جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

سیره پیامبر (ص) به عنوان شیوه نامه رفتار آن حضرت (ص)، راهنمای رفتار و کردار ما مسلمانان می باشد. آن حضرت (ص) به حکم آیه ((لقد کان فیکم رسول الله اسوه حسنه))؛ در تمام عرصه های زندگی الگوی نیکویی است که باید به آن حضرت (ص) تاسی نمود؛ چرا که اقتدا و تاسی به آن بزرگوار، اقتدا به تمام خوبی ها و نیکی ها و زیبایی هاست. این پژوهش که به بررسی ((سیره رسول خدا (ص) در برخورد با منافقان)) پرداخت، در شش فصل تنظیم شده است. فصل اول آن، شامل ((کلیات)) و فصل دوم آن، مباحثی چون سنت، سیره، اهمیت و تحریف سیره و ... را دربردارد. در فصل سوم، به مطالعه سیره نبوی به تاکید بر ((سیره اجتماعی و حکومتی)) رسول خدا (ص) پرداخته شده است. در فصل چهارم، با موضوع ((رفتار شناسی منافقان))، برخی از ((رفتارهای عقلی)) یا ((مکانیسم های دفاعی)) و ((رفتارهای روانی)) و نیز ((رفتارهای اجتماعی)) منافان به بحث نهاده شده است. در فصل پنجم، علاوه بر پیدایش منافقان در تاریخ اسلام، به بررسی برخی از شیوه های برخورد آنان با پیامبر اسلام (ص) نیز پرداخته شده است و در فصل ششم، ابتدا به دستورات خداوند در خصوص منافقان پرداخته و سپس، سعی شده تا برخی از شیوه های برخورد رسول خدا (ص) با منافقان بررسی شود. آنچه از سیره رسول خدا (ص) برمی آید، این است که آن حضرت (ص) در مدت حکومتش، برای اصلاح جامعه از پدیده نفاق از شیوه ((درمانی))، مخصوص خودش استفاده نموده است.

چکیده ندارد.

پیش فرض معناداری نزد گذشتگان یکی معنادار بودن مفردات و دیگری رعایت نکات و قواعد نحوی و دستوی است، ولی امروزه یکی از مسائل عمده در معرفت شناسی دینی اثبات معناداری گزاره های دینی است و معنادار بودن و بی معنایی این گزاره ها به سرنوشت و سعادت بشر گره خورده است. در واقع در کلام سنتی تعیین صدق و کذب گزاره های دینی محل اصلی مناقشه بود و هیچکس در اصل معناداری گزاره های دینی تردید روا نمی داشت، اما با پیدایش مکتب پوزیتیویسم منطقی عده ای از فلاسفه تحلیل مشرب اصل معناداری گزاره های دینی را مورد تردید قرار دادند و با ارائه معیاری به نام اصل تحقیق پذیری مدعی شدند که گزاره های دینی فاقد محتوا و مضمون معرفت بخش اند و بر هیچ امر واقعی دلالت ندارند و از اینرو حکم یا تصدیق به معنای دقیق کلمه به شمار نمی آیند. پوزیتیویسم منطقی به سرعت به مکتبی فراگیر تبدیل شد ولی به همان سرعتی که در ابتدا رشد کرد با مواجه شدن با مشکلات متعدد تقریبا از میان رفت، هر چند تاثیراتی بر نحوه تفکر و استدلال و منطق زبان گذارد. اصلی ترین آموزه آن مکتب یعنی اصل تحقیق پذیری معنا گزاره های متافیزیک، اخلاق و الهیات را مورد هجوم قرار داد. اینها مدعی شدند که این گزاره ها نه تحلیلی اند و نه به لحاظ تجربی تحقیق پذیر پس فاقد معنای شناختاری اند و مضمون معرفت بخش ندارند. البته در این میان پاره ای از فیلسوفان تحلیلی مشرب معیارهای دیگری برای معناداری ارائه دادند، از جمله برخی معیار کم ادعاتر تائید پذیری و برخی نیز معیار ابطال پذیری را به میان آوردند و عده ای نیز نظریات غیر شناختاری و کارکرد گرایانه را در باب گزاره های دینی مطرح نمودند. باید توجه داشت که ملاک تحقیق پذیری و جانشینهای تجربی آن نمی تواند ملاک معناداری گزاره های دینی باشد و برای بررسی معناداری این گزاره ها از ملاک واحدی نمی توان استفاده کرد و اگر چه برخی از گزاره های دینی ناظر به واقع و واجد مضمون معرف بخش اند، ولی این گزاره ها می تواند سمبلیک (نمادی)، تمثیلی و ... باشد.

"مبانی و سیر تاریخ تفسیر موضوعی قرآن" به جهت تازه‌بودن و نیاز جامعه علمی بدان انتخاب گردیده که در یک مقدمه و چهار فصل و نتیجه گردآوری شد. فصل اول به تعریف از تفسیر موضوعی و تعاریف مختلف ارائه شده و مراحل تفسیر موضوعی و روش تحقیق در تفسیر موضوعی اختصاص یافت و گفته آمد تفسیر موضوعی عبارتست از گردآوری روشمند آیات قرآنی که از موضوعی خاص سخن گویند و هدف واحدی دارند با رعایت ترتیب نزول آیات و توجه به سبک و سیاق آیات با احاطه کامل به تفسیر ترتیبی قرآن مجید. فصل دوم به بحث از سیر تاریخی تفسیر موضوعی پرداخته، فهرست کتابهای آیات الاحکام در مذاهب مختلف از صدر تا عصر حاضر را به اندازه مقدور احصاء نموده و فهرست موضوعی کتابهای موضوعی در عصر حاضر نیز بیان شده است . فصل سوم ادله مخالفان تفسیر موضوعی بیان گردید و پاسخ به آن، داده شده و سپس ادله نقلی و عقلی موافقان تفسیر موضوعی به طور مبسوط بیان شد. فصل چهارم به بیان رابطه میان دو روش تفسیری ترتیبی و موضوعی و کمبودهای تفسیر ترتیبی و برتری‌های تفسیر موضوعی و نیز بررسی روش تفسیر قرآن به قرآن و روش تفسیر موضوعی گفته آمد و نیز روایات ضرب قرآن به قرآن به طور کامل بررسی گردید (فقه الحدیثی و بحث سندی) و عدم ارتباط آن با روش تفسیری موضوعی بررسی گردید. در پایان راهگشا بودن تفسیر موضوعی برای مشکلات اقتصادی، اجتماعی سیاسی و ... و فهم صحیح قرآن و سنت بیان گردیده و مقدمه‌بودن تفسیر ترتیبی و مقدم‌بودن تفسیر تاکید گردید و ضرورت تفسیر موضوعی بیان شد.

مطالب رساله در چهار بخش تنظیم شده است بخش اول توحید، بخش دوم، نبوت و بخش سوم امامت و بخش چهارم معاد. و هر بخش مشتمل بر چندفصل و هر فصل دارای چندین مساله است . در بخش اول به اثبات واجب‌الوجود و صفات ثبوتی و سلبی و در پایان به افعال واجب‌الوجود پرداخته شده است . عمده اختلاف و نزاع در فصل عینیت صفات با ذات و افعال خداوند مطرح شده است . در بخش دوم ضرورت بعثت انبیا و عصمت انبیا ذکر شده است و در مساله عصمت بحث گسترده ابن‌ابی‌الحدید در مورد جایزبودن گناهان صغیره‌ای که باعث نفرت نشود، بیان گردیده است . در بخش سوم مسائل مربوط به امامت همچون وجوب امام افضل‌بودن امام و منصوص بودن مطرح شده است و در این فصلها است که مذهب ابن‌ابی‌الحدید آشکار می‌شود و صریحا" بیان می‌کند که تبعیت با ابوبکر بیعت صحیح و شرعی است که شرائط آن عصر آن را اقتضا می‌کرد. با اینکه ابوبکر با خلیفه بلافصل رسول خدا می‌داند اما امیرالمومنین(ع) را افضل صحابه می‌داند و قول معتزله بغداد را پذیرفته است . در پایان این بخش نظر ابن‌ابی‌الحدید در مورد آنانی که با علی(ع) جنگیدند مطرح شده است . او با تبعیت از معتزله آنها را فاسق می‌داند اما معتقد است که عایشه توبه کرده و با حال توبه از دنیا رفته است . در بخش چهارم مسائل مربوط به معاد مطرح گردیده، مسائلی از قبیل بهشت و جهنم، عذاب قبر و صراط و توبه و امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر و در پایان بحث ایمان مطرح شده است .

این رساله مشتمل بر یک پیشگفتار و سه فصل می باشد:در پیشگفتار متعرض سیر تاریخی مسئله جوهر و عرض از آغاز تا ارسطو شده ایم. فصل نخست به ابن سینا، فصل دوم به ملاصدرا، و فصل سوم به مقایسه مطالب دو فصل قبلی اختصاص دارد. روند کار چنین است که ابتدا تعریف فلسفه، موضوع آن، کیفیت ارتباط بحث جوهر و عرض با موضوع فلسفه، فلسفی یا منطقی بودن این بحث و اهمیت آن بیان شده است. سپس تعریف جوهر، تقسیمات آن، ویژگی های آن و اطلاقات آن تبیین شده و آنگاه متعرض تعریف عرض، اطلاقات آن و ویژگی های آن شده ایم. در آخر نیز بخشی را به کیفیت رابطه جوهر و عرض اختصاص داده ایم. فصل سوم نیز به بیان وجوه اشتراک و امتیاز آرا طرح شده این دو فیلسوف در این رساله، پرداخته است.

تعلیم و تربیت به عنوان یک دانش و فن تخصصی که می‌تواند نقش بسزائی در پیشرفت ، توسعه و تحول جامعه و افراد آن داشته باشد، همواره مورد توجه جوامعه مختلف بوده است . در این زمینه مطالعات علمی متعددی صورت گرفته و تعلیم و تربیت از ابعاد مختلف : اهداف ، برنامه‌ها، راهبردها و شیوه‌های اجرائی، ویژگیهای مربیان و غیره مورد بررسی قرار گرفته است . بدیهی است در جامعه اسلامی ما، اهداف برنامه‌ها و شیوه‌های تربیتی باید متناسب با اهداف و برنامه‌های اسلامی، الهی باشد. برای شناخت تعلیم و تربیت اسلامی و اجرای آن، باید در منابع اسلامی بخصوص قرآن کریم و سیره انبیاء الهی تامل و مطالعه دقیق صورت گیرد. در قرآن کریم، قصص انبیا عظیم الشان بخش گسترده‌ای از آیات را تشکیل می‌دهد که در برگیرنده مفاهیم و رهنمودهای تربیتی بسیاری می باشد. در میان این قصص زندگی حضرت ابراهیم (ع) و حضرت موسی (ع) انتخاب گردید. زیرا قرآن کریم اهمیت زیادی به قصص این دو پیامبر الهی داده و در سوره‌های مختلف از آن‌ها یاد نموده‌است . آنان از پیامبران اولوالعزم بوده و شریعت گسترده‌ای داشته‌اند و علاوه بر این مشترکات و مختصاتی در سیره آنها وجود دارد که دلیل انتخاب ما به بعنوان منبع تحقیق در زمینه مسائل تربیتی بوده است . بنابراین هدف این تحقیق، دستیابی و تبیین بیشتر نکات و نشانه‌های تربیتی در زندگی حضرت ابراهیم (ع) و حضرت موسی (ع) می‌باشد. پس از بررسی زندگی آنها روشهای تربیتی چندی بدست آمد که مواردی از آن در ذیل ذکر می‌شود: رشد، نقد باورهای جامعه و رسیدن به خالق هستی، ملایمت در جریان تربیت ، برتری فکری مربی، بیدارسازی فطری، قلب سلیم، اعتلا به درجه یقین، استقامت ، حلم و بردباری، آینده‌نگری، توکل، محبت ، درد آشنایی، حیا و آزرم، یادآوری نعمتها، شرح صدر، رسایی سخن و غیره. این موارد و نکات با توجه به آیات دیگر قرآن کریم، احادیث پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (ع) و با مراجعه به تفاسیر و کتب معتبر مورد بررسی قرار گرفته است .

چکیده ندارد.

شرکیکی از گناهان کبیره‌ای استکه خدای تعالی در قرآن کریم صریحا بخشنده نشدن آنرا بغیر از راه توبه بیان کرده است .از طرفدیگر شرکاز آن جمله گناهانی استکه با وجود اعتقاد به خالقیتتعالی موجبخروج فرد از دین میشود.این نکته مهمی درباره این گناه استکه میتواند هشداردهنده به این مطلبباشد که صرفاعتقاد به وجود آفریننده برای عالم هستی برای نجاتو رستگاری کافی نیست .از نظر قرآن کریم شرکتنهاترین گناهی استکه همه پیامبران الهی علیه آن قیام کرده تمام سعی و تلاشخود را برای ریشه کن کردن آن بکار گرفته‌اند.پیامبر اسلام (ص ) نیز نفوذ این گناه به دلها را به راه رفتن مورچه سنگصافدر شبظلمانی تشبیه کرده استاین تشبیه پیامبر (ص ) وقتی در کنار آن همه آیاتبر حذرکننده قرآن کریم از شرکقرار میگیرد اهمیتبررسی این موضوع را دوچندان میکند.علتهمه این تاکید بخاطر این استکه شرکنقض‌کننده توحیدی استکه حقیقتعالم هستی بدان استوار استدر جهان‌بینی توحیدی همه مخلوقاتبدون استثناء در ذاتخود هیچ استقلالی ندارد و در همه شئون خود وابسته به خدا هستند و هر قدرتو سبیتآنها در طول سبیتخداستنه در عرضآن، ولی مشرکین زمانهای مختلفاز روی عواملی چون جهل و پندار، غرق شدن در زندان تفکراتمادی و حس‌گرایی، تقلید کورکورانه، فریبسودجویان جوامع و امثال این در مقابل خدای تعالی خدایان، اربابو شفیعان مستقلی تصور کرده آنها را شریکخدا در گردشامور و سبیتپنداشته‌اند از نظر قرآن کریم چنین نگاه مستقلانه‌ای به هر مخلوقی در هر کاری شرکمحسوبمیشود.از طرفدیگر برخی از مسلمانان بخاطر عدم توانایی تشخیصحد و مرز توحید و شرکگروهی از مسلمانان را بخاطر شفاعتخواهی توسل و استغاثه به پیامبر (ص ) و اولیاء خدا بعد از وفاتشان مشرکخوانده‌اند.دلیل عمده آنها در این ادعاهایشان مرده و بی‌جان بودن پیامبر (ص ) و اولیاء الهی استاین گروه که بزعم خود درصدد نهی مردم از شرکبود با سخنانیکه زده خودشبه شرکدچار شده است .چرا که اگر ما فاعلیتو سبیتهر موجودی را مشروط به اذن و اراده خدا بدانیم در اینصورتمرده و زنده بودن فرق نخواهد کرد.ولی ما اگر چنین تصور کنیم که شخصدر حین حیاتخود از بیشخود توانایی بر امری دارد و لیکن بعد از مردن بخاطر مردن به کاری توانایی ندارد این قابل شدن به قدرتذاتی به مخلوقی استکه شرکمحسوبمیشود.

اما آنچه در این نوشتار به دنبال طرح آن هستیم، صورت اجمالی آن را به نحو مختصر چنین می‌دانیم: - آزادی یک واقعیت و یک حقیقت است . - آزادی یک صفت و عنوان تحصیلی برای انسان است یعنی اینکه انسان چنان است که می‌تواند آزاد باشد، آزادی چیزی نیست که کسی به انسانها بدهد بلکه راه درست تحصیل آن در زمینه فردی و اجتماعی این است که زمینه و موجبات حصول آن بوسیله اخلاق و تربیت فردی و ساختار قانونی و سیاسی اخلاقی حکومت و دولت با مدیریتعلمی و عدالت اجتماعی فراهم باشد. - آزادی "زمینه" و "محصول" ارزشها و فضائل اخلاقی است زیرا اگر انسان کرامت و آزادی خود را از دست بدهد در قبال کرامت از دست رفته خویش هر چه بدست آورد زیان کرده است . - نسبت فرد و اجتماع نسبت مظروف و ظرف است و ممکن نیست در یک ظرف آلوده که پر از فساد و آفت و حق‌کشی است مظروف آن (افراد انسان) سالم بماند. بنابراین عدالت اجتماعی اصل مهمی استکه آزادی را حاوی و شامل است پس آزادی درونی و اخلاقی منهای آزادی و عدالتاجتماعی مانع رشد و سعادت فرد و اجتماع است . - در تعریف ماهیت آزادی و اهداف و مبانی آن در هر مکتب باید چهار اصل زیربنایی مهم را ملحوظ کنیم که عبارتند از : هستی‌شناسی، انسان‌شناسی، معرفت‌شناسی، اخلاق و ارزشهای انسانی، لذا قبل از اینکه آزادی یک مقوله سیاسی اجتماعی باشد مقوله‌ای است که در زمینه انسان‌شناسی و نوع تعریف از انسان مورد بحث قرار می‌گیرد. و آزادی سیاسی اجتماعی میوه‌ای است که از ریشه و زمینه آن چهار اصل مذکور حاصل می‌شود. - آزادی با دو عنصر "ایمان" و "عقل" ارتباط زنده و حیاتی دارد که در صورت جاری بودن دو عنصر ایمان و عقل در زندگی انسان هم به آزادی درونی می‌رسیم و به آزادیهای بیرونی و دوری از اسارت و بندگی. - آزادی کامل و آرمانی در زبان هنجارهای دینی با تعابیر "فالح"، "تقوی" و "کرامت انسان" بیان شده است . - اصل بسیار مهم سیاسی اجتماعی و تربیتی دینی "امر به معروف و نهی از منکر و تواصی به حق و صبر" اگر با زمینه‌سازی درست تعلیم کتاب و حکمت به حاکم و مردم در حیات اجتماعی جاری باشد موجب آزادی واقعی دینی در حکومت اسلامی است . - طالبان آزادی واقعی و حاکمان آزادی‌بخش که نسبت به آزادی اهتمام دارند ساختار سیاسی اخلاقی حکومت و مجاری امور را به گونه‌ای تنظیم می‌کنند که "خواست و نیاز و اندیشه مردم" مورد شناخت قرار گیرد. و در مسیر درست حرکتکند و این از طریق بیان آزاد فکر میسر است . لذا آزادی شعار انسانهای متواضع و محتاج است که خود را فوق حق و اخلاق و قضاوت عمومی و تعدیل و تصحیح نمی‌بینند. - با ملاحظه چهار مبنای اساسی تعریف آزادی دینی که عبارتند از: هستی‌شناسی دینی، انسان‌شناسی دینی، اخلاق و ارشهای انسانی در دین و معرفت‌شناسی سه اصل مهم به عنوان مبادی و اصول موجبه آزادی در اسلام مطرح است که عبارتند از: "اصل ولایت - اصل عبودیت - اصل عدالت . اصل ولایت شاخص نحوه ارتباط انسان با خداوند است که مطابق و ملازم با حریت است ، اصل عدالت (عدالت اجتماعی) شاخص ارتباط انسان با جامعه در قالب قانون و حق است که حاوی و شامل آزادی است .