آثار پر استناد | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب «مصادر حديث الطير و موارد نقله و توثيق رواته عند أهل السنّة» نوشته محمدجعفر طبسی به زبان عربی است. در این اثر برخی از مشکلاتی که از لحاظ سند و دلالت در زمینه‌ های مختلف اخلاقی و اعتقادی وجود دارد اشاره شده و به رفع ابهام از این روایات پرداخته شده است. این روایات در مسایل گوناگونی مانند طینت، بقای طینت میت در قبر او، مفهوم اعاده معدوم، راه‌ های شناخت خدا، مقام کشف یقین امیرالمومنین علی (ع)، بداء، ماهیت وحی بر شخص پیامبر اسلام (ص)، علم و مشیت خدا، قضا و قدر الهی، سرگذشت برخی از پیامبران الهی و عصمت آنها، خیر و شر و مخلوق بودن آنها، سعادت و شقاوت انسان‌ ها، جبر و اختیار، امر بین الامرین، دیدن خدا و امکان آن، خلقت آدم و کیفیت آن، ابعادی از تاریخ اسلام، خروج قائم آل محمد (ص)، مباحثی در توحید، توضیح و تفسیر برخی از آیات قرآن، تعداد عوالم خلق شده توسط خداوند متعال و برخی دیگر از مسایل اعتقادی مندرج در روایات است که نگارنده به شرح مفاد آنها و رفع ابهام از آنها پرداخته است.

کتاب «کلام النبی صلی الله علیه و آله لا من زیادة الناس (اللهم وال من والاه و عاد من عاداه)» نوشته محمدجعفر طبسی، تحقیقی پیرامون متن «روایت غدیر» است. نگارنده در این اثر در پی آن است تا این شبهه را از ذهن‌ ها كنار بزند كه عبارت «اللهم وال من والاه و عاد من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله» ادامه سخن رسول گرامی اسلام در صحرای غدیر است نه این‌ كه اضافه‌ ای باشد كه از سوی مردم و یا از سوی علمای دین در قرون گذشته وارد شده است. وی در همین راستا، در فصل اول راویانی كه این حدیث را روایت كرده‌ اند را نام برده است. در فصل دوم نیز علما و راویانی كه در طبقات مختلف حدیثی مقدار زیاده این حدیث را روایت كرده‌ اند را نام برده و ثقه بودن آنان را نیز متذكر شده است. در فصل پایانی نیز نمونه‌ های مختلف ثبت شده این روایت معرفی شده است.

فقه الحدیث از مهم ترین شاخه های علم حدیث است که به فهم و تبیین روایات می پردازد. نگاهی به تاریخ فقه الحدیث نشان می دهد که بحث از فهم و مقصود واقعی کلام معصومان از عصر خود آن بزرگواران مورد توجه بوده است. محدثان برای فهم احادیث معصومان از روش های مختلفی بهره برده اند. شیوه فقه الحدیثی هر شخصی، بیانگر آراء، نگرش و میزان تسلط او بر حدیث و علوم حدیث است. شناخت آرای حدیثی علامه طباطبایی به عنوان یکی از مفسران بزرگ قرآن که در تفسیر خود از روایات فراوانی بهره جسته، جهت فهم بهتر المیزان و در نهایت، کلام وحی، ضرورت دارد. هدف این نوشتار، پاسخ به برخی شبهات درباره بی فایده بودن بحث های روایی المیزان و فقط جنبه موید داشتن آنها است. درباره مباحث حدیثی المیزان مطالبی بیان شده است؛ اما تا کنون پژوهشی مستقل در شناخت روش فقه-الحدیثی علامه در المیزان انجام نشده است. این مقاله ضمن بیان گوشه ای از تلاش های فقه الحدیثی علامه طباطبایی در المیزان در پی روشن ساختن روش ایشان و اثبات شخصیت حدیثی والای اوست.

چکیده ﴿إِنَّا أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِیًّا لَّعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ﴾)یوسف/۲)«ما آن را قرآنى عربى نازل کردیم، باشد که بیندیشید.»آخرین کتاب آسمانی وامانت گرانسنگ پیامبر عظیم الشأن اسلام صلی الله علیه وآله وسلم،قرآن کریم به زبان عربی است تا ضمن آشنایی با این زبان،زمینه تعقل واندیشه در مضامین وپیامهای بلند آن فراهم آیدوهمچنین میراث ماندگاراز اهل بیت رسالت(علیهم السلام) که مفسران حقیقی کلام وحی می باشند نیز به زبان عربی است،بدین جهت ضرورت آشنایی با این زبان برای انسانهای معتقد به مکتب نورانی اسلام،امری بدیهی جلوه می کند و برای نیل به این هدف مقدّس بایستی با « علوم ادبی»آشنا شد.از میان علوم چهارده گانه ادبی « علم نحو»ا زجایگاه ویژه ای بر خوردار است،چرا که ازطرفی این علم از جهت وضع،منسوب به امیر بیان،مولای متقیانعلی (علیه السلام)بوده واز جانب دیگر گستردگی،کارآمدیواهمیت مباحث این علم در مقایسه با علوم دیگر به اندازه ای است که علوم ادبی دیگر تحت شعاع علم نحو قرار دارند،زیرا چگونگی ارتباط کلمات با یکدیگر وتعیین نقش وحرکت آخر آنها بعهده این علم گذارده شده است.اعراب همان تطبیق قواعدمسلم نحوی بامتون برجسته زبان وادبیات عرب است که درنتیجه باعث شناخت وجوه مختلف معنای یک لفظ درجمله می‌شود. پرداختنبه اعراب درقرآن واحادیث دربهره‌گیری درست ازمفاهیم والاومضامین عالی ایندومنبع پرفیض نقش ا ساسی دارد؛زیرابدون توجه به آن درک صحیح نصوص ومتون ادبی میسرنیست وهرگونه خطای اعرابی ممکن است به فهم نادرست سخن منتهی شودبه گونه‌ای که ازمقصودگوینده ونویسنده کاملاًبدورباشد. دراین پژوهش، خطبه‌۱۹۲ نهج‌البلاغه (قاصعه)ازجهت اعراب وبلاغت،موردبررسی وکاوش قرارگرفته است ودرکنارپرداختن به ایندوموضوع (اعراب وبلاغت) که ازشاخصه‌های مهم درفهم صحیح یـﮏ متن هستند، تأثیر گذاری آن دو شاخصه‌ مهم درفهم مرادامیرالمومنین علی (علیه السلام)موردتحقیق قرارگرفته است. به نحوی که دربخش اعراب،نقش دستوری مفردات وجملات موردبررسی قرارگرفته ونیزاختلافات نحوی درحدوحوصلۀاین پایان نامه استخراج شده است؛سپس دربخش بلاغت،با مدّ نظرقراردادن آموزه‌های سه حوزۀمعانی،بیان وبدیع،نکات وبررسی‌های لازم درهریـﮏازاین حوزه‌ها در خطبه های فوق الذکر بیان گردیده و موارد اختلافی آن بررسی شده است.کلیدواژه‌هاإعراب،بلاغت،نهج‌البلاغه.

نقش تمدّنی پیشوایان دین یکی از کارکردهای آنها محسوب می‌شود؛ پیامبراکرم (ص) به فرمان الهی، تمدّن اسلامی را بر پایۀ فطرت الهی انسان ها بنیان نهاد که بیش از همه علی (ع)، نقشی که پیامبر پایه گذار آن بود، در حکومت خود در تمامی عرصه ها به خصوص عرصه حقوق اجتماعی توسعه داد. حضرت علی (ع) با تعالیم و آموزه‌ها و عملکرد و اقدامات و مقابله با موانع در عرصۀ حقوق اجتماعی در زمان حکومتشان، نقش تمدّنی بسزایی ایفا کرد.روش کار این پایان‌نامه، تاریخی ـ تحلیلی با محوریت نهج البلاغه لاست. پایان‌نامه ابتدا به مبانی مبحثتمدن پرداخته و تعالیم و آموزه‌های حضرت علی (ع) در زمینه‌های پاسداشت آزادی‎های عمومی، پاسداشت حرمت و کرامت انسان، پاسداشت برابری همگان در مقابل قانون را تبیین کرده، سپس روشها و اقدامات تمدّنی امام(ع) از جمله اصلاح نظام آموزشی، اقتصادی، اداری، سیاسی، فرهنگی، قضایی و دفاعی و هم‌چنین موانع تمدّنی موجود در این زمینه را مورد بررسی قرار داده است و این نتیجه حاصل شده است که پایه ای ترین ارزش های مدنی، اعتقاد به حریت و آزادی، التزام به برابری مقابل قانون در زندگی جمعی است که حکومت علوی به این ارزش ها به شدّت پایبند بوده و تحت هیچ شرایطی، این موارد نقض نشد. آموزه های حضرت در عرصه حقوق اجتماعی و اقدامات و برنامه های حکومتی استخراج شده نقش تمدنی ایشان را تبیین می‌کند.

«ایمان و کفر»، در واقع ترجمۀ کتاب ایمان و کفر بحارالانوار است که در سال 1360 ش توسط جناب آقاى عزیزاللّه عطاردى براى استفاده فارسى زبانان، از عربى به فارسى برگردانده شده است. آقاى عزیز اللّه عطاردى سعى کرده‌ اند، ترجمه‌ اى دقیق از روایات ارائه دهند، به طورى که معناى کامل و قابل استفاده‌ اى از روایات در ترجمه آمده باشد، به همین منظور روایاتى که به اندازه کافى گویا نیستند و احتیاج به توضیح دارند و مرحوم علاّمه مجلسى (ره) در ذیل روایت توضیحاتى آورده است، در متن ترجمه وارد کرده و با همین دیدگاه روایت را ترجمه نموده‌ اند. مترجم مقدمه‌ اى مفصل در ابتداى جلد اول کتاب ایمان و کفر آورده است که شامل بخش‌ هایى همچون تاریخچه حدیث، بیان مراکز حدیثى، مؤلفان کتب حدیثى، زندگینامه علاّمه مجلسى (ره) و توضیحاتى از ترجمه جلد پانزدهم که کتاب حاضر است، مى‌ باشد.

کتاب «احادیث ام المومنین عایشه» نوشته مرتضی عسکری است. كتاب حاضر دومین مجلد از مجموعه (دراسات فی‌ الحدیث و السیره) است كه به احادیث (عایشه) همسر پیامبر (ص) اختصاص دارد. مطالب كتاب ذیل يك مقدمه و شش فصل فراهم آمده كه عبارت‌ اند از: (احادیث روایت شده از عایشه)، (احادیث مشترك بازگو شده توسط عایشه و سایر اصحاب)، (روایات افترا آمیز به عایشه و اصحابش)، (قیام عایشه) و (اقوال مستشرقین). بخش پایانی شامل فهرست موضوعی و اعلام است.

کتاب «دستبردی در حدیث ثقلین» تالیف علی حسینی میلانی می باشد. مولف در ابتدای کتاب خود چنین می نویسد: حدیث ثقلین از جمله احادیث معروف و مشهوری است که عامه و خاصه آن را نقل کرده اند. این حدیث را صدها پیشوا و حافظ حدیث از قرون مختلف، از حدود چهل زن و مرد صحابی از پیامبر خدا (ص) به طرق زیادی نقل کرده اند. از آن جا که در ثبوت سند این حدیث و محتوای آن تردیدی نیست، برخی از مغرضان به جعل روایت وصیت به کتاب و سنت پرداخته و آن را به عنوان حدیث ثقلین مطرح کرده اند.در این راستا روایتی از اهل تسنن نقل شده که پیامبر خدا (ص) فرمود: من در میان شما دو چیز گران بها را باقی می گذارم: کتاب خدا و سنّتم. گفتنی است که در برخی از کتاب ها آمده است که پیامبر خدا (ص) این سخن را در سخنرانیش در حجة الوداع گفته است. نوشتاری که پیش رو دارید پژوهشی در مورد اصل روایت و راویان آن است که ما آن را بررسی و نقد نموده و حقیقت امر را برای حقیقت جویان روشن ساخته ایم.

قرآن کریم به مسلمانان دستور داده است که هر آنچه را رسول خدا گفت، بگیرند و از هر آنچه نهی کرد، اعراض کنند. از همین رو سنت و سیره نبوی پس از قرآن کریم، منبع احکام اسلامی است. سنت رسول خدا را صحابه و کسانی که آن حضرت را دیده بودند نقل کرده اند؛ و نویسندگان و علمای اسلامی آنها را در کتابهای خود جمع کرده اند تا چراغ راهی برای مسلمانان باشد. اما از آنجایی که نقل کنندگان با حافظه ها، دیدگاه ها و اغراض مختلف به نقل سیره رسول خدا پرداخته اند، دانشمندان علم حدیث برای تشخیص سره و ناسره منقولات سیره نبوی به تدوین کتب صحاح (احادیث صحیح از سنت نبوی) و کتب موضوعات (احادیثی که جعل شده است) همت گماشتند. تأمل و تحقیق در این کتابها ثابت کرد که نویسندگان این گونه کتابها نیز در کتابهای خود، دچار خطا شده اند و گاه حدیث صحیحی را مجعول، و حدیث مجعولی را صحیح قلمداد کرده اند. از این رو بایسته است که برخی از احادیث این گونه کتابها با موازین تشخیص سره و ناسره حدیث بازخوانی شوند. کتاب «رسالة في حديث الاقتداء بالشيخين» نوشته آیت الله سید علی حسینی میلانی به بررسی یکی از احادیث نقل شده در کتاب صحاح می پردازد، تا نشان دهد که حدیث مجعولی، با لباس صحیح در این کتابها نشسته است. حدیث اقتدا به شیخین چنین است: «اقتدوا باللذين من بعدي ـ أبي بكر و عمر؛ پس از من به ابوبكر و عمر اقتدا كنيد». اهمیت بحث درباره این حدیث جعلی از این جهت است که سندی برای اتفاقات و احکام اسلامی قرار گرفته است؛ چرا که برخی برای خلافت ابوبکر و عمر بدان استناد کرده اند و در کنار آن، برخی فقها به فتاوای آن دو – که برخی از این فتاوا خطا بوده اند - در فقه اسلامی حکم داده اند و مخالفت با نظر آن دو را حتی در موارد اشتباه جایز نمی دانند و ...

«التعادل و الترجیح» تالیف بزرگ اندیشمند عرصه فقه و اصول، مرحوم امام خمینی، بحث از اختلاف و تعارض روایات فقهی با یکدیگر، از مهم‌ ترین مباحث اصولی شمرده شده و از پایه‌ های اجتهاد محسوب می‌ گردد. مقدمات کتاب شامل ۵ مبحث است. مقدمه اول از دلیل عدم تعارض عام و خاص سخن می‌ گوید. پیش فرض اولیه تشخیص تعارض این است که دو حدیث مختلف را در محیط تشریع که شبیه به عرصه قانون گذاری است، در نظر بگیریم. روش خداوند متعال و رسول او صلی‌ الله‌ علیه‌ و‌ آله‌ و سلّم و نیز ائمه علیه‌ السّلام این بوده که قوانین کلی و اصول آن را بیان کرده و استثنائات و قیود و شریط آن را در بسیاری موارد، به شکل مجزا طرح می‌ کند. با توجه به این نکته، عرف، بین عام و خاص تعارضی نمی‌ بیند و جمع بین آن دو را معقول می‌ داند. روایات وارد شده در حل تعارضات بین احادیث، عام و خاص را شامل نمی‌ شود، چرا که بین عام و خاص، از دیدگاه عرفی تعارضی وجود ندارد. در مقدمه سوم، بطلان قاعده اولویت جمع دو روایت متعارض از کنار گذاشتن آنها (الجمع مهما امکن الی من الطرح) اثبات شده است. مقدمه چهارم، نظریه شیخ اعظم انصاری را در مورد خارج بودن مقدم ساختن روایتی که دلالت آن به شکل نص است، از معیار ترجیح به دلالت، به نقد می‌ کشد. ایشان معتقد است که ترجیح به دلالت، منحصر در تعارض ظاهر و اظهر است و دلالت نصی را در بر نمی‌ گیرد. موارد خارج از محدوده روایات ناظر به حل تعارض، در مقدمه پنجم بحث می‌ شود. عناوین نهایی این بخش عبارت‌ اند از: معنای تخییر اصولی، حکم تخییر قاضی و مفتی در عمل خود و مقلدینش، تخییر ابتدایی و استمراری و...