جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

محمدرضا نجفی اصفهانی: محمدرضا نجفی معروف به شیخ محمد رضا مسجد شاهی یا آقارضا اصفهانی (۱۲۸۷ هجری قمری) فرزند شیخ محمدحسین نجفی فرزند محمد باقر نجفی است.وی در فقه، اصول فقه، فلسفه، منطق، کلام، شعر، ریاضیات و ادیان، علامه حوزه علمیه اصفهان بوده‌است پدرش آیت‌الله شیخ محمد حسین نجفی از عارفان و زاهدین بوده‌است و کتابی در تفسیر عرفانی از قرآن مشهور به تفسیر اصفهانی از آثار اوست. اساتید: آخوند خراسانی صاحب کفایه الاصول/ سید محمدکاظم طباطبایی یزدی صاحب عروه الوثقی/ سید محمد طباطبایی فشارکی اصفهانی معروف به سید استاد/ شیخ الشریعه اصفهانی/ پدرش شیخ محمد حسین نجفی/ میرزا حسین نوری صاحب مستدرک الوسائل/ ملا حسین‌قلی همدانی/ محمد رضا نجفی در قم: محمد رضا نجفی در دوران تحصیل در نجف از دوستان صمیمی و هم مباحثه آیت‌الله عبدالکریم حائری یزدی مؤسس حوزه علمیه قم بودند. شیخ عبدالکریم حائری یزدی وی را شیخ بهایی زمان می‌دانست و طلاب فاضل را به شرکت در درس ایشان تشویق می‌کرد.[۴] چهار تن شاگردانی که در مدت اقامت یک ساله آیت‌الله شیخ محمد رضا نجفی توانستند از درس ایشان استفاده کنند، عبارتند از: امام خمینی آیت الله العظمی سید محمدرضا گلپایگانی آیت الله العظمی سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی آیت الله العظمی سید احمد خوانساری. امام خمینی و شیخ محمد رضا نجفی: امام خمینی در کتاب شرح چهل حدیث خویش، آیت‌الله مسجد شاهی اصفهانی را با عنوان علامه متکلم، فقیه اصولی، ادیب متبحر شیخ محمدرضا آل علامه شیخ محمدتقی اصفهانی نام بردند. امام خمینی نزد شیخ محمد رضا نجفی در فقه، کتاب مکاسب محرمه و مبحث غنا را خواند و نوشته‌های این درس را از بهترین دست نوشته‌های خود می‌دانست. آیت الله گرامی می‌گوید: بنده به واسطه امام خمینی کتاب غنای آیت‌الله مسجد شاهی را گرفتم و استنساخ نمودم و الآن نزدم موجود است. در علم اصول، امام خمینی از محضر آیت‌الله مسجد شاهی مبحث الفاظ و در علم فلسفه، نقد فلسفه داروین نوشته علامه ذوالفنون مسجدشاهی را خواند. نسخه خطی کتاب عروض و قوافی امام خمینی که حاصل شیخ محمد رضا نجفی بوده، توسط آیت‌الله سبحانی نوشته شد و امروز در کتابخانه تخصصی امام خمینی موجود است. امام خمینی برای علامه اصفهانی ارزش زیادی قائل بود و می‌گفت: مرحوم مسجدشاهی مرد با فضیلت و عالمی بود. سرعت بیان ایشان مانع فهمیدن کامل مطالب بلند و رفیع علمی دروس ایشان می‌شد. با آنکه آیت‌الله حائری یزدی از ایشان تقدیر فراوان نمود، اما مشکل سرعت بیان، مانع رونق درسشان شد، ولی من از افراد ثابت و استوار درس ایشان بودم؛ تا ایشان در قم بود، از محضرشان بهره گرفتم. در اصفهان: هنگامی که شیخ محمد رضا نجفی به اصفهان بازگشت زعامت این شهر بر عهده عموی او، آیت‌الله نورالله نجفی اصفهانی بود. وی تمامی مناصب شرعی خود از قبیل امامت نماز جماعت، تدریس و وعظ و منبر را به او سپرد. شیخ محمد رضا نجفی در آن ایام در ردیف یکی از بزرگترین مدرسین حوزه علمیه اصفهان یعنی بزرگترین حوزه ایران قرار داشت. در قیام علمای اصفهان علیه سیاست‌های رضاشاه به رهبری حاج آقا نورالله نجفی اصفهانی نیز شرکت داشت و در همراه با عموی خود به قم مهاجرت کرد و تا پایان قیام (شهادت حاج آقانورالله) حضور داشت. برخی از آثار علمی: نقد فلسفه داروین این کتاب به تصحیح دکتر «حامد ناجی اصفهانی» از سوی کتابخانه مجلس شورای اسلامی در ۴۱۲ صفحه به تازگی منتشر شده‌است. تقریباً ۵۳ سال بعد از انتشار کتاب «اصل انواع(On The Origin Of Species)» که در ۲۴ نوامبر ۱۸۵۹( ۳ آذر ۱۲۳۸) در لندن منتشر شد محمدرضا نجفی اصفهانی که کمتر از ۴۴ سال داشت نقدی بر این کتاب نوشت که با عنوان "نقد فلسفه‌ی داروین" در بغداد در سال ۱۳۳۱ هجری قمری چاپ گردید. دکتر رضا داوری اردکانی رئیس فرهنگستان علوم با اشاره به نخستین مواجهه ایرانیان با نظریه تکامل داروین در عصر مشروطه معتقد است: عالمانه‌ترین نقد به فلسفه داروین در کتاب «نقد فلسفه داروین» آیت‌الله محمدرضا نجفی‌اصفهانی (مسجدشاهی) موجود است. / وقایة الاذهان/ الروضه الغنا و رساله در حکم گرامافون (رساله‌ای فقهی در بحث غنا)/ اداء المفروض/ امجدیه (در آداب مهمانی خدا و اعمال ماه رمضان)/ دیوان اشعار ./ درگذشت: محمدرضا نجفی مسجد شاهی در ۱۳۶۲ ق و در ۷۵ سالگی در اصفهان، چشم از جهان فرو بست و در تخت فولاد، در بقعه مادر شاهزاده به خاک سپرده شد. آیت‌الله العظمی سید محمدرضا گلپایگانی نوشته‌ای را بر روی ستون کناری قبر استاد خویش به یادگار گذاشته‌است. مرحوم آیت‌الله مجدالعلما نجفی از اساتید حوزه علمیه اصفهان، فرزند ایشان بود که سال‌ها در مسجد نو بازار نماز اقامت می‌کرد و یاور مردمان بود.

کتاب حاضر کتابی است امروزی برای کشور و دولت مصر و اینکه چه عواملی باعث ساخته شدن مصر و وقوع بعضی از حوادث در آن شد.

ماذا بعد الموت؟ هذا ما سعى الكاتب إلى مناقشته وبيانه وذلك من خلال دراسة تحليلية مقارنة في ضوء المنهج العلمي والكلامي والروائي . الكتاب مقسم إلى أربعة فصول كالتالي: الفصل الأول يتحدث عن إثبات الحياة بعد الموت وعن كون المعاد فكرة لا غبار عليها. الفصل الثاني يتحدث عن المعاد من المنظور العلمي ويناقش الشبهات المطروحة حول المعاد. الفصل الثالث يتحدث عن عالم البرزخ. الفصل الرابع يتحدث مشاهد وأحداث يوم القيامة.

در این مقاله به ‌دنبال یافتن راه‌کاری مناسب برای توجیه صحیح یافته‌های علمی پیرامون زیست انسان در زمین و موجودات پیش از آدم (ع) در آموزه‌های قرآن و عترت هستیم. روش تحقیق در این مقاله توصیفی و از گونۀ تحلیل اسنادی و کتاب‌خـانه ‏ای است و یافته‌های زیست‌شناسی را با استناد به اطلاعات گردآوری‌شده از آیات و روایات ارزیابی کرده‌ایم. یافته‌های باستانی حاکی از آن است که، پیش از انسان‏های کنونی، دو نوع از موجودات انسان‏گونه، یعنی نئاندرتال‌ها و کرومانیون‌ها، در زمین می‌زیسته‌اند که ده‌ها هزار سال پیش نسل آن‏ها منقرض شده است. در روایات نیز از سویی به ‏طور کلی از وجود دو گونۀ جنّ و نسناس پیش از انسان صحبت به‏ میان آمده و، از سوی دیگر، حاکی از وجود هفت گروه از موجودات انسان‏گونه در زمین است. شاید بتوان نئاندرتال‌ها و کرومانیون‌ها را دو گونه از نسناس به ‏شمار آورد. ضمن آن‌که، بر اساس مطالعات تاریخی و پژوهش‌های علمی، هبوط آدم (ع) که پدر انسان‏های کنونی است به زمین در محدودۀ زمانی کم‌تر از 10 ‌هزار سال پیش رخ داده است و هیچ ‌گونه ارتباط فیزیکی میان آدم (ع) و موجودات پیش از او وجود ندارد؛ بنابراین نظریۀ تکامل دربارۀ آدم (ع) و نسل او صدق نمی‌کند.

مفاهیم نظری، به ویژه مفاهیمی که با انسان ارتباط دارند، عموماً معروض آرای مختلف واقع می شوند. از جمله این مفاهیم، « دین » و « اخلاق » است که همواره مورد چون و چرا قرار گرفته و به زعم بحث و بررسی های فراوانی که در این دو حوزه انجام شده است، اختلاف نظرها همچنان به قوت خود باقی اند. دین و اخلاق رابطه ای تنگاتنگ با یکدیگر دارند. کسان بسیاری هستند که معتقدند اخلاق، به نحوی از انحاء، نیازمند پشتیبانی دین است. در واقع، اخلاق متکی به مذهب و اعتقاد به پاداش و کیفرهای روزبازپسین، مجری و پشتوانه اصول اخلاقی می باشد. در وابستگی اخلاق به دین پرسش اساسی این است که ارزش های اخلاقی چه رابطه ای با دین دارند؟ در این مقاله نگارنده می‌کوشد که نشان دهد بر خلاف بینش مدرنیته و عصر روشنگری، انسان در برابر « ارزش» قرار گرفته است. مجموعه این ارزشهاست که « اخلاق » را می سازد. اخلاق انسانی، ارزشهایی اند که از فطرت نوعی انسان سرچشمه می گیرند و درجه تکامل نوعی انسان، بر حسب درجه رشد این ارزش های متعالی ارزیابی می شود و تکامل وجودی نوع انسان در طول تاریخ، در جهت تقویت این ارزشها حرکت می کند. در این راستا، مهم ترین رسالت ادیان، رسالت ترویج اصول و ارزش های اخلاقی است. از این رو، ادیان بر ارزش های انسانی و اخلاقی تأکید دارند؛ و هدف ادیان این است تا جامعه انسانی را انسانی تر و اخلاقی تر کنند و به تبع در اکثر ادیان، به ویژه دین مبین اسلام، ارزش های اخلاقی با دین سازگاری و وفاق دارند.

اصطلاح «دين شناسى تطبيقى» شكل مختصر شده «مطالعه تطبيقى اديان» است كه در اواخر قرن نوزدهم، به عنوان مفهومى مترادف با «علم دين» (در آلمانى: Religionswissens chaft و در فرانسه: La science de religion) شايع گرديد. همان گونه كه از ابتدا تصور مى شد، اين رشته با به كارگيرى روش مقايسه اى در زمينه مفروضات فراهم آمده توسط اديان جهانى در گذشته و حال متمركز گرديد. اين موضوع مستلزم تخصيص پيشرفت يا تكامل و ارزش هاى آن، به هر يك از حوزه ها در چارچوب طرحى از ترقى و پيشرفت بود. بنا به گفته يكى از دانشمندان اوايل قرن بيستم، وظيفه دين شناسى تطبيقى «عبارت است از: كنار هم قرار دادن اديان مختلف به منظور بررسى و مقايسه دقيق آن ها. اين كار ممكن است موجب ارزيابى معتبرى از اظهارات و ارزش هاى خاص آنان گردد.» به نظر مى رسد كه اصطلاح «دين شناسى تطبيقى» پيش از دهه 1890 به كار نرفته باشد، اما در هر صورت، در سال 1873، اف. ماكس مولر اين سؤال را مطرح كرد: «چرا ما بايد نسبت به استفاده از روش تطبيقى در بررسى اديان شك نماييم.» در این مقاله موضوع مورد بحث با بررسی دین پژوهی در نقاط مختلف تبیین می شود.

نوگرايى، سؤالات و پرسش‌هاى مختلفى را فراروى انسان دين‌دار قرار داد و مشكلات و شبهات بسيارى را براى دين و دين‌دارى به ارمغان آورد. اين پرسش‌ها و شبهات، موجب رشد و شكوفايى دين و انديشه دينى در عرصه‌هاى گوناگون و پديد آمدن شاخه‌هاى مختلف در حوزه دين شد. دين‌پژوهى در اين دوره پا به عرصه جديدى نهاد و علوم متنوعى را تحت پوشش خود قرار داد. اين علوم به عنوان دانش و معرفتى مستقل و مرتبط با دين نبودند، بلكه در پرتو تحولات بنيادين مدرنيته بود كه اين علوم با دين نسبتى پيدا كردند و در حوزه علوم دينى جاى گرفتند. البته پديد آمدن اين علوم، براى دين پيامدهايى ضمنى را نيز در پى داشت كه همواره دين و انديشه دينى را تهديد مى‌كند. در اين نوشتار، ابتدا علل و عواملى كه موجب پديد آمدن شاخه‌هاى مختلف دين‌شناسى گرديد، تحليل و بررسى خواهيم كرد، سپس به شناسايى و توضيح اين رشته‌ها خواهيم پرداخت.