جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در سه باب: ايمان بخدا، ايمان به فرشتگان و كتابها و پيغمبران، مسائل اعتقادي بر موجب كتاب و سنت و اجماع امت و از روي راي ورويه و تدبير. (ش 9626 - منزوي 992 - نشريه 709: 5-معجم المولفين 73: 8-تاشكند 753: 8-افغانستان 171) در مدارس در مطبع مظهر العجائب در 1286 در 264 ص به خط نستعليق سنگي با حواشي «قوله» در هامش چاپ شده است (فيلم ش 3334) و در هند در 1288 سنگي (مشار 2793). (محمد تقي دانش پژوه) در اعتقادات است از آنچه واجب است از شناختن پروردگار عالم و قدم و علم او تا ميرسد به جواب چند مسأله بدعت معتزله و مساله روح (در نسخه) (ش 8022-فيلمها 115: 2 و 125). (محمد تقي دانش پژوه) گويا در 685 بنام سلطان اتابك ابوبكر سعد زنكي (623-658) در سه فصل. به نام اتابك ابوبكر بن سعد زنگي سلغري (623-658ق) و وليعهد وي ابوشجاع سعد، در 3 «باب» و هر باب در 10 «فصل»: باب يكم در ايمان به خدا، دوم: در ايمان به فرشتگان و كتابها و پيامبران و پس از مرگ، سوم: در ديگر مسايل اعتقادي. ده فصل باب اول: فصل 1- در معني لفظ تصديق، 2- آنچه واجب است از شناخت آفريدگار، 3- آفريدگار قديم است و پاينده و بي همتا، 4- اثبات صفات حق، 5- علم اسماء و صفات حق، 6- مراتب صفات و اقسام مشكلات و متشابهات، 7- كلام خدا نا آفريده است، 8- رؤيت خدا، 9- قضا و قدر، ارادت، مشيت، 10- رستاخيز. «منزوي، احمد» مؤلف اين كتاب را در اعتقادات و اصول نوشته است و خود مي گويد: « ... و همت علماء زمانه از ارشاد و تنبيه انسان كه واجب مسلماني و حق نصيحت است قاصر و فتنه هاي بي اندازه از قبل اهل هوا و اصحاب شبهات و داعيان ضلالت به ضعفاء امت محيط ديد، در خاطر آمد كه معتقدي ساخته شود به پارسي مشتمل بر بيان آنچه درين زمان طالبان حق را به بيان آن حاجت افتد». شهاب الدين پس از تصنيف اين كتاب آن را «به پادشاهي فقيه صالحه ملوك و سلاطين اسلام ... . سلطان اتابكيان فارس ابوبكر بن سعد (زنگي) » تقديم كرده است. اين كتاب در سه باب، و هر باب در 10 فصل تنظيم شده است: باب اول: در ايمان به خداي عز و جل؛ باب دوم: در ايمان به فرشتگان و كتابها و پيغمبران؛ باب سيوم: در ديگر مسائل اعتقادي بر موجب كتاب و سنت و اجماع امت. (سيد محمد تقي حسيني) الفه في زمن آتابك ابوبكر بن سعيد بن زنكي الصالقوري مؤلف، اين كتاب را در اعتقادات و اصول در سه باب، و هر باب در ده فصل تاليف كرده است: باب اول: در ايمان به خداي عز و جل، باب دوم: درايمان به فرشتگان و كتابها و پيغمبران، باب سوم: در ديگر مسائل اعتقادي بر موجب كتاب و سنت و اجماع امت. در 4آ: (كتاب المعتمد في المعتقد من تصانيف الامام المغفور، مفتي الفريقين شهاب المله و الدين فضل الله بن عبدالله بن التورپشتي -رحمه الله تعالي و رضوانه عليه. (سيد محمد تقي حسيني) آغاز كتاب: قال مولانا الصدر الاعظم الامام ... شهاب الحق و الدين ... ابوعبدالله فضل الله ... التوران پشتي ... انا نحمدك حمدا يليق بكبريائك ... حمد و ثناء خداوندي را كه حمد او را نسزد ... [دانشگاه تهران 17/9 و 17/439؛ فيلم دانشگاه 2/115 و 2/125؛ نشريه 5/709 و 9/106 و 10/261؛ فهرستواره منزوي 6/236]

در اعتقادات و اصول دين (پنج اصل) و فروع دين (شش فرع) ‌و مي رسد به كتاب خمس. (محمد تقي دانش پژوه) [دانشگاه تهران 16/42]

رساله كوتاهي است در بيان حداقل اعتقاداتي كه براي مكلفين لازم است كه مؤلف بااستفاده از احاديث آنها را در چند باب تنظيم و تحرير نموده است. پنج باب و يك خاتمه است در كمترين مقداري كه دانستن آن از اعتقادات شيعه و اصول دين طبق احاديث اهل بيت عليهم السلام لازم مي باشد. اين رساله بسال 1208 نگاشته شده و عناوين آن چنين است: الباب الأول: في وجود الصانع تعالي شأنه. الباب الثاني: في التوحيد و سائر صفاته. الباب الثاني: في التوحيد و سائر صفاته. الباب الثالث: ‌في الاظطرار الي الحجة من نبي أو وصفي. الباب الرابع: فيما نص الله و رسوله عي الائمة. الباب الخامس: في التسليم و فضل أهله. الخاتمه: ‌في عقائد المؤلف اجمالاً. (سيداحمد اكشوري) مؤلف در اين رساله اعتقادات لازم يك شخص را در قالب پنج باب بيان كرده و به سال 1208تأليف آن پايان يافته است. عناوين ابواب چنين است: الباب اول: في وجود الصانع الباب الثاني: في التوحيد و سائر صفاته الباب الثالث: في الاضطرار الي الحجة من نبي أو وصي الباب الرابع: فيما نص الله و رسوله علي الائمة عليهم السلام واحداً فواحداً الباب الخامس: في التسليم و فضل اهله آغاز كتاب: بسمله، حمدله اما بعد فيقول المقصر الجاني ابواحمد محمد بن عبدالنبي بن عبدالصانع النيشابوري الخراساني ثبته اللة بالقول الثابت في الحيوة الدنيا ... قد امرني بعض اخوان الثقة ... أن اسطر له كلمات وجيزة في بيان اقل ما يجب علي المكلفين ... و اكتفي فيها برواية المعصومين انجام كتاب: و لقد عجبت لهالك و نجاته موجودة و لقد عجبت لمن نجي [عكسي مركز احياء ميراث 5/102؛ ملي فارس 1/302؛ مرعشي 24/34؛ علامه طباطبايي 2/114]

مختصري است در اصول دين و اخلاق که درتشخيص صفات حسنه و سيئة و اخلاق نيکو و ناپسند نوشته شده و مباحث اصول دين آن بسيار مختصر است. اين کتاب مشتمل بر يک مقدمه و دو مقصد و يک خاتمه مي باشد بدين تفصيل: مقدمه: در احتياج به اصول دين؛ مقصد اول: در اصول دين؛ مقصد دوم: در علم اخلاق؛ خاتمه: (درنسخه نيست) آن را در سال 1272 (محرم 1277) هـ. ق. بخاطر فرزندش محمد در يک مقدمه و دو مقصد و خاتمه در اصول دين و بيان اعتقادات لازمه و معارف حقه در معرفت اخلاق حسنه و صفات جميله و اوصاف ذميمه و رذايل دنيه و در تشخيص معاصي و تفرقه ما بين صغاير و كباير نگاشته است. مقدمه در بيان حاجت به علم اصول دين و علم اخلاق و اشاره اجماليه به فايده اين دو علم. مقصد اول در اصول دين شامل پنج مطلب 1- اثبات واجب 2- نبوت 3- امامت حضرت علي (ع) 4- امامت باقي امامان 5- معاد. (مقصد اول در عقايد و مقصد دوم در اخلاق است) مقصد دوم در علم اخلاق مي باشد، اين مقصد مشتمل بر شش مقدمه و بسيت مقصد و چهل فصل و خاتمه است. از برگ 1-27 بخش عقايد است و ما بقي مربوط به اخلاق نيك و بد و محاسن و فضايل و مساوي و قبايح عمال ... . (فاضل) رساله كوتاهي است در بيان اصول اعتقادي شيعه، در يك مقدمه دو مقصد و خاتمه تدوين شده است، در نسخه موجود عناوين مقصدها و خاتمه نانوشته مانده است. مقدمه: در بيان حاجت به علم اصولدين و علم اخلاق؛ (سيد محمود مرعشي) رساله اي است در بيان اعتقادات لازمه كه براي فرزند خود نگاشته است و مشتمل بر مقدمه و دو مقصد و خاتمه است. (انصاري، محمد باقر) آغاز كتاب: بسمله. حمدله. اما بعد چنين گويد اقل خلق الله حسين علي تويسركاني كه اين مختصري است در اصول دين و بيان اعتقادات لازمه و معارف حقه در معرفت اخلاق حسنه و صفات جميله و اوصاف ذميمه و رذائل خبيثه. انجام كتاب: جمع ما بين آن ها و تعلق امر به جميع جائز نبود زيرا که تعلق امر به امور متنافيه جائز نيست عقلا علاوه براين که عقل نيز حکم مي کند به عدم منافات همچنانکه بعد از تامل تام واضح ولايح است [الذريعة 24/63؛ مرعشي 9/269و 14/334 و 15/265 و 23/150 و 29/119؛ کتابخانه جامع گوهرشاد 2/782 و 4/1983 و 4/2005؛ سازمان مدارك فرهنگي 125؛ مدرسه حجتيه ص 30؛ دانشگاه تهران 17/293؛ اعلام الشيعة 3/363 و 438-ذريعه 2/197-منزوي 888-مجلس 16/420ش 5533-لس آنجلس 2/35 نشريه 1/667 و 11/667؛ اهدائي به آستان قدس ص 299؛ فهرستواره منزوي 9/110 (1 نسخه با عنوان «اصول عقائد») و 6/657 با عنوان «نجات المؤمنين» ]

كه به عربي و بنام شاه سليمان بن شاه عباس دوم در 1079 ساخته است (ديباچه) عنوانهاي آن «منار» است و نيمه دوم آن خطبه هايي است كه كلمات در برخي از آنها ماده تاريخ جلوس شاه سليمان و تاريخهاي 1079 و 1082 و 1077 و در آنها نام شاه و محمد زمان خان و شيخ علي خان برده ميشود. (محمد تقي دانش پژوه) [دانشگاه تهران 17/106]