جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : رواقی گری در فلسفه آلمانی استقبال متنوعی داشته است. این اولین مطالعه تفسیری از مضامین و گفتگوهای مشترک بین متخصصان اواخر قرن نوزدهم و قرن بیستم در باستان کلاسیک و فیلسوفان است. با ارزیابی این که فیلسوفان مدرن چگونه منابع باستانی را با زمینه فلسفه آلمانی ترکیب کرده اند، فصل هایی در این جلد به غول های فلسفی مانند فردریش نیچه، ویلهلم دیلتای، والتر بنیامین، مارتین هایدگر، هانا آرنت، هانس یوناس، هانس بلومنبرگ و پیتر اسلو اختصاص دارد. . در میان رواقیون باستان، تمرکز بر سنکا، اپکتتوس و دوکسوگرافی است، اما به متونی نیز اشاره خواهد شد که تاکنون مورد غفلت افراد غیرمتخصص قرار گرفته است. اغلب ارجاعات به متون رواقی بازیگوش است و بازسازی درک خود از منابع را برای افراد غیرمتخصص سخت می کند. این کتاب با روشن کردن و تقویت اهمیت فلسفی این استقبال‌ها استدلال می‌کند که آنها می‌توانند درک ما را از آموزه‌ها و نویسندگان رواقی یونان و روم، فلسفه قاره‌ای قرن بیستم و مضامینی که گفتگوهای جاری آنها را هماهنگ می‌کنند، تغییر دهند. برخی از این مضامین برای رواقی گرایی غافلگیرکننده هستند، مانند شاعرانگی درام تراژیک و مبانی انسان شناختی هرمنوتیک. برخی دیگر در حال حاضر مرکزی برای دریافت رواقی هستند، مانند ساختار سوژه در رابطه با قدرت ها و فرآیندهای مختلف اخلاقی، بوم شناختی، و متافیزیکی. از جمله اینها تدبر و دانش است; هویت و کثرت؛ موقتی بودن، واقعی بودن، و سرنوشت. و اشکال شخصی، اجتماعی و سیاره‌ای تزکیه و خودسازی. این کتاب با پرداختن به نیاز به دیدگاهی تلفیقی از قرائت‌های قاره‌ای مرتبط از رواقی‌گری، متون کهن را با دانشی به‌روز وارد گفت‌وگوهای جدید می‌کند، و درک، ارزیابی انتقادی و نوآوری خلاقانه را در پاسخ قاره‌ای به رواقی تسهیل می‌کند.

ترجمه ماشینی : اصطلاح «طبیعت دوم» که قبلاً در دوران باستان به کار می رفت، در بحث های فلسفی معاصر جایگاهی کلیدی دارد. حتی اگر در زمینه‌های سنتی مختلف به گونه‌ای متفاوت تعبیر شود، این واژه همیشه برای حل مشکل چگونگی ارتباط طبیعت و آزادی، ضرورت علّی و روح انسانی با یکدیگر در نظر گرفته شده است. در سنتی که به مارکس برمی‌گردد، «طبیعت دوم» به طور انتقادی برای توصیف شرایط تاریخی استفاده می‌شود که توسعه تاریخی بدون برنامه‌ریزی عقلانی و بنابراین مانند یک روند طبیعی کور ادامه دارد. در سنت مبتنی بر هگل و به تبعیت از ارسطو، "طبیعت دوم" این واقعیت را توصیف می کند که بسیاری از رفتارهای شناختی و اخلاقی ما را می توان به عنوان نتایج شکل گیری عادت درک کرد و بنابراین چیزی شبیه به یک طبیعت مصنوعی را در کل سبک زندگی ما نشان می دهد. ; و سرانجام، در سنت سومی که بیشتر به نیچه و فروید برمی گردد، اشاره به «طبیعت دوم» ما توجه را به این واقعیت جلب می کند که رفتار انسان همیشه تحت تأثیر محدودیت های طبیعت بیولوژیکی ما است و بنابراین بر آن تأثیر می گذارد یا حتی آن را تعیین می کند. انگار از بیرون . کنگره انجمن بین المللی هگل از 14 تا 17 ژوئن 2017 در اشتوتگارت به دنبال کمک به روشن کردن رابطه بین این سه زمینه انجمن مرتبط با مفهوم "طبیعت دوم" بود. در یازده محاوره، که مشارکت‌های آنها اکنون در این مجلد منتشر شده است، چگونگی درک مناسب رابطه بین آزادی انسان و طبیعت در پرتو رشته‌های مختلف مورد بحث قرار گرفت. دامنه موضوعات از بحث های تاریخی در مورد سنت ها و ادوار فردی گرفته تا پرداختن به نقش «طبیعت دوم» در زیبایی شناسی، فلسفه اجتماعی، روانکاوی و انسان شناسی. این گستره موضوعی با سه سخنرانی عمومی و یک مجمع سخنرانی‌های کوتاه رایگان تکمیل شد که در آن دانشمندان جوان می‌توانند نظرات خود را در مورد سؤالات کنگره ارائه دهند. بنابراین، این جلد هم مروری تاریخی و هم مروری منظم از یک مفهوم کلیدی فلسفی زمان حال ارائه می‌کند.

ترجمه ماشینی : اگر انسان ها را به عنوان حیوانات منطقی درک کنیم، خطر تضاد بین پیوند و آزادی وجود دارد: از یک سو، عقل باید در تعیین هنجارهای اعمال خود باشد - آزادی اینگونه محقق می شود. از سوی دیگر، به این هنجارها نیز باید نیروی الزام آور داده شود. با این حال، اگر بارها و بارها خودتان آن را تعیین کنید، به نظر نمی رسد چنین قدرتی قابل درک باشد. این تصور را ایجاد می کند که تعهد به هنجارهای مرتبط با عقل در تضاد با آزادی تعیین سرنوشت است. الکساندر برودنر برای غلبه بر این تضاد، ارتباط بین خودتعیین‌گری و انتقاد از خود را توضیح می‌دهد.

ترجمه ماشینی : دهه های اخیر شاهد افزایش چشمگیر علاقه به ایده آلیسم آلمانی در دنیای انگلیسی زبان بوده است. با این حال، از میان سه متفکر برجسته آن دوره که مستقیماً پس از کانت - فیشته، شلینگ و هگل - شلینگ مورد توجه نسبتا کمی قرار گرفته است. به ویژه، پروژه متمایز فلسفی دوره متاخر شلینگ، که از دهه 1820 شروع شد، تقریباً به طور کامل نادیده گرفته شده است. این حذف درک کلی از ایده آلیسم آلمانی را مختل کرده است. زیرا شلینگ در مرحله پایانی کارش است که نقد تأثیرگذار خود از هگل و پاسخ قطعی خود را به مشکلات اصلی تفکر پس از کانتی به عنوان یک کل توسعه می دهد. این کتاب اولین کتابی است که به زبان انگلیسی کل سیستم متأخر شلینگ را بررسی می کند و به تفصیل منطق تقسیم آن به «فلسفه منفی» و «فلسفه مثبت» را بررسی می کند. با ردیابی رشد فکری شلینگ از کارهای اولیه او در دهه 1790 تا آستانه مرحله نهایی شروع می شود. سپس برداشت بالغ شلینگ از حوزه تفکر ناب، اساس فلسفه منفی و ماهیت گذار به فلسفه مثبت را بررسی می کند. در این دوم، شلینگ با جهت‌گیری تاریخی، ساختار عمیق جهان‌بینی اسطوره‌ای را بررسی می‌کند و به دنبال توضیح تغییر دورانی به جهان مدرن «وحی» است. به طور همزمان، کتاب مقایسه ای پایدار از برخورد هگل و شلینگ با طیفی از موضوعات محوری در اندیشه پساکانتی ارائه می دهد: رابطه بین تفکر پیشینی و هستی. نقش دین در وجود انسان; پویایی درونی تاریخ؛ و ساختار متناقض آزادی.

ترجمه ماشینی : برتراند راسل (۱۹۷۰-۱۸۷۲) فیلسوف، ریاضی‌دان، برنده جایزه نوبل ادبیات، فعال صلح‌جوی خستگی‌ناپذیر می‌دانست که چگونه در طول زندگی خود بازتاب منطق‌دان و عمل قرن را با هم ترکیب کند. این حجم کوچک از مقالات فلسفی (عرفان و منطق، عقل و شهود، وحدت و کثرت، زمان، خیر و شر) که در آغاز جنگ جهانی اول نوشته شده است، یکی از اولین آثار مهم نویسنده آینده دانش بشری است. .

ترجمه ماشینی : کاوشی جسورانه و زیبا از «زندگی پس از مرگ» خدا، که نشان می‌دهد چگونه عادات ذهنی ظاهراً سکولار در واقع ساختار تفکر دینی را حفظ می‌کنند. زمانی در غرب زندگی ما محدود به مذهب بود. سپس ما را از ظلمت ایمان به بیرون هدایت کرد، اغلب می گویند، نور سرد علم و عقل. مدرن بودن به معنای رد امر دینی برای سکولار و عقلانی بود. مایکل روزن در بازگویی جسورانه تاریخ فلسفی، محدودیت‌های این داستان را توضیح می‌دهد و نشان می‌دهد که بسیاری از شیوه‌های مدرن و ظاهراً سکولار دیدن جهان در واقع عمیقاً توسط مذهب شکل گرفته است. روزن استدلال می‌کند که متفکران کلیدی، ایده‌آلیست‌های آلمانی بودند، زیرا آنها به دنبال آشتی دادن عقل و دین بودند. در فلسفه کانت اصلی بود که اگر خدا هم عادل است و هم ما را برای ابد به بهشت ​​یا جهنم می‌سپارد، باید بدانیم چه چیزی از ما خواسته می‌شود و بتوانیم آزادانه انتخاب کنیم. کانت استدلال می‌کرد که در تلاش برای زندگی اخلاقی، ما به عنوان اعضای یک «کلیسای نامرئی» درگیر یک کار جمعی هستیم که با هم برای رسیدن به عدالت در تاریخ همکاری می‌کنند. همانطور که ایده آلیست های بعدی از ایده های کانت در مورد جاودانگی شخصی دور شدند، این ایده "جاودانگی تاریخی" در کانون توجه قرار گرفت. از طریق پروژه های اجتماعی که بیشتر از ما زندگی می کنند، ما نوعی حضور پس از مرگ را حفظ می کنیم. مفاهیم جاودانگی تاریخی نه فقط به ایدئولوژی‌های جهانی لیبرالیسم و ​​سوسیالیسم انقلابی، بلکه به آموزه‌های ناسیونالیستی و نژادپرستانه‌ای که مخالف آن‌ها بودند، منتقل شد. اما چگونه، پس از جنگ‌های جهانی و نسل‌کشی، می‌توانیم به هر مفهومی از پیشرفت اخلاقی مشترک ایمان داشته باشیم و اگر نه، ایده جاودانگی تاریخی چه می‌شود؟ این وضعیت مخمصه فعلی ماست. تلفیقی بی‌نظیر از فلسفه و تاریخ فکری، سایه خدا کاوشی عمیق از میراث خداباورانه مدرنیته سکولار است.

ترجمه ماشینی : زرتشت نیچه را «ستمگر اخلاقی» معرفی می‌کند که اخلاقش دقیق‌تر از اخلاق مسیحی است که می‌خواهد جایگزین آن شود. چهار رشته کلیدی اخلاق نیچه در غلبه بر خود را شناسایی و نقد می کند «اخلاق گرایی» در پس «بی اخلاقی» خودخوانده نیچه را برملا می کند. فوئرباخ در مورد عشق، فداکاری و انسانیت برتر فرانچسکا کوچی از طریق بازجویی مستمر از دکترین غلبه بر نفس زرتشت، زهد زیربنایی دستورات تجویزی مندرج در دو بخش اول کتاب «چنین گفت زرتشت» را آشکار می کند. این دستورات در سه بخش قرار می‌گیرند: خود قانون‌گذاری، خودداری و ایثار، که نشان داده می‌شود با مفاهیمی که اولین بار توسط کانت، هگل و فویرباخ صورت‌بندی شد، قرابت‌های چشمگیری دارند. در خوانش جدید کوچی، اراده عقلانی کانتی، «کار منفی» هگلی و تثلیث تفکیک ناپذیر عشق، فداکاری و رنج فویرباخ در زرتشت به عنوان عوامل آموزه‌ای وحشیانه و خودبزرگ‌کننده غلبه بر خود دوباره ظاهر می‌شوند. همه ویژگی های یک استبداد اخلاقی را نشان می دهد.