جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آنچه معلوم است این است که ابن سینا یکی از مهمترین متفکران جهان اسلام است که ضمن داشتن رهیافتی عقلی در دوره آخر تفکر خود به پاره ای از اندیشه های رمزی و عرفانی التفات کرده است از دیگر سو سلطان محمد یکی از هنرمندان برجسته سنت ایرانی- اسلامی که علی رغم ارزش های بصری در آثار او، بیان محتوایی را نیز در نگاره های خود به دقت گنجانده است. اما آنچه نامعلوم است، نسبت و قرابت اندیشه های رمزی ابن سینا و سلطان محمد است. از همین رو این پژوهش با تکیه بر اندیشه های رمزی ابن سینا از سویی و همچنین تجزیه و تحلیل محتوایی ارزش های بصری سلطان محمد می کوشد تا اندیشه رمزی و یک رهیافت هنری در سنّت ایرانی – اسلامی را تحلیل و نشان دهد.روش به کار رفته در این پژوهش کتابخانه ای وتکیه بر متون ، ادبیات موجود در این حوزه است. که در این روش محمل التفات به آثار ابن سینا و شرح آثار سلطان محمد مورد توجه قرار گرفته است. و از طریق مقایسه، تطبیق این دو کوشیده است به نتایج مطلوب خو دست یابد.

زیبایی و زیباشناسی در شعر از زمان‌های بسیار دور مورد توجّه ادیبان و شاعران بوده است. از آن جایی که هر اثر ادبی در بنیان خود زیباست، می‌توان آن را از دیدگاه زیبایی شناسی بررسی کرد. زیبایی‌شناسی حوزه‌ی بسیار وسیعی را در برمی‌گیرد؛ صاحب‌نظران عواملی چون عاطفه، احساس، صور خیال و موسیقی مناسب و هماهنگ شعر را موجب زیباتر شدن آن می‌دانند اما در این میان نقشی چشمگیر برای صنایع بدیعی قائلند. اعراب از زمان جاهلیت در آوردن کلام فصیح و بلیغ توانا بوده‌اند و در اشعار خود از انواع گوناگون صنایع ادبی بهره می‌گرفتند. پس از اسلام و نزول قرآن مجید ، توجه به زیبایی کلام همچنان پا بر جا بود. در عصر ممالیک نیز، عمده‌ی اهتمام شاعران به پرورش آرایه‌های لفظی بود اما این امر شکلی افراطی به خود گرفته و توجه به معنا مورد غفلت قرار می‌گرفت. به هر روی صاحب‌نظران، نمایان‌ترین هنر شاعران این عصر را به کارگیری همین صنایع بدیعی می‌دانند. شاب الظریف نیز به عنوان یکی از سرایندگان برجسته‌ی این عصر، به شکل گسترده‌ای از صنایع لفظی و معنوی سود جسته است؛به طوری که بازی‌های زبانی با تکیه بر محسنات لفظی ‌نوعی تشخص سبکی برای وی ایجاد کرده است.

طلا فلزی است کمیاب و به دلیل داشتن ویژگی های خاص ، همواره در طول تاریخ، مورد توجه انسان بوده استطلا عنصر زرد و براق در جدول تناوبی عناصر مندلیف با علامت اختصاری (AU) نشان داده می شود . در طبیعت به حالت طبیعی ولی ناخالص وجود دارد . از خواص فیزیکی جالب توجه طلا این است که به عنوان یک فلز در برابر هوا و آب زنگ نمی زند و قابلیت خارق العاده ای در چکش خواری ورقه شدن دارد. اسیدها غالباً بر آن بی اثر هستند و فقط در تیزاب سلطانیحل می شود همچنین این فلز بهترین هادی برای حرارت و الکتریسیته و سنگین ترین عنصر به لحاظ وزن حجمیاست . طلا فلزی است نرم و بسیار مفتول شدنی وطلای خالص آن قدر نرم است که نمی توان آن را در جواهر سازی به کار برد به همین دلیل اغلب آن را با مس آلیاژ می کنند . میزان خلوص طلا به عیار بیان می شود و طلای کاملاً خالص را 24 عیار می نامند . طلای مورد استفاده در جواهر سازی 18 عیار یعنی دارای 18 قسمت طلا و 6 قسمت مس است . در طول تاریخ ، از طلا در ساخت اشیاء تزئینی و زیور آلات قیمتیء نیز برای خواص جادویی ء درمان بیماری ها و زمینه های مختلف صنعتی بهره گرفته شده است این فلز قیمتی در هنر کتاب آرایی و نگارگری ایران بسیار کاربرد داشته است . در منابع آمده است که هنرمندان برای رنگ آمیزی بخش های طلایی به سراغ فلزهای گران بها رفته و مستقیماً از طلای خالص که به روش های خاص برای رنگ آمیزی آماده سازی می شد ، استفاده می کردند . "می توان گفت که نقاشان اسلامی رنگ کارانی بی نظیر بودند . رنگ های ایرانی ، دارای درخشندگی بی نظیری اند و این امتیاز از آنجا ناشی می شود که نقاشان ایرانی رنگ هایی را در اختیار داشتند که از سنگ های قیمتی و نیمه قیمتی و طلا و نقره فراوان ساخته می شدند ."سابقه استفاده از فلزات گران بهایی چون طلا، در نقاشی ایران به قبل از اسلام و مانویان آسیای میانه می رسد . البته نمونه های بسیار محدودی از تصاویر دوران مانوی باقی مانده با وجود این به ترسیم هاله های نورانی به رنگ طلایی به کرات اشاره شده است .مردم آسیای میانه و ایران ، با چنین سوابقی ، در قرن هفتم هجری با نفوذ لشکرهای عربی اسلامی مواجه شدند . دین اسلام بت تراشی و مصور سازی را ممنوع کردهبا وجود این مردم ایران ،خراسان و ماوراءالنهر که نو مسلمان شده بودند نتوانستند به کلی از سوابق هنری خود دست بردارند بنابراین استعدادهای هنری خود را صرف آراستن و تذهیب کتب دینی اسلامی نموده و آثاری برگزیده در سرتاسر دنیای اسلامی به وجود آوردند.در شش قرن اول اسلامی، هنر کتاب سازی و کتاب آرایی در دنیای عرب ، ایران ، خراسان و ماوراءالنهر پیشرفت بسیار داشته و عوامل اقتصادی این دوران نیز تماماً مساعد پرورش هنر کتاب آرایی گردید . در این مدت کتابخانه های بزرگی در قلمرو خلافت از قاهره تا خراسان و ترکستان وجود داشتند . علاوه بر این،"قرن هفتم،قرن تجدید حیات فرهنگی ناحیه سغد نیز بود که با وجود ویرانگی های اعراب ، تا قرن یازدهم تداوم داشت . همچنین در قرن هفتم بود که تجارت چین و سغد توسعه چشمگیری یافت و دروازه شرقی سمرقند ، دروازه چین نامیده شد. سمرقند ، اولین پایتخت پادشاهی تیموری ، از آبادترین شهرهای ماوراءالنهر شد و شهرت و آبادانی آن تا اوایل دوران اسلامی برپا بود."دیوارنگاره هایی که در نواحی افراسیاب و پنجیکند سغد ، در طول چند دهه پیش کشف گردیده ، به همراه رنگ های محلی و عناصری از هنرهای ساسانی،یونانی،هندی و چینی که با هم ترکیب شده و هنری اصیل را به وجود آورده اند، همگی بر هنر نگارگری ایرانی تأثیر داشته اند. "هنر کتاب آرایی در دوره قبل از مغول ، در نهایت اوج و قبول مردم بود و در شهرهای آسیای میانه ، کتابخانه های بزرگی وجود داشتند . چنانکه یاقوت حموی تا سنه 616 ق. و 1218 م.در مرو مدت سه سال برای دیدن کتابخانه های این شهر سکونت داشت و او گوید که ده خزانه کتب وقفی که در جهان بی مانند است در این شهر بود ." البته "با آن که غلبه نظامی تیمور بر ایران غلبه ای کامل بود ، تیمور و اعقاب او به خلاف اسکندر و اعراب که تمدن تازه و حیات اجتماعی جدیدی در ایران باعث شدند ، تمدن تازه ای در ایران به وجود نیاوردند و صورت خاصی به زندگی ایرانیان نبخشیدند . اگرچه سلطه و حکومت تیموریان در بعضی از امور اجتماعی و اداری ایران تغییراتی به وجود آورد ولی این تغییرات هیچ یک عمیق و اساسی نبود و تمدن ایران را در عهد تیموریان باید دنباله تمدن عهد خوارزمشاهیان و مغول دانست که اساس آن همان تمدن سامانی و سلجوقی است ."یکی از شاهکارهای دوران تیموری معراج نامه ای کاملاً مصور است که در زمان شاهرخ تیموری در کارگاه هرات پدید آمده . این کتاب شامل 265 صفحه است که 58 مجلس از آن مصور شده اند .دراین تحقیق که به زیبایی شناسی طلا در این نسخه خطی می پردازد ، به دانش گوهر شناسی و کانی شناسی که از علوم حکما پیشین و مورد عنایت و توجه خاص دانشمندان ایران و علما اسلام بوده پرداخته شده است چراکه نمی توان از ارتباط کیمیا و نحوه نگرش و شناخت ایرانیان قدیم از فلزات و به طور کلی جواهرات معدنی ( در اینجا تأکید بر طلاست) به راحتی عبور کرد . طلایی که به عنوان ماده رنگی به دست هنرمند تصویرگر می رسیده ، سرنوشتی طولانی را پشت سر گذاشته تا نهایتاً بر روی صفحات کتاب ، جای همیشگی خود را پیدا کرده و جاودانه شود .در قرون گذشته ، مراحل تشکیل فلز طلا در معادن چگونه شناخته می شده و یا بعد از استخراج ، آماده سازی طلا به چه ترتیب بوده است ؟ایرج افشار در مقدمه کتاب جواهرنامه نظامیآورده است که تا اوایل قرن یازده هجری ، بیست و شش متن عربی و ده متن فارسی درباره سنگ ها و معدن شناسی تألیف شده است . از آن میان جواهرنامه نظامی، تألیف محمدابن ابی البرکات جوهری نیشابوری ، گوهر شناس سده ششم هجریمی باشد . این کتاب که در سال 592 ه.ق نوشته شده ، قدیمی ترین و نخستین کتاب به زبان فارسی در مباحث مربوط به جواهر ، فلزات و ممزوجات (آلیاژ) و تلاویحات(مینا و آن چه رنگ آنها در آتش تغییر میکند ) است . مولف از میان منابع کهن به دو کتاب احجار ارسطو و الجماهر بیرونی توجه خاصی داشته است . اهمیت این اثر در آن است که مولف و پدر و پسرش پیشه جوهریداشته اند یعنی زرگر و حکاک بوده اند . از این رو ، بسیاری از تجربیات و اطلاعات شخصی و آموخته ها از تجار جواهر را در کتاب آورده است بنابراین از آن جا که حاوی نکته های ابتکاری است از ارزشمندی خاصی برخوردار بوده تا آن جا که مأخذ اصلی دو تألیف مشهور دیگر در همین زمینه شده است . یکی کتاب عرایس الجواهر و نفایس الأطایب ، تألیف ابوالقاسم کاشانی در سال 700 هجری و دیگری تنسوخ نامه خواجه نصیرالدین طوسی که هر دو همسانی عجیبی با جواهرنامه دارند .البته بدون آنکه ذکر کنند مطالب از کجا نقل شده است .در این تحقیق ، برای کشف نظریات دانشمندان قدیم ( نزدیک ترین به دوره تیموری و زمان خلق تصاویر معراج نامه ) درباره چگونگی تکوین فلز طلا در زمین و نهایتاً مراحل آماده سازی و استفاده از آن به عنوان رنگ ، در تصویرسازی ها ، علاوه بر مطالب جواهرنامه نظامی ، مواردی از کتاب کاشانی نیز ذکر شده است . متأسفانه اصل نسخه خطی خارج از ایران و در کتابخانه ملی پاریس نگهداری می شود. برای مطالعه آن تنها کتاب موجود "معراج نامه،سفر معجزه آسای پیامبر" نوشته ماری-رز سِگایدر اختیار بود . وی که رئیس بخش نسخ خطی شرقی کتابخانه ملی پاریس بوده ، با در اختیار داشتن نسخه خطی ، کتابی تقریباً کامل از تصاویر آن تألیف نمود که تصاویر نوشته حاضر مأخوذ از آن می باشند . البته به صورت پراکنده نمونه هایی از تصاویر معراج نامه در کتب ایرانی و خارجی در زمینه هنر نقاشی ایران به چاپ رسیده اما کیفیت تصاویر مانند نمونه فوق نیست .نکته جالب توجه در این نسخه سه زبانه بودن آن است به این شکل که شرح واقعه معراج به سه زبان اویغوری , عربی و در بعضی مجالس ترکی کتابت شده است . گویا چنین روشی برای نگارش متون در آسیای میانه رواج داشته است چراکه "در اوایل قرن بیستم و در حدود 1909 میلادی نیز کتیبه ای سه زبانه (سغدی،ترکی اویغور و چینی) از ناحیه کارابال کاسون در مغولستان شمالی کشف شد که مربوط به سده نهم میلادی است . محتوای این کتیبه که به افتخار یکی از خاقان های اویغوری نوشته شده ، نشانگر نفوذ دین مانی در میان ترکان و مهاجرنشینان شمالی و وسعت نفوذ زبان سغدی است ."با توجه به انجامه کتاب، معراج نامه به سفارش شاهرخ میرزا ، چهارمین پسر امیر تیمور کار شده است.متأسفانه نقاش نسخه ناشناس بوده و صراحتاً ازکسی نام برده نشده است"البته نگاره ای منسوب به پیر احمد باغشمالی در 800 ه.ق موجود است که در آن بانوی هندی پیامی را در اتاق خود دریافت می کند . این صحنه بسیار شبیه مجلس ورود جبرئیل به اتاق پیامبر(ص) در معراج نامه است و می تواند دلیلی بر آمدن او به دربار شاهرخ باشد . از دیگر نگاره های منسوب به پیر احمد در عجایب المخلوقات قزوینی در سال 807 ه.ق است که در آن موجوداتی با چهارپا و سر زنانه با زیور آلات طلایی کار شده اند. "شاید بتوان با استناد به این موارد پیر احمد باغشمالی را از نقاشان کارگاه شاهرخ دانست . متن کتاب نیز ابتدا توسط میر حیدر شاعر به زبان ترکی ترجمه و سپس مالک بخشی هراتی آن را به خط اویغوری در هرات کتابت می کند . بررسی متن نوشتاری این نسخه خطی نیز بدون در نظر گرفتن شرایط و احوال اجتماعی و تأثیر سیاسی قدرت های ایران امکان پذیر نیست . "سلسله حکومت های مختلف ، سلاطین و جنگ ها در دگرگونی های فرهنگی از جمله تحولات خط و تکوین هنر خوشنویسی اسلامی در ایران تأثیر فراوانی داشته و یکی از نکات ارزنده ایست که پیوسته مورد توجه پژوهشگران قرار می گیرد . تصرف ایران به دست اعراب در سده های پس از استقرار اسلام ، نفوذ ترکان سلجوقی در سده سوم هجری و به واسطه آن راه یابی آیین مانوی و بودایی در ایران و استیلای مغول بر این سرزمین ( قرن ششم هجری ) به وضوحاین نکته را تأیید می کند . استیلای اعراب بر سرزمین ایران ، وجود امرای ترک ، نفوذ هنر آسیای میانه و تبادلات فرهنگی با کشور چین ، گروه خوشنویسانی را که در کارگاه شاهانه شاهرخ تیموری و زیر نظر بایسنقر میرزا به کتابت نسخه معراج نامه پرداخته اند ، نمایان می کند ."در تحقیق حاضر مطالعه زیبایی شناسی عنصر طلا به عنوان رنگ ، در نمونه نقاشی های معراج نامه انجام شده است . اما قبل از پرداختن به آن لازم بود طلا را به عنوان ارزشمند ترین فلز مورد ارزیابی قرار دهیم که شامل اشاره ای مختصر به سابقه تاریخی استفاده از طلا ، همچنین روش های استخراج و آماده سازی آن به عنوان ماده رنگی بود .همان طور که قبلاً اشاره شد در فصل اول به سابقه استفاده از فلز طلا در هنر جهان و ایران پرداخته و نحوه تهیه طلا به عنوان ماده رنگ شرح داده می شود . فصل دوم اشاره به سابقه خط اویغوری و نحوه شکل گیری آن داشته و مختصری به وقایع دوره تیموری و شاهرخ می پردازیم . نهایتاً در فصل سوم نسخه خطی معراج نامه مورد بررسی قرار گرفته و رنگ طلایی به کار رفته در آن از نظر ویژگی های تجسمی مطالعه می شود .

این‌ تحقیق تلاشی است درجهت دستیابی به برخی مفاهیم و معانی کلیدی که در ورای رنگ طلایی موجود است. مفاهیمی‌‌ ‌‌‌‌که اساس فلسفه و زیبایی‌شناسی یک تمدن و قلمرو را شکل می‌دهد. زیبایی شناسی اصطلاحی است که در برابر اصلاح Aesthetic به کار می‌بریم. هر چند از زمان به کارگیری استتیک به معنای جدید دیر‌زمانی نمی‌گذرد و نمی‌توان آن را به عنوان ویژگی هنر‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌سنتی به شمار آورد و به هنر سنتی تعمیم داد، لیکن باید توجه داشت که زیبایی و توجه به زیبایی موضوعی جدید نیست و در نظر هنروران و اندیشمندان سنتی نیز زیبایی از اهمیتی وافر برخوردار است. ‌‌در این تحقیق با نگاهی گذرا به موضوع زیبایی و شناخت زیبایی در دو نگرش غربی و شرقی به سراغ جایگاه زیباشناختی رنگ طلایی در معراج‌نامه میرحیدر رفته‌ایم و این اثر باشکوه را در پرتو معانی خود معراج به عنوان واقعه‌ی بسیار مهم د‌ر ‌‌جهان اسلام و مراتب معنوی و ملکوتی‌ای که پیامبر(ص) از آن خبر داده است و نیز نگرش خاص اندیشمندان مسلمان درباره نور و زیبایی و شاخصه‌ی مهم هنر سنتی یعنی رمزپردازی بررسی نموده‌ایم. طلا به عنوان نماد نور و تجسد آن در نگرش کیمیاگرانه‌ی هنروران مسلمان بیانگر مراتبی از ‌سلسله مراتب وجود است که جز با به‌کارگیری آن در این تصاویر با عنصر دیگری قابل تصویرکردن نیست.عنوان این تحقیق، بررسی زیبایی‌شناسی رنگ طلایی در معراجنامه میرحیدر می‌باشد. و اصلی‌ترین سوال فرضی آن این بوده است که آیا می‌توان با نگرش زیباشناسانه‌ی غربی به تحلیل و بررسی رنگ طلایی پرداخت؟روش تحقیق در این رساله به صورت کتابخانه‌ای انجام شده و همچنین در بخشهایی از آن از برخی منابع اینترنتی استفاده شده است.

ایهام در بلاغت فارسی و عربی جایگاهی ویژه دارد و دارای ارزش زیبایی‌شناسی قابل توجّهی است. بیشتر کتاب‌های بلاغی فارسی و عربی ایهام را آوردن کلمه‌ای در کلام می‌دانند که دارای دو معنا باشد.یکی معنای نزدیک به ذهن و دیگری معنای دور از ذهن که خواننده در نگاه اوّل می‌پندارد معنای نزدیک مورد نظر است اما با کمی تأمّل به سوی معنای دور که مقصود شاعر و یا نویسنده بوده است، رهنمون می‌شود. در بیشتر کتاب‌های بلاغی ایهام در حوزه بدیع معنوی قرار می‌گیرد.ما در این پژوهش نشان داده‌ایم که ایهام با توجّه به کارکرد ایجازی آن می‌تواند در علم معانی نیز قابل طرح باشد. در آثار بلاغی تا کنون اشاره‌ای به این موضوع نشده است. بلاغت فارسی و عربی انواعی را برای ایهام بر-شمرده‌اند که این انواع در بلاغت فارسی از تنوّع و گستردگی فراوانی نسبت به بلاغت عربی برخوردار است. این تحقیق پس از بررسی صنعت بدیعی ایهام در کتاب‌های بلاغی فارسی و عربی به نقد تعریف این صنعت می‌پردازد. همچنین ضمن بررسی سیر و تطوّر تاریخی این شگرد ادبی در بلاغت فارسی و عربی، به جز انواع مطرح شده ایهام از سوی بلاغیون، انواع دیگری را در بلاغت فارسی و بلاغت عربی بر آن می-افزاید. جدا از بلاغیون و ادبا، زبان‌شناسان نیز سعی در توصیف شیوه‌های بیان ادبی با روش‌ها و مفاهیم خود داشته‌اند. از این رو می‌توان در تبیین کارکرد‌های بلاغی ایهام از مفاهیم ویژه زبان‌شناسی همچون برجسته‌سازی، آشنایی‌زدایی و ابهام یاری جست. پایان‌نامه حاضر به سه فصل تقسیم شده است. فصل نخست به بررسی معنای لغوی و اصطلاحی ایهام، جایگاه ایهام در قرآن کریم، نقش و جایگاه ایهام در مباحث بلاغی و کارکرد‌های ادبی- بلاغی ایهام اختصاص دارد. فصل دوم مشتمل بر سیر تاریخی و تطوّر ایهام در بلاغت فارسی و عربی و نیز بررسی انواع ایهام و آسیب‌شناسی آن است. در فصل سوم به بررسی این صنعت از منظر زبان شناسی پرداخته و به ارتباط ایهام با برجسته‌سازی، آشنایی‌زدایی و ابهام اشاره کرده ایم.در نهایت پایان‌نامه حاضر، ایهام را آوردن کلمه‌ای در کلام می‌داند که بر دو یا بیش از دو معنا دلالت می‌کند و همه معانی کلمه-نزدیک و دور-مورد نظر قرار می‌گیرد.

چکیدهشعر آیینی، آینه‌ی تمام‌نمای عقاید شاعران متعهّد شیعه است که در شکل و ظاهری ادبی بیان می‌شود. شاعران به عنوان مبلّغان فعّال، در عالم ادبیّات، با سرودن اشعاری که مضمون آن‌ها اعتقاد راسخ به ائمه‌ی اطهار (ع) و دفاع از عقاید شیعی، ایجاد حماسه و نفی ظلم و استبداد است، وظیفه‌ی خطیر خود را به منصه‌ی ظهور می‌رسانند و به آفرینش آثار ادبی می‌پردازند. یکی از شاعران متعهّد شیعی عراق، «عبدالحسین ازری» است؛ او به ‌سرودن اشعار وقصاید شیعی دل‌انگیز وسرشار از عاطفه‌ی صادق وپویا، تلاش نموده تا معارف والای قرآنی و حدیثی را در منقبت اهل بیت (ع) به تصویر بکشد، امّا اشعارش، با وجود داشتن معانی استوار وتأثیر گذار، از نظر پژوهشگران عرصه‌ی شعر شیعی، مهجور مانده است. و همین امر موجب شد تا ضمن مراجعه به اشعار گران‌مایه‌ی او، درون-مایه‌های شعرآیینی آن را استخراج وتحلیل نماییم تا زمینه‌ی معرّفی بیش از پیش این شاعر، به جامعه‌ی علمی فراهم گردد.در روزگار ازری تبلیغات گسترده علیه اسلام؛ بویژه مکتب تشیّع و استعمار عراق توسّط استعمارگران، اوضاع آشفته‌ی عراق، فقر فرهنگی، شیوع فساد در جامعه، روح آزاده‌طلب شاعر را به خشم آورد. و شاعر را بر آن داشت تا شعر خود را در راه دفاع از مکتب تشیّع و بیداری هموطنانش و شناساندن ظلم استعمارگران، در کشورش و دعوت به جهاد برای نجات جامعه‌ی خود از چنگال ظلم و فساد قرار دهد. مدح پیامبر (ص) و امام علی (ع) و مدح و رثای امام حسین (ع)، تنها موضوعاتی است که ازری در شعر آیینی خود به آن پرداخته است. او در مدح رسول اکرم (ص) تلاش نموده است تا با یادآوری مجد گذشته‌ی مسلمانان، ملّتش را به انقلاب و قیام علیه ظلم تشویق کند. ازری، با توسّل به پیامبر(ص)، نجات امّتش را آرزو می‌کند. وی امام علی (ع) را نماد حقّ دانسته و با ذکر دلاوری‌های امام حسین (ع)، آن حضرت (ع) را نماد آزادگی می‌داند و مخاطب را به راه امام (ع) دعوت می‌کند. از ویژگی‌های بارز سبک شعری او می‌توان به کاربرد عنصر نماد و آموزه‌های دینی، به کارگیری صور خیال، بویژه تشبیه و استعاره اشاره نمود. شایان ذکر است که وی از تشبیه، فراوان استفاده نموده و جانب اعتدال را رعایت نکرده است و از آرایه‌های ادبی نظیر: جناس، ردّالعجز علی الصدر، مراعات نظیر و ... به طور معتدل بهره گرفته است. کلید واژه‌ها: اهل بیت (ع)، شعر آیینی، زیبایی شناسی، عبدالحسین ازری، شعر معاصر عراق.

در اعصار گذشته هدف اصلی بسیاری از تاریخ نگاران و یا سفر نامه نویسان شناساندن زوایای ناشناخته سرزمین های دوردست بود. هنگامی که انجام این مهم بر عهده داستان نویسان قرار می گیرد نوع ادبی سفرنامه از ابعادی دیگر برخوردار می شود و جنبه ای شخصی به خود می گیرد. این کار هنگامی که اشاره نویسنده بر مکانی به نسبت شناخته شده تاکید دارد وجهه ای نوین به خود می گیرد. بدین معنا که مکان مورد نظر از دیدگاه خواننده متن به مکانی نادیده و تازه بدل می شود. در قرن بیستم، آل احمد و دولت آبادی دو سفر نامه به چاپ می رسانند که به ترتیب به سفر حج و سیستان و بلوچستان اشاره دارد این دو اثر، به رغم تفاوت های ظاهری، از جهاتی نیز به یکدیگر شبیه اند. اینکه در هر دو داستان با راویانی مواجهیم که از آنچه می بینند مایوس و دلسردند. نگارنده در این مقاله تلاش می کند تا با تکیه بر ابزارهای زیبایی شناختی مضمون "سفر" به تحلیل نوع برخورد راوی این دو سفرنامه با نوشتار و همچنین بازنمایی احساسشان از خلال نوع ادبی داستان و یا رساله های انتقادی باشد.

نمایشگاه تجلی احساس به مناسبت گرامی داشت بانوی بزرگ اسلام حضرت فاطمه (س) از سال 1373 در 5 دوره متوالی سالانه برگزار شده است و دوره ششم آن با ده سال وقفه در سال 1388 برپاشد. در این تحقیق بررسی گسترده ای بر آثار این نمایشگاه صورت پذیرفت.آثار هنرمندان غیر حرفه ای و هنرمندان پیشکسوت کاملا مورد تحلیل قرار گرفت و برای غنی تر شدن تحلیل ها در این زمینه نظر سنجی های بسیاری از اساتید مختلف به عمل آمد.ابتدا به شرح چگونگی پیدایش پیشگامان نقاشی نوگرا پرداخته شد و جایگاه زنان در این حیطه نقد شد. سپس نقاشی هنرمندان بعد از انقلاب و در نهایت آثار هنر زنان تا سال های اخیرمورد ارزیابی قرار گرفت.با توجه به تحقیق انجام شده، مشخص شد زنان نقاش معاصر آنگونه که انتظار می رفت، نتوانسته اند موقعیت مناسبی درهنر ایران پیدا کنند. به همین دلیل در عرصه بین المللی نیز از جایگاه خوبی برخوردار نیستند .اگر تاریخ هنر ایران فضای مساعدی برای رشد و تعالی زنان نقاش فراهم می آورد این هنرمندان که بیش از 70 درصد جامعه هنری ایران را تشکیل می دهند، خواهند توانست جایگاه هنر ملی را به درجه بالاتری سوق دهند.

بررسی برجسته ترین آثاری که به زبان فارسی در زمینه بلاغت(بیان و بدیع) تا دوره قاجاریه نوشته شده است، در جهت تبیین سیر تطوّرات مباحث بلاغی در ایران و سنجش میزان توانایی آن ها در تحلیل زیبایی شناختی شعر فارسی در دوره های مختلف سبکی، در این پایان نامه مدّ نظر بوده است. این پایان نامه، یک هدف اصلی دارد و به ضرورت موضوع و بر بنیان هدف اصلی، اهداف فرعی چندی نیز در آن دنبال می شود:هدف اصلی: 1- بررسی تاریخی – تحلیلی نوشته های بلاغی از ایران پیش از اسلام (احتمالاً) تا دوره قاجاریه، در جهت تبیین سیر تطوّر بلاغت در ایران.اهداف فرعی:1- بررسی تطبیقی نظریه های بلاغی مذکور در نوشته های بلاغی با شعر فارسی در دوره های مختلف سبکی آن.2- تأمّل بر این نکته که مبانی نظری بلاغت تا کجا و چگونه با هنجارهای زیبایی شناختی شعر فارسی و دید و داوری دوره‌های مختلف ادبیات فارسی درباره چیستی شعر سازگار است.3- یافتن پاسخی علمی برای این سؤال که تحوّل شعر فارسی و مختصّات سبکی آن چه قدر مدیون نوشته های بلاغی است و در مقابل، نوشته های بلاغی چه قدر شعر فارسی را مورد ارزیابی های زیبایی شناختی قرار داده و از آنتأثیر پذیرفته است.روش تحقیق در این رساله، کتابخانه ایست. بدینگونه که پس از پیش‌نوشت فصل های رساله و تبیین طرح اصلی آن، و مشخص کردن موضوعات و عناوین فرعی، با بهره گیری از آموزه های استادان راهنما و مشاور و با مراجعه به فهرست کتابخانه ها، نمایه های موضوعی، پایگاه های اطلاعاتی و... منابع و مآخذ مرتبط با هر جستار شناسایی گرديد. در مرحله بعد منابع و مآخذ شناسایی شده با توجه به میزان کمکی که می توانسته در تدوین جستارها داشته باشد و میزان سندیت آن ها ارزش گذاری و طبقه بندی شد. پس از این مرحله، مدارک به دست آمده و ارزش گذاری شده مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته و از آن ها فیش برداری شد. همزمان فیش های تهیه شده بر بنیان وحدت موضوع و هدف، تقسیم بندی گرديد. در مرحله نهایی اطلاعات خام این فیش ها بازخوانی و تحلیل شده و ضمن ارائه مطلب و نتیجه گیری، به جهت استدلال و استشهاد به آن ها ارجاع داده شده و یا به گونه های دیگر، البته با رعایت حقوق نویسندگان، از آن ها بهره برده شده است.پژوهش حاضر با بررسی پیشینه شعر و بلاغت در ایران پیش از اسلام آغاز می شود و پس از تحلیل آرا و اندیشه های مختلف در این باره و بازخوانی بلاغی چند اثر منظوم برجای مانده از آن روزگاران، بدین نتیجه می رسد که شعر فارسی در نخستین سده های رواج آن(سبک خراسانی)، ضمن تأثیر از بلاغت اسلامی، میراث دار مختصّات بلاغی شعر پیش از اسلام نیز هست. در ادامه، از آنجاییکه ویژگی های بلاغی، یکی از ملاک های تشخیص و تمایز سبک های مختلف شعر فارسی نسبت به یکدیگر است، کتاب های بلاغی فارسی در سه دوره، که تقریباً از نظر زمانی مطابق با دوره های سبکی شعر فارسی است، مورد بررسی قرار گرفته اند. توجّهی که در این پژوهش به ارایه نمایی از سیر تاریخی تألیفات بلاغی فارسی وجود داشته، باعث شده به حسب حال مؤلّفان این کتاب ها، انگیزه آن ها در تألیف، و ساختار آثار ایشان، یعنی اطّلاعات تاریخی و تذکره ای نیز پرداخته شود. تبیین تطوّرات مباحث بلاغی در کتاب های فارسی بلاغی و سنجش آنچه به صورت نظری در این آثار مطرح شده اند با شعر فارسی در دوره های مختلف، که به دنبال مطالب مذکور مورد توجّه بوده است، این نتیجه را در پی داشت که تحلیل زیبایی شناختی شعر فارسی بر مبنای کتاب های بلاغی سه ساحت مختلف دارد:دوره اوّل بلاغت فارسی که سده های پنجم تا هفتم هجری را در بر می‌گیرد، دوره تألیف ترجمان البلاغه، حدایق السّحر و المعجم است. این آثار با وجود صراحت لحن تقلید و تأثّر از بلاغت عربی، به دلیل خطوط مشترک میان شعر فارسی و شعر عرب در سده های نخست رواج آن ها، از عهده تحلیل زیبایی شناختی شعر سبک خراسانی برمی آیند. این دوره را می توان دوره سازگاری نامید. دوره دوّم بلاغت، که دوره واپس ماندگی نامیده شده است و سده های هفتم تا دهم هجــری را در بر می‌گیرد، دوره ای است که کتاب های بلاغی، به دلیل اتّکا به گفته ها و نوشته های پیشین و گسست از تحوّلات شعر در سبک عراقی و دوره انحطاط، از تحلیل زیبایی شنایی شعر روزگار خود عقب می مانند و جز آنکه بتوانند وجوه ادبیّت در آن اشعار را تا حدّ همان مباحث دست فرسود گذشته تفسیر کنند کاری نمی توانند کرد. تألیفات شاخص این دوره، معیار جمالی، حقایق الحدایق و بدایع الافکار است. رونویسی از کتاب های بلاغی نسل اوّل و برقرار نشدن گفتمانی با تحوّلات شعر فارسی در سده های یازدهم و دوازدهم هجری، و ناهمسانی محسوسی که میان وجوه زیبایی شناختی شعر سبک هندی با وجوه زیبایی شناختی سبک های پیشین به وجود آمد، باعث شد بلاغت فارسی، که جز به همان قاعده ها و قانون های دست فرسود گذشته مجهز نبود، نه تنها از عهده تحلیل زیبایی شناختی شعر سبک هندی برنیاید بلکه به دلیل هنجار گریزی های بلاغی ای که در اشعار این سبک بود، اساساً روبروی آن بایستد. این دوره را دوره ناسازگاری نامیده ام. تألیفات بلاغی این دوره این تمایز را نسبت به دوره های پیشین دارد که در دو جغرافیای فرهنگی نوشته شده اند: ایران عصر صفوی و هند دوره گورکانی. اهمّ این آثار عبارتند از: انوارالبلاغه، رساله بیان بدیع، غزلان الهند، و تحفه الهند. همچنین در کتاب های بلاغی، گاه پراکنده وار و گاه در فصلی جداگانه، همچنین گاه به تأثیر از نوشته های بلاغی اسلامی و گاه بر حسب تأمّلات شخصی بلاغیون در شعر پارسی، مواردی به عنوان عیوب شعر تعریف شده است. آنچه در کتاب های بلاغی دوره نخست در این باره آمده و نیز در کتاب هایی چون چهارمقاله و قابوسنامه، در واقع عیوب قصیده و مدیحه است و در واقع بیشتر سنجیدن شعر است از منظر کارکردهای آن؛ و نه حاصل نقد شعر از حیث شعر بودن. امّا به هر حال با مقتضیّات اجتماعی و ادبی روز همخوان است. در دوره بعد(دوره واپس ماندگی) با وجود تطوّرات شعر در عرصه اجتماعی و ادبی همین موارد به تقلید از کتاب های پیشین، تکرار می شود. در دوره سوّم، همچنانکه دو جریان بلاغی در ایران و هند داریم، دو جریان در حوزه عیوب شعر هم داریم. یکی، آنچه در تألیفات بلاغی در ایران دیده می شود و بازگویی عیوب فصاحت در «تلخیص» و «مطوّل» است و دیگر، آنچه در تألیفات بلاغی در هند دیده می شود و هم از حیث طرفگی و تازگی، هم از حیث شرایطی که برای تطبیق این موارد با عیوب شعر در دیگر نوشته های بلاغی پیش می آورد و هم از حیث راه بردن به نگرش های بلاغت هند نسبت به شعر و عیوب آن اهمّیت دارد.

تزئین در هنر ایران، هم پیش از اسلام و هم در دوره ی اسلامی همواره از اهمیت خاصی برخوردار بوده است. قرن هشتم هجری یکی از غنی ترین دوره های هنر ایرانی- اسلامی است که پس از حمله ی مغول و به قدرت رسیدن ایلخانیان شکل گرفت. تزئینات معماری این دوره دارای طرح ها و نقوش زیبایی است که در این پژوهش به آن پرداخته شده است.هدف از این تحقیق بررسی عناصر تزئینی معماری ایلخانی از دیدگاه زیبایی شناسانهو کشف روایط پنهان این عناصر بوده است. روش تحقیق توصیفی و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی بوده است. پس از بررسی تزئینات شش بنای ایلخانی مشاهده شد که اصول زیبایی شناسی ایرانی- اسلامی همچون ذره گرایی، پرهیز از فضای خالی، رابطه ی ظرف و محتوا، وحدت در کثرت و کثرت در وحدت و... در این آثار وجود دارد.