حفظ آن کنیم. مک گوان معتقد است که مفهوم تضاد هگل، زمانی که در مورد مسائل معاصر به کار می رود، هرگونه ادعای هویت واحد را به چالش می کشد، زیرا هر هویتی با خود در تنش است و به دیگران وابسته است. این کتاب یک تفسیر مجدد قابل دسترس و قانع کننده از متفکری است که اغلب سوء تفاهم می شود، در حالی که خودمان را با اجتناب ناپذیری تضاد آشتی می دهیم و در عدم تعلق همبستگی پیدا می کنیم، راهی به سوی سیاست جدید رهایی به ما نشان می دهد.

ترجمه ماشینی : فیلسوف بزرگ مارکسیست فرانسوی سهم سه منتقد اصلی مدرنیته را می سنجد با ترجمه نوشته های فلسفی لوفور، جایگاه او در دنیای انگلیسی زبان همچنان رو به افزایش است. اگرچه مسلماً در سنت مارکسیستی، او پیوسته مارکس را «نقطه شروع اجتناب‌ناپذیر، ضروری، اما ناکافی» می‌دانست. جای تعجب نیست که لوفور همیشه بر اهمیت هگل برای درک مارکس پافشاری می کرد. اما متافلسفه مهیج همچنین اهمیتی را که او برای نیچه قائل بود، در «قلمرو سایه‌ها» که فلسفه می‌خواهد از طریق آن به جهان فکر کند، نشان می‌دهد. لوفور در اینجا پیشنهاد می کند که جهان مدرن در عین حال از نظر دولت هگلی است. مارکسیست از نظر اجتماعی و اجتماعی; و نیچه از نظر تمدن و ارزش های آن. در اوایل سال 1939، لوفور پیشگام خوانشی فرانسوی از نیچه بود که تصاحب فیلسوف توسط فاشیسم را رد می کرد و پیامدهای غم انگیز اعلامیه نیچه مبنی بر «خدا مرده» را بسیار قبل از اینکه این رویکرد توسط نویسندگان بعدی مانند فوکو، دریدا و دلئو دنبال شود را نشان داد. . چهل سال بعد، لوفور در آخرین نوشته‌های فلسفی‌اش، مشارکت‌های سه متفکر بزرگ را در کنار هم قرار می‌دهد، در متنی که مضامین آن امروزه به طرز شگفت‌آوری مرتبط هستند.