جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: لوئیجی گیوا شرح و تحلیل تازه‌ای از رساله یادبود آگوستین به نام De Trinitate ارائه می‌دهد که بر فرضیات وحدت و انسجام آن از دیدگاه‌های ساختاری، بلاغی و الهیاتی کار می‌کند. ادله اصلی رساله ابتدا مرور می شود: کتاب مقدس و راز تثلیث; بحث از مقوله های منطقی و هستی شناختی «آریان»; مقایسه بین روند دانش و جنبه های رسمی اعتراف به راز تثلیث. شرحی از به اصطلاح «قیاسهای روانی». این موضوعات عمدتاً یک کارکرد آموزنده یا جدلی دارند. وحدت و انسجام این رساله به ویژه زمانی آشکار می شود که توصیف آن بر درک الهیاتی واقعی از معرفت خدا متمرکز شود: هدف آگوستین هدایت خواننده به سوی رؤیت و لذت خدای تثلیث است که ما در تصویر او خلق شده ایم. این جنبه اسرارآمیز بلاغت دترینیتات از طریق مسیح شناسی، سوتریولوژی، آموزه روح القدس و آموزه وحی آشکار می شود. در عین حال، از نقطه نظر عشق، آگوستین پیامدهای معرفت شناختی گناهکاری انسان را تشخیص داده و با قدرت به تصویر می کشد، و بدین ترتیب نقایص اساسی نظریه های دریافتی معرفت را آشکار می کند. فقط عشق است که دانش را بازیابی می‌کند و فیلسوفان را قادر می‌سازد تا به فرمانی تسلیم شوند که فعالیت فلسفی را به عنوان یک کل از سر می‌گیرد، یعنی «خودت را بشناس».

ترجمه ماشینی : اظهارات ارسطو در مورد اختیار، نه آنقدر برهانی برای وجود اختیار، بلکه بیانگر ماهیت آن است. این گزارش به این بستگی دارد که او تمایز قاطعی بین آنچه ما «اقدام آزاد» و «اقدام داوطلبانه» می‌نامیم، قائل نشود. برای او، این اصطلاحات قابل تعویض خواهند بود. پس ارسطویی می تواند به این نکته اشاره کند که اگر از اعتقاد به اختیار دست برداریم، باید از بسیاری از باورهای طبیعی دیگر نیز دست بکشیم. به ویژه، ما باید از باور به عمل داوطلبانه دست برداریم. به تعبیر ارسطویی، سه شرط وجود دارد (نه دو شرط، همانطور که خود ارسطو ظاهراً گمان می‌کرد)، که هر رفتاری باید آن‌ها را برآورده کند تا به‌عنوان کنش آزاد/ارادی تلقی شود. رفتار (i) نباید اجباری باشد، بلکه باید با قدرت و میل خود عامل انجام شود. (2) نباید از روی ناآگاهی انجام شود، بلکه باید بر اساس دانش مربوطه عمل شود. و (iii) نباید غیرمنطقی باشد، بلکه باید از ترکیب قدرت و تمایل خود عامل با دانش مربوطه عامل ناشی شود. (من) مرا به بحث در مورد گزارش ارسطو از آنچه او kineseis می نامد هدایت می کند. (2) مرا به سمت معرفت شناسی سوق می دهد. (iii) به شرحی از نظریه ارسطو در مورد پروآیرسیس و استدلال عملی به عنوان علت کنش ارادی. توسط akrasia، انتخاب عمدی چیزی که من صادقانه معتقدم نباید انتخاب کنم. به نظر می رسد که این یک عمل ارادی است که آنطور که ارسطو می گوید فعل اختیاری باید ایجاد نشود. اما از سه شرط کنش ارادی که من می گویم ارسطو باید به آن متعهد باشد می توان برای نشان دادن این که اشکال موجود آکراسیا هیچ نمونه مخالفی برای نظریه ارسطو نیست، بلکه مکمل جالبی برای نظریه ارسطو است استفاده کرد. مطالعه من درباره تئوری آزادی آگوستین با بررسی یک متن مهم، de Libero Arbitrio (فصل 5) آغاز می شود. سپس طرحواره ای مشابه با آنچه در ارسطو یافت می شود اعمال می کنم. آگوستین نیز به این ایده وابسته است که تحلیل کنش آزاد، تحلیل کنش ارادی است. او همچنین این دو نوع را با عمل مسئولانه یکی می داند. او نیز معتقد است (1) که جهل معمولاً باعث عدم ارادی می شود، و (2) هیچ عمل ارادی نمی تواند وجود داشته باشد که اجباری باشد یا عامل غیر از این نمی توانست انجام دهد. در آثار متأخر او، این آموزه‌ها اغلب به دلیل علاقه او به گناه اولیه و جبر پنهان می‌شوند (که هیچ‌کدام از موضوعات مورد بحث این تز نیستند). اما آنها همچنان آموزه های او هستند. آیا آگوستین (iii) آموزه‌ای دارد که کنش داوطلبانه باید عقلانی باشد؟ در حالی که او هیچ نظریه ای در مورد استدلال عملی مانند ارسطو ایجاد نمی کند، او نظریه ای درباره حکمت عملی ارائه می دهد. این یکی از ویژگی‌های اساسی تمام خواسته‌های انسان و از این رو تمام اعمال ارادی است که هدف آن سعادت است، که به درستی درک شود با داشتن خیر، یعنی خداوند یکسان است. آگوستین از این نتیجه به این نتیجه می‌رسد که برای توضیح هر رفتاری به‌عنوان یک کنش یا انتخاب اختیاری، لازم و کافی است که برخی خیرها را مشخص کنیم که باید آن را به عنوان هدف درک کرد. این مسئله برای آگوستین مشکلی مشابه مشکل ارسطو در مورد آکراسیا ایجاد می کند. انتخاب داوطلبانه شر چگونه قابل توضیح است؟ پاسخ آگوستین این است که امیال انسان در اثر سقوط بی‌نظم شده‌اند، و بنابراین ما اغلب نه بدی‌ها را فی نفسه، بلکه کالاهای کمتر از آنچه باید انتخاب می‌کنیم. اما این سؤال را برمی‌انگیزد: اولین انتخاب داوطلبانه شر چگونه قابل توضیح است؟ پاسخ آگوستین به سادگی این است که اینطور نیست. از آنجایی که یک عمل یا انتخاب اختیاری باید با ارجاع به خیری که هدف آن است توضیح داده شود، انتخاب اختیاری شر فی نفسه اصلاً قابل توضیح نیست. این بدان معنا نیست که انتخاب داوطلبانه شر وجود نداشته است. اما به این معنی است که، در اصل، این انتخاب غیرقابل توضیح است - یک راز. بنابراین، آگوستین، برخلاف ارسطو، در این مورد استثنایی (اما در هیچ مورد دیگر) تأیید می‌کند که می‌تواند عملی ارادی واقعی وجود داشته باشد که به معنای مربوطه، عقلانی نیست.

ترجمه ماشینی: توماس آکویناس (1224/6-1274) زندگی آکادمیک و کلیسایی فعال و سختی داشت که در حالی که او هنوز نسبتاً جوان بود به پایان رسید. با این حال، او آثار بسیاری را تولید کرد که طول آنها از چند صفحه تا چند جلد متغیر بود. کتاب حاضر مقدمه ای برای این نویسنده تأثیرگذار و راهنمای اندیشه او در تقریباً تمام موضوعات عمده ای است که وی در مورد آنها تألیف کرده است. کتاب با شرحی از زندگی و آثار آکویناس آغاز می شود. بخش بعدی شامل مجموعه ای از مقالات است که آکویناس را در زمینه فکری او قرار می دهد. آنها بر منابع فلسفی که احتمالاً بر تفکر او تأثیر گذاشته اند تمرکز می کنند، که برجسته ترین آنها فیلسوفان یونانی (عمدتاً ارسطو)، نویسندگان مسیحی لاتین (مانند آگوستین) و نویسندگان یهودی و اسلامی (مانند میمونیدس و ابن سینا) بودند. . بخش های بعدی کتاب به موضوعاتی می پردازد که خود آکویناس در مورد آنها بحث کرده است. اینها عبارتند از متافیزیک، وجود و ماهیت خدا، اخلاق و نظریه کنش، معرفت شناسی، فلسفه ذهن و ماهیت انسان، ماهیت زبان، و مجموعه ای از موضوعات الهیاتی، از جمله تثلیث، تجسم، مقدسات، معاد، و مسئله شر، در میان دیگران. این بخش‌ها شامل بیش از 30 مقاله در مورد موضوعات اصلی جهان‌بینی خود آکویناس است. بخش‌های پایانی این جلد به توسعه اندیشه آکویناس و تأثیر تاریخی آن می‌پردازد. هر تلاشی برای ارائه دیدگاه‌های یک فیلسوف در یک دوره تاریخی پیشین که به منظور تقویت تأمل در نظرات آن متفکر است، باید هم از نظر تاریخی وفادار باشد و هم از نظر فلسفی درگیر باشد. کتاب حاضر هر دو شرح و ارزیابی را با هم ترکیب می کند تا جایی که مشارکت کنندگان آن فضایی برای مشارکت در هر دو دارند. بنابراین، این کتاب راهنما برای افرادی مفید است که می خواهند در مورد فلسفه و الهیات آکویناس بیاموزند و در عین حال به دنبال کمک در تعامل فلسفی با آن هستند.

واژه «عشق» در ادبیات در معنای عام و در ادبیات عرفانی به معنای خاص در سنت‌های مختلف دینی از واژه‌های پُربسامد و برتابنده تفاسیر و تحلیل‌های گوناگون است. در معرفت‌شناسی عشق، مقوله عشق به مثابه معرفت درجه دو محل توجه قرار می‌گیرد. به این نوع بررسی در دنیای جدید بیشتر توجه شده، اما نظری ژرف به آثار قدما این را ثابت می‌کند که آنان به رغم اینکه از مباحث نقد عقل کانت و تولد دانش معرفت‌شناسی قرن‌ها فاصله داشته‌اند، در سخنان و نوشته‌هایشان به عشق، به مثابه معرفت درجه دو، پرداخته و زوایایش را کاویده‌اند. در این‌ میان، عارفانی نظیر آگوستین در سنت مسیحی و احمد غزالی در سنت اسلامی تأثیر بسزایی در معرفت‌شناسی عشق داشته و در این حوزه نه به عنوان عاشق بلکه در مقام عشق‌پژوه دیدگاه‌هایشان را مطرح کرده‌‌اند. یافته‌های این تحقیق که با روش توصیفی‌تحلیلی و با ابزار گردآوری کتاب‌خانه‌ای به انجام رسیده، نشان می‌دهد که به ‌رغم اشتراکاتی که در معرفت‌شناسی عشق از نظر احمد غزالی و آگوستین وجود دارد اختلافاتی هم به چشم می‌خورد. آگوستین واژه «عشق» را با جزئیات تجزیه و تحلیل می‌کند، در حالی ‌که غزالی به بیان کلیاتی بسنده می‌کند؛ اما نظرشان در مسئله وحدت عشق، عاشق و معشوق تطابق دارد و می‌توان از عینیت دیدگاه‌هایشان سخن گفت. هر دو متفکر دینی «عشق» را به معنای اراده و میل و به مثابه میثاقی در بازگشت به خدا می‌دانند، با این تفاوت که آگوستین منشأ این اراده و میل را ساحت ارادی انسان و غزالی سبب وجود این میل و اراده را فیض الاهی می‌داند. در عین ‌حال، در بیان انواع و آسیب‌های عشق دیدگاه‌های متمایز و بعضاً مشابهی دارند. غزالی عشق را، اعم از الاهی و انسانی، واحد می‌داند؛ ولی آگوستین فقط به عشق به خدا قائل است. این دو درباره آسیب‌ها یا موانع معرفتی عشق کاملاً با هم اختلاف‌ نظر دارند؛ اما نشانه‌های عاشقی مشترکی را همچون ایمان، تسلیم‌شدن انسان عاشق به معشوق (خدا) و سعادت عاشق را بیان کرده‌اند.

چکیده ماشینی: این کتاب به بررسی الهیات اولیه آگوستین در مورد imago dei، قبل از انتصاب او (386-391) می پردازد. این کتاب نشان می‌دهد که تفکر اولیه آگوستین یک انحراف قابل توجه از الهیات تصویری لاتین طرفدار نیقیه یک نسل قبل است. این کتاب استدلال می‌کند که اگرچه الهیات اولیه آگوستین در مورد تصویر مبتنی بر الهیات هیلاری پواتیه، ماریوس ویکتورینوس و آمبروز میلانی است، آگوستین توانست به گونه‌ای که پیشینیان او چنین نبوده‌اند، تصدیق کند که هم مسیح و هم شخص انسان تصویر هستند. از خدا پیشینیان لاتین طرفدار نیقیه آگوستین، imago dei را اساساً به عنوان یک اصطلاح مسیحی که یک وحدت جوهر الهی را مشخص می کند، درک می کردند. بر اساس این کتاب، الهیات اولیه تصویر آگوستین، انحراف اولیه خود را نه در مناقشه نیقیه، بلکه در تعامل فلسفی متافیزیک فلوطنی، که در آن تمام واقعیت متناهی تصویری از واقعیت غایی است، دارد. برای این سنت، یک تصویر نیازی به برابری ندارد. یک تصویر می تواند کم و بیش شبیه منبع آن باشد. این کتاب معتقد است که نوشته‌های اولیه آگوستین مسیح را به‌عنوان تصویری مشابه تشبیه می‌کند، در حالی که شخص انسانی تصویری از تشبیه نابرابر است. ارزیابی افلاطونی و مشارکتی ماهیت «تصویر»، الهیات اولیه آگوستین را از تصویر خدا قادر می‌سازد تا فراتر از پیشینیان لاتینی خود حرکت کند و imago dei را هم از مسیح و هم برای شخص انسانی تأیید کند. ادامه مطلب... چکیده: این کتاب به بررسی الهیات اولیه آگوستین در مورد imago dei، قبل از انتصاب او (386-391) می پردازد. این کتاب نشان می‌دهد که تفکر اولیه آگوستین یک انحراف قابل توجه از الهیات تصویری لاتین طرفدار نیقیه یک نسل قبل است. این کتاب استدلال می‌کند که اگرچه الهیات اولیه آگوستین در مورد تصویر مبتنی بر الهیات هیلاری پواتیه، ماریوس ویکتورینوس و آمبروز میلانی است، آگوستین توانست به گونه‌ای که پیشینیان او چنین نبوده‌اند، تصدیق کند که هم مسیح و هم شخص انسان تصویر هستند. از خدا پیشینیان لاتین طرفدار نیقیه آگوستین، imago dei را اساساً به عنوان یک اصطلاح مسیحی که یک وحدت جوهر الهی را مشخص می کند، درک می کردند. بر اساس این کتاب، الهیات اولیه تصویر آگوستین، انحراف اولیه خود را نه در مناقشه نیقیه، بلکه در تعامل فلسفی متافیزیک فلوطنی، که در آن تمام واقعیت متناهی تصویری از واقعیت غایی است، دارد. برای این سنت، یک تصویر نیازی به برابری ندارد. یک تصویر می تواند کم و بیش شبیه منبع آن باشد. این کتاب معتقد است که نوشته‌های اولیه آگوستین مسیح را به‌عنوان تصویری مشابه تشبیه می‌کند، در حالی که شخص انسانی تصویری از تشبیه نابرابر است. ارزیابی افلاطونی و مشارکتی ماهیت «تصویر» به الهیات اولیه آگوستین از تصویر خدا این امکان را می دهد که فراتر از اسلاف لاتینی خود حرکت کند و imago dei هم مسیح و هم شخص انسانی را تأیید کند.

ترجمه ماشینی : این تز با افکار اولیه آگوستین درگیر است تا به تحلیل منابعی بپردازد که الاهیات اولیه دکتر آفریقایی در مورد ایماگو دی را تحت تأثیر قرار داده و شکل داده است و به او اجازه می دهد «تصویر خدا» را هم از مسیح و هم شخص انسانی تأیید کند. پایان نامه من به دو منبع تأثیر مهم توجه دارد. اول، من استدلال می کنم که الهیات اولیه تصویر آگوستین بر اساس الهیات هیلاری پواتیه، ماریوس ویکتورینوس و آمبروز میلانی استوار است. الهیات لاتین طرفدار نیقیه متعهد به بیان «تصویر خدا» بود که با آموزه هموسیون همسو بود. مدافعان امر نیقیه هر گونه بیانی از «تصویر خدا» را که نشان می داد مسیح به عنوان تصویر ثانویه، تابع یا متفاوت از منبع او از نظر ماهیت است، ناسزا می دانستند. الهیات لاتین طرفدار نیقیه می تواند imago dei را فقط به عنوان برابری با خدا تصور کند. بنابراین، تعجب آور نیست که برای چنین الاهیاتی دشوار بود که imago dei را با این تصور که شخص انسانی در تصویر خدا آفریده شده است، مرتبط کند.

ترجمه ماشینی : آگوستین، فیلسوف مسیحی قرن چهارم، شاید بیشتر به خاطر زندگینامه معنوی خود «اعترافات» شناخته شده است. دو جنبه از مسئله شر مسلماً برای درک زندگی او در کتابهای 1 تا 9 این اثر حیاتی است. جست‌وجوی او برای ماهیت و منشأ شر در فلسفه‌های مختلفی که با آن مواجه می‌شود (جنبه فکری) و مبارزه‌اش با ضعف‌های خودش (جنبه تجربی) دریچه‌ای برای درک پویایی واقعی غربت اوست. من با ارائه یک بررسی کاملتر از نقش کلیدی که هر دو جنبه در سفر معنوی او ایفا می کنند، از ایده فوق دفاع می کنم. با بررسی زمانی وقایع مربوط به زندگی آگوستین، سرگردانی فلسفی او را از رویارویی با اثر سیسرو هورتنسیوس تا سرخوردگی نهایی او از دین مانوی و در نهایت حرکت او در جهت آموزه های مسیحی با کمک نوافلاطونی را تحلیل می کنم. در طول مسیر، سؤالات فلسفی او (جنبه فکری) و مبارزه او با فسق خود (جنبه تجربی) بر یکدیگر تأثیر می گذارد تا اینکه حرکت نهایی او به سمت مسیحیت هر دو مشکل شر را حل می کند.

ترجمه ماشینی : الهیات سنت آگوستین، اسقف کرگدن، و منشأ نظریه جنگ عادلانه او موضوع بحث های جدی علمی است. Just War شامل استفاده از ارتش دولتی برای از بین بردن بدعت با کشتن بدعت‌گذارانی بود که از گرویدن به مسیحیت اصلی خودداری کردند. هدف این مقاله این است که استدلال کند که آگوستین اساساً نظریه جنگ عادلانه خود را بر نظریه جنگ عادلانه خود سیسرو استوار کرد. آگوستین کاملاً تحت تأثیر سیسرو بود. او سیسرو را به خاطر گرویدن خود به مسیحیت نسبت داد. او به شدت از آثار سیسرو به عنوان پایه ای برای بسیاری از نوشته های خود، مانند شهر خدا، استفاده کرد. با این حال، او آثار سیسرو را به گونه‌ای تفسیر کرد که با الهیات خودش تطبیق یابد، و بدین وسیله معانی این آثار را به‌طور چشمگیری تغییر داد. سیسرو برای جا افتادن در قالب مسیحی و نوافلاطونی آگوستین اقتباس شد. سیسرو اثری به نام جمهوری نوشت که قرن ها گم شد. تنها راه ماندگاری هر یک از این آثار در آن زمان از طریق نقل قول های نویسندگان بود و آگوستین یکی از منابع اصلی جمهوری سیسرو است. در جمهوری، سیسرو دولت نمونه را ایجاد می کند و استدلال می کند که این ایالت حق دارد از اقدام نظامی علیه گروهی از مردم استفاده کند که قادر به اجرای عدالت نیستند. این امر آگوستین را تحت تأثیر قرار داد تا نظریه خود را در مورد دولت کامل توسعه دهد، که همچنین این حق را داشت که از اقدام نظامی استفاده کند. عوامل متعددی بر توسعه نظریه جنگ عادلانه آگوستین تأثیر گذاشت. با این حال، هیچ یک از آنها تأثیری که نظریه جنگ عادلانه سیسرو داشت، نداشتند. همه چیز در آن جا داده شده بود. آگوستین تأثیرات اتحاد کلیسا-دولت و پیشینه نوافلاطونی خود را در مفاهیم سیسرو برای دولت کامل و استفاده آن از جنگ عدالت ادغام کرد. بنابراین، سیسرو چارچوبی را فراهم کرد که آگوستین در آن عمل کرد.

ترجمه ماشینی : نظریه جنگ عادلانه خانواده ای از دیدگاه هاست که در طول توسعه خود در سنت فلسفی غرب دستخوش تغییرات مهم بسیاری شده است. آنچه در ادامه می‌آید تحلیلی تاریخی از گذار از تئوری جنگ عادلانه از دیدگاه مذهبی به سکولار در دوره مدرن اولیه است. بحث اصلی من این است که عرفی شدن نظریه منجر به جدایی jus ad bellum از jus in bello شد، یک تغییر عمده که پیامدهای مثبتی بر نظریه و کاربرد آن داشت. یکی از پیامدهای مهم این تغییر، قرار دادن رزمندگان در هر دو طرف درگیری در یک موقعیت اخلاقی برابر بود و اصول jus in bello را به طور یکسان برای همه به کار می برد. اما پیشرفتی که از زمان سکولاریزه شدن این نظریه به وجود آمده است، در خطر معکوس شدن است. معافیت «بسیار اضطراری» مایکل والزر اجازه می دهد که jus in bello تحت شرایط شدید خاص قربانی شود و جف مک ماهان این دیدگاه را ترویج می کند که مبارزان عادل و ناعادل در جنگ از حقوق یکسانی برخوردار نیستند. علاوه بر این، یک ایده رایج در علوم اجتماعی این است که اگر همه کشورهای جهان یک شیوه حکومت‌داری دموکراتیک را اتخاذ می‌کردند، جنگ‌های کم یا اصلاً وجود نداشت. این تئوری صلح دموکراتیک، در حالی که به صراحت استفاده از خشونت برای دستیابی به یک صلح پایدار را تایید نمی کند، پیامدهای سیاسی عمیقی در میان دولت های دموکراتیک داشته است. برای مثال، ایالات متحده از توجیه گسترش دموکراسی در خارج از کشور برای ترویج جاه طلبی های نظامی خود در قرن گذشته استفاده کرده است. من چندین استدلال علیه این دیدگاه ها ارائه می کنم و در عوض پذیرش برنامه کانتی را برای حرکت تدریجی به سمت یک قلمرو بین المللی صلح آمیزتر مبتنی بر اعتماد و همکاری متقابل ترویج می کنم. توجیهات مذهبی برای رفتن به جنگ دیگر رایج نیست زیرا صلح پایدار حاصل نشده است، بلکه با خشونت گسترده ناشی از جنگ های مذهبی در تناقض است. اگر توجیهات مذهبی برای رفتن به جنگ در قرون وسطی مغالطه آمیز بود، من معتقدم که ما باید نسبت به استدلال های مشابهی که امروز به نام ساختار سیاسی مطرح می شود، شک داشته باشیم.

ترجمه ماشینی : چهار جنبه از اندیشه آگوستین در Confessiones وجود دارد که در این پایان نامه به چالش کشیده شده و دوباره تعریف شده است: ماتریس متنی کامل در مورد مکان، موقعیت و انگیزه نوشتن در کارتاژ شمال آفریقا 397 C.E. ژانر و چارچوب ساختاری مورد استفاده آگوستین در قاب بندی این رساله با استفاده از تمثیل غار افلاطون در کتاب هفتم جمهوری؛ "اعتراف" به عنوان اعتراف به گناه، اعتراف به ایمان و اعتراف به حقیقت تعریف شده است. و معنا یا هدف نوشتن در رابطه با فلسفه ی آگاهی او از کتاب مقدس و بازتعریف نسبت سقراطی مبتنی بر فلسفه بت پرستی انسان گرایانه به فلسفه تئوراتیوسیناسیون که آگوستین در کتاب مقدس یافت. منظور من از تئوراتیوسیناسیون، آگاهی و استدلال نورانی الهی ضروری است، در مقابل «تئوسوفی» که معمولاً به‌عنوان یک وجد یا اتحاد فلوتینینی وجدآمیز تجربی یا ذهنی با تجربه الهی تعریف می‌شود. اصطلاح من عقلانیتی را بازتعریف خواهد کرد که برای همه زندگی آگاهانه خلق شده جهانی است. توسط Syncchronic – Synthetic – Triunism من هر دو ماتریالیست/فیزیکالیست (مونیسم) Carnap، Ryle، Quine را در ذهن به چالش کشیدم. و (دوگانگی) ایده های کانتی دوگانگی پیشینی (استدلال محض) و پسینی (استدلال تجربی) و آگاهی تقسیم شده. نشان داده شد که آگوستین برای سه گرایی ترکیبی همزمان (a synchroni) آگاهی اندیشه استدلال می کند - در مقابل بدن دوگانه خطی تحریک کننده مفهوم ذهن ذهنی. درعوض، گذشته (حافظه)، حال (حواس)، آینده (تخیل) به طور همزمان در هر لحظه وجود دارند، یعنی چیزی که من می‌نامم، زیست‌شناختی (ادراک/بدن)، ذهنی (درک، ذهن)، و روشنایی/الهام/تمرکز بیرونی. (رهنمود ذهنی خارج از اراده کنترل شده - تفسیر).