جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این کتاب بیان مجدد قابل توجهی از نظریه سکولاریزاسیون را ارائه می دهد و دین را به عنوان رو به زوال با پیشرفت "امنیت وجودی" از طریق مدرن سازی و توسعه انسانی ارائه می دهد. در طول راه، این استدلال به طرز جالبی با یافته‌های تجربی قوی «نظریه اقتصادهای دینی» استارک و فینکه در تضاد است، به گونه‌ای که پاسخی از آنها می‌طلبد. نقاط قوت (و شاید ضعف کتاب، از برخی جهات) دیدگاه فراملی و داده های نظرسنجی آن است که در جامعه شناسی دین بسیار نادر است (اگرچه برخی نسبت به قابل اعتماد بودن بررسی ارزش های جهانی شک دارند) و تلاش آن برای انجام جدی آزمون تجربی فرضیه های استنباط شده از نظریه های مهم. این کتاب از بسیاری جهات مهم است، اما توجه داشته باشید که با تعدادی نقص ظاهری نیز به خطر می‌افتد: 1. این کتاب عمدتاً از داده‌های مقطعی برای طرح ادعاهایی درباره تغییرات تاریخی استفاده می‌کند. 2. شاید به اشتباه تأثیرات همگروهی را به جای تأثیرات سنی در تحلیل های نسلی خود فرض می کند. 3. در واقع حتی به طور مستقیم متغیر کلیدی خود یعنی امنیت وجودی را اندازه گیری نمی کند، بلکه بر معیارها و استنباط های غیرمستقیم تکیه می کند. 4. از لحاظ نظری مکانیسم‌های روان‌شناختی اجتماعی را که منجر به افزایش امنیت وجودی به سوی سکولاریزه شدن می‌شود، به خوبی توسعه نمی‌دهد، و خواننده را وا می‌دارد تا ارتباطاتی را که این اتفاق را می‌سازد تصور کند. 5. انواع عمده جوامع مورد تجزیه و تحلیل نیز به شدت با انواع مختلف ادیان همبستگی دارند (پساصنعتی به شدت پروتستان، کشاورزی به شدت غیرمسیحی است)، که تحلیل همیشه به خوبی آنها را کنترل نمی کند. 6. بر «عمومی توده ای» ملل مختلف، با تکیه بر ابزارهای حساب شده ملی، با توجه اندک به تنوع و پیچیدگی بالقوه مهم در مواردی که برای بحث کلی اهمیت دارند، تمرکز می کند. 7. ما دلایل بسیار خوبی برای شک داریم که معیارهای نظرسنجی مورد استفاده واقعاً در تمام سنت‌های دینی تجزیه‌وتحلیل‌شده به خوبی کار می‌کنند - به عنوان مثال، آیا یک سؤال نظرسنجی در مورد حضور در کلیسا یا نماز واقعاً می‌تواند مقایسه بین مثلاً بنیادگرایی آلاباما، شینتوئیسم ژاپنی و هندی را تسهیل کند. هندوئیسم؟ - در واقع ابزارهای بسیار صریح 8. کتاب از لحاظ نظری اهمیت فرهنگ را تشخیص می دهد، اما به سختی به فرهنگ در تحلیل خود اشاره می کند، به جز ایجاد متغیرهای ساختگی رگرسیون برای انواع مذهبی مختلف، که به سختی به تحلیل فرهنگی توجه می کند - فرض می شود اینها محدودیت های انجام است. تحقیق از یک آزمایشگاه کامپیوتر 9. برخی از نوشته ها نشان دهنده عدم آشنایی واقعی با دین به عنوان یک پدیده انسانی فی نفسه است (به عنوان مثال، صفحه 241 در مورد "کلیساهای انجیلی بنیادگرا" صحبت می کند، که هر کسی که تاریخ دینی آمریکا را می داند باید آن را بداند منطقی نیست) . 10. پیوند قوی دین با ناامنی وجودی، حداقل برای این خواننده تقلیل گرایانه و دو بعدی به نظر می رسد. نویسندگان برخی از این مشکلات را تشخیص می دهند، اما شناخت آنها آنها را برطرف نمی کند. بنابراین، کتاب دارای نقص‌های بالقوه قابل توجهی است، اما من فکر می‌کنم همچنان صدای مهمی در بحث‌های جاری است و بنابراین هنوز ارزش خواندن دارد. با وجود نقص‌های آن، بسیاری از همبستگی‌های تجربی ارائه شده واقعاً چشمگیر هستند و نیاز به توضیح دارند. و شواهد تجربی در مورد جوامع پس از شوروی و اسلام و دموکراسی بسیار جالب است. شخص مشتاقانه منتظر پاسخ استارک و فینکه به حمله این کتاب به پارادایم/نظریه آنها است.

بررسی تبادل و تعامل ادبی در میان کشورهای فارسی زبان از موضوعات جالب و شایسته تحقیق است که در این مقاله ابتدا به صورت فشرده و تاریخی تنها به یکی از موضوع های آن یعنی رابطه ادبی ایران و ماوراءالنهر در قرن بیستم پرداخته و سپس تاثیر آن بر شعر نو تاجیکستان سنجیده شده است. با اینکه از زمان ظهور شعر نو، آسیای مرکزی و فارسی زبانان آن منطقه از لحاظ سیاسی، فرهنگی تحت سیطره روس ها و حکومت شوروی سابق قرار گرفته بودند و رابطه سیاسی، فرهنگی و ادبی ایران و ماوراءالنهر به شدت محدود و تنگ تر شده بود؛ اما چند حادثه نادر و تاثیرگذار در رابطه های ادبی ایران و تاجیکستان کافی بود که شعر نو تاجیکستان از شعر نو ایران که از تکامل و غنای بیشتری بهره مند بود؛ تاثیر پذیرد. شاعران نوپرداز تاجیکی همچون فرزانه خجندی، دارانجات، سیاوش، اسکندر ختلانی و ... معیارهای شعر نو ایران را با شعر نو تاجیکستان به صورت هنری و شاعرانه تلفیق کرده اند و سبک ویژه ای را بنیاد نهاده اند که نشانگر رشد و توسعه ادبیات تاجیک و کم شدن فاصله بین ادبیات تاجیک و ادبیات ایران است.

چیستی رخداد ادبی، بازشناسی جریان های ادبی و دوره بندی آن ها و مطالعه درباره تحولات پدید آمده در هر جریان، مهم ترین مسایلی است که در تاریخ ادبیات دنبال می شود. در مقاله حاضر، فضای خاورشناسی روسیه از آن رو به عنوان موضوع مطالعه انتخاب شده که برای اندیشمندان روس در دوره محدودیت های شوروی، فرصتی برای جمع میان سنت روش شناسی روسیه و افق های نگاه وسیع تر به ادبیات در اثر آشنایی با ادبیات ملل مشرق را فراهم آورده است. در این جا از سویی کوشش شده تا روش های به کار گرفته شده در تاریخنگاری ادبیات نزد خاورشناسان روس صورت بندی شود و از سوی دیگر، فضای خاورشناسی به عنوان دریچه ای مطرح شده که می تواند فرد جست و جوگر را با زاویه دیدی محدود و مناسب، با روش شناسی تاریخ ادبیات در محافل روسیه آشنا سازد.

اغلب اندیشمندان برآنند که اولین برخورد امریکا و شوروی در دوران جنگ سرد بر سر ایران شکل گرفت. آنچه امریکا را به این درگیری کشاند امتناع شوروی از تخلیه نیروهایش از ایران و همزمان تلاش برای ایجاد حکومت های دست نشانده در آذربایجان و کردستان در فوریه 1964 بود. شوروی به عنوان مظهر مارکسیسم و لنینیسم در جستجوی ایجاد کمربند امنیتی و نفوذ ایدئولوژیک بود و البته منافع اقتصادی خود را نیز مدنظر داشت این مسئله امریکا و انگلیس را خیلی زود برانگیخت تا بخاطر اهمیتی که ایران به عنوان یک منطقه نفت خیز داشت و بخاطر اهمیت آن به عنوان ”درب پسین“ شوروی فعالیت های بازدارنده ای را، در داخل و خارج و از طریق سازمان ملل متحد، در مقابل شوروی، تدارک ببینند. علت العلل تمامی توجهات امریکا به ایران نفت بود و آغاز جنگ سرد در ایران بخاطر واکنش در برابر دست اندازی های شوروی بود. اهمیت نفت برای امریکا به حدی بود که عاقبت حتی با انگلیس، که متحد او بود، در منطقه، رویارو قرار گرفت و به این صورت رویارویی دو جانبه بر سر ایران (امریکا و انگلیس- شوروی) به رویارویی سه جانبه (امریکا- انگلیس- شوروی) تبدیل شد. امریکا درصدد بود تا بر مناطق تحت نفوذ شوروی تسلط تجاری و ایدئولوژیک، بیابد اما وانمود می کرد که با بی میلی در برابر شوروی مقاومت می نماید. امریکا حق برتری خود را در جهان با چیرگی بر کانسارهای نفتی ایران می جست اما انگلیس برای خود در ایران به یک حق سنتی قایل بود و با ایستادگی در برابر این متفق سابق آن را به کنسرسیوم نفتی تبدیل نمود.

سطح کیفی روزنامه های انتشار یافته در آذربایجان در دوره رضاشاه نسبت به دوره ماقبل تغییر اساسی داشت. صفحات نشریات آن عهد به تمجید از رضاشاه، انواع آگهی ها، اخبار و گزارش های داخلی ایران و آذربایجان اختصاص می یافت. نسبت به اوضاع مملکت و مقامات بلندپایه نظام پهلوی انتقادی صورت نمی گرفت. عمر روزنامه ها کوتاه و فاقد مقالات سیاسی و اجتماعی درباره حقوق مردم و آزادی و ... بود. اما روزنامه هایی که در طول سال های 1324-1320 ش. منتشر می شد آزادانه به انتقاد از وضعیت نابسامان ایران و آذربایجان در دوره رضاشاه و فرزندش می پرداختند. افزایش کمی و کیفی چاپ مطالب ترکی در نشریات نشان از رهایی آنها از خفقان و جو پلیسی جامعه بود. مهم ترین دلیل وضعیت دوره اول (1320-1304 ش) قدرت مطلقه سیاسی، خفقان حاکم و عدم آزادی بیان بود اما در دوره دوم (1324-1320 ش) فضای باز سیاسی باعث تشدید فعالیت احزاب و نیروهای متمایل به شوروی شد و در نتیجه انتشار روزنامه هایی همسو با آن جریانات را رقم زد.