جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب اصیل و چالش برانگیز بازنگری اساسی در ارزیابی های سنتی هگل را ارائه می دهد. گیلیان رز استدلال می کند که خاستگاه های کلاسیک جامعه شناسی غیر مارکسیستی و مارکسیستی معاصر بر پارادایم نئوکانتی استوار است و اندیشه هگل محدودیت های این پارادایم و مشکلات روش گرایی و اخلاق گرایی در روش جامعه شناختی را پیش بینی و نقد می کند. آثار اصلی بالغ هگل در پرتو نوشته‌های رادیکال اولیه او توضیح داده می‌شوند. از این منظر غیرمعمول، دکتر رز نشان می‌دهد که گفتمان نظری هگل انتقادی قدرتمند از روابط مالکیت و قانون بورژوایی، از هنر و دین به‌عنوان نادرست و از وارونگی‌ها و پایان فرهنگ است. این کتاب با بحث در مورد پایان فلسفه، تکرار جامعه شناسی و فرهنگ و سرنوشت مارکسیسم به پایان می رسد.

ترجمه ماشینی : "خواندن هگل به اندازه کافی دشوار است که هر تلاشی برای فهمیدن او می تواند قدردانی علاقه مند به او را به همراه داشته باشد. کار چارلز تیلور به ویژه برای من در این زمینه مفید بوده است. بیزر در اینجا واضح ترین شرح از تعداد انگشت شماری از هگل را نوشته است. مضامین مشخصی که من (در مواجهه نسبتاً محدودم با ادبیات هگل) با آنها مواجه شده‌ام، نقطه قوت او قرار دادن هگل (و دیگر ایده‌آلیست‌های آلمانی) در بافت محیط فکری بی‌واسطه‌شان، از کانت تا بسیاری از کانتی‌های فراموش‌شده و پس از آن است. کانتی‌ها و ضدکانتی‌ها از طریق رمانتیک‌های آلمانی تا ایده‌آلیست‌ها. این بسیار آموزنده است، و او موفق می‌شود ارجاعات رمزگونه در آثار هگل به ایده‌های پیشینیان و معاصرانش را بشکند. هگل در حال حاضر از چه جنبه هایی مرتبط است -- در واقع، او برعکس عمل می کند و خواننده را در پایان کتابش با درک بسیار بهتری از نحوه انطباق هگل با تاریخ فکری رها می کند، اما متعجب است که چرا این دانش باید موضوع."

ترجمه ماشینی : «ویلیام بریستو کتاب فوق‌العاده‌ای نوشته است که هم در مطالعه هگل و کانت و هم در بحث‌های کنونی مضامین هگلی و کانتی در معرفت‌شناسی سهم قابل توجهی دارد.»--پل فرانک، نتردام نقدهای فلسفی ویلیام اف. بریستو مطالعه اصیل و روشنگر پدیدارشناسی روح هگل بسیار تأثیرگذار، اما به شدت دشوار. هگل روش این اثر را «راهی از ناامیدی» توصیف می‌کند، به این معنا که خواننده‌ای که تحقیق آن را انجام می‌دهد باید از طریق آن تجربه از دست دادن خود را باز کند. در حالی که بُعد وجودی کار هگل اغلب یا نادیده گرفته شده یا به عنوان تزیینات عاشقانه در نظر گرفته شده است، بریستو استدلال می کند که این بُعد مرکزی به تلاش هگل برای تحقق یک جاه طلبی معرفت شناختی تعلق دارد. کانت با نقد عقل محض، مطالبه معرفتی جدیدی را در رابطه با معرفت عقلانی بیان کرد و روش جدیدی را برای پاسخگویی به این خواسته ارائه کرد. بریستو ایراد هگل به فلسفه انتقادی کانت را بازسازی می کند که بر اساس آن روش کانت برای برآوردن تقاضای معرفت شناختی نقد فلسفی، ذهنیت گرایی را پیش فرض می گیرد، یعنی محدود کردن دانش ما را به چیزهایی که صرفاً برای ما هستند، پیش فرض می گیرد. در حالی که هگل در نوشته‌های اولیه‌اش ینا، پروژه انتقادی کانت را به‌کلی بر این اساس رد می‌کند، او متوجه می‌شود که خواسته معرفت‌شناختی بیان شده در پروژه کانت باید برآورده شود. بریستو استدلال می کند که روش هگل در پدیدارشناسی روح به عنوان تلاش او برای پاسخگویی به تقاضای معرفت شناختی نقد کانتی بدون پیش فرض ذهنیت گرایی شکل می گیرد. کلید دگرگونی رویه انتقادی کانت توسط هگل، که به موجب آن باید از سوبژکتیویسم اجتناب شود، دقیقاً بعد وجودی یا خود دگرگونی نقد هگل است، یعنی گشودگی موضوع انتقادی برای دگرگون شدن از طریق رویه معرفتی.

ترجمه ماشینی : جورج ویلهلم فردریش هگل به ندرت به عنوان شخصیت اصلی در تاریخ منطق در نظر گرفته شده است. دو متن او درباره منطق، که هر دو به نام علم منطق نامیده می شوند، هر دو به زبان غلیظ و مبهم هگل نوشته شده اند، اغلب بیشتر به عنوان آثار متافیزیک در نظر گرفته می شوند تا منطق. اما در این کتاب بسیار خواندنی، جان باربیج تلاش می‌کند تا علم منطق هگل را به عنوان منطق بازپس گیرد و دقیقاً در قلب اندیشه هگل قرار گیرد. باربیج نحوه حرکت هگل از مفهومی به مفهوم دیگر را در هر فصل از آثارش بررسی می کند و منشأ تلاش هگل برای «اندیشیدن از طریق روشی که اندیشه می اندیشد» را تا افلاطون، کانت و فیشته دنبال می کند. بربیج با ایجاد چارچوب تفکر منطقی هگل، نشان می دهد که چگونه هگل بقیه سیستم خود را سازماندهی کرد، از جمله فلسفه طبیعت، فلسفه روح و سخنرانی هایش در مورد تاریخ جهان، هنر، دین و فلسفه. بخش پایانی تفسیرهای انگلیسی زبان از منطق هگل از قرن نوزدهم تا بیستم را مورد بحث قرار می دهد. منطق «منطق» هگل بوربیج با توجه به علایق عمومی، تا حد امکان از استفاده از واژگان فنی هگل اجتناب می‌کند. این یک مقدمه عالی برای متنی است که در غیر این صورت بسیار دشوار است و اخیراً در یک ترجمه ایرانی منتشر شده است.

ترجمه ماشینی : مناظرات بر سر «پایان هنر» تمایل دارد تا آثار هگل در مورد خود هنر را مبهم کند. بنجامین راتر این مطالعه را با دفاع از ضروری بودن هنر در برابر برداشت هگل از مدرنیته آغاز می کند. او سپس به دنبال جهت دهی مجدد بحث به سمت ارزش های متمایز نقاشی، شعر و رمان است. او با دقت در چهار سلسله سخنرانی هگل در مورد زیبایی‌شناسی، امکانات بیانی خاص هر رسانه را شناسایی می‌کند. بنابراین، صحنه‌های ژانر هلندی، زندگی روزمره را با جلوه‌ای از سرزندگی زنده می‌کنند. استعاره زبان را از نثر رها می کند. و اشعار گوته روال پیش پا افتاده عشق را با تخیل و شوخ طبعی زنده می کند. مطالعه مهم راتر دیدگاه هگل را نه تنها در مورد هنر مدرن بلکه در مورد زندگی مدرن بازسازی می کند و برای فیلسوفان، نظریه پردازان ادبی و مورخان هنر به طور یکسان جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی : این یک تک نگاری جدید مهم است که زیبایی شناسی هگل را با فلسفه های دین و تاریخ و به ویژه فلسفه حق او مرتبط می کند. «هنر، اسطوره و جامعه در زیبایی شناسی هگل» به رونوشت های دانشجویی سخنرانی های هگل در مورد زیبایی شناسی، که برخی از آنها هرگز منتشر نشده اند و هیچ کدام به انگلیسی ترجمه نشده اند، باز می گردد تا به طور سیستماتیک زیبایی شناسی هگل را با فلسفه های او مرتبط کند. دین و تاریخ و به ویژه فلسفه حق او. دیوید جیمز این ایده را توسعه می دهد که این رونوشت ها نشان می دهد که هگل در درجه اول به درک هنر به عنوان یک پدیده تاریخی و از نظر کارکرد آن در تاریخ بشر، به طور خاص، به نقش آن در زندگی اخلاقی مردم علاقه مند بود. بنابراین، این کتاب ارزیابی مجدد کاملی از زیبایی‌شناسی هگل و رابطه آن با نظریه روح عینی او ارائه می‌کند، و راه‌هایی را که دیدگاه‌های هگل در مورد این موضوع در تأملات او درباره تاریخ و اشکال مختلف زندگی اخلاقی تثبیت می‌شود، آشکار می‌کند.