جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هدف این مقاله آغاز فرآیند پیکربندی مجدد مقوله اعتقادی و یکپارچه‌سازی یکپارچگی اعتقادات اخلاقی برای انجام دادن است. ” به عنوان بعد جدا نشدنی این مقوله. بیشتر نوشته‌های علمی در مورد توسعه اعتقادی در پی روشنگری با تمرکز بر معرفت‌شناسی صورت گرفته است، و دکترین به عنوان «ارجاع» به یک «res» شبه متافیزیکی در نظر گرفته می‌شود. من تلاش می‌کنم استعاره‌های هدایت‌کننده توسعه عقیدتی را با هدف دور کردن بحث‌ها از تأکید بیش از حد بر معرفت‌شناسی و مفاهیم «استحکام یافته» دکترین «به‌روزرسانی» کنم. تئوری اطلاعات، با ویژگی منحصر به فرد خود «تغییرپذیری ناملموس»، این امکان را فراهم می کند. از آنجایی که تقریباً تمام مباحث مربوط به توسعه عقیدتی از زمانی که نیومن جنبه های مختلف مانند رشد ارگانیک یا بیولوژیکی را پذیرفته است، طبیعی است که به ایده های معاصر تر از تکامل بیولوژیکی متوسل شویم. امروزه، تحقیقات جدید در زمینه‌های زیست‌شناسی سیستم‌ها به جریان‌های اطلاعات و «تکامل قوانین» تحت تأثیر محیط‌زیست به عنوان ویژگی‌های تعریف‌کننده علوم زیستی اشاره می‌کنند. من پیشنهاد می‌کنم که این «تکامل قوانین» ممکن است اصلاحی مفید برای «نظریه قاعده» دکترین لیندبک باشد. درک توسعه عقیدتی بر حسب جریان اطلاعات، نحوه ظهور معضلات اخلاقی غیرمنتظره را در طول زمان توصیف می کند. با توسل به آموزه‌های آگوستین، که در آن بازی بی‌پایان دلالت که هم در جهان و هم در کتاب مقدس مشاهده می‌شود، تنها با کلید هرمنوتیکی غیرقابل کنترل کاریتاس محدود می‌شود، پیشنهاد می‌کنم که مفهوم گسترده‌ای از کاریتاس به‌عنوان یک اخلاق نوظهور اعتقادی می‌تواند نرده‌ای برای این نوع ایجاد کند

ترجمه ماشینی: موضوعات فراتر: آگوستین، هگل و الهیات، شخصیت های اصلی هگل و آگوستین را حول موضوع ذهنیت، با توجه به الهیات و سیاست آزادی درگیر می کند.

ترجمه ماشینی : معمولاً اعتقاد بر این است که اعترافات آگوستین منبع اولیه ای برای «روی به خود» مدرن است. اما همانطور که بسیاری از منتقدان مدرنیته می گویند، همراه با این احساس برجسته از خود، حساسیت به ارزش و اهمیت دیگری کاهش یافته است. شاید متفکری که منشأ مفهوم مدرن از خود است (یا سرزنش می شود) می تواند منبعی برای بازیابی پست مدرن دیگری باشد. این پایان نامه به بررسی درک خود از خود ارائه شده در اعترافات آگوستین و هستی و نیستی سارتر می پردازد تا ساختارهای نهفته در مفاهیم مدرن استاندارد از خود را که از همین آثار به دست آمده است برجسته و به چالش بکشد. علیرغم شباهت‌های فراوان، این مدل‌ها به دلیل این واقعیت که یکی از درون ایدئولوژی استقلال و آزادی رادیکال و دیگری از درون ایدئولوژی ناهمسانی و داده‌گرایی رادیکال نشات می‌گیرد، اساساً با هم تفاوت دارند. سارتر بخشندگی را رد می‌کند و ما را با سیستمی رها می‌کند که ادعا می‌کند خود انسان «اشتیاق بی‌فایده‌ای است» و «جهنم افراد دیگر هستند». آگوستین داده بودن را فرض می کند و مدلی را ارائه می دهد که در آن یک خود کاملاً یکپارچه تنها در پیوند ناگسستنی به دیگری امکان پذیر است. با بررسی اینکه چگونه ایدئولوژی‌های متضاد آنها در ایجاد تفاوت فاحش در نتیجه‌گیری‌هایشان درباره خودهای مشابهی که به تفصیل بیان می‌کنند کمک می‌کند، به بررسی این موضوع می‌پردازم که چگونه ساختارهای یک خود متشکل از نظر مذهبی می‌توانند امکان اشتراک در روابط انسانی را حفظ کنند که توسط یک جهان بینی مبتنی بر اتمیسم منع شده است. و خود مختار همانطور که سارتر نمونه آن را نشان داد. با بررسی دقیق شیوه‌هایی که خود در این دو اثر تجربه، بیان و به فعلیت می‌رسد، این واقعیت را برجسته می‌کنم که شیوه‌های متضاد آن‌ها از درگیر کردن دگرگونی در واقع ناشی از جهت‌گیری‌های مذهبی و مدرنیستی مربوطه آنهاست. این اثر در بررسی نقش دین در ایجاد فرصت‌های باز برای ادغام و ارتباط بین خود و دیگری، به گفتگوی معاصر درباره «روی به دین» به عنوان پاسخی بالقوه سازنده به شکست مفاهیم مدرن و حتی پست مدرن از خود کمک می‌کند. برای ایجاد مبنایی برای تجربه معنادار انسانی.

ترجمه ماشینی: در تحقیق درباره آگوستین، پارادایم «دو آگوستین» پیتر براون به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته است. به گفته براون، آگوستین تغییری از خوش بینی به بدبینی را تجربه کرد. آگوستین در آثار قبلی خود معتقد بود که انسان ها می توانند با عقل به خوشبختی در این زندگی دست یابند. در مقابل، آگوستین در آثار بعدی خود بر فیض، گناه اصلی و نقص زندگی تأکید کرد. برخلاف چارچوب براون، این مقاله استدلال می‌کند که آگوستین چرخشی بدبینانه را تجربه نمی‌کند. آگوستین معتقد است که انسان ها می توانند از طریق ایمان، امید و عشق به سعادت دست یابند. مشارکت: این مقاله نظریه خوشبختی آگوستین را بررسی می‌کند و پارادایم «دو آگوستین» را بازبینی می‌کند. از یک سو، آگوستین آزادی اراده را انکار نمی کند. از سوی دیگر، آگوستین به خوشبختی از طریق ایمان، امید و عشق اطمینان دارد.

ترجمه ماشینی: نوشته‌های متکلمان تیری شارتر (متوفی ۱۱۵۷) و نیکلاس کوزا (متوفی ۱۴۶۴) نشان‌دهنده تاریخ گمشده‌ای از برخوردهای مهم بین مسیحیت و ایده‌های فیثاغورث قبل از رنسانس است. نئوفیثاغورسیسم مسیحی قوی آنها تثلیث و تجسم را در چارچوب نظریه اعداد یونانی دوباره درک کرد و فرضیات معاصر ما را در مورد رابطه دین و علم مدرن به چالش کشید. دیوید آلبرتسون شکل گیری آهسته الهیات الهی را از آکادمی قدیمی تا نوافلاطونی باستان تا قرون وسطی بررسی می کند. در مقابل این پس‌زمینه، نوشته‌های تیری شارتر به‌عنوان اولین بازیابی اصیل نئوفیثاغورسیسم در مسیحیت غربی برجسته می‌شود. تیری با خواندن بوئتیوس و آگوستین در برابر دانه، پتانسیل سرکوب شده ای را در سنت های مسیحی باستانی فعال کرد که کلام الهی را با مفاهیم عدد الهی هماهنگ می کرد. با وجود دستیابی به شهرت در طول زندگی، ایده های تیری به خوبی خارج از جریان اصلی قرون وسطی باقی ماند. سه قرن بعد، نیکلاس کوزا، تکه‌های ناشناس تیری و خوانندگان قرون وسطایی‌اش را دوباره کشف کرد و در آثار اولیه‌اش به طور آزادانه از آنها استفاده کرد. با این حال تنش‌های میان این مجموعه از منابع، کوزانوس را وادار کرد تا درک رقیب خود از کلمه و عدد را با هم آشتی دهد. طی چندین دهه، نیکلاس سرانجام یاد گرفت که چگونه آموزه‌های سنتی مسیحی را در یک کیهان‌شناسی کاملاً ریاضی‌شده بیان کند که وضعیت تفکر مسیحی مدرن پس از قرن هفدهم را پیش‌بینی می‌کرد. الهیات ریاضی به طرز ماهرانه‌ای خوانندگان را از طریق جدیدترین پژوهش‌های مربوط به فیثاغورث، مکتب شارتر و کوسانوس راهنمایی می‌کند، در حالی که برخی از مقوله‌هایی را که در گذشته آن زمینه‌ها را از هم جدا کرده‌اند، بازبینی می‌کند.

ترجمه ماشینی: پژوهش‌های اخیر توجه را بر مشکلاتی متمرکز کرده است که درگیری‌های شر، رنج و غم‌انگیز برای باور دینی و زندگی اخلاقی ایجاد می‌کند. متفکران از بسیاری از شخصیت های تاریخی مهم استفاده کرده اند، به استثنای یک استثنای مهم - آگوستین. در همان زمان، آثاری در مورد آگوستین بازسازی شده است، اما بحث کمی در مورد کار او در مورد شر یا تأثیر او بر تفکر معاصر وجود دارد. این کتاب این شکاف ها را پر می کند. این کتاب «زندگی‌نامه خانوادگی» سنت آگوستین را با نگاهی به آثار آگوستین و توسعه آن در نوشته‌های هانا آرنت و راینهولد نیبور بررسی می‌کند. ماتیوس استدلال می‌کند که سنت آگوستینی پیشنهادی قدرتمند، اگرچه معمولاً اشتباه گرفته می‌شود، برای درک و پاسخ به چالش‌های شیطانی به ما ارائه می‌دهد. این کتاب نور تازه‌ای را بر آگوستین، نیبور و آرنت و همچنین به مسئله شر، ماهیت سنت و نقش گفتمان الهیاتی و اخلاقی در تفکر معاصر می‌افکند.   .    استادیار مطالعات دینی در دانشگاه ویرجینیا است که در آنجا الهیات، اخلاق، و دین و فرهنگ تدریس می‌کند. او در مجله اخلاق دینی، الهیات مدرن، مجله دین، نقد الهیات انگلیکن منتشر کرده است.

ترجمه ماشینی: هم سنت آگوستین و هم جوزف راتزینگر به تفصیل درباره رستاخیز بدن نوشته اند، موضوعی که در قرن بیستم مرکز بحث های پر جنب و جوش بود. سنت آگوستین الاهیات رستاخیز خود را تا حدی به عنوان پاسخی به کاهش ارزش دوگانه بدن موجود در افلاطونیسم شکل داد، موضوعی که راتزینگر در نوشته های خود درباره رستاخیز با آن دست و پنجه نرم می کرد. این مطالعه به دنبال پاسخ به این سوال است که آیا و تا چه حد می توان الهیات جوزف راتزینگر در مورد رستاخیز بدن را "آگوستین" توصیف کرد؟ برای انجام این کار، ابتدا چهار «ویژگی آگوستینوسی» با مطالعه دقیق الهیات معاد خود آگوستین، با توجه خاص به نحوه برخورد آگوستین با افلاطونیسم (موضوعی محوری در بحث قرن بیستم در مورد رستاخیز که در آن راتزینگر بود، آموزش داده شد. گرفتار). سپس، الهیات معاد راتزینگر تحت عناوین این «ویژگی‌های آگوستینی» مورد بررسی قرار می‌گیرد تا مشخص شود که چگونه و تا چه اندازه می‌توان دیدگاه‌های راتزینگر را «آگوستینی» توصیف کرد. این مطالعه نشان می‌دهد که الاهیات رستاخیز راتزینگر را می‌توان «آگوستینی» نامید، زیرا ویژگی‌های کلیدی معاد شناسی بالغ آگوستین در هر نوشته متوالی راتزینگر درباره رستاخیز بیشتر و بیشتر نمایان می‌شود. راتزینگر رویکرد منحصر به فرد خود را به آخرت شناسی ارائه می دهد و در الهیات معاد خود صرفاً از آگوستین تقلید نمی کند. با این حال، یک مسیر مشترک بین این دو متکلم وجود دارد. هر دو با الاهیاتی شروع کردند که تا حدی تحت تأثیر عناصر دوگانه خاصی قرار داشت، و هر دو به تدریج آن الاهیات را در طول زندگی خود خالص کردند و در جهت یک رئالیسم فیزیکی بزرگتر حرکت کردند. به این ترتیب، مکاتبات راتزینگر با آگوستین ایستا نیست، بلکه پویا است. شباهت آنها نه تنها در ایده های مشترک، بلکه در یک مسیر مشترک نهفته است.

ترجمه ماشینی: غلبه بر بر الهیات مجموعه ای خیره کننده از مقالات مرولد وستفال، یکی از فیلسوفان دین قاره ای برجسته آمریکا است که در آن وستفال ماهیت و ساختار یک فلسفه مسیحی پست مدرن را به دقت بررسی می کند. وستفال که با وضوح و جذابیت مشخصی نوشته شده است، مطالعات استادانه ای را در مورد سخنرانی های اولیه هایدگر در مورد پل و آگوستین، ایده هرمنوتیک، شلایرماخر، هگل، دریدا و نیچه ارائه می دهد، همه در خدمت ایجاد استدلال او مبنی بر اینکه تفکر پست مدرن ابزاری ضروری برای ارائه می دهد. بازنگری در ایمان مسیحی کتاب «غلبه بر الهیات» که باید برای هر دانشجو و استاد فلسفه قاره‌ای و فلسفه دین خوانده شود، مجموعه‌ای ارزشمند است که چهارده مقاله تحریک‌آمیز و روشن یکی از مهم‌ترین متفکران امروزی فلسفه آمریکا را در یک مکان گرد هم آورده است.

ترجمه ماشینی: میزی را تصور کنید که سه نفر در آن گفتگو می کنند: یک آفرینش گرا جوان زمین، یک آفرینش گرا زمین پیر و یک آفرینش گرا تکاملی. آگوستین کرگدن، یکی از مهم‌ترین الهی‌دانان تاریخ کلیسا، وارد اتاق می‌شود. خوانش او از کتاب مقدس و آموزه آفرینش او به چه شیوه‌ای به مکالمه کمک می‌کند، عمیق‌تر می‌کند و شکل می‌دهد؟ گاوین اورتلوند، کشیش و الهیات، دقیقاً چنین سناریویی را با بازیابی خوانش آگوستین از پیدایش 1-3 و در نظر گرفتن اینکه چگونه درک پیشامدرن او از خلقت می تواند به مسیحیان امروز کمک کند، بررسی می کند. اورتلوند معتقد است که اگرچه رویکرد هرمنوتیکی و پرسش‌های الهیاتی آگوستین ممکن است با رویکردهای امروزی متفاوت باشد، فروتنی پدر کلیسا در برابر کتاب مقدس و نتایج الهیات او می‌تواند موضوعاتی مانند تکامل، مرگ حیوانات، و آدم و حوا تاریخی را روشن کند. بنشینید. به گفتگو بپیوندید