آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ندارد.

این تحقیق «روش تفسیر عقلی و نقش عقل در تفسیر» را مورد بررسی قرار داده و منظور از آن چگونگی تفسیر بر اساس برهان ها و قرائن عقلی است که نمونه هایی از این روش در شیوه تفسیری اهل بیت(علیه السلام) مشاهده می شود. این روش با روش های دیگر (اجتهادی، تفسیر به رأی، تفسیر کلی، تفسیر فلسفی و...) متفاوت است و دلایل و معیارهای خاص خود را دارد. در بخش دیگری از این تحقیق، دیدگاه های مختلف معتزله، اشاعره، اخباریون و اصولیین مورد بررسی قرار گرفته است. روش عقلی بر اساس برهان ها و قرائن عقلی است؛ ولی سایر روش ها بر اساس ذوق و سلیقه شخصی (تفسیر به رأی)، آیات و روایات (تفسیر اجتهادی) یا تحمیل و تطبیق آرای فلسفی و کلامی بر قرآن است. در پایان، تعدادی از تفاسیر بزرگانی که از شیوه عقلی استفاده کرده اند و تعدادی از آیاتی که تفسیر عقلی شده اند به همراه مثال هایی، مورد بررسی قرار گرفته است.

روایات تفسیری بر جای مانده از پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اوصیای گرانقدرش (علیهم السلام) یکی از منابع معتبر تفسیر و مطمئن ترین راه برای دست یافتن به بخشی از معانی قرآن می باشد. سخنان تفسیری آن بزرگواران میراثی است گرانقدر و مورد نیاز هر مفسری. آمیخته شدن روایات مذکور به آفاتی چون جعل و تدلیس و ارسال، بایسته بودن مطالعه و تنقیح روایات تفسیری را آشکار می سازد. تفسیر قرآن به قرآن، قرآن به سنت، بیان تمثیلی و تفسیر قرآن با استفاده از قواعد عقلی از جمله روش هایی است که امام ششم در روایاتتفسیری به کار بسته اند. جامع نبودن، ضعف سند و در آمیختگی تفسیر و تاویل، ظاهر و جری و بطن از جمله کاستی های روایات تفسیری به شمار می آیند. "بررسی روایات تفسیری امام صادق (علیه السلام) در جزء نوزدهم قران کریم"، پژوهش سندی و متنی و دلالی مجموع142روایت تفسیری ایشان در ذیل آیات جزء نوزده قرآن کریمبا رویکرد احیاء روش تفسیر روایی است. روایات مربوط به هر آیه از تفاسیر نور الثقلین و البرهان، استخراج گردید و با منبع اصلی آن روایت، تطبیق داده شد؛ ترجمه روایات به بررسی سندی- رجالی پرداخته شد و نوع سند آن مشخص گردید؛ لغت های مشکل موجود در احادیث توضیح داده شد؛ دلالت حدیث مورد مطالعه قرار گرفت. از مجموع روایات یاد شده، 35 روایت صحیح، 4 روایت حسن، 12 روایت موثق، 91 روایت ضعیف می باشند.

در این رساله بر آن بودیم که مراحل تفسیر قرآن را از آغاز نزول قرآن را از آغاز نزول قرآن تا پایان عصر تابعین پی گیری نمائیم علیهذا رساله را به سه فصل تقسیم نمودیم. فصل او ل نظر می نماید به چگونگی تفسیر در عهد پیامبر (ص)، در این فصل مباحث مهمی چون ویژگیهای تفسیر نبی اکرم (ص) و تعیین مقدار آیات تفسیر شده، و مقدار مرویات تفسیری آن حضرت مورد بحث و بررسی قرار گرفت و اقوال برخی از علماء اهل سنت مورد انتقاد قرار گرفت و به آن پاسخ داده شد، فصل دو م آن نگاهی دارد به تفسیر در عهد صحابه، و ویژگیهای تفسیر صحابه، و معرفی صحابه مشهور در تفسیر و ذکر منابع و روش آنان در تفسیر قرآن پرداخته شد، همچنین در این فصل بحث رجوع صحابه به اهل کتاب در تفسیر قرآن مورد نقد و بررسی قرار گرفت و بدان پاسخ داده شد. فصل سوم آن اختصاص دارد به تفسیر در عهد تابعین، در این فصل نیز مباحث مهمی چون منابع تابعین در تفسیر قرآن و موضع آنان نسبت به تفسیر برأی و ویژگیهای تفسیر در عهد تابعین و... معرفی شاگردان مدارس مشهور تفسیر در عهد تابعین مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

شناخت‌ معنای مجازی واژگان متشابه قرآن،‌ برای پی‌بردن به معنای مورد نظر خداوند از واژه یاد شده و به‌ تبع آن، فهم مراد آیه مورد بحث‌، ضرورت‌دارد. پژوهش حاضر با روش توصیفی – تحلیلی به مطالعه ‌دیدگاه های مفسران‌در معنای مجازی«ید» در آیه«یَدُ اللَّهِ‏‌ فوق‌ایدیهم» پرداخته است. با توجه به اینکه درعلم کلام ‌ثابت شده که ‌خدا از داشتن اعضا جسمانی مبرا است، پس‌ معنی‌حقیقی «ید» در آیه یاد شده نمی‌تواند مقصود خدا باشد. سوال اصلی این ‌پژوهش این است که تعبیر«ید» در آیه یاد شده دارای ‌چه معنای‌ مجازی ‌است و مقصود خدا در این‌آیه از «ید» چه بوده است؟ مفسران همواره ‌دیدگاه‌های متعددی در خصوص ‌معنای مجازی «ید» در این آیه ارائه نموده‌اند که می‌توان این دیدگاه‌ها را تا 18 مورد برشمرد. زمخشری مفسر بزرگ برای اولین بار معنای دست رسول خدا(ص) را برای واژه «ید» در این آیه قائل شده و جمعی از مفسران پس از وی نیز این دیدگاه را پذیرفته‌اند. پژوهش‌ حاضر به نقد دیدگاه زمخشری پرداخته و ادعای او را در این‌خصوص کامل ندانسته و دیدگاه برگزیده در معنای مجازی‌، کلمه «ید» را «دست بیعت خدا» می‌داند.

شیخ مفید از عالمان برجسته و سرآمد شیعه در قرن چهارم هجری قمری است. نظر به صبغه­ی کلامی اغلب آثارش، بیشتر در زمره متکلمان به شمار آمده و دیدگاه‌های تفسیری او کمتر مورد توجه قرار گرفته؛ تمامی تفسیر قرآن توسط شیخ مفید نیز در دسترس نیست، لکن در میان برخی از آثار به جا مانده از او می­توان به مبانی و آرائ تفسیری اش دست یافت؛ برای داشتن تحلیلی درست از نظریات تفسیری و کلامی شیخ مفید، سزا است نخست مبانی او در تفسیر قرآن بیان گردد که از جمله مبانی مهم او در میان مبانی صدوری، قدسی بودن الفاظ قرآن است؛ در این نوشتار به بررسی قدسی بودن الفاظ قرآن در میان آثار شیخ مفید پرداخته شده و نتایج حاصل از آن چنین است که قدسی بودن الفاظ قرآن از منظر شیخ مفید، امری مسلّم و شامل تمامی قرآن می­باشد؛ قدسی بودن ملازم الهی بودن الفاظ قرآن و سلامت نص و حکیمانه بودن آن نیز هست که در این مقاله به تحلیل تلازم آنها از منظر شیخ مفید پرداخته شده است.

نوشتار پیش رو پژوهشی است درباره یکی از مصادیق روایات معروف به ""منتقله"" که به مسأله خندیدن حام به پدرش نوح7 اختصاص دارد. اکثر دانشمندان اهل تسنن روایت خنده حام بن نوح را بدون تحلیل، نقل نموده اند. شیخ طبرسی گرچه روایت مورد بحث را نقل کرده اما به نظر می رسد آن را نپذیرفته است. علاوه بر بحث دلالی آن، که به سبب تسرّی گناه ادعایی حام بن نوح بر اولاد و نسل های بعدی وی، مخالف عدل الهی است؛ آنچه که در این خصوص مورد غفلت واقع شده است، ندرت نقل روایت خنده حام بن نوح در مصادر اولیه حدیثی شیعه و فراوانی آن در منابع اهل تسنن است؛ بلکه روایاتی نیز در کتب حدیثی شیعه و در مواردی در کتب اهل تسنن وجود دارد که مخالف آن است مانند حرمت شرب خمر در تمامی شرایع، نفرین حام به سبب مجامعت با همسرش در کشتی. وجود نقل هایی مرسل یا با سند ضعیف، وجود انگیزه انتقام جویی از کنعانیان به عنوان اولاد حام از سوی یهودیان با جعل حدیث مذکور، ایجاد وهن در مذهب تشیع با ورود اسرائیلیات از سوی برخی راویان ضعیف، شباهت میان نقل تورات و روایت خنده حام بن نوح، مخالفت با عدل الهی و وجود رگه های تعصبات نژادی و قومی، منتقله بودن آن را از کتب عامه توسط امین الاسلام طبرسی محتمل می سازد. بنابراین روایت مورد بحث از امام هادی7 صادر نشده است؛ بلکه به سبب اغراض سیاسی و تکیه بر سخنان امثال وهب بن منبه چنین نسبتی به ایشان داده شده است.

در این تحقیق، کوشیده شده است، کارشکنی های یهود در عصر پیامبر(صلی الله علیه وآله) بر اساس مستندان تفسیری، قرآنی و گزارش های موثّق تاریخی بررسی شود; بنابراین در ارائه مطالب، از تفاسیر شیعه و سنّی استفاده شده است. پرسش اصلی این است که ابعاد کارشکنی های یهود در عصر پیامبر(صلی الله علیه وآله)چیست، و به تبع آن، چرا یهود در قرآن، سرزنش شده است؟ علّت کارشکنی های یهود و پیروی نکردن از پیامبر(صلی الله علیه وآله)چیست؟ رفتار پیامبر(صلی الله علیه وآله) با یهود چگونه بود؟بر این اساس، قلمروها، علل، پیامدهای کارشکنی یهود و روش مواجهه پیامبر(صلی الله علیه وآله) با یهود بررسی، و قلمروها به شاخه سیاسی نظامی، فرهنگی، اعتقادی و اقتصادی تقسیم، و مورد تحقیق قرار گرفته; سپس علّت ها و پیامدهای ناشی از آن تحلیل و بررسی شده است. با تأمّل در تفسیر آیات و تتبّع در منابع تاریخی، روشن می شود که یهود، دارای برخی رذایل نفسانی بودند که منحصر به فرد است; به ویژه علاقه شدید آن ها به مسائل مادّی و تعصّب خاص نژادی که سبب تمییز از سایر انسان ها می شود. آنان برای رسیدن به مادیات و برتری نژادی، حاضرند بسیاری از ارزش های دینی خود را زیر پا بگذارند. اعتقاد به معاد در آن ها بسیار کمرنگ است یا اصلا وجود *. از طرف دیگر، روحیه عناد و لجبازی در آن ها ریشه دوانده است; از این روی چون با وجود پیامبر(صلی الله علیه وآله) منافع دنیایی خود را در معرض خطر می دیدند، با وی به مخالفت برخاستند.به نظر می رسد با بررسی های به عمل آمده، از آن جا که رسول خدا(صلی الله علیه وآله)، پیامبر رحمت بوده است، به شیوه های مسالمت آمیز، آنان را به اسلام دعوت کرد; ولی به دلیل عناد و لجاجت شدید، کلام حق در آن ها کارساز نشد; به این جهت، خداوند متعالی، تنفّر و انزجار خویش را از قوم یهود برای پیامبرش اظهار داشت و فرمان جنگ را صادر کرد.رفتار شدید پیامبر(صلی الله علیه وآله) با یهود، امری معقول است; زیرا چنین رفتاری بر اساس پیمان نامه ای بود که بین دو طرف منعقد شده بود و در صورت تعرّض و توطئه، پیامبر(صلی الله علیه وآله)می توانست مردان آن ها را اعدام، و زنان و بچه های آنان را به اسارت بگیرد یا به مناطق دیگر تبعید کند.

این پژوهش با عنوان «مبانی و منهج حدیثی شیخ مفید» به منظور بررسی مبنای شیخ مفید در زمینة حجیت اخبار و اصول و روش فهم و نقد حدیث از نظر وی در پنج فصل با این عناوین، سامان یافته است: کلیاتی درباره تحقیق، زندگی نامة علمی شیخ مفید، مبنای وی در حجیت و پذیرش اخبار، روش شناسی فقه الحدیثی شیخ مفید و اصول و معیارهای نقد حدیث از دیدگاه وی. حاصل این پژوهش آن است که شیخ مفید، برای پذیرش حدیث، علم به صحت و قطع به صدور آن را لازم می داند؛ از این رو وی تنها خبر متواتر، خبر مرسل مورد عمل امامیه و خبر واحد مقرون به قرینة علم آور را قابل پذیرش و استناد می شمرد و خبر واحد را به خودی خود، به دلیل ظنی بودن، فاقد اعتبار می داند. البته از نظر وی برخی از قرائن مرتبط با متن و سند، خبر واحد را از ظنی بودن خارج و آن را قابل استناد می سازد. او در فقه الحدیث دارای روش بوده و از اموری بهره گرفته که مهم ترین آن عبارت است از: اختلاف نقل ها و گزینش نقل صحیح، التزام به ظاهر، شناخت عام و خاص، نکات بلاغی و ادبی، توجه به ناهمگونی برخی روایات، تمییز احادیث ناسخ از منسوخ، تکیه به قراین پیوستة لفظی، مانند: سیاق و قراین پیوستة غیر لفظی، مثل معرفت های قطعی عقل، شرایط صدور حدیث و ویژگی های مخاطب و قراین ناپیوستة لفظی، نظیر آیات قرآن، احادیث و اشعار شاعران برجستة غرب. در نقد متن، وی مخالفت با کتاب خدا، سنت قطعی، برهان عقلی، اجماع، مسلمات تاریخی و امور حسی، نیز اضطراب و تناقض درون متنی، شذوذ و سستی مفاد را از اصول نقد و رد متن دانسته و در نقد سند نیز از معیارهایی مانند: ویژگی های راویان، زنجیره و مأخذ حدیث، بهره جسته است. در این تحقیق به مباحثی چون مبانی و منهج رجالی و درایه الحدیثی شیخ مفید پرداخته نشده است.