آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

در این پژوهش موضوع تأثیر تعالیم زرتشت در اندیشه نیچه مورد بررسی قرار می‌گیرد. نیچه به عنوان متفکر سده نوزدهم، با آثار خود تأثیر عمیقی بر فلسفه غرب و تاریخ اندیشه مدرن بر جای گذاشته‌ است. عنوان یکی از برجسته‌ترین آثار وی چنین گفت زرتشت است که در آن اساسی‌ترین مسائل فلسفه او بیان شده است. همین امر سبب شد تا سؤالی در میان نیچه-پژوهان مطرح شود که چرا نیچه بنیادی‌ترین اندیشه خود را از زبان پیامبر ایرانی مطرح می‌کند آیا او تحت تأثیر عمیق آموزه‌های زرتشت بوده است؟ نظر اکثر فلاسفه و مفسران آثار نیچه در پاسخ به این سؤال، در واقع بهره‌گیری به نحو سمبلیک است که تاکنون در این زمینه آثاری نیز به چاپ رسیده است. به دلیل گستردگی ابعاد فلسفه نیچه در این پژوهش ابتدا در سه محور جسم، قدرت و زندگی به بررسی دیدگاه هر یک پرداخته و سپس با تحلیل هر دو دیدگاه، به طور مستند فرضیه تأثیر تعالیم زرتشت بر اندیشه نیچه بررسی می‌گردد. با تحقیقات صورت‌گرفته در این پژوهش به نظر می‌رسد زرتشت شخصیتی صرفاً استعاری و ساخته ذهن نویسنده نیست، بلکه وی در آرای فلسفی خود از بخشی از تعالیم زرتشت به صورت انتخابی تأثیر گرفته است

نیچه حقیقت را چه می‌داند؟ این پرسش پروبلماتیک اصلی مقاله حاضر است که در پرتو آن تلاش شده است تا در چارچوب مقتضیات و محدودیت‌های این متن،در مقام یک مقاله، مقدمه‌ای بر طرح برداشتی وحدت‌انگارانه، ایدئالیستی و پویشی از نیچه عرضه شود. در این راستا، ابتدا در مقام مقدمه به بحران پیش روی هر شکلی از نیچه‌پژوهی اشاره‌ای گذرا خواهد شد تا بدین طریق، بتوان امکاناتی را برای صورت‌بندی ایده اصلی مقاله به دست داد. سپس با تمرکز بر کارکردهای مختلف حقیقت نزد نیچه (به ویژه با ارجاع‌های متعدد به آثار متاخر او) و مواجهه دوگانه (منفی/ ایجابی یا انتقادی/ جانبدارانه) او با این مفهوم به‌ترتیب به سه نقد اصلی او به حقیقت، ذیل سه عنوان خواهیم پرداخت: 1- نقد دوجهانیت، 2- نقد ذات‌گرایی و 3- نقد ثبات‌گرایی. در نهایت به کمک نتایج حاصل از این مباحث، طرحی ابتدایی از برداشت وحد‌انگارانه- ایدئالیستی- پویشی از نیچه در انتهای مقاله ترسیم خواهد شد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی برخی از جنبه های مثبت کلیدی فلسفه دین نیچه می پردازد و در عین حال به نحوه تغییر فلسفه او در کل در طول زندگی اش احترام می گذارد. در پایان، هدف این است که پرتره ای منصفانه از نیچه، فیلسوفی که برخلاف تصور رایج از ضد دین بودنش، به شدت تأثیرات مثبتی را که نوع خاصی از خدایان می تواند بر انسان ها بگذارد، بسازد. من این تز را با این پیشنهاد آغاز می کنم که نیچه پس از کنار گذاشتن «جامعه گرایی مذهبی» اولیه خود، به فردی اشرافی «مذهبی» تبدیل شد که پرورش «تیپ های برتر» را بالاترین هدف خود قرار داد و تلاش کرد راهی برای دستیابی به آن در نوع خاصی از خدایان، چیزی که من آن را "نوع خدایان تایید کننده زندگی" می نامم. سپس، پس از بحث در مورد برخی مسائل تفسیری در مورد نوشته های او به طور کلی، به بررسی مثبت اندیشی دینی اولیه او می پردازم. بعد، من در مورد نگرانی نیچه برای پرورش «انواع برتر» بحث می کنم. من پیشنهاد می‌کنم که تصور او از «انواع بالاتر» بازنمایی نهایی ایده او از «عظمت انسانی» است که قادر به ایجاد عظمت فرهنگی و ارزش‌های جدید «تأییدکننده زندگی» است، که همگی با نگرانی او برای «رنج» مرتبط است. علاوه بر این، برای روشن شدن ماهیت «انواع برتر» در عمق بیشتر، سایر مفاهیم مرتبط با او، یعنی «اشراف» و «تأیید زندگی» را بررسی می‌کنم. در بخش پایانی پایان نامه، همانطور که نشان می دهم چگونه تفکر دینی مثبت و بالغ نیچه بر "نوع خدایان تایید کننده زندگی" تمرکز می کند، ایده او را در مورد ماهیت و تأثیرات این خدایان با اشاره به انتقاد او از مسیحی بررسی می کنم. تصور از خدا در نهایت، من دیدگاه خود را در مورد اینکه چگونه او قصد دارد نوع خدایان تأیید کننده زندگی در پرورش «انواع برتر» کمک کند، ارائه و استدلال می‌کنم.

ترجمه ماشینی: بروس الیس بنسون این ایده شگفت انگیز را مطرح می کند که نیچه هرگز نیهیلیست بی خدا نبود، بلکه عمیقاً مذهبی بود. اما نیچه چگونه زندگی و ایمان را در میان انحطاط و زوال تأیید می کند؟ بنسون به دقت به تاریخ زندگی نیچه و دیدگاه‌های سه تن از منحط‌ها، سقراط، واگنر و پل نگاه می‌کند تا به چرخش پرهیزگارانه‌اش دست یابد. کلید این درک، تفسیر بنسون از تأثیر قدرتمندی است که نیچه فکر می کند موسیقی بر روح انسان دارد. بنسون ادعا می‌کند که بداهه‌پردازی‌های نیچه در پیانو نمادی از حالت دیونوسیایی یا دیوانه‌وار و خلسه‌ای بود که او به دنبال آن بود، اما در نهایت نتوانست به آن دست یابد، قبل از اینکه به جنون فرو رود. این کتاب برای بینش خود در مورد مسائل ایمان، انحطاط و تعالی، کمک مهمی به مطالعات نیچه، فلسفه و دین است.

کاوه بهبهانی : شاید به طور کلی و استعجالی بتوان مفسران نیچه را در چهار گروه جای داد: اولاً شارحان آلمانی نیچه، یعنی کسانی مانند کارل یاسپرس و مارتین هایدگر. دوم شارحان “پسامدرن” نیچه مانند میشل فوکو (که البته خود را پسامدرن نمی دانست) و ژیل دلوز. سوم شارحانی که به جریان موسوم به چپِ نو تعلق دارند و از مرده‌ریگ نیچه بهره ‌می‌گیرند. و چهارم شارحان انگلیسی زبانِ اندیشۀ نیچه. (کسانی مانند آرتور دَنتو، ریچارد شاخت، رابرت سولومون، کَتلین هیگینز، مادمِری کلارک و بسیاری دیگر که تبارِ‌شان می‌رسد به والتر کاوفمان، مترجم نام‌بردارِ آثار نیچه به زبان انگلیسی). دورۀ پیشِ رو درآمدی است بر اندیشۀ نیچه از چشم انداز شارحان انگلیسی زبان‌اش و از میان فیلسوفان انگلیسی زبان بیشتر بر آثار و نوشته‌های دو تن تکیه دارد: رابرت سولومونِ فقید و همسر به قول خودِ او دوست داشتنی‌اش کتی هیگینز که هر دو مورخ فلسفۀ غرب و متخصص اگزیستانسیالیست‌ها و به طورِ خاص نیچه هستند. شوربختانه آثار نیچه پژوهانه آن‌ها هنوز به فارسی برگردانده نشده است. این دوره سال گذشته و در پنج جلسه برگزار شد.