آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ندارد.

آزادى همیشه دغدغه بشر بوده است. آن هنگام که بشر به تفکرپرداخت و وجود مسئله فکرى او شد در کنار وجود، آزادى همواره موضوع جنجالى و بحث انگیزى برای او بوده است. انسان موجودى فعال و آگاه است که فعالیت او مستلزم داشتن آزادى و اختیار خواهد بود. حیات انسان عرصه ای از تقابل آزادى و جبر است. انسان در فلسفه اگزیستانسیالیسم موجودی آزاد است که وجود خود را بر روى شانه هاى خویش حمل مى کند. او تنها موجودی است که خود مسئول زندگى و آینده خویش است و مى بایست سازنده فردای خویش باشد. انسان بیرون شده از باغ عدن، به درون جهان پرتاب شده و خود را یکه و تنها مى یابد که مى بایست مسئول وجود خویش باشد. جهان مجموعه اى از امکانات است که او را به سوی خود فرا مى خواند. توانایى گزینش و یا عدم گزینش این امکانات آزادی و اختیار را به انسان نوید مى دهد. اثر بتواند در مسیر زندگى خویش خود خواسته امکانى را گزینش و یا رد کند، نشانى از آزاد بودن اوست و هنگامى که به موانعى برخورد مى کند که این توانایى را از او سلب مى کنند، این را نشانى از جبر و ضوورت تحمیل شده بر خود مى داند.

مسئله‌ی مرگ از دیرباز یکی از پیچیده‌ترین و مهم‌ترین دغدغه‌های فکری انسان‌ها بوده است. در این پایان نامه تلاش بر این است که مرگ اندیشی و مسئله جاودانگی از نگاه دو فلیسوف یعنی اونامونو و هایدگر بررسی شود و نظرهای این دو در این باره ارائه شود تا مخاطب افزون بر آشنایی تخصصی با اندیشه‌های این دو فیلسوف، بر پایه‌ی دانش و پیش زمینه‌هایش به نتیجه‌ای درخور درباره‌ی این موضوع مهم دست یابد. اونامونو در کتاب درد جاودانگی با روش اگزیستانسیالیستی نشان می دهد، که تشنه جاودانگی است و شوق و عطش بی پایان به نامیرایی دارد.او به دنبال جاودانگی‌ای است که ادامه همین حیات کنونی باشد. اما عقل در این باره نمی‌تواند به او کمک کند؛ به ایمان پناه می‌برد. بنا به عقیده ی او تنها خداوند می تواند ضامن بقا و نامیرایی ما شود. اگر خدا باشد، به تبع او وجودی ابدی خواهیم داشت.هایدگر در کتاب وجود و زمان می کوشد تا با روش پدیدارشناسی مرگ را تحلیل کند. تنها دازایناست که به نیستی خود می‌اندیشد و مرگ اندیش است.او مرگ را آخرین امکان دازاین می‌داندکه با آن هستی دازاین پایان می‌پذیرد.دازاین در ارتباط با وجود و کشف حقیقت مرگ اصالت می‌یابد. در غیر این صورت دچارروزمرگی می‌شود،هویت اصلی‌اش را گم می‌کند، تحت حاکمیت دیگران قرار می‌گیرد، و در نهایت از خود بیگانه می‌گردد.اما مرگ آدمی را به پایان پذیر بودن زندگی آگاه می سازد و او را متوجه ابعاد وجودی خویش می‌کند. در پایان تطبیق بین آرا دو متفکر در خصوص مرگ و جاودانگی انجام گرفته است.

هدف هایدگر از تامل در زبان به هیچ وجه مطالعاتی فرازبانی که در نهایت به جمع آوری اطلاعاتی در باره زبان منجر شود، نمی باشد بلکه موضوعی است که مربوط به خود ماست. بنابراین پژوهش هایدگر همانند سایر تاملات زبانی فلسفه های جدید که نگاهی از بیرون به زبان دارند نمی باشد. در مطالعات مربوط به زبان دو طریق کاملا متمایزی در برابر ما گشوده می شود. در یکی همه کوشش محقق رسیدگی به هجاها، آواها، صوت ها، دال ها، نشانه ها و ساختارهای دستوری و ظاهری زبان است. اما در طریق دیگر، حقیقت کلام یعنی لوگوس و حقیقت تسمیه منظور نظر قرار می گیرد. برای اینکه ما به حقیقت و جنبه وحدانی زبان برسیم باید به ظهور وجود در خود مجال و امکان دهیم و این خود عین معنای لوگوس است. زیرا به زعم هایدگر شان لوگوس این است که به دیدار آمدن و ظهور یافتن چیزی امکان می بخشد و موجب می شود تا موجودات به ادراک آیند. هایدگر را پیوندی است وثیق با کلمات بنیادین کلماتی مانند لوگوس و فوزیس. در دید وی این کلمات جریان تفکر را معین می کنند. به نظر هایدگر زبان همراه با انکشاف وجود به حضور می آید توگویی زبان با پیش آمدن وجود در واژگان بنیادین یا اساسی ممکن می شود. از این روست که هایدگر این توجه اصیل به واژگان شعری نخستین را شعرسرایی اصیل یا آغازین می نامند. به بیان دیگر زبان، درون واژه آمدن خود وجود است و از این رو شاعری است . زبان صورت اولیه شاعری است که در آن هر قومی وجود را می سراید. شعر در معنای خاص خود، ذات زبان را آنچنانکه هست محفوظ می دارد . شعر طریقه سخن گفتنی است که می گذارد ذات زبان آشکار شود.

این مقاله به بحث و بررسی آراء و افکار داستایوفسکی درباره انسان و وضع و حال اگزیستانس او اختصاص دارد . در این مقاله از رهگذر بررسی رمانهای داستایوفسکی مفاهیمی همچون ، اگزیستانس، دلهره هستی، دلهره اینجا و اکنون و پرتاب شدگی و همچنین مسائلی مانند آزادی و اخلاق و وجود خداوند از دیدگاهی وجودی و اگزیستانسیال مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.

ترجمه ماشینی : ونسا فریرکز تجزیه و تحلیل می کند که چگونه بودریار کتاب نیچه درباره تبارشناسی اخلاقیات را دوباره به فعلیت می رساند و بررسی می کند که چگونه مضامین و رویکردهای بودریار در جامعه مصرف کننده، شبیه سازی ها و شبیه سازی ها و تبادل نمادین و مرگ با نیچه درباره تبارشناسی اخلاقیات طنین انداز می شود. این کتاب شکافی را در ادبیات محدود موجود در رابطه بین اندیشه بودریار با اندیشه نیچه و هایدگر پر می کند. بودریار با نیچه و هایدگر: یک تحلیل متضاد خواندنی ضروری برای دانشجویان و محققان فلسفه قاره ای، جامعه شناسی و نظریه فرهنگی است.

ترجمه ماشینی : هدف این مقاله بررسی موضوع مرگ از رویکرد امانوئل لویناس فیلسوف فرانسوی-لیتوانیایی بر اساس آثار توتالیته و اینفینی (1961) - با ترجمه به پرتغالی - و Dieu, la mort et le temps (1993) - در ترجمه آن است. به زبان اسپانیایی - گفتگو با اثر فیلسوف آلمانی، مارتین هایدگر، با عنوان هستی و زمان (1927). احتمالاً لویناس یکی از بحث‌برانگیزترین فیلسوفان قرن بیست و یکم است و به دلیل تعلق به خانواده‌ای یهودی که مطابق سنت مذهبی آنها آموزش دیده‌اند، رویکرد فلسفی آن با تأمل ما مرتبط است. این پژوهش، بررسی و تأمل در موضوع مرگ را محدود می‌کند، زیرا این موضوع نه تنها برای تأملات دینی و فلسفی، بلکه برای انسان به‌عنوان موجودی که در مجموع زندگی می‌کند، اهمیت دارد. اهمیت این تحقیق بازتاب معنای مرگ برای انسان است، به عنوان موجودی که فراتر از پیامدهای عاطفی پوشیده شده بر پدیده مرگ مانند اضطراب، ترس و جهل زندگی می کند. لویناس به گفتگوی فشرده با فلسفه هایدگر و رویکرد او درباره مرگ و تأثیر آن بر انسان می پردازد. این تحقیق به سه بخش تقسیم می شود: بخش اول این پژوهش به معرفی نویسنده یا شخص او، زمان و کار او می پردازد. در بخش دوم این پژوهش، مفهوم مرگ را برای فیلسوفی که لویناس در آثار Dios، la muerte y el timpo، مارتین هایدگر و هستی به سوی مرگ با او گفتگو می‌کند، مورد بحث قرار می‌دهیم. در اینجا، در مورد متناهی بودن دازاین، پروژه هستی‌شناختی هایدگر و همچنین اضطراب، ترس و معتبرترین احتمالات وجودی وجود بحث خواهیم کرد. در بخش سوم از مطالعات گزاره های خود، مضامین تأمل در مورد مرگ در فلسفه لویناس را مطرح خواهیم کرد. در این قسمت به مرگ خود، مرگ دیگری و مسائل پیرامون مرگ سوژه مانند اضطراب، ترس و بی نهایت می پردازیم. روشی که برای این تحقیق به کار گرفته خواهد شد، مبتنی بر تحلیل بازتاب لوینازی از de Dios، la muerte y el tiempo، کلیت و بی نهایت امانوئل لویناس و هایدگر هستی و زمان است. هدف از این کار کمک به مطالعات در علوم دین، فلسفه دین و الهیات و همچنین در سایر زمینه های مرتبط است.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی و بسط مفهوم «سقوط» مارتین هایدگر به عنوان یک اصل مهم تاریخی-فلسفی می پردازد. با این حال، سقوط اساساً به عنوان مفهومی از هایدگر اولیه درک می شود، در حالی که من استدلال می کنم که هایدگر همچنان به طور صریح و ضمنی در طول زندگی حرفه ای خود بر آن تکیه می کند. سقوط توصیفی از تاریخ فلسفی و غرب است که به متافیزیک معروف است و توصیف رابطه انسان با هستی است. بنابراین، سقوط به مهم‌ترین جریان‌های اندیشه متأخر هایدگر نیز مربوط می‌شود، از جمله حقیقت هستی، مرگ خدا، خدایان، غلبه بر متافیزیک و تفکر مراقبه. سپس الهیات سنتی روایت سقوط از پیدایش را در پرتو سقوط به عنوان مفهومی فلسفی تفسیر می‌کنم و «تخریب» خود هایدگر از متافیزیک غربی را در رابطه با یکی از اسطوره‌های بنیادی آن بسط می‌دهم. با بررسی درگیری هایدگر با نیچه، اهمیت درک در حال سقوط را در بازخوانی مرگ خدا و پایان متافیزیک نشان می دهم. من با گنجاندن روانکاوی ژاک لاکان به عنوان بسط دیگری از گفتمان هایدگر در مورد سقوط، نتیجه می‌گیرم که نشان می‌دهد گفتمان و رابطه سوژه با حقیقت هستی در هسته ساختار و روان رنجوری او قرار دارد.