جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ربط و نسبت دین با انگارۀ عقلانیت، دلمشغولی مستمر دینداران ژرف نگر بوده است. عرصۀ دین پژوهی مواجه با پرسش­های جدید در این زمینه است. اندیشمندان اسلامی نیز از این قاعده مستثنی نبوده­اند و آشنایی مسلمانان با الزامات عصر جدید زمینۀ شروع پرسش­های جدید در نسبت بین دینداری و عقلانیت است. چون در تجربۀ انسان غربی نیز، مواجهه با چنین مسئله­ای را می­توان یافت، بهره‌گیری از الگوهای پاسخگویی به این پرسش می­تواند پرتویی بر برخی زوایای پنهان ارتباط دین و عقلانیت بیافکند. یک الگو، پاسخی است که توماس آکویناس به مسئله رابطۀ عقل و دین داده است. در این تحقیق بر اساس روش جستاری اسپریگنز که یکی از روش­های فهم نظریه سیاسی است به واکاوی این مسئله در اندیشه آکویناس خواهیم پرداخت. پرسش این است که «آکویناس مسئله ارتباط عقل و دین را چگونه آسیب شناسی می­کند و تصویر ایده آل بازسازی شدۀ او برای برون رفت از آن چه ویژگی­هایی دارد ؟» برای پاسخ، زوایای مختلف اندیشۀ سیاسی آکویناس تجزیه و تحلیل شده است. فرضیۀ تحقیق چنین است که راه حل تعارض عقل و شرع در حوزۀ عمومی از منظر آکویناس در جمع بین این دو حوزۀ معرفتی و همکاری گسترده بین متولیان آن است.

ترجمه ماشینی: اولین بار در سال 2003 منتشر شد. این جلد پنجم از نهم مجموعه مطالعات اخلاق و فلسفه دین است. هدف از این مجموعه ارائه فرصتی برای بحث‌های فلسفی با طول محدود است که موضوعات خاصی را در اخلاق یا فلسفه دین یا موضوعاتی که به هر دو حوزه تعلق دارند، با جزئیات دنبال می‌کنند. پیش‌نویس این کتاب به‌عنوان یک دوره سخنرانی در آکسفورد طی سال‌های 8-1967 ارائه شد.

ترجمه ماشینی: این جلد که در ابتدا در سال 1958 منتشر شد، در مورد حملات ابن رشد و سنت توماس آکویناس به مقارنه گرایی بحث می کند.

ترجمه ماشینی: مجموعه ای از اشیاء احتمالی، شاید به اندازه اعضای آنها ممکن است. اما به نظر می رسد خواص، قضایا، اعداد و حالات اشیایی هستند که عدم وجود آنها کاملاً محال است. اگر چنین است، با این حال، چگونه آنها با خدا ارتباط دارند؟ فرض کنید خدا یک ماهیت دارد: خاصیتی که او اساساً دارد که شامل هر خاصیت ضروری برای او می شود. آیا خدا فطرت دارد؟ و اگر چنین کند، آیا بین حاکمیت خداوند و ماهیت او تعارض وجود دارد؟ ارتباط خداوند با اشیاء مجردی مانند خواص و قضایا چگونه است؟ اینها سوالاتی است که می خواهم بررسی کنم. - مقدمه.

ترجمه ماشینی : در بحث‌های متافیزیک معاد، به نظر می‌رسد که کلام فلسفی اغلب در جبهه‌های نادرستی بحث می‌کند. در حالی که برخی از فیلسوفان و متکلمان وقت خود را صرف بحث در مورد امکان پذیری هویت عددی جسمانی یک فرد در رستاخیز می کنند، اینکه آیا یک انسان می تواند جدا از بدن او وجود داشته باشد یا نه، یا اینکه آیا معاد اصلاً فیزیکی است (در میان بسیاری از دیدگاه های دیگر) این پایان نامه به دنبال بحث در مورد یک موضوع اساسی تر است: وجود ابدی/زمانی خدا و چگونگی تأثیر آن بر رستاخیز بشر. اگر بتوان نشان داد که وجود ابدی/زمانی خداوند به شخص اجازه می‌دهد که در مرگ و رستاخیز آینده خود همزمانی را تجربه کند، آنگاه می‌توان معاد فیزیکی را همراه با هویت عددی بین «بدن کاشته شده» و «بدن برانگیخته» و استدلال‌های بیشتر تأیید کرد. در مورد وجود احتمالی بدون جسم می توان نامربوط اعلام کرد (در میان دیگر پیامدها). این رساله با انگیزه دو آیه آزاردهنده کتاب مقدس، متی 22:29-33 و لوقا 23:43، می‌خواهد هرمنوتیکی فلسفی برای این عبارات ارائه دهد و در عین حال الهیات مسیحی ارتدکس را در اعتقاد به رستاخیز فیزیکی در اسکاتون و آن موجود تأیید کند. زنده شدن جسمی بسیار بهتر از زنده نشدن فیزیکی است. من این کار را با (1) استفاده از نظریه ابدیت توماس آکویناس و دیگر شیوه‌های هستی برای توضیح نوع خاصی از همزمانی، (2) دفاع از روایت تومیست از ابدیت و دیگر شیوه‌های هستی او، و (3) توضیح می‌دهم. چگونه است که با توجه به نحوه وجود ابدی خداوند، مرگ یک انسان (به ویژه یک انسان مسیحی) و رستاخیز آینده به طور همزمان اتفاق می افتد. از این رو، نظریه ای که باید چنین استدلال شود، "رستاخیز همزمان" نامیده می شود.

ترجمه ماشینی : سؤال این است که آیا خداباوری فرآیندی آنطور که در آثار وایتهد و هارتشورن ارائه شده است، روش‌های فکری بهتری برای تفکر درباره خدا نسبت به خداباوری کلاسیک ارائه می‌دهد. این پرسش گسترده، تحقیق ما را در مورد مسائل مورد مناقشه وجود و شدن، و جاودانگی ذهنی و عینی هدایت خواهد کرد.

ترجمه ماشینی : برخی از محققان ادعا می‌کنند که وقتی ابزارهای تحلیلی تفسیری اخیر بر مجموع الهیات قرار می‌گیرند، در ذهن توماس آکویناس هنگام تدوین نظریه جنگ عادلانه‌اش، فرضی در برابر آسیب ظاهر می‌شود. بدین ترتیب، این فرض در برابر آسیب به این صورت تعبیر می‌شود که آکویناس تمایلی به صلح‌طلبی دارد. پایان نامه حاضر یک مطالعه تطبیقی بین دو محقق ریچارد میلر و گریگوری رایشبرگ ارائه می دهد. میلر از این ادعا حمایت می کند در حالی که رایشبرگ آن را غیرقابل توجیه می داند. این تز استدلال های ارائه شده توسط هر دو را بیان می کند و در نهایت با رایشبرگ به عنوان مصداق بهتر طرف می شود. بعلاوه، من تحلیل خود را از افکار آکویناس در مورد فضیلت عدالت ارائه می‌کنم، که تمایز مقوله‌ای مهمی را نشان می‌دهد که به طور کامل توسط میلر و رایشبرگ توسعه نیافته و برای بحث ضروری است.

ترجمه ماشینی : مناظره بین مارتین لوتر و اسکولاستیک های قرون وسطی یکی از مهم ترین بحث ها هم در جریان اصلاحات به عنوان یک جنبش و هم در توسعه مسیحیت غربی به عنوان یک کل بود. در حالی که بحث غالباً بر اساس مناقشه بر سر آموزه‌های گناه و فیض مشخص می‌شود، اختلاف بین لوتر و الهی‌دانان مکتبی قرون وسطی صرفاً مناقشه بر سر این دو آموزه مرکزی نبود، بلکه درگیری کل نظام‌های الهیاتی بود. علاوه بر این، مناقشه بر سر آموزه انسان، از نظر منطقی اساسی‌تر و تعیین‌کننده‌ترین نقطه تقابل است، زیرا لوتر مواضع خود را در مورد گناه و توجیه در پرتو یک انسان‌شناسی خاص که به‌شدت متفاوت از انسان‌شناسی‌های اسکولاستیک مسلط است، می‌سازد. آکویناس و اسکاتوس با اتخاذ یک انسان شناسی اساساً ارسطویی، ترکیب و ماهیت اساسی انسان را به گونه ای تعریف می کنند که آموزه منتج از گناه، ماهیت بنیادی انسان را تا سقوط بدون تغییر باقی می گذارد، و در نتیجه آموزه ای برای توجیه ایجاد می شود که هنوز در چارچوب می لغزد. از شایستگی در مقابل، لوتر این تمرکز هستی‌شناختی را در انسان‌شناسی فلسفی به نفع انسان‌شناسی الهیاتی که تمرکزی رابطه‌ای و آخرت‌شناختی را نشان می‌دهد، نقد می‌کند. این بیان مجدد آموزه انسان به لوتر اجازه می‌دهد تا آموزه‌ای رادیکال‌تر و از لحاظ وجودی مهم‌تر از گناه را تأیید کند و در نتیجه تأکید او بر و فرمول‌بندی دکترین فیض بی‌ارزش را کنترل می‌کند.