جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این شاهکار کوتاه در فلسفه قرن بیستم، هم تفسیر مجدد عمده ای از هگل و هم بینشی از تکامل نظریه انتقادی آدورنو ارائه می دهد. مطالعه اول بر رابطه عقل، فرد و جامعه در هگل متمرکز است و از او در برابر این انتقاد دفاع می کند که او صرفاً مدافع جامعه بورژوایی است. پژوهش دوم محتوای تجربی ایده آلیسم هگل را با در نظر گرفتن مفهوم تجربه در رابطه با بی واسطه بودن، واقعیت تجربی، علم و جامعه بررسی می کند. مطالعه سوم، «اسکوتینوس»، مقاله ای غیرمعمول و جذاب است که در آن آدورنو افکار خود را درباره درک هگل بیان می کند. در تأملات او که از تجربه تدریس او در دانشگاه گوته فرانکفورت سرچشمه می‌گیرد، سؤالات تفسیر متنی و فلسفی در هم تنیده شده است. نجات ارزش حقیقت کار هگل موضوع تکراری نظریه انتقادی مکتب فرانکفورت است، و هیچ کجا این موضوع وجود ندارد. هدف با بینش بیشتری نسبت به این سه مطالعه دنبال شد. مشکل اصلی آدورنو برای خود این است که چگونه هگل را به گونه‌ای بخواند که هم اثر و هم زمینه تاریخی آن را درک کند، در نتیجه اجازه می‌دهد نتیجه‌گیری شود که ممکن است در ظاهر دقیقاً با آنچه هگل نوشته است مخالف باشد، اما با این وجود چنین است. ، معتبر به عنوان حقیقت فعلی اثر. بسط و بسط این روش تفسیری، یک دیالکتیک منفی، هدف اساسی آدورنو بود. تلاش‌های آدورنو برای نجات همزمانی اندیشه‌های هگل بخشی از پاسخ او به شبکه کنترل اجتماعی فشرده‌تر پس از جنگ جهانی دوم است. در این زمینه، کار او به تلاش‌های بسیار متفاوتی برای تضعیف تفکر واقعی‌شده توسط نظریه‌پردازان مختلف فرانسوی مربوط می‌شود. توسعه مداوم آنچه آدورنو آن را "جهان تحت مدیریت" می نامد، تنها اهمیت تلاش های او را افزایش داده است.

ترجمه ماشینی : این به ضعف زمانه ما تعلق دارد که نمی توانیم عظمت، بی اندازه ادعاهای روح بشری را تحمل کنیم، در برابر آنها احساس له شدن کنیم، و از آنها بی حال بگریزیم. (سخنرانی های هگل در تاریخ فلسفه، ج 2، ص 10) آیا امروزه آشکارتر می شود که متفکران دوران پس از هگل قادر به تحمل عظمت، بی اندازه ادعاهای انسان نبوده اند. روح'؟ آیا عصر ما دوران فلسفه «دلسوخته» است؟ این جلد به مناسبت 200 سال از انتشار «پدیدارشناسی روح» به این سؤالات از طریق رویارویی مجدد با اندیشه هگل می پردازد. این کتاب شامل مشارکت‌هایی از: H. S. Harris، John W. Burbidge، Paul Redding، Angelica Nuzzo، David Grey Carlson، Simon Lumsden، Karin de Boer، David Rose، Andrew Haas، Toula Nicolacopoulos، George Vassilacopoulos، Jorge Armando Reyes Escobar، Maria J است. بینتی، وندل کیسنر، پل اشتون و رابرت سینربرینک.

ترجمه ماشینی : این یک مطالعه قابل توجه و به موقع در مورد نظریه اجتماعی هگل است - در سال های اخیر علاقه مجدد محققان به هگل افزایش یافته است. از دهه 1960، جنبش‌های رهایی‌بخش «چپ جدید» ادعا کرده‌اند که زنان، اقلیت‌های قومی، همجنس‌گرایان و لزبین‌ها و سایر گروه‌ها تحت ستم قرار دارند. برخی از نظریه پردازان لیبرال مطالبات خود را برای برابری به عنوان مواردی برای تحمل و تضمین رفتار برابر با فرهنگ ها و تصورات خوب از طریق قانون می دانند. با این حال، خیلی بیشتر درگیر است. همچنین مفاهیمی از تفاوت‌های هویتی در خطر هستند که به شیوه‌های اجتماعی اطلاع‌رسانی می‌کنند و نابرابری‌هایی را تداوم می‌بخشند که خارج از دسترس قانون‌گذاری هستند. این کتاب یک رویکرد جایگزین برای سیاست لیبرال تفاوت را ترسیم می کند. Sybol Anderson با ساختن تعریفی از ستم شروع می کند که از منظر لیبرال، ویژگی های برجسته آن را روشن می کند. اندرسون با افشای محدودیت‌های تحمل به‌عنوان یک پاسخ، فراتر از آن می‌رود تا مفهومی قابل قبول از شناخت را پیدا کند. نظریه شناخت هگل منبعی ضروری در این تلاش است. اندرسون، برخلاف منتقدان اخیر به رسمیت شناختن هگل، نتیجه می گیرد که نظریه هگل می تواند با موفقیت دولت های لیبرال مدرن را به سمت دستیابی به برابری اجتماعی هدایت کند.

ترجمه ماشینی : اولین گلچین که به صراحت به اندیشه زبانی هگل اختصاص یافته است، هگل و زبان جنبه های مختلفی از موج جدیدی از پژوهش هگل را ارائه می دهد. فصل‌ها حول موضوعاتی سازمان‌دهی شده‌اند که شامل امکان فلسفه نظام‌مند، حقیقت و عینیت، و رابطه اندیشه هگل با رویکردهای تحلیلی و پست مدرن به زبان است. در حالی که تنوع قابل توجهی در میان رویکردها و ارزیابی‌های مختلف درباره تفکر زبان‌شناختی هگل وجود دارد، این مجلد به‌طور کلی نشان می‌دهد که نه تنها زبان برای هگل مرکزی بوده، بلکه همچنین تفکر زبان‌شناختی او هنوز چیزهای زیادی برای ارائه به فلسفه معاصر دارد. این کتاب همچنین شامل بررسی مقدماتی گسترده ای از اندیشه زبانی کل جنبش ایدئالیستی آلمان و مسائل معاصر برآمده از آن است.

ترجمه ماشینی : مطالعه پیشگامانه جان استوارت یک ارزیابی مجدد عمده از رابطه پیچیده بین فلسفه های کی یرکگور و هگل است. اگرچه دیدگاه استاندارد در مورد این موضوع این است که کی یرکگور خود را آشکارا ضد هگلی تعریف کرده است (و فلسفه هگل را با تحقیر می نگریست)، جان استوارت نشان می دهد که انتقاد کی یرکگور به طور خاص متوجه هگل نبود، بلکه در واقع متوجه برخی هگلیان دانمارکی معاصر بود.