جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

نوشتار حاضر بر آن است تا دیدگاه سهروردی به عنوان نماینده سنت افلاطونی و آکویناس به عنوان نماینده سنت ارسطویی را در باب علم الهی به مخلوقات مورد بررسی و تحلیل قرار داده و نقاط اشتراک و افتراق آن‌ها را بیان کند؛ یافته‌های پژوهش چنین است که در مورد ارتباط صفات الهی با ذات، سهروردی و آکویناس معتقد به عینیت هستند. در مورد علم الهی به مخلوقات هر دو فیلسوف علم خدای متعال را اثبات می‌کنند، اما سهروردی به علم الهی نسبت به ماسوی در پیش از خلقت اشاره ای‌ نمی‌کند و آکویناس نیز تفاوتی میان قبل از خلقت و بعد از خلقت مخلوقات قائل نیست. سهروردی در مورد علم خدای متعال به شرور بحث قابل ذکری ندارد، بلکه بیشتر در مورد جایگاه شر در نظام هستی و ارتباط آن با خیر بودن نظام بحث می‌کند، لیکن آکویناس بیشتر در مورد چگونگی علم الهی به شرور بحث می‌کند و معتقد است که خدای متعال به شرور به تبع نظام هستی علم دارد. درباره علم الهی به متغیرات نیز هیچ‌کدام از دو فیلسوف قائل به تغییر در ذات الهی نمی‌شوند.

ترجمه ماشینی : این کتاب دو مطالعه تثلیثی را با هم مقایسه می‌کند، آنهایی که در رساله‌های تثلیثی هگل و آکویناس، به دنبال کتاب سه‌گانه آگوستین. از نظر هگل، توسعه اعتقادی متون پیشین را از تناقض یا عقلانی سازی نادرست ("منطق سازی") آنها یا از تکرار صرف آنها متمایز می کند. همه جدایی‌های فلسفه و الهیات، به طور پیوسته با «ایده‌آلیسم مطلق» که در اینجا دفاع می‌شود، کنار گذاشته می‌شود. با این حال، زمینه های تاریخی در این کتاب محترم شمرده شده است. هگل، عمیق‌ترین فیلسوف-الهی‌دان تثلیث حداقل از زمان آکویناس، ادعا می‌کند که حقیقت «آشکارشده» در نهایت، عموماً «به نظم فلسفی» ضرورت تعلق دارد. ایمان اعتبارات فلسفی را در این بسط جهان‌شمول (کاتهولون) «مقدس» می‌یابد که حجاب را پاره می‌کند. هماهنگی تقریباً کاملی در زیر اصطلاحات بسیار متفاوت هگل و آکویناس یافت می شود، به ترتیب پس از کانتی و قرون وسطی، آمیزه ای مناسب برای القای بررسی علمی بیشتر یا برای خوانندگان عموماً مشارکت غنی در آنچه که برای خود انسان یا تفکر چند مفهومی ظاهر می شود. درك كردن. استناد کامل متون مرتبط، تومیست (لاتین و انگلیسی) و هگل (به تنهایی انگلیسی)، در سراسر کتاب ارائه شده است.

ترجمه ماشینی: آنتونی کنی در کتابی گسترده و تأثیرگذار از پنج راه نوشته توماس آکویناس انتقاد کرد. در مورد راه اول، در میان سایر نقدها، کنی معتقد است که توماس آکویناس نتوانست ثابت کند «هر چیزی که در حرکت است توسط دیگری به حرکت در می‌آید». از آنجایی که این اصل برای استدلالی که آکویناس در مورد "اولین محرک، به حرکت در نیامده توسط هیچ کس دیگر" توسعه داد، مرکزی است، راه اول ناکافی است و بر یک اشتباه مبتنی است. در این مقاله، آثار ارسطو و آکویناس مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرند تا مشخص شود که استدلال‌های آنها در مورد حرکت متقن و متقن است. برعکس، انتقاد کنی سازگار نیست و با تفسیر بد از متون و مفاهیم به اشتباه می افتند. اودربرگ و ویشیپل با آکویناس و ارسطو موافق هستند و مقالات آنها نتایج این مقاله را که برای فیلسوف قرون وسطی و علیه کنی مطلوب است، تقویت می کند.

قدرت اراده از ویژگی‌های مهم انسان است که با آن نوع زندگی و سرنوشت خود را انتخاب می‌کند. در این پژوهش بررسی مسئله ارادۀ انسان از دیدگاه توماس آکویناس و ملاصدرا با روش کیفی و به صورت توصیفی ـ تحلیلی انجام شده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که، در هردو دیدگاه، اراده میلی درونی است که رو به سوی غایت خود دارد. آکویناس منشأ اراده را به‌طورکلی طبیعت و شوق؛ و مبدأ ارادۀ آزاد را احکام عقلانی می‌داند؛ ولی ملاصدرا اراده را با توجه به مبادی حکمت متعالیه، از جنس وجود و مشکک می‌شمرد که انسان به دلیل مرتبۀ بالای وجود خود در بین موجودات، قوی‌ترین اراده را دارد. هردو متفکر معتقدند ارادۀ انسان موهبتی الهی است که در طول ارادۀ خداوند و در سطحی پایین‌تر قرار دارد ولی انسان دارای ارادۀ آزاد نیز می‌باشد.

نسبت عقل و ایمان، پرسش‌ حیاتی که حوزه اندیشه را همواره به خود مشغول داشته است، بعدی اجتماعی دارد. توماس آکوئینی، از جمله شاخص‌ترین طرف‌های این بحث، ضمن تأثیرگذاری گسترده در سیر تاریخ اندیشه، می‌تواند الهام‌بخشِ جامعه‌ی مدرنی دانسته شود که متولیان آن قصد داشتند، در مراتبِ سکولارسازی، پای دخیل بودن آموزۀ قدسی را از عرصۀ عمومی بزدایند. با این حال، نظرگاه‌های جامعه امروز نه مقتضی حذف دین از بستر اجتماع، بلکه جذب و دریافت روشن آن در عرصه‌ی عمومی و تلاش بر حفظِ مشارکتِ باورمندانِ اعضاء خویش، به شرطِ تعاملِ عقلانی است. در همین راستا، الهیات سیاسی متأخر، در نظر به نواقص عقل مدرنِ سکولار، با انکار «وضع طبیعی محض» چندوچون نوع هم‌ارزی امرِ طبیعی و فراطبیعی را جستجو می‌کند. از این‌رو، اندیشه توماس، که به‌زعم برخی، محرکی در شکل‌گیری جامعۀ به ظاهر سکولار بود، ادعایی که در مقابل خود مستنداتِ دعویِ خوانشِ درون دینی شدیدا مسیحی را دارد، از نظرگاهی دیگر، می‌تواند نقش ویژه‌ای در شکل‌گیری اندیشۀ جامعۀ پساسکولار داشته باشد. در این مقاله ضمن بررسی دست‌مایه‌های اندیشۀ توماس در شکل‌گیری جامعه‌ی سکولار، با مرور چند خوانش و مناقشه، در سایه اشارات متفکرینی نظیر میلبنک و هابرماس، تأملاتی بر ظرفیت‌های موضع او برای جامعه‌ی پساسکولار خواهیم داشت.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه دیپلم "De aeternitate mundi St. Thomas Akvinski" به یکی از موضوعاتی می پردازد که امروزه کم و بیش حذف شده است - جهان ابدی. این یکی از بزرگترین استدلال های فکری در نیمه قرن سیزدهم بود. نتیجه آن بحث ها روشن شدن رابطه کلام و فلسفه بود. شدت این اختلافات منجر به محدودیت مطالعات فلسفی در دانشگاه پاریس شد. دو گروه از دانش آموزان در آنجا برخاستند. نه تنها بین این گروه از علما اختلافات فلسفی وجود داشت، بلکه اختلافات سیاسی نیز وجود داشت. ما زندگی یا یک قدیس را در این دوران بی نظم مشاهده می کنیم. قدیس که صادقانه به دنبال حقیقت است و به همین دلیل مورد انتقاد هر دو گروه قرار می گیرد. شاید به همین دلیل است که نشریه De aeternitate mundi کار درخشان و متعادلی درباره مشکل ما دارد. الماس کوچکی که در تاریکی تاریخ می درخشد.