آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

«سیرةُ الائمّة الاثنی عَشَر» کتابی عربی نوشته سید هاشم معروف حسنی است. این کتاب درباره زندگانی دوازده امام و دارای سبکی نو است. مولف به صورت موضوعی به تحقیق پرداخته و تفصیل نداده است. او پیش از ورود به بحث اصلی درباره حضرت خدیجه و حضرت زهرا (س) سخن گفته و در برخی موارد به نقد پاره‌ ای موضوعات تاریخی پرداخته است. جلد اول از مجموعه حاضر كه به زبان عربی نگارش یافته، درباره زندگی حضرت خدیجه (ع)، حضرت فاطمه (ع)، حضرت علی (ع) و امام حسن (ع) و نقش آنان در تاریخ اسلام است. همچنین موضوعات این مجلد عبارت‌ اند از: معرفی شجره‌ نامه‌ دوازده امام و گریزی بر زندگانی فاطمه زهرا (س)، شرح زندگانی امام علی (ع) و ذكر رویدادهای مختلف زمان حیات و ولایت و خلافت ایشان تا زمان شهادت آن حضرت و شرح حال زندگانی امام حسن (ع) از زمان ولادت تا شهادت.

کَشْفُ الغُمَّة فی مَعْرِفَةِ الأئمّة، کتابی در شرح حال، فضائل و معجزات چهارده معصوم (ع) نوشته بهاءالدین علی بن عیسی اربلی (درگذشته ۶۹۲ق) از عالمان دینی شیعه می باشد. نویسنده، کتاب را با انگیزه روشن کردن حقانیت آنان بر دشمنان اهل بیت و مقابله با غلو کنندگان ائمه (ع) نگاشته و در تألیف خود، استفاده از منابع اهل سنت را بر منابع شیعی مقدم داشته است.این کتاب درباره زندگانی پیامبر (ص)، فاطمه زهرا (س) و ائمه اثنی عشر (ع) و مناقب و معجزات آنان نوشته شده است. مصنف همچنین اشاره ای هم به حضرت خدیجه (س) دارد. وی در مقدمه کتاب صراحتاً تشیع خود را اعلام داشته و اهل بیت علیهم السلام را ثانی ثقلین دانسته، دوستی و دشمنی با آنان را دوستی و دشمنی با خدا عنوان کرده است. او چند مناظره با دانشمندان اهل سنت داشته و تعبیراتی همچون اصحابنا الشیعه و انّا معاشر الشیعه دارد. اربلی در پایان هر باب کتاب کشف الغمه قصیده‌ ای نیز در مدح یا مرثیه اهل بیت علیهم السلام سروده است. این کتاب از منابع وسائل الشیعه و بحارالانوار بهره برده است. جزءِ اول دربرگیرنده زندگانی پیامبر اسلام (ص)، امام علی (ع)، حضرت فاطمه، امام حسن و امام حسین علیهماالسلام و حضرت خدیجه (س) است.

بررسی تاریخ زندگانی و سیره رسول خدا از تولد تا وفات، موضوع این اثر است. نویسنده در پی در خواست مرجع بزرگ شیعه، آیت الله بروجردی، اقدام به تألیف این کتاب کرده و عمده منابع آن نیز، از کتاب های تاریخی و تفسیری اهل سنت می باشد و شیوه وی نقلی و تحلیلی است. مؤلف در این اثر، تلاش کرده است تا به تمامی جزئیات تاریخ پیامبر، خصوصا به ابعاد گوناگون رسالت آن حضرت بپردازد. از این رو، حوادث و پیشامدهای زندگانی آن حضرت در مکه و مدینه، سفر و حضر، جنگ و صلح، ویژگی های روحی و خصائص اخلاقی پیامبر را تشریح کرده است. جلد نخست کتاب، درباره نسب، ولادت، پدر و مادر، دایه، کفالت و چگونگی زندگانی پیامبر(ص) در جاهلیت، آغاز بعثت، اولین مؤمنان، مقابله قریش با پیامبر، مهاجرت مؤمنان به حبشه، هجرت پیامبر به مدینه و معاهده پیامبر با یهود و تشریع تغییر قبله به کعبه است.

البداية و النهایة، مهم‌ترین و معروف‌ترین اثر ابن کثیر دمشقی (701774ق)، در تاریخ عمومى و اسلام از آغاز تا عصر مؤلف و از گسترده‌ترین منابع تاریخ اسلام است. به نظر می‌رسد که قصد مؤلف، نگاشتن اثری با هدف تاریخ‌نگاری نبوده است و آن‌گونه که ترکیب موضوع اثر و روش مؤلف در گزینش اخبار مندرج در آن نشان می‌دهد، بیان دیدگاه و نگرش اسلامى درباره آغاز و انجام آفرینش و خلقت انسان موردنظر بوده است. نگارش این کتاب بر اساس حولیات (سال‌نگاری) تنظیم شده است. شروع آن از آغاز خلقت و اتمام آن به سرانجام تاریخ و منتهی شدن به قیامت، چهره‌ای خاص به تاریخ وی بخشیده است. نویسنده در بخش رخدادهای مرتبط به خلقت، انبیاء و گذشتگان سعی نموده ضمن رعایت ترتیب سیر حوادث تاریخی با ذکر آیات قرآن و احادیثی که توسط راویان مختلف بیان گردیده است به شرح حوادث بپردازد. در این بخش به دلیل آن‌که سال رویدادها نامشخص است، روال نگارش مبتنی بر سال‌شماری نیست؛ اما از عصر نبوی به بعد به‌صورت سال‌شمار و گاه همراه با ذکر ماه و روز حوادث را نقل می‌نماید. مؤلف در دیباچه کتاب، محتوای آن را به سه بخش تقسیم می‌کند: «بدایه»: از آفرینش تا پایان زندگى پیامبر اسلام(ص)؛ «خلافت یا تاریخ اسلام»: از وفات پیامبر(ص) تا عصر مؤلف؛ «نهایه»: در حوادث بزرگ آخر زمان یعنى «فِتَن و مَلاحِم». روش ابن کثیر در بخش نخست، استناد به قرآن و احادیث قابل‌اعتماد است و چنانکه خود گفته، تنها به آنچه موافق شرع و سنت رسول خداست، استناد کرده است. مؤلف در قسمت اول این بخش، بیشتر به سرگذشت پیامبران و امت‌های پیشین یادشده در قرآن پرداخته است. قسمت دوم بخش نخست (بدایه) مربوط به سیرت پیامبر اسلام(ص) و از مفصل‌ترین بخش‌های کتاب است. در این بخش اتکای عمده ابن کثیر بر سیره ابن اسحاق بوده، بااین‌همه فقط به همین مأخذ قناعت نکرده است، زیرا گذشته از رجوع به دیگر کتاب‌های مغازی و سِیَر، به قرآن و حدیث نیز بسیار استناد کرده است. کتاب‌های جامع حدیث، نوشته‌های متأخر در سیره پیامبر(ص) مانند دلائل النبوة ابونعیم اصفهانى و ابوبکر بیهقى، مآخذ مربوط به زندگی‌نامه صحابه و تابعین مانند معجم طبرانى، معجم الصحابه ابونعیم اصفهانى، اسدالغابه ابن اثیر و آثار متأخرتری چون تهذیب مزی، آثار ذهبى، ابن عساکر، سهیلى و ابن سیدالناس. در بخش دوم، به شیوه معمول مورخان گذشته، حوادث تاریخى پس از اسلام را سال‌به‌سال به‌صورت متوالى یاد کرده و مطالب مربوط به هر سال را به ترتیب در دو قسمت حوادث و وفیات آورده است. وفیات این بخش قسمت قابل‌ملاحظه‌ای را تشکیل می‌دهد. این بخش نیز خود دو قسمت متمایز دارد: قسمت اول از آغاز خلافت تا پایان قرن 7ق /13م و قسمت دوم از آغاز قرن 8ق /14م به بعد. در قسمت اول بخش دوم، ابن کثیر افزون بر مآخذ بخش نخست، از نوشته‌های مورخان معروف مانند تاریخ طبری، تاریخ بغداد خطیب، تاریخ دمشق ابن عساکر و ذیل ابوشامه بر آن، المنتظم ابن جوزی، الکامل ابن اثیر، مرآة الزمان سبط ابن جوزی و ذیل یونینى بر آن، دول الإسلام ذهبى و بسیاری دیگر بهره شایان برده است. دوره پس از مغول در این قسمت بیشتر به تاریخ شام و دمشق اختصاص یافته است. ابن کثیر در این قسمت برخى مآخذ مهم تاریخ منطقه را نادیده گرفته است. ابن کثیر با وجود استنادهای مکرر به وفیات ابن خلکان، این مؤلف را به سبب مجامله و تسامح در برابر شعرا و کسانى که از نظر عقیده مبغوض وی بوده‌اند، نکوهش کرده است. البته باید یادآور شد که البدایه، خود از استشهادات شعری خالى نیست. قسمت دوم بخش دوم، یعنى دوره حیات ابن کثیر مانند دوره اخیر قسمت نخست این بخش ناظر بر تاریخ شام و دمشق و خود در دو بخش است: بخش اول متکى بر ذیل برزالى بر تاریخ ابوشامه است و بخش دوم بیان دیده‌ها و شنیده‌های خود ابن کثیر؛ این قسمت مأخذ باارزشى برای تاریخ شهر دمشق شمرده می‌شود. واپسین مطالب بخش دوم به وقایع سال 767ق /1366م مربوط است.

کتاب به بررسی شخصیت ، زندگانی، ایمان، فضایل و بیان اقوال مختلف درباره شخصیت حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها می پردازد.