آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: ویلیام جیمز در کتاب: «انواع تجربه دینی: مطالعه ای در طبیعت انسان (1902)» به بررسی نقش عرفان در توسعه دین می پردازد. جیمز استدلال می کند که ریشه همه ادیان دقیقاً تجربه حالات عرفانی آگاهی است. همانطور که خواهیم دید، اگرچه جیمز خود اعتراف می‌کند که ساختار روان‌شناختی‌اش او را از این تجربیات باز می‌دارد، تصدیق پیشرفت‌های عملی عرفان در ادیان نهادینه‌شده، واقعیت این حالت‌های آگاهی را نشان می‌دهد، موضعی که توسط پراگماتیسم جیمز پشتیبانی می‌شود. بنابراین، این مقاله نه تنها به بررسی ماهیت عرفان می پردازد، بلکه دیدگاه عمل گرایانه جیمز از دین را ارائه می دهد.

شواهد نشان می‌دهد مفهوم بیان‌ناپذیری شامل قضایای شهودی در عرفان اسلامی نمی‌شود. نگارش حاضر در راستای بررسی و نقد استدلال ویلیام جمیز بر بیان‌ناپذیری است؛ استدلالی که او بر عبارت غزالی استوار کرده است و بر اساس آن، ویلیام جیمز عرفان اسلامی را مشمول نظریه بیان‌ناپذیری قلمداد می‌کند. در فرایند تحقیق پیش رو به دو حقیقت خواهیم رسید؛ نخست اینکه پس‌زمینه‌های گزاره‌های عرفانی برای اهل حقیقت شفاف‌تر خواهد شد؛ دیگر آنکه با مشکوف‌شدن پس‌زمینه‌ها همچون شرایط ویژه اجتماعی و سیاست‌های مخالف و تنگناهای زبانی، به یک روش دقیق برای رسیدن به حقایق دست خواهیم یافت. در این بحث سخنان عرفا و محققان اسلامی نیز مورد توجه قرار گرفته تا بطلان این فرضیه آشکار‌تر شود. مقاله حاضر با روش‌های ساختارگرایی و پدیدارشناسی به‌رشته تحریر درآمده است.

ترجمه ماشینی: یک قرن پس از ظهور آثار معروف او در مورد دین، فلسفه دین ویلیام جیمز هنوز موضوع بحث های پر جنب و جوش است. مخالفان متعدد جیمز بارها او را به کناره گیری از مسئولیت فکری متهم کرده اند و استدلال می کنند که او از پذیرش باور دینی بدون شواهد قطعی از طرف آن حمایت می کند. در این کتاب هانتر براون نشان می‌دهد که منتقدان همواره دیدگاه جیمز را در فرآیند رسیدن به چنین اتهاماتی تحریف کرده‌اند. بحث اصلی ارائه شده در اینجا این است که منتقدان نتوانسته اند به دیدگاه فلسفی جیمز به عنوان یک کل نگاه کنند. این شکست توسط براون مورد خطاب قرار می گیرد زیرا او اندیشه جیمز در مورد دین را در محدوده وسیع تری از تحلیل تجربه گرایی رادیکال از تجربه به طور عام و روابط موضوع-ابژه به طور خاص قرار می دهد. براون تفاسیر و نقدهای اصلی کار جیمز را ارائه می‌کند و نشان می‌دهد که دیدگاه‌های جیمز در مورد تجربه دینی، شر و قدرت، مسئولیت انسانی و دغدغه‌های اخلاقی در واقع به ذهنیت‌گرایی و ایمان‌گرایی نمی‌افتد. این مطالعه نافذ نه تنها بر اساس سنت طولانی تحصیلات جیمز است، بلکه به سطوح جدیدی از تحقیق و بینش پیش می رود. این اثر بزرگی است که بحثی تازه درباره اندیشه جیمز همراه با رویکردها و نگرانی های ناشی از آن ایجاد می کند.

ترجمه ماشینی: ویلیام جیمز و گفتگوی فراآتلانتیک بر فیلسوف و روانشناس آمریکایی ویلیام جیمز (1842-1910) و تعاملات او با تفکر اروپایی، همراه با استقبال چند رشته ای از کار او در دو سوی اقیانوس اطلس از زمان مرگش تمرکز می کند. رویارویی جیمز با متفکران و ایده‌های اروپایی در طول زندگی اولیه‌اش و در طول زندگی حرفه‌ای برجسته بین‌المللی‌اش ادامه داشت، که در آن او در تعدادی از گفتگوهای فراآتلانتیکی در علم، فلسفه، روان‌شناسی، دین، اخلاق و ادبیات شرکت کرد. این جلد این گفتگوها را با گرد هم آوردن دوازده محقق از طیفی از رشته‌های علمی در دو سوی اقیانوس اطلس بررسی و گسترش می‌دهد تا کار جیمز را با همه تنوع‌اش ارزیابی کند، استقبال چند رشته‌ای او را در قرن بیستم ردیابی کند، و میراث او را در قرن بیستم ارزیابی کند. -قرن اول نیمه اول کتاب تأثیرات فکری فراوان جیمز را در نظر می گیرد و نیمه دوم بر جهان کثرت گرا (1909)، متن منتشر شده از سخنرانی های هیبرت او در سال 1908 در دانشگاه آکسفورد، به عنوان متنی کلیدی برای ارزیابی مکالمات فراآتلانتیک جیمز تمرکز دارد. جریان‌های فراآتلانتیک متکثری که در بخش اول این جلد به آنها پرداخته شد، درک کامل‌تری از فلسفه کثرت‌گرایی جیمز را امکان‌پذیر می‌سازد که تمرکز صریح بخش دوم را تشکیل می‌دهد. این جلد که به عنوان یک مجموعه در نظر گرفته شده است، از نظر پژوهش درباره جیمز در ایجاد گفتگوهای فراآتلانتیک، بین رشته ای و بین نسلی منحصر به فرد است و جیمز را به عنوان یک متفکر مهم بین المللی و مسلماً متمایزترین شخصیت روشنفکر آمریکایی در قرن نوزدهم و بیستم معرفی می کند.

این تحقیق به توضیح معنای زندگی از دیدگاه ویلیام جیمز می‌پردازد. رویکرد این تحقیق، فلسفی بوده و در آن با به‌کار گیری روش تحلیلی ـ توصیفی مبتنی بر مطالعات کتابخانه‌ای، دیدگاه جیمز در خصوص معنای زندگی مورد بررسی قرار گرفته است. در تبیین معنای مورد نظر از معنای زندگی توضیح داده شده است که مراد از معنای زندگی، هدف زندگی و مراد از هدف زندگی نیز سعادت و نیک‌بختی‌ست. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که از میان رویکردهای عمده در بحث معنای زندگی، ره‌یافت جیمز به بحث معنای زندگی، ره‌یافت انسان‌محور است و از دیدگاه او، سعادت به‌مثابه هدف بنیادین و معنابخش زندگی انسان مطرح است. جیمز براساس اصول نسبیت، «سودمندی، اراده معطوف به باور و حق باور داشتن» معنا و سعادت را امر غیر عینی، نسبی و قابل جعل می‌داند. از دیدگاه او هر انسانی این معنا را بر اساس اراده و باور خود تعریف و جعل کرده و با تلاش خود تحقق می‌بخشد. در پایان این تحقیق، ضعف مبانی فلسفی جیمز و عدم انسجام منطقی دیدگاه او در باب معنای زندگی مورد نقد و ارزیابی قرار گرفته است.