جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این مطالعه جدید عمده درباره توماس آکویناس، تأثیرگذارترین فیلسوف قرون وسطی، راهنمای روشن و قابل دسترس برای پروژه مرکزی فلسفه آکویناس - یعنی درک ماهیت انسان - ارائه می دهد. رابرت پاسنائو فلسفه را در چارچوب تفکر باستانی و مدرن قرار می دهد و برای درک برخی از دشوارترین حوزه های اندیشه آکویناس - رابطه روح با بدن، عملکرد حس و عقل، اراده و علایق و هویت شخصی

ترجمه ماشینی : به سختی می توان به دو فیلسوفی که کمتر از سنت توماس آکویناس و ژان پل سارتر شبیه هم هستند فکر کرد. آکویناس، یک راهب دومینیکن قرن سیزدهم، و سارتر، یک فیلسوف قرن بیستم و ملحد، هر دو زمان و اعتقادات مذهبی از هم جدا شده اند. با این حال، برای فیلسوف جوزف اس. کاتالانو، این دو به دلیل نگرانی مشترکشان در مورد یک موضوع اساسی ارزش گرد هم آوردن دارند: منحصر به فرد بودن هر فرد و اینکه چگونه این منحصر به فرد بودن با وابستگی متقابل ما به یکدیگر مرتبط است. وقتی سارتر در چارچوب یکدیگر نگریسته شود، نگرش آکویناس را گسترده و عمیق تر می کند و آن را برای نیازهای سیاره ای و اجتماعی کنونی ما به روز می کند. همانطور که کاتالانو نشان می دهد، هر دو متفکر، ما را به واقعیتی که ما را احاطه کرده است نزدیک می کنند، و هر دو به طور مرکزی به جایگاه انسان در یک قلمرو زمانی و اینکه چه موضعی باید نسبت به آزادی خود برای عمل و زندگی در آن قلمرو داشته باشیم، توجه دارند. کاتالانو نشان می‌دهد که آزادی برای سارتر چگونه تجسم می‌یابد، و این آزادی مفهوم آگاهی آکویناس را بیشتر روشن می‌کند. را این کتاب فشرده و برای خوانندگانی با پیشینه‌های مختلف باز است، این کتاب تلاش‌های کاتالانو را نشان می‌دهد که یک عمر کار روی سارتر را با قرار دادن او در گفتگو با آکویناس در یک بررسی قابل دسترس در مورد مسائل فلسفی قرار دهد، و به عنوان آغازگر ایده‌های کلیدی هر دو فیلسوف عمل می‌کند. کاتالانو با کنار هم قرار دادن این دو شخصیت، فضای پرباری را برای اندیشیدن در مورد برخی از پرسش‌های اصلی درباره ایمان، وجدان، آزادی و معنای زندگی ارائه می‌کند.

ترجمه ماشینی : در این پایان نامه تلاش می شود تا نشان داده شود که مسئولیت اخلاقی - اینکه یک انسان در حالی که خوب یا بد عمل می کند شایسته ستایش یا سرزنش است - با ایده خدای قادر مطلق و جبر علّی سازگار است. علاوه بر این، مسئولیت انسان در قبال اعمال خود به این بستگی دارد که آنها اعمال او باشند. یعنی اراده دارد، در انتخاب آزاد است و داوطلبانه عمل می کند. فصل اول آنچه را که نویسنده بهترین تعاریف علیت، شانس، اراده، آزادی، جبر، عدم تعین گرایی و ضرورت می داند، بیان می کند که به نظر می رسد فلسفه نظام مند ارسطو عملی ترین است. مفاهیم مسیحی اراده و جبر اولین توضیح خود را در سنت آگوستین دریافت می کنند. در فصل‌های بعدی، رویکرد تاریخی برای بیان نگرش‌های فیلسوفان مختلف به مسائل مربوط به آن استفاده می‌شود. به نظر می رسد این باور رایج است که آزادی (که برای داشتن مسئولیت ضروری است) با جبرگرایی ناسازگار است. اما ارسطو و اسپینوزا نشان می‌دهند که چنین نیست. عدم قطعیت، به جای اجازه دادن به آزادی، آن را غیرممکن می کند، زیرا در این صورت، انسان در معرض شانس قرار می گیرد. اکثر فلسفه‌های بررسی‌شده، ناسازگاری‌هایی با یک الهیات نظام‌مند نشان می‌دهند و اگرچه ممکن است در هر کدام حقایق خاصی یافت شود، اما به‌عنوان بی‌ثمر یا ناتوان از توسعه در جهت مورد نظر رد می‌شوند. نویسنده نتیجه می گیرد که سازگارترین و پربارترین تفسیر از مسئولیت اخلاقی توسط ارسطو و سنت توماس آکویناس ارائه شده است. ارسطو یک نظام فلسفی ثابت به ما می دهد که سنت توماس آن را در پرتو آموزه های مسیحی تفسیر می کند، و به نظر می رسد این فلسفه است که بهترین همبستگی را با آموزه های کاتولیک دارد. از نظر قدیس توماس، این که اراده آزاد است و انسان داوطلبانه عمل می کند، با ایده وجود الهی و قادر مطلق منافاتی ندارد. و ضرورت و مشیت و جبر با اختیار در انسان منافاتی ندارد. هم شانس و هم جبرگرایی، آزادی را در انسان ممکن می‌سازد، به‌ویژه که انسان عقل و عقل دارد تا در مورد روش‌های عمل مشورت کند. از آنجایی که همه اعمال اراده داوطلبانه هستند، انسان ممکن است به دلیل خوب یا بد بودن آنها مورد تحسین یا انتقاد قرار گیرد. او انتخاب دارد و این انتخاب آزاد است تا نتیجه اعمالش به عهده خودش باشد. از آنجایی که این دیدگاه، علیرغم دشواری‌های فراوان، کامل‌ترین به نظر می‌رسد، به نظر می‌رسد بهترین دیدگاهی است که می‌توان در آینده بر آن بنا نهاد.

ترجمه ماشینی : آزادی تأمل - بازتاب آزادی: هر دو عبارت به معنای پیوند بین فلسفه نظری و عملی است. هگل نه تنها به فلسفه نظری اهمیت مرکزی داد، بلکه از آغاز متافیزیک، ساخت پیوندهای نظری از طریق تعینات بازتابی انجام شده است، یعنی آنهایی که حاوی ارجاع به خودشان هستند: هر مخفف حاوی یک پسرفت بی نهایت است. پوزیشن این ادعاست که این عنصر مفروض به خودی خود معتبر است، مگر اینکه فلسفه خود را سفسطه آمرانه بداند.

نظریۀ مسئولیت اخلاقی ارسطو بعنوان پیشگام نظریۀ اخلاق فضیلت، بدلیل توجه ویژه به منشهای اخلاقی، نگاهی نوین به مسئولیت دارد. آکوئیناس که از پیروان ارسطوست، با تأکید بر شخصیت و تمرکز بر اعمال عمدی کامل انسانی و نقش عنصر تأمل پیشینی دربارۀ عمل، خوانشی نو از مسئولیت اخلاقی ارائه داده است. در نگاه این‌دو فیلسوف، فاعل اخلاقی، فاعلی است که دارای فضیلت و رذیلت شخصیت و توانایی انجام عمل عمدی کامل باشد؛ از اینرو، کودکان و حیوانات، چون فاقد چنین ظرفیتها و شخصیت اخلاقی‌یی هستند، موضوع ارزیابیهای اخلاقی قرار نمیگیرند. به‌اعتقاد ارسطو و آکوئیناس، قلمرو فاعلان اخلاقی افزون بر فاعلان شرور و فضیلتمند، شامل فاعلان خویشتندار و غیرخویشتندار نیز میشود. مقالۀ حاضر با رویکرد توصیفی‌ـ‌تحلیلی، به این مسئله میپردازد که از منظر ارسطو و آکوئیناس، عمل فاعل اخلاقی در چه صورتی موضوع ارزیابیهای اخلاقی قرار میگیرد؟ بر اساس یافته‌های این مقاله، اعمالی که موضوع مسئولیت اخلاقی هستند، باید از روی عمد و در بستر شخصیت اخلاقی فاعل بعنوان محرکی غیرتصادفی برای عمل، انجام شوند، حتی اگر ناشی از تأمل و تصمیم نباشند، زیرا اعمال ناگهانی نیز بنوعی ناشی از منشها هستند و مصداق بارز اعمالی هستند که موضوع ارزیابیهای اخلاقی قرار میگیرند.

نوشتار حاضر بر آن است تا دیدگاه سهروردی به عنوان نماینده سنت افلاطونی و آکویناس به عنوان نماینده سنت ارسطویی را در باب علم الهی به مخلوقات مورد بررسی و تحلیل قرار داده و نقاط اشتراک و افتراق آن‌ها را بیان کند؛ یافته‌های پژوهش چنین است که در مورد ارتباط صفات الهی با ذات، سهروردی و آکویناس معتقد به عینیت هستند. در مورد علم الهی به مخلوقات هر دو فیلسوف علم خدای متعال را اثبات می‌کنند، اما سهروردی به علم الهی نسبت به ماسوی در پیش از خلقت اشاره ای‌ نمی‌کند و آکویناس نیز تفاوتی میان قبل از خلقت و بعد از خلقت مخلوقات قائل نیست. سهروردی در مورد علم خدای متعال به شرور بحث قابل ذکری ندارد، بلکه بیشتر در مورد جایگاه شر در نظام هستی و ارتباط آن با خیر بودن نظام بحث می‌کند، لیکن آکویناس بیشتر در مورد چگونگی علم الهی به شرور بحث می‌کند و معتقد است که خدای متعال به شرور به تبع نظام هستی علم دارد. درباره علم الهی به متغیرات نیز هیچ‌کدام از دو فیلسوف قائل به تغییر در ذات الهی نمی‌شوند.

ترجمه ماشینی : این کتاب دو مطالعه تثلیثی را با هم مقایسه می‌کند، آنهایی که در رساله‌های تثلیثی هگل و آکویناس، به دنبال کتاب سه‌گانه آگوستین. از نظر هگل، توسعه اعتقادی متون پیشین را از تناقض یا عقلانی سازی نادرست ("منطق سازی") آنها یا از تکرار صرف آنها متمایز می کند. همه جدایی‌های فلسفه و الهیات، به طور پیوسته با «ایده‌آلیسم مطلق» که در اینجا دفاع می‌شود، کنار گذاشته می‌شود. با این حال، زمینه های تاریخی در این کتاب محترم شمرده شده است. هگل، عمیق‌ترین فیلسوف-الهی‌دان تثلیث حداقل از زمان آکویناس، ادعا می‌کند که حقیقت «آشکارشده» در نهایت، عموماً «به نظم فلسفی» ضرورت تعلق دارد. ایمان اعتبارات فلسفی را در این بسط جهان‌شمول (کاتهولون) «مقدس» می‌یابد که حجاب را پاره می‌کند. هماهنگی تقریباً کاملی در زیر اصطلاحات بسیار متفاوت هگل و آکویناس یافت می شود، به ترتیب پس از کانتی و قرون وسطی، آمیزه ای مناسب برای القای بررسی علمی بیشتر یا برای خوانندگان عموماً مشارکت غنی در آنچه که برای خود انسان یا تفکر چند مفهومی ظاهر می شود. درك كردن. استناد کامل متون مرتبط، تومیست (لاتین و انگلیسی) و هگل (به تنهایی انگلیسی)، در سراسر کتاب ارائه شده است.