جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : آیا جامعه انسانی می تواند مانند یک موجود زنده دچار بیماری شود؟ و اگر چنین است، چگونه چنین ناراحتی خود را نشان می دهد؟ در این کتاب تامل برانگیز، فرد نیوهاسر ایده آسیب شناسی اجتماعی را توضیح می دهد و از آن دفاع می کند و نشان می دهد که توصیف جوامع به عنوان "بیمار" یا "بیمار" به چه معناست و چرا ما اغلب به سمت درک مشکلات اجتماعی به عنوان بیماری یا بیماری کشیده می شویم. بیماری ها او نشان می دهد که چگونه روسو، هگل، مارکس، و دورکیم - چهار فیلسوف کلیدی که به ندرت یک "سنت" را تشکیل می دهند - ایده آسیب شناسی اجتماعی را به روش های قابل مقایسه ای به کار می برند، و سپس ارتباط بین بیماری های اجتماعی و پدیده هایی را که متفکران ساخته اند بررسی می کند. معروف: بیگانگی، آنومی، ایدئولوژی و ناکارآمدی اجتماعی. کتاب او روشنگری غنی و قانع کننده هم از ایده بیماری اجتماعی و هم از اهمیتی است که برای دیدگاه های فلسفی جامعه داشته و دارد.

ترجمه ماشینی : تنها در زمان حیات هگل بود که دولت و فرهنگ وارد رابطه‌ای شدند که بعداً با اصطلاح «دولت فرهنگی» از آن یاد شد. هگل همچنین به سختی از اصطلاح فرهنگ که هردر به معنای امروزی آن را ابداع کرده بود استفاده می کند. با وجود این، هگل بدون شک یکی از آن متفکرانی است که اساساً به مذاکره و بازتعریف رابطه بین دولت و فرهنگ پرداخت. مبنای این مفهوم او از روح است که شامل تمام ویژگی های مفهوم مدرن فرهنگ است: دگرگونی طبیعت، اجتماعی بودن و تاریخی بودن. دولت عنصر مرکزی فرآیند فکری است و بنابراین خود جزء فرهنگ است، اما به گفته هگل پیش نیاز اولیه آن نیز هست. در نتیجه، رابطه بین دولت و فرهنگ در هگل بسیار پیچیده است و گاهی اوقات تعریف جزییات آن دشوار و پر از تنش است.

ترجمه ماشینی : این کتاب که در سال 1997 منتشر شد، بررسی تعیین مفهوم روشنگری و مفاهیم مرتبط با آن در روابط اجتماعی مدرن است. این کار زمینه های پژوهشی نوآورانه ای را در رابطه بین فلسفه، روابط اجتماعی و آموزش باز می کند. این کتاب کار گیلیان رز در مورد «وسط شکسته» فلسفه هگل را در نظریه پردازی اجتماعی و آموزشی به کار می برد. نقدی بر ایده روشنگری و هویت معلم در نظریه اجتماعی - روسو، مارکس و دورکیم - در نظریه انتقادی - هابرماس و آدورنو - در "پسامدرنیسم" - فوکلت و نیچه - و در انواع مختلف آموزشی ارائه می کند. و نظریه های تربیتی کتاب با کاربرد اصلی فلسفه نظری هگلی در رابطه معلم/دانشجو به پایان می رسد. این کار کسانی را که در نظریه اجتماعی و آموزش کار می کنند به چالش می کشد تا تضادهای نظریه پردازی خود را به عنوان یک آگاهی فلسفی مشترک، یک «وسط شکسته» مشترک درک کنند.

ترجمه ماشینی : یک پروژه انتقادی بزرگ در مورد محدودیت های فلسفه ضد نژادپرستی. متارسیال با بررسی نگرانی‌های ناشی از برده‌داری آتلانتیک در ادبیات روشنگری رادیکال که نگران عدم آزادی سیاسی در اروپا است، استدلال می‌کند که فلسفه هگل این نگرانی‌ها را برای چپ کاهش می‌دهد. ترادا با تفسیر هگل در کنار روسو، کانت، مری شلی و مارکس، انتقال سلسله مراتب نژادی هگل را به سلسله مراتبی از مواضع نسبت به واقعیت دنبال می کند. او استدلال می کند که با انجام این کار، هگل به طور همزمان ضد نژادپرستی و ضد سیاهپوست است. Metaracial در گفتگو با مطالعات سیاه، روانکاوی و نظریه انتقادی، شجره نامه ای از محدودیت های ضد نژادپرستی ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی : از زمان هگل، ایده پایان هنر به یکی از اجزای اصلی نظریه زیبایی شناسی تبدیل شده است. این کتاب به تحلیل نقش و لفاظی آن در هگل، نیچه، بنیامین، آدورنو و هایدگر می پردازد تا تداوم این موضوع را توضیح دهد. این کتاب علاوه بر ارائه یک نمای کلی از متفکران اصلی زیبایی شناسی آلمانی پساایدئالیستی، به بررسی رابطه سنت و مدرنیته می پردازد. زیرا علیرغم تفاوت‌هایی که پایان هنر یک فیلسوف را از غایت هنر فیلسوف دیگر متمایز می‌کند، همه نویسندگانی که در اینجا مورد بررسی قرار می‌گیرند، پایان هنر را به فرصتی برای مضمون‌پردازی و تأمل در همان چیزی تبدیل می‌کنند که مدرنیسم نمی‌تواند یا نباید باشد: سنت. به عنوان یک گفتمان، پایان هنر یکی از سنت های مدرن ما است.

ترجمه ماشینی : قهرمان داستان سقوط آلبر کامو با پوچی که در آن زندگی می‌کند مبارزه نمی‌کند، بلکه به روی مخاطبین خود باز می‌شود، انگار می‌خواهد اعتراف کند. این یک ترفند است که آنها را وادار به باز کردن صحبت کنید. در حقیقت چیزی وجود ندارد که بتوان آن را عشق، یا تمایل به گوش دادن، یا شفقت نامید. او دقیقاً سقوط در بدبختی های جهان است. او خود را به عنوان یک توبه‌کار متهم می‌کند که خود را قاضی جامعه‌ای قرار می‌دهد که ارزش‌های سطحی دارد. دنیای بی معنی برای چنین دنیایی حتی نیازی به خدا نیست. مردان کافی هستند. میراث هگل بیش از همه توسط کسانی که هرگز چنین جهانی را نمی خواستند به دست آوردند. تسلیم شدن در برابر این یعنی برده شدن به بن بست. جان بخشیدن به اندیشه هگل یعنی تزریق هدف به وجودمان، ساختن یک سرنوشت، دادن معانی نهایی، فرار از لحظه ای که در آن یک روز زندگی کردن حداکثر به معنای «بد گفتن از همسایه در حین بافتن» است. هگل در خدمت قدرت بخشیدن به امید است، امیدی که می تواند در بازی دانش پیروز شود. چیزی بسیار اطمینان بخش و محافظ. مانند Compline قبل از خواب.

ترجمه ماشینی : چگونه می توانیم پتانسیل انتقادی فلسفه هگل را از منظر تاریخی قابل درک کنیم؟ برای پاسخ به این سوال، این مطالعه تحول هگل را از نوشته‌هایش درباره «کار جمهوری‌خواهان برای خیر عمومی» (1795) به «کار مفهوم» (1807) بازمی‌گرداند. این قوس آغازی است برای عینیت بخشیدن به ایده آلیسم قهرمانانه توسط هگل - که مارکس توانست ایده های خود را به آن پیوند دهد.