آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

بازسازی و احیای تفکر دینی یکی از مقوله‌هایی است که از گذشته‌های دور مورد توجه احیاگران دینی بوده و هست. احیاگری دینی امری به واقع شریف و ضروری است. چرا که در پی صیانت از دین و دینداری در جوامع دینی بوده‌است. احیاگران در پی رفع چالش‌ها و موانعی هستند که رشد و بالندگی دین را به مخاطره می‌اندازند. آنها حفظ و بازسازی تفکر دینی را در مقاطعی که دچار آسیب‌ها و تحریف‌هایی شده است، بر عهده دارند. احیاگری دینی یعنی زدودن خرافه و بدعت و تحریف از چهره‌ی دین و عنایت به زوایای مغفول و متروک ماند? معارف دینی و تصفیه‌ی زواید از چهره‌ی دین. احیاگری نیازمند آسیب شناسی و سپس آسیب درمانی است. از این رو احیاگری امری سخت، اما لازم و ضروری است. با نگاهی به گذشته و آنچه رخ داده‌است در می‌یابیم که تاریخ معرف شخصیت‌های بزرگی است که در برهه‌های مختلف به احیاگری پرداخته‌اند و تفکر دینی را از رخوت و سستی درآورده-اند و به آن حیاتی دوباره بخشیده‌اند. اقبال لاهوری و مطهری از احیاگران مسلمانی به شمار می‌روند که سعی آنان معطوف به رفع ابهام و تصحیح برداشت‌های ناصواب و زدودن غبار انحراف از ساحت دین و نیز تقویت مبانی اعتقادی اسلامی وتوانا ساختن دین اسلام در برابر موضوعات و اندیشه‌های جدید بوده‌است. توجه به نقش اجتهاد و تأکید بر پویایی آن، بازگشت به قرآن و استفاده از تعالیم روح بخش آن در زندگی و آسیب‌ شناسی مفاهیم دینی مهم‌ترین ابعاد احیاگری اقبال و مطهری را تشکیل می‌دهد.

وحی، عنصری مهم درالهيات مسيحی و كلام اسلامی و از مسائل اصلی آنهاسـت. اين مسئله به ويژه درتفكرهای كشيش جـان مـك كـواری و اسـتاد مرتـضی مطهـری مطرح شده است. نوشتار حاضر می كوشـد مـسائلی همچـون چيـستی وحی، محتـوا و حامل وحی، اعتبار وحی، اقـسام يـا سـطوح وحـی، معرفـت شناسـی وحـی ، توصـيف معرفت وحيانی و... را از ديدگاه اين دو متفكر بررسی كند و با وجود اختلاف فـضای فكری و فرهنگی ودينی اين دو، مقايسه ای ميان ديدگاه های آنها ارائه دهد. در ضـمن اين مقايسه، نقاط تشابه و اختلاف نيز روشن خواهد شد.

این نوشتار در پى آسیب شناسى ترجمه هاى قرآن است. نویسنده آغاز به روش شناسى نقد ترجمه ها پرداخته و از دو روش نام مى برد: ۱ـ نقد و بررسى خاص، نقد و بررسى عام، آنگاه از تاریخچه نقد ترجمه سخن گفته و به کتاب ها و مقالاتى که در زمینه نقد، نگارش یافته است اشاره مى کند. سپس آسیب هاى ترجمه قرآن را مورد بررسى قرار داده و آنها را به پنج نوع تقسیم مى کند: آسیب هاى علمى، آسیب هاى فنى، آسیب هاى مبنایى، آسیب هاى اخلاقى، آسیب هاى ترجمه مستشرقان. در ادامه، به توضیح هر یک از عناوین فوق با بیان موارد و مصادیق آنها مى پردازد.

مسأله علم و دین به شکل امروزین آن در مغرب زمین و در قرون وسطی شروع شد. دانشمندان غربی و اسلامی درباره این مسأله بحث های زیادی انجام داده اند که در آن برخی به وجود تضاد و تعارض میان علم و دین نسبت دادند. در حالی که تعداد دیگری از آنان نسبت تمایز را بین علم و دین انتخاب نمودند. شهید مرتضی مطهری ازعلما و دانشمندان بی نظیر قرن بیستم دارای دیدگاه خاصی درباره این مسأله است، دیدگاه این بزرگوار سازگاری و مکمل بودن علم و دین است که بر اساس این دیدگاه، علم و دین منافی یکدیگر نیستند. بلکه با هم سازگار هستند و هر کدام مکمل دیگری است. هدف از این تحقیق این است که اولا آشنایی با تاریخچه مسأله علم و دین چه در مغرب زمین و چه در عالم اسلامی، ثانیا بررسی ابعاد مختلف علم (یعنی علوم تجربی) به طور کلی و دین (یعنی تمام ادیان الهی) و انجام بحث تطبیقی میان آنها، ثالثا بررسی رابطه محتمل میان علم و دین و دیدگاه های مختلف مطهری در مورد علم و دین و تطبیق آن با دیدگاه دانشمندان دیگر. به طور کلی می توان گفت که دیدگاه شهید مطهری در مورد علم و دین (سازگاری و مکمل بودن علم و دین) بهترین دیدگاه است که توانست در مورد علم و دین پاسخ دقیق و درستی بدهد و سایر دیدگاه های مخالف آن را چه از دانشمندان غربی و چه از دانشمندان اسلامی ابطال کند.

معاد یکی از اصول دین اسلام، و مورد قبول همه مسلمانان است که در متون کلامی، فلسفی، تفسیری و حتی فقهی به بحث درباره اهمیت آن توجه ویژه ای شده است. مطالعه ی اندیشه همه متفکران شیعی بیانگر آن است که در ضرورت آن تردیدی نیست و همگی آن را امری مسلم پنداشته اند. قرآن کریم و بسیاری از روایات وارده از ائمه اطهار(ع) نیز به آثار وجودی معاد و کیفیت آن پرداخته اند. اعتقاد به معاد موجب می شود که انسان در زندگی فردی و اجتماعی خویش اصول متعدد اخلاقی را رعایت کند، به حقوق دیگران تعدی وظلم نکند و...، به طوری که عدم اعتقاد به معاد، عدم رعایت یا کمرنگ شدن آن ها را در پی خواهد داشت. از این رو، بحث و بررسی مسأله معاد از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. این نوشتار، اندیشه دو متفکر را نسبت به مسأله معاد مورد بررسی قرار داده است. از یک سو، به آرای استاد شهید مرتضی مطهری پرداخته است، ایشان با استناد به آیات و روایات و براهین عقلانی وجود روح را ضروری دانسته؛ و معاد، جاودانگی انسان، قیامت، تنعم، بهشت، عالم برزخ و عذاب و جهنم را تبیین می کند. ولی از سوی دیگر مهندس مهدی بازرگان با توجه به انکار روح به عنوان یک امر حقیقی و طرح شخصیت انسان و جاودانگی جهان، معاد را نیز به تداوم شخصیت انسان برمی گرداند. در این پژوهش تلاش است که پس از تحلیل دو دیدگاه مزبور دلایل قوت و ضعف هر دو دیدگاه ارایه شود. و در نهایت، دیدگاه استاد مطهری مورد قبول و اندیشه مهندس بازرگان در توجیه تجربی از قیامت و معاد مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.

زندگى بشر، همواره رو به تکامل و توسعه مادى است. این پیشرفت ظاهرى، در مسائل فرهنگى نیز، نقش آفرین است. صرف نظر از این که پیشرفت مادى بشر، دیدگاه‏هاى جدیدى را براى او به ارمغان مى‏آورد، ابزار توسعه، خود لوازم و عوارضى دارد که باید در ترازوى فرهنگ صحیح قرار گیرد. اندیشمندان اسلامى معتقدند دین اسلام از پویایى و تحرک، برخوردار است و براى مسائل جدید نیز نسخه پیچیده است. نویسنده این نوشتار، بحث یاد شده را از منظر استاد شهید مطهرى، بررسى کرده است.

---