مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

به همان سیاق که پزشکی علمی همچون فیزیک نیست، فلسفه پزشکی قابل فروکاستن به فلسفه علم نیست.

ترجمه ماشینی: علم فیزیک مدرن از زمینه های علمی تخصصی تشکیل شده است که ریشه در کارهای آزمایشگاهی تجربی و بازنمایی های منطقی و ریاضی دارد. تبیین علمی معاصر به شدت از تفسیر دینی متمایز شده است، اگرچه، مسلماً، دانشمندان گاهی اوقات کار فلسفی تفسیر متافیزیک مکان، زمان و ماده را انجام می دهند. با این حال، به ندرت پیش می آید که متکلمان یا فیلسوفان به طور قانع کننده ای ادعا کنند که کار علمی دانشمندان فیزیکی و ریاضیدانان را انجام می دهند. سختی این تقسیمات و تمایزها نسبتاً جدید است. علم فیزیک مدرن از قرن هفدهم به آرامی و به تدریج از طریق تعامل بین اهداف و مطالب ریاضیات، الهیات و فلسفه طبیعی ابداع شد. ده مورخ علم در مقالاتی با تمرکز از تفاسیر قرن هفدهم از دنباله‌دارهای آسمانی تا توضیح قرن بیستم از ردیابی‌ها در اتاقک‌های حبابی، رشته‌های متافیزیکی و الهیاتی را نشان می‌دهند که همچنان زیربنای معرفت‌شناسی و عمل علوم فیزیکی و ریاضیات هستند، حتی در حالی که آنها در طول سه قرن گذشته به تخصص های انضباطی تبدیل شد. مقدمه این جلد، ادای احترام به اروین ان.هیبرت است، که تدریس و پژوهش او به این موضوعات پرداخته و باعث توجه به آن شده است.

ترجمه ماشینی: این مطالعه جامع فلسفه فیزیک هم موضوع را به افراد غیرمتخصص معرفی می کند و هم شامل کمک های اصلی و مهم بسیاری برای متخصصان این منطقه است. فیزیک مدرن به عنوان بخشی از فلسفه متولد شد و تا به امروز یک دغدغه فلسفی مناسب برای وضوح و انسجام ایده ها را حفظ کرده است. بنابراین، هر مقدمه ای برای فلسفه فیزیک باید بر توسعه مفهومی خود فیزیک متمرکز شود. این کتاب این پیشرفت را از گالیله و نیوتن از طریق ماکسول و بولتزمن تا اینشتین و بنیانگذاران مکانیک کوانتومی دنبال می کند. همچنین بحث از فیلسوفان مهم فیزیک در قرن هجدهم و نوزدهم و بحث های قرن بیستم وجود دارد.

ترجمه ماشینی: علم، ایمان و جامعه در توجه خود به علم به عنوان یک کار اساساً انسانی، کمکی اصیل و چالش برانگیز به فلسفه علم می کند. این کتاب پس از ظهور در سال 1946 به سرعت کانون بحث و جدل شد. او استدلال می‌کند که علم استفاده از «روش علمی» نیست، بلکه شامل رشته‌ای است که توسط دانشمندان به منظور کشف یک حقیقت عینی و غیرشخصی بر خود تحمیل می‌شود. وجود چنین حقیقتی و یافتن آن بخشی از ایمان دانشمندان است. پولانی معتقد است که اقتدارگرایی و شک گرایی هر دو، با حمله به این ایمان، به خود علم حمله می کنند.

ترجمه ماشینی: اگرچه رئالیسم انتقادی (به سبک ایان جی باربور) بسیار مورد مناقشه است، به طور گسترده ای به عنوان ابزاری برای ارتباط علم و دین شناخته می شود. آندریاس لوش با همدلی با رویکرد هرمنوتیکی حتی سخت‌گیرانه‌تر، برای تغییر رئالیسم انتقادی به به اصطلاح رئالیسم انتقادی سازنده استدلال کرده بود تا به علوم انسانی با نقش سازنده‌اش از موضوع در هر بحثی در مورد چگونگی پر کردن شکاف ظاهری اهمیت لازم را بدهد. بین رشته ها تا کنون رئالیسم سازنده-انتقادی او عمدتاً از نظر الهیاتی توسعه یافته است. این مقاله ارزیابی خواهد کرد که آیا رئالیسم سازنده-انتقادی به عنوان فلسفه علم و دین و مبنایی مناسب برای گفتمان علم و دین مناسب است یا خیر. باربور در گزارش اصلی خود از فلسفه انتقادی واقع‌گرایانه علم، توافق با داده‌ها، انسجام، دامنه و باروری را به‌عنوان معیاری برای علم خوب و همچنین برای دین مورد بحث قرار داد و آن را اصلاح کرد. این مقاله در مورد هر یک از معیارها در مورد اینکه باربور تا چه حد مفهوم مربوطه را، چه در علم و چه در دین، عدالت می‌کند، بحث می‌کند، و می‌پرسد که چگونه می‌توان در نهایت معیارها را برای یک پل شاید پایدارتر بین علم و دین، با تکیه بر این ایده اصلاح کرد. رئالیسم سازنده-انتقادی نظریه انسجام زمینه ای نیلز هنریک گرگرسن نقش مهمی در این زمینه ایفا خواهد کرد. نتیجه‌گیری معنای عمیق‌تری از معیار باروری را نشان می‌دهد، که ثمربخشی اخلاقی را نیز در بر می‌گیرد. از آنجایی که رئالیسم سازنده-انتقادی به طور کامل اهمیت نقش آگاه را در فرآیند شناخت تصدیق می کند، ما را از معرفت شناسی ناب به سمت اخلاق هدایت می کند. مشارکت: (1) بحث علم و دین، با الهام از رئالیسم انتقادی، عمدتاً به عنوان گفتمان الهیاتی درباره تأثیر علم بر دین شناخته می شود. (2) تحلیل معیارهای صدق در نسخه سازنده-انتقادی لوش از رئالیسم، تأکید بر مطابقت در علم و انسجام در علوم انسانی را پیشنهاد می‌کند. و (3) معنای عمیق تر معیار باروری در این موضع فلسفی برجسته شده است، از جمله ثمربخشی اخلاقی.

دانش فلسفه علم، معرفتی درجه دوم است که به پژوهش عقلی در باب روش و ساختار علم می پردازد. در دوران جدید، توجه به فلسفه علم، هم به خاطر پیشرفت علوم، و هم نقش بی بدیل علوم تجربی در میانه ی معرفت های بشری، افزایش یافته است. امروزه درس فلسفه علم از واحدهای الزامی یا اختیاری بسیاری دانشگاه ها در زمینه های دانشی مختلف است. سلسله جلسات پیش روی، درس های دکتر مهدی نسرین در دانشگاه صنعتی شریف در سال ۱۳۸۳ می باشد. این درس ها برای آشنایی مقدماتی با مباحث فلسفه علم ارایه شده است.

در قرن بیستم، بخش بزرگی از علم، به ابزاری راهبردی برای عمل سیاستی تبدیل شد. اعتماد مردم به علم این انتظار را به وجود آورد که برای مسائلی که نگرانی‌های جهانی یا محلی به وجود آورده، از جمله بحران‌های ‌زیست‌محیطی یا همه‌گیری‌های بزرگ، پاسخ‌های سریع و کافی به دست آورد. با این حال علوم عادی به دلیل جزئی‌نگری، قادر به پاسخگویی به این مسائل به نظر نمی‌رسیدند. واژه «علم پساعادی» به سیستم حل مساله‌ای اشاره دارد که در آن مسائلی از این جنس مورد بحث قرار می‌گیرند؛ مسائلی که دارای عدم‌قطعیت بالا، ارزش‌های محل‌بحث، ذی‌نفعان زیاد بوده و به تصمیم فوریتی نیاز دارند. در سیستم حل‌مسالۀ علم پساعادی، اجتماع بسط‌یافته‌ای از همتایان (که عموم مردم نیز از اعضای آن هستند) در فرایند ارزیابی کیفیت نقش ایفا می‌کنند. ادعا این است که در علم پساعادی رابطه میان امور واقع و ارزش معکوس شده و اینبار امرواقع است که از ارزش‌ها تبعیت میکند. در مقاله حاضر با تشریح و تعبیرِ مفهوم «علم پساعادی»، و شرح ابهاماتی که در دیدگاه ارائه شده وجود دارد، استدلال خواهد شد که مرز علم عادی و علم پساعادی، با افول نوعی نگرش مبتنی بر عقلانیت ابزاری (که در آن منطقِ جاری در نهادِ علم در خدمت هدفی از پیش تعیین شده قرار دارد) قابل‌توضیح خواهد بود. جایگزین مناسب عقلانیت ابزاری، عقلانیتی است که در آن هدف علم از روالی مبتنی بر مشاوره و مفاهمه حاصل خواهد شد.

ترجمه ماشینی: این پایان نامه به بررسی دیدگاه افلاطون در مورد ماهیت جهان طبیعی و چگونگی بررسی و تبیین آن می پردازد. سؤالات مهم این است که آیا افلاطون نسبت به تحقیق در مورد طبیعت مخالف بود، آیا دیدگاه های او بیش از حد غایت شناسانه بود، آیا روش شناسی او ضد تجربی بود و از مشاهده دقیق و تأثیرات مفید یا غیر مفید تأکید او بر ریاضیات جلوگیری می کرد. بحث اصلی این پایان نامه این است که تغییرات قابل توجهی در دیدگاه افلاطون در مورد ثبات کیهان و رابطه ریاضیات با جهان فیزیکی رخ داده است، و اینکه این تغییرات رویدادهای مهمی در تاریخ علم هستند. استدلال می‌شود که تغییرات هستی‌شناختی و معرفت‌شناختی مهمی نیز از دوره‌ی میانی وجود دارد، و افلاطون پاسخ‌های فلسفی و تاریخی جالبی برای بسیاری از پرسش‌هایی ارائه کرد که هر برداشت واقع‌گرایانه از علم باید با آن مواجه شود. در این مورد، وضعیت تیمائوس بحرانی است. استدلال می‌شود که سبک فلسفه نویسی افلاطون مبتنی بر دیدگاه‌های او درباره دانش است، و او آن‌قدر نمی‌خواهد ما را با جزمیت معرفی کند، بلکه ما را متحیر کند، چارچوب‌هایی برای حل مسائل به ما ارائه دهد و ما را به بررسی این مسائل بکشاند. برای خودمان این رویکرد در مورد تیمائوس اعمال می‌شود و استدلال می‌شود که یک سری فرضیه در مورد کیهان‌شناسی، ذهن و وضعیت معرفتی جهان فیزیکی برای ما ارائه می‌کند تا ارزش آن‌ها را قضاوت کنیم، بسیاری از اینها نشان‌دهنده پیشرفت‌ها در دیدگاه‌های دوره میانی است. یک نتیجه در اینجا خوش بینی معرفت شناختی بیشتر و ثبات بیشتر در جهان طبیعی نسبت به آنچه برخی گزارش های تیمائوس اجازه می دهد است. استدلال می‌شود که این رویکرد تیمائوس را زنده می‌کند، به آن اجازه می‌دهد تاریخ‌گذاری دیرهنگام داشته باشد، شکاف سبک را با دیگر آثار متأخر کاهش می‌دهد و پیامدهای مهمی برای درک ما از فلسفه علم افلاطون دارد.

ترجمه ماشینی: آیالا کار شایسته ای در توضیح حقایق تکامل انجام می دهد - اما نه بیش از شایسته. (بهتر، کامل‌تر، علمی‌تر: «چرا تکامل درست است» نوشته جری کوین. من شروع به فکر می‌کنم که بیشتر در کتاب‌های تکامل بهتر است. هیچ میان‌بری برای شواهد وجود ندارد و خواننده‌ای تمایلی به بستن کمربند ندارد. استدلال طولانی احتمالاً به هر حال از متقاعد شدن خودداری می‌کند، یا قادر به متقاعد شدن نیست.) دیدن یک ژانر در حال تکامل است زیرا نویسندگان برای تبدیل شدن به بهترین تبیین‌کننده علم تکامل رقابت می‌کنند و اشیاء نخ‌نما را که درک عمومی را پر می‌کنند ذکر می‌کنند اما به حداقل می‌رسانند. و نویسنده را به خاطر تلاش برای ایجاد پل علم و اعتقاد، و به خاطر موضع گیری در حین تحقیر هیئت مدرسه دوور به عنوان صدای مؤمنان مذهبی که باهوش، واقعاً کنجکاو و انسان دوست هستند، ستایش می کنم. کار او در آنجا قهرمانانه است. با این حال، من فکر می کنم آیالا شکست می خورد. پل زدن بین دین و طبیعت گرایی به معجزه نیاز دارد و من از اینکه این کتاب حاوی هیچ معجزه ای نیست ناامید شدم. ما هنوز در دعای گولد برای «غیره غیر همپوشانی» (ترجمه: نمی‌توانیم همه با هم کنار بیاییم؟ لطفاً؟) گیر کرده‌ایم و خواننده این کتاب در پایان، در اتاق انتظار بهشتی رها می‌شود. دفاع آیالا از مقام مذهبی فقط تقوا است. به‌عنوان یک کهنه‌کار مدارس کاتولیک، پژواک تعداد بی‌شماری از معلمان مذهبی وفادار به کلیسا را ​​شنیدم که فکر می‌کردند با گفتن علم، علم، وحی، وحی، پاسخی به کودکان بی‌قرار می‌دهند. متأسفانه، آنها نبودند. شواهد یکسان نیست و هرگز نخواهد بود. آنچه علم ارائه می دهد، قابل اثبات و رد است، جلو می رود و تقواها (از جمله خودش) را در طول راه ترور می کند. پارادایم ها را از بین می برد، ابرها و همتایان را در فضا و زمان پراکنده می کند و هیچ کس را در آنجا نمی یابد. صرفاً به اندازه کافی خوب نیست که بگوییم آنچه دین می گوید (و کدام دین؟ جهان بیشتر از دومینیکن ها تشکیل شده است. آیا کلام نخل خوان به خوبی سخن پاپ است؟) باید همان اعتباری باشد که شیمی می گوید. . یا نجوم یا فیزیک. در مقایسه با علم، متون مقدس و پیشوایان پایه‌ای از شن هستند - کوهی از شن در سراسر جهان که همیشه در حال حرکت است. در میان تله‌های دیگر، آیالا به روش آشتی چون من می‌گویم می‌افتد: من مذهبی هستم و معتقدم علم چیزهای واقعی درباره جهان (از جمله تکامل بیولوژیکی) به ما می‌گوید، بنابراین هیچ تعارضی بین علم و دین وجود ندارد. QED. بنابراین: من، مارک سانفورد، یک مسیحی متعهد هستم که معتقدم خیانت اشتباه است، و با این حال، من فرار کردم تا با دوست دختر آرژانتینی‌ام همنشینی کنم، بنابراین ایمان مسیحی و خیانت می‌توانند به طور هماهنگ همزیستی کنند. QED نیست. ما اسم آن بحث را می دانیم و آشتی نیست. با مهربانی صحبت می کنیم، آن را ناهماهنگی شناختی می نامیم. کمتر خیریه، ما آن را ریاکاری می نامیم. در «هدیه داروین» به آن برچسب آرزو می‌زنم. من امیدوار بودم (دوباره، در معجزه خود) کشف کنم که آیالا همه چیز را در نظر گرفته است. در عوض، او آن را کاملاً احساس کرد. برهان آگوستین و آکویناس برای وجود خدا صدها سال است که هیچ کس را خارج از حوزه علمیه متقاعد نکرده است. ویلیام پیلی نیز شایسته درمان کامل آیالا نیست. ساعت پیلی آشکارا اشتباه بود، به اندازه ژئوسنتریزم اشتباه بود، به همان اندازه که تئوری طنز بدنی اشتباه بود. دسته کامل تری از کتاب های توضیح دهنده تکامل این را بیان می کنند. همچنین الهیات مدرکی ندارد. در این گشت و گذارها نویسنده کتاب خود را به میزان قابل توجهی تضعیف می کند. به هر حال، عنوان، ادعای متمایز نویسنده است که تکامل می تواند مشکل تئودیسه را حل کند. او دیگر مجبور نیست خدا را به خاطر ظلم آشکار طبیعت، ناکارآمدی ها، قتل عام ها و اسرار طبیعت سرزنش کند. وای همه اینها به دلیل انتخاب طبیعی و مسیر متزلزل و غیر هوشمندانه آن است. یه جورایی خیالم راحت نیست آیالا ثابت می کند که خدا در نهایت یک طراح بدکار نیست -- او اصلاً طراح نیست! به جز شکل‌دهنده دست دوم «مکاشفه» غیرقابل چالشی که به نحوی در حجمی از داستان‌های کوتاه و موعظه‌های عجیب جمع‌آوری شده است (افسانه‌هایی که می‌گویند برای آن بمیریم)، ​​یا شاید صدای آرام و کوچکی که فرد تظاهر به شنیدن در شبستان کلیسای جامع می‌کند. این یک مشکل قدیمی و قدیمی است: هرچه بیشتر در مورد جهان بیاموزیم، فضای کمتری برای خدای آسمان پیر، مجازات کننده، او که باید از او اطاعت کرد غیر قابل توضیح باشد، باقی می ماند. اومانیست ها می گویند که این خدا به طور کامل از راه رسیده است - اما با این حال اخلاق، اخلاق، و چیزی که به نظر می رسد رو به جلو باقی مانده است. این یک چالش عمیق و دردناک برای تقوای قدیمی است، و اکنون چند قرن است که ادامه دارد. به خشم ادامه خواهد داد. منع معجزه

ترجمه ماشینی: فلسفه علم و تاریخ علم هر دو تفاسیر عمل علمی هستند و رابطه بین این دو رشته می تواند اشکال مختلفی داشته باشد: آنها ممکن است متقابلاً انحصاری، وابسته به یکدیگر یا با شمولیت مرتبط باشند. خیلی بستگی به این دارد که آیا فلسفه علم به عنوان یک علم تجویزی یا توصیفی در نظر گرفته می شود. این کتاب به ماهیت رابطه بین فلسفه علم و تاریخ علم می پردازد و به درک ما از فعالیت هایی که علم را در بر می گیرد، نور جدیدی می اندازد.