جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: ساختارشکنی و پراگماتیسم دو مورد از تأثیرات فکری عمده در صحنه نظری معاصر را تشکیل می دهند. تأثیراتی که در آثار ژاک دریدا و ریچارد رورتی به چشم می خورد. هم پراگماتیسم رورتی که پیامدهای تحولات پس از جنگ را در فلسفه آنگلو-آمریکایی ترسیم می‌کند و هم ساختارشکنی دریدی که تأثیر واج‌شناختی و هایدگری را بر سنت قاره‌ای گسترش می‌دهد و با مشکل مواجه می‌کند، تاکنون عموماً به‌عنوان بازی‌های زبانی فلسفی متقابل تلقی می‌شدند. هدف این جلد این است که ساختارشکنی و پراگماتیسم را به رویارویی انتقادی با یکدیگر از طریق برپایی مناظره بین دریدا و رورتی، که خود بر اساس بحث‌هایی که در کالج بین‌المللی فلسفه پاریس در سال 1993 انجام شد، وارد کند. زمینه این بحث فراهم شده است. در مقالات مقدماتی سیمون کریچلی و ارنستو لاکلائو منتشر شد و بقیه جلد پاسخ های دریدا و رورتی به کار یکدیگر را ثبت می کند. Chantal Mouffe در مقدمه ای مفید، مروری بر خطرات این بحث ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی: ویلیام جیمز (1842-1910) که شخصیتی عمیقاً تأثیرگذار در روانشناسی آمریکایی بود، همچنین فیلسوف برجسته ای بود که از نظریه های پراگماتیسم چارلز اس.پیرس به عنوان مبنایی برای برداشت خود از آن فلسفه تأثیرگذار استفاده کرد. برای جیمز، این به معنای تأکید بر «تجربه‌گرایی رادیکال» و این مفهوم بود که معنای هر ایده - فلسفی، سیاسی، اجتماعی یا غیر آن - فقط از نظر پیامدهای تجربی و عملی آن اعتبار دارد. جیمز نظریات پراگماتیسم خود را در این کتاب مطرح کرد که یکی از مهم ترین نظریه های فلسفه آمریکایی است. به یک معنا، او می‌خواست سیستم‌های فکری رقیب را در «بازار تجربه واقعی» آزمایش کند تا اعتبار آنها را تعیین کند، یعنی اینکه آیا اتخاذ یک نظریه فلسفی خاص یا شیوه‌ای از نگاه به جهان، تفاوت واقعی در رفتار فردی یا نحوه ما ایجاد می‌کند. انواع تجربیات را درک کرده و به آن واکنش نشان می دهند. در این صفحات، جیمز نه تنها دلیل محکمی برای ایده های خود مطرح می کند، بلکه حمله ای قدرتمند علیه سنت متعالی و خردگرایانه انجام می دهد. برای هر کسی که به ویلیام جیمز یا تاریخ تفکر فلسفی آمریکایی علاقه دارد، پراگماتیسم یک مرجع ضروری و تفکر برانگیز است. در این نسخه مفید و ارزان، هر فرد متفکری را به چالش می کشد و تحریک می کند.

چکیده ماشینی : این مطالعه منابعی را در کار چارلز اس. پیرس (1839-1914) برای اهداف فلسفه معاصر توسعه می دهد. این تأثیرات غالب پیرس را زمینه سازی می کند و زمینه بیشتری را در رابطه با جریان های تفکر قرن نوزدهمی فراهم می کند. دکتر گری اسلیتر «یک مدل پیوسته تودرتو» را برای تفسیر الهیات بیان می کند، که مرهون خلق «نمودارهای وجودی» توسط پیرس است، سیستمی از نمودارها که برای ارائه نمایش بصری فرآیند استدلال انسانی طراحی شده است. او با نگاهی به بحث های اخیر در تاریخ نگاری به بررسی این می پردازد که چگونه می توان این مدل را به کار برد. او به ترتیب با پیتر اوکس و رابرت سی نویل به عنوان مظاهر معاصر الهیات فلسفی پیرسی سروکار دارد. این کار با ارزیابی مفاهیم الهیاتی مدل به پایان می رسد.