آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

نگرش اخباری و اصولی دو روش فهم دین از متون اصلی در میان اندیشمندان شیعی است که بیش از چهار قرن از نزاع‌های فکری و یا ایجاد و شکل‌گیری مکاتب گوناگون میان طرفداران آنها را پشت سر گذاشته است. پژوهش حاضر در پی پاسخگویی به این پرسش است که آرا اصولی فیض کاشانی در کتاب معتصم‌الشیعه چگونه بازتاب یافته است. بررسی توصیفی - تحلیلی این مسئله حاکی از آن است که فیض کاشانی، از علمای شیعی قرن یازدهم، با وجود دیدگاه‌های اخباری، و استناد و اتکا وی به روایات، اما نگرش به دور از هرگونه افراط و تفریط او از عقل و نقل را در کاربست عملی‌اش در کتاب معتصم‌الشیعه به مثابۀ کتاب فقهی فیض را شاهدیم. تأثیرپذیری از مسلک اساتید اخباری، برداشت سوء از برخی فتاوای مبهم فقهی ایشان در گذشته، تناسب‌نداشتن برخی دیدگاه‌های وی با برهان‌های موجود نزد خویش، و ... سبب شد فیض را که اغلب دارای آرا اعتدالی در نظریاتش است، به اخباری‌گری متهم کنند و دامنۀ اختلاف آرای میان اصولیان و اخباریان شیعی را بیش از پیش گستردش دهد؛ حال آنکه تمایل‌نداشتن ایشان در همراهی با نظر مشهور از اخباریان مبرهن است و پایبندی وی به نگرش اصولیان در مواضع فراوانی، مانند اجماع، حجیت ظاهر قرآن، حجیت عقل، رجوع به آرا و نظریات اصولیان، عدم جمود در اخبار، و ... به میزانی است که انکار آن ممکن نخواهد بود.

الحق المبين في کیفیة التفقه فى‌الدين رساله‌اى است مختصر از ملا محسن فيض كاشانى 1091ق كه به زبان عربى نوشته شده است. فيض اين رساله را در زمينه‌ى کیفیت فراگیرى دين، در يك مقدمه، مقصد و خاتمه به سال 1068 به نگارش درآورده است. فيض در فهرست خودنوشت دوم درباره‌ى اين رساله مى‌نويسد: «والحقّ المبين في بيان كيفيّة التفقّه فى‌الدين بخلاف ما عليه جمهور المتأخّرين». محدث ارموى در معرفى اين رساله كه به ضميمه كتاب «الأصول الأصيلة» تصحيح و به چاپ رسانده است، آورده است كه مهمّات اين رساله نفيس، به عينه در اوايل كتاب «حقائق» فيض آمده است. به‌طورى كه مى‌توان گفت، آنچه از اين كتاب در «حقائق» آمده، نسخه ديگرى از همين رساله است. هر چند در رساله، موارد مفيدى نيز اضافه شده؛ از جمله خاتمه و عبارات كوتاهى كه در اثناء مقدمه و مقصد درج شده است. مصنف در اواخر رساله صريحاً به ملاقات خود با مولى محمد امين استرآبادى در مكه اشاره كرده و اقرار به اين دارد كه عالم مذكور در اين «سبيل هدايت» بر او پيشى گرفته و اين باب را بر وى گشوده است.

ملا محسن فیض کاشانی (د. 1091ق)، یکی از شخصیت‌های مهم و اثرگذار در علوم اسلامی و به‌ویژه مباحث اخلاقی و حدیثی شیعه امامیه است. ازجمله تألیفات ارزشمند وی، کتاب المحجة البیضاء است که با هدف شرح و اصلاح احیاء علوم الدین محمد غزالی به نگارش درآمده است. این اثر اخلاقی، دربردارنده شرح و تبیین بسیاری از روایات تربیتی و گاه فقهی و جز آن است. این مقاله با تکیه بر این اثر ارزشمند، تلاش می‌کند با مطالعه متن کتاب، به روش توصیفی‌– تحلیلی مبانی مورد نظر فیض کاشانی را در فهم احادیث استخراج کند. نتایج پژوهش نشان می‌دهد مؤلف المحجة البیضاء هنگام معنی کردن روایات، از اصولی همچون توجه به معانی دقیق واژگان، توجه به کاربردهای مجازی و آرایه‌های ادبی، رعایت اصل سیاق، تکیه بر قرائن ناپیوسته، تأویل روایات متشابه، استناد به عقل در شرح روایات، در نظر گرفتن شرایط صدور حدیث، استناد به قیاس اولویت و جمع بین روایات متعارض، بهره جسته است.

(از مجموعۀ 2 جلدی)این کتاب، حاوی یک دوره کامل اصول و معارف اعتقادی است که با ذکر شواهد نقلی و بیان عقلی مستند و توضیح داده‌شده است. کتاب دارای چهار بخش کلی است: شناخت خداوند، شناخت فرشتگان، شناخت کتاب‌های آسمانی و رسولان الهی، علم به آخرت. در ذیل این چهار بخش مؤلف در چهل‌وهشت باب به مباحث گوناگونی نظیر اثبات وجود خداوند، توحید و صفات او، اصناف فرشتگان و شیاطین، معنای نبوت و ضرورت آن، کیفیت وحی و حقیقت قرآن، اخلاق پیامبران و مرگ و قبور و حشر پرداخته است. این کتاب دریایی از معارف اعتقادی است که به قلم یکی از لطیف‌ترین نفوس از میان محققان و عالمان مسلمان به رشته تحریر درآمده است.

بررسی روابط بینامتنی یکی از تأثیرگذارترین و کاربردی­ترین مقوله­های نقد ادبی به حساب می­آید. از میان نظریه­پردازان بینامتنیت، ژرار ژنت و نظریه­ی او بیش از سایرین مورد توجّه قرار گرفته است. بینامتنیت ژنت یکـی از اقسـام نظریه­ی ترامتنیت اوست. از نظر ژنت در صورت وجود عناصر مشترک میان دو متن، رابطه­ی هم­حضوری میان آن­ها برقرار می­شود. پس از ظهور اسلام، قرآن به عنوان یک زیرمتن از نظرگاه­های مختلف زیبایی­شناسی صوری و معنایی، مرجع و منبع بسیاری از شاعران بوده است. یکی از این شاعران فیض کاشانی عالم بزرگ شیعی در قرن یازدهم است. اصلی­ترین زیرمتن­ تشکیل­دهند­ه­ی اندیشه­ی او در غزلیاتش قرآن کریم است. بی­تردید در شرح و تفسیر صوری و معنایی غزلیات فیض بررسی روابط بینامتنی قرآن و شعر او موجب شناخت بهتری از شعر او می­شود. این پژوهش به شیوه­ی توصیفی-تحلیلی و بر اساس روش کتابخانه­ای انجام گرفته است. هدف این جستار، بررسی مناسبات بینامتنی قرآن و غزلیات فیض کاشانی است. برای این منظور از میان نظریه­های مختلف بینامتنیت با انتخاب روش خاص بینامتنیت ژرار ژنت به بررسی بینامتنیت قرآنی غزلیات فیض پرداخته می­شود. برآیند این پژوهش نشان می­دهد که فیض به عنوان یک عالِم و مفسّر قرآنی از میان روابط سه­گانه­ی بینامتنی ژنت(صریح،غیرصریح و ضمنی) در سرتاسر اشعارش به وفور و با تشخّص­بخشی و خلق مضامین شعری متفاوت به شیوه­های صریح(به­خصوص در حوزه­ی واژگان)و ضمنی(به­ویژه در حوزه­ی مضامین) از قرآن بهره گرفته است.