جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : پایان نامه من آموزه توجیه آکویناس را در سه فصل مربوط به سه خط تحقیق بررسی خواهد کرد. ابتدا، تفسیر کتاب مقدس آکویناس از زبان توجیه پولس را در رساله رومیان بررسی می کنم، جایی که گسترده ترین و مهم ترین متن کتاب مقدس این دکترین یافت می شود. دوم، من درک کلی انسان‌شناختی او را که توسط دکترین خیریه او روشن شده است بررسی می‌کنم. این امر به مفسر آکویناس این امکان را می‌دهد که بفهمد او چگونه هسته طبیعت انسان را در پویایی وابسته به هم که بین اراده/اشتها از یک سو و عقل/عقل از سوی دیگر یافت می‌شود، درک می‌کند. با توجه به گستره و نقش جامع عشق در طبیعت انسان، درک صدقه در آکویناس، که عشق طبیعی دگرگون شده توسط فیض است، نیز کمک خواهد کرد تا روشن شود که آکویناس از چه نظر فیض را برای کامل کردن و تحقق طبیعت انسان درک می کند. سوم، خلاصه و تفسیری ارائه می کنم. بسط دکترین توجیه خود را همانطور که در Summa یافت می شود، با برخورد صریح آکویناس با این دکترین شروع می شود، اما از مقالات دیگر استفاده می کند تا اصطلاحات را روشن کند و آموزه را در زمینه ای بزرگتر با توجه به درک او از علیت انسانی و الهی این امر به ایجاد تفاوت سیستماتیک بین دکترین توجیه آکویناس و انواع تعاریف قانونی موجود در الاهیات پس از اصلاحات کمک می کند، و همچنین یک اشتراک نویدبخش تر در مورد چگونگی درک پویایی بین فیض و اختیار در توجیه است. این سه فصل به عنوان امواج مترقی بینش تفسیری به یکدیگر مربوط می شوند. بررسی دقیق تفسیر پولینی او خطوط اساسی و مرزهایی را مشخص می کند که او الهیات توجیه خود را در آن کار می کند. مبانی ارسطویی در فصل دوم، تحلیل نافذ تری از آموزه آکویناس در مورد آموزه توجیه موجود در جمع را امکان پذیر می سازد. فصل سوم تمام آنچه را که در مورد تفسیر کتاب مقدس و انسان‌شناسی آکویناس می‌فهمیم، می‌گیرد و آن را در تفسیر سیستماتیک‌ترین تعالیم او درباره توجیه می‌آورد. نتیجه گیری من نشان دهنده اهمیت اندیشه آکویناس برای الهیات جهانی و گفتگو بین پروتستان ها و کاتولیک ها است.

ترجمه ماشینی : این پروژه دو دیدگاه در رابطه بین ایمان و مدرک را مورد بررسی قرار می دهد. نخست، لارا بوچاک پیشنهاد می‌کند که ایمان مستلزم آن است که دیگر به دنبال شواهد نباشند تا بتوانند بر اساس ایمان خود عمل کنند. دوم، توماس آکویناس بیان می‌کند که ایمان شامل جستجوی شواهد برای درک بهتر ایمان فرد است. در ابتدا که به تحلیل روایت بوچاک می پردازم، استدلال می کنم که دیدگاه بوچاک اشتباه است زیرا این امر را رد می کند که فرد وفادار به دنبال شواهدی برای درک بهتر ایمان خود باشد. بعلاوه، من متوجه می شوم که دیدگاه بوچاک در رابطه با رابطه بین ایمان و دلیل، پرسش مهمی را مطرح می کند: اگر ایمان بر فقدان دلیل عمل می کند، چگونه است که یافتن شواهدی در تأیید ایمان فرد به تکمیل آن کمک می کند. به جای جانشینی ایمان شخص؟ فصل دوم با بررسی روایت آکویناس از ایمان به این سؤال می پردازد. من استدلال می‌کنم که آکویناس به ما اجازه می‌دهد ببینیم که چگونه ایمان ریشه‌دار در صدقه از جانب اراده نشان می‌دهد که چگونه ایمان با یافتن شواهد جایگزین نمی‌شود. علاوه بر این، روایت آکویناس راه‌های متعددی را ارائه می‌کند که ایمان با جستجوی شواهد تکمیل می‌شود. من نتیجه می‌گیرم که روایت آکویناس شرح کامل‌تری از ایمان نسبت به دیدگاه بوخاک درباره ایمان ارائه می‌دهد.

ترجمه ماشینی : هدف مقاله بررسی الهیات سنت توماس آکویناس درباره شادی و رابطه آن با میل طبیعی به دیدن خدا است. به طور خاص، به دنبال این است که به این موضوع بپردازد که آیا این میل طبیعی برای دیدن خدا ذاتی است یا برانگیخته. دو مکتب فکری متفاوت در این مورد وجود دارد. برخی از علما مانند بل. جان دونس اسکاتوس و هانری کاردینال دو لوباک معتقدند که میل طبیعی به دیدن خدا یک میل فطری و ناخودآگاه است که جدا از دانش است. از سوی دیگر، بسیاری از تومیست‌ها مانند کاجتان، سوارز، جان سنت توماس، گاریگو-لاگرانژ، و ژاک ماریتن معتقدند که میل طبیعی به دیدن خدا یک حرکت طبیعی اراده است که از دانش ناشی می‌شود. هر دوی این مواضع مفاهیم متفاوتی در مورد توانایی انسان در عشق به خدا و رسیدن به سعادت کامل دارند. دکتر لارنس فینگولد، الهی‌دان تومیست و نویسنده پرکار، در یکی از کتاب‌های خود به طور گسترده در این مورد نوشته است: میل طبیعی به دیدن خدا به روایت سنت توماس آکویناس و مفسران او. این مقاله با استفاده از کتاب او، خلاصه‌ای از الهیات سعادت توماس سنت توماس را ارائه می‌کند، این دو تفسیر متفاوت از متون آکویناس را بررسی می‌کند و سپس نتایجی را از این تحقیق پیشنهاد می‌کند.

ترجمه ماشینی : استناد کتابشناختی مسئله شناخت پذیری طبیعی خدا در توماس آکویناس [نسخه خطی]: و استقبال از آن توسط نویسندگان منتخب معاصر: پایان نامه دیپلم / Jiří Řičař; ناظر: دیوید بوما. – پراگ، 2016. – 62 ص. چکیده پایان نامه به امکان شناخت خدا به معنای فلسفی اختصاص خواهد یافت. از نظر روش شناختی، مکاشفه کتاب مقدس (revelatio) و آموزه مسیحی را نادیده می گیرد. دانشجوی کارشناسی ارشد آموزه مناسب آکویناس را ارائه خواهد کرد و سعی می کند تأثیرات و اشکال آن را در آثار فیلسوفان دین معاصر مانند آر. سوینبرن، آر. شفلر و غیره بیابد. هدف این پایان نامه بیان آموزه توماس آکویناس در این زمینه و ارزیابی واکنش و تغییرات آن در آثار فلاسفه خاص است

ترجمه ماشینی : این اثر به موضوع خدا و اخلاق می پردازد و هدف از آن پاسخگویی به سؤالاتی است که چرا خدا کاری را انجام می دهد و آیا خداوند در اخلاق خود منفعت طلب است یا خیر. برای پاسخ به این سؤالات، ماهیت خدا از دریچه خداباوران کلاسیک مانند آنسلم، توماس آکوین و آگوستین بررسی می شود. تصورات جرمی بنتام و جان استوارت میل از فایده گرایی نیز توضیح داده شده است تا در مورد تعریف فایده ای که در فایده گرایی الهی استفاده می شود، سردرگمی وجود نداشته باشد. در نهایت، فایده گرایی الهی در کنار نظریه فرمان الهی قرار گرفته و قدرت تبیین هر یک مورد توجه قرار گرفته است. در نهایت، این تز به این نتیجه می‌رسد که خداوند در اخلاق خود یک فایده‌گرا است، زیرا می‌خواهد و عمل می‌کند تا بیشترین خیر (رابطه با خودش) را برای هر چه بیشتر انسان‌ها به ارمغان بیاورد.

تأثیر"قانون" در اداره جوامع بشری در طول تاریخ همواره دغدغه اندیشمندان مسیحی و مسلمان بوده است. مسأله این است که با وجود قوانین الهی، به قوانین بشری چه نیازی هست و قوانین بشری چه نسبتی با قوانین الهی دارند و از چه جایگاهی برخوردارند؟ در این پژوهش، نسبتِ قوانین الهی و بشری با روش توصیفی و تحلیلی بر اساس نظریات دو فیلسوف و متکلم مسیحی و مسلمان، یعنی توماس آکویناس و خواجه نصیرالدین طوسی بررسی شده است. قوانین چهارگانه توماس آکویناس، یعنی قانون ابدی، قانون طبیعی، قانون بشری و قانون الهی و نیز مباحثی با عنوان قانون "وضع و طبع"، از خواجه نصیرالدین طوسی بررسی و این نتیجه به دست آمده که قوانین الهی و بشری هیچ‌گونه تقابل و تزاحمی با هم ندارند. نسبت این دو قانون، نسبت عموم و خصوص مطلق است؛ به این معنا که قانون الهی اعم از قانون بشری است. گرچه در میان متکلمان مسلمان و مسیحی، افرادی بوده‌اند که عقل را در تشخیص حسن و قبح ناتوان میدانستند و به تبع آن قوانین بشری را فاقد صلاحیت و احیاناً در مقابل قوانین الهی قلمداد میکرده‌اند، اما متکلمانی همچون توماس آکویناس و خواجه نصیر معتقدند چون عقل موهبت خدا به بشر است، هردو قانون الهی و بشری منشأ واحدی دارند. بنابراین، قوانین موضوعه بشری که از عقل موهبتی خدا صادر شده است، در همان جهت قوانین الهی قرار دارد. به عبارت دیگر، میتوان گفت عقل سلیم به طور مستقل، شایسته و معیار تشخیص حسن و قبح است و حتی میتوان عقل عملی را مستحق صدور بایدها و نبایدها به حساب آورد.

ترجمه ماشینی : با شروع ارسطو، بسیاری از فیلسوفان برای قرن‌ها فکر می‌کردند که در نظر گرفتن غایاتی که چیزها، چه زنده و چه غیرزنده، طبیعتاً به آن گرایش دارند، مهم است. این غایات به عنوان علل نهایی چیزها شناخته شده اند. اما در دهه‌های اولیه قرن هفدهم، فیلسوفانی را می‌یابیم که فکر می‌کنند در نظر گرفتن علل نهایی در فیزیک نامطلوب است. دو فیلسوف از این قبیل فرانسیس بیکن و رنه دکارت هستند. برای اینکه بدانیم چرا آنها بر این عقیده هستند، دلایلی را که آنها برای حفظ جایگاه خود بیان می کنند، بررسی و ارزیابی انتقادی می کنیم. با این حال، قبل از انجام این کار، مهم است که گزارش های باستانی از علیت نهایی ارائه دهیم تا بتوانیم بهتر درک کنیم که فیلسوفان مدرن ما چه چیزی را از فیزیک خود طرد کردند. دو روایتی که در ابتدا بررسی خواهیم کرد، مربوط به ارسطو و سنت توماس آکویناس است. گزارش ارسطو از این جهت مهم است که می توان او را به درستی پدر علیت نهایی نامید، در حالی که روایت آکویناس یکی از تأثیرگذارترین تفاسیر مسیحی از ارسطو است. همچنین مهم است که رابرت بویل را در این موضوع در نظر بگیریم زیرا او یکی از فیلسوفان قرن هفدهمی است که با طرد علل نهایی توسط دکارت مخالف بود. در جریان ارزیابی ما از درمان علل نهایی توسط سه فیلسوف مدرن ما، طرح یک سؤال مهم ضروری خواهد بود: آیا آنها درک درستی از آموزه نهایی ارسطویی نشان می دهند؟ اگر این کار را نکنند، واقعاً نمی توان گفت که انتقادی ارائه کرده اند که ارزش جدی گرفتن داشته باشد

تبیین و اثبات گزاره های دینی و الهیاتی از طریق گزاره های فلسفی یکی از روشهای متفکران دینی است که بسیاری از متفکران و متألهان اسلامی و مسیحی از آن بهره برده اند. در میان متألهین اسلامی ابن سینا، خواجه نصیر، علامه حلی، صدرالمتألهین چنین کردند و از متفکران مسیحی "توماس آکویناس" از این روش استفاده کرده است. وی که در فلسفه از آثار ابن رشد و ابن سینا بسیار استفاد نموده، در کتاب "هستی و ذات"تلاش می کند تا از مسأله فلسفی "وجود و موجود" کمک گرفته و تبیینی دقیق از وجود خداوند متعال و خلقت ارائه کند. .وی "وجود" و"خداوند" را یکی تلقی می کند و خداوند را فعلیت یا فعل وجود می داند و معتقد است مخلوقات، وجود را از خداوند دریافت می کنند.هر چند آکویناس با فلسفه ارسطو و تفسیر ابن رشد و ابن سینا پایه های فلسفی خود را بنا کرده است اما با یک تفسیر می توان لازمه نظریه وی را نزدیک شدن به اصالت وجود و برهان صدیقین تلقی کرد.مقاله حاضر با روش تحلیلی-توصیفی نظریه وی را درباره وجود و خداوند از کتاب "هستی و ذات" بررسی، تحلیل کرده و لوازم آن را بیان می کند.

در آموزه‌های ادیان ابراهیمی، عموماً از «امید» با عنوان فضیلت یاد شده‌است و در میان این تعالیم شاید نتوان نمونه‌هایی را یافت که از امید به آینده تهی بوده و به تحقق آرمان‌های بشر نظری نداشته باشد. در میان متألّهان مسیحیِ قرون وسطی توماس آکوئینی بیش از دیگران و به صورتی نظام‌مند به تحلیل مفهوم‌ امید پرداخته‌است. در میان متألّهان مسلمان نیز ابوحامد غزالی نسبت وثیقی میان الهیات و اخلاق برقرار ساخته و بیش از دیگران، امید و سایر عواطف انسانی را مورد توجّه قرار داده‌است. این موضوع زمینه‌ی مناسبی را برای تطبیق دیدگاه دو اندیشمند از دو سنّت دینی متفاوت_مسیحت و اسلام_ درباره‌ی امید فراهم می‌آورد. پژوهش حاضر در تلاش است شبکه‌ی مفهومی‌ای را که امید با سایر عواطف و مفاهیم دینی در نظام الهیاتی آکوئینی و غزالی برقرار می‌سازد، مشخص گرداند. ایضاح جایگاه امید به مثابه عاطفه و فضیلت در نظام الهیاتی- اخلاقی آکوئینی و غزالی، بررسی تعاریف آن‌ها از امید و شناختی که از چیستی آن به دست می‌دهند، پاسخ آکوئینی و غزالی به پرسش‌هایی چون رابطه‌ی امید با سعادت، نسبت امید و ایمان دینی، اخلاق و عقلانیت امید دینی، محورهایی است که در این پژوهش در راستای کشف شبکه‌ی مفهومی امید در الهیات آکوئینی و غزالی، مورد تأکید و مقایسه‌ قرارگرفته است. آکوئینی در جامع الهیات، امید را یک بار به مثابه عاطفه‌ای از عواطف قوه‌ی غضبیه، و بار دیگر آن را به مثابه فضیلت، در بخش فضائل الهیاتی در نسبت با ایمان و محبّت مورد بررسی قرار می‌دهد. امّا غزالی در احیاء علوم الدین چنین تفکیکی را قائل نشده و امید را صرفاً با نظر به اهداف عرفانی و اخروی، ذیل ربع منجیات، در طبقه‌ی فضائل عرفانی قرار داده است. به نظر می‌رسد رویکرد مشابه هر دو الهیدان به چیستی ایمان و رابطه‌ی آن با اراده و عقل، مسئله‌ای است که نتایج مشابهی را در تبیین رابطه‌ی میان ایمان و امید در آراء آن‌ها رقم می‌زند و شیوه‌ای که در جهت توجیه اخلاق و عقلانیت امید دینی به کار بسته‌اند را، با نظر به بستر الهیاتی و دینیِ تفکّر توماس و غزالی، بیش از هر چیز می‌توان معطوف به عقلانیت بنیادی- هویتی امید دانست. در بحث از کارکردهای امید، هرچند هر دو، متعلّق نهایی امید را سعادت اخروی و سعادت نهایی را رؤیت خداوند دانسته‌اند، امّا توجّه ویژه‌ی توماس به امید عاطفی و مباحثی که وی در خلال آن‌ها امید را تنها در رابطه‌ی مستقیم با خداوند تعریف نمی‌کند، شواهدی از این مطلب به دست می‌دهد که برخلاف غزالی، وی کارکردهای امید را در کارکردهایی متناسب با غایات الهی و اخروی منحصر نمی‌داند.