آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

پاسکال، در باب نظریه های توجیه معرفت شناختی، حامی «نظریه مبناگروی» است. از منظر او، باورهای پایه بر سه قسم اند: باورهای پایه تجربی، باورهای پایه ریاضی، و باورهای پایه دینی. پاسکال، توجیه باورهای پایه تجربی را از طریق «تجربه»، و توجیه دو قسم ریاضی و دینی را از طریق منبعی موسوم به «دل» می داند. این مقاله می کوشد با واکاوی آثار پاسکال، جایگاه «دل» را در اندیشه پاسکال، در مقام توجیه باورهای پایه ریاضی و دینی، به خصوص باورهای دینی، نشان دهد، و بدین وسیله، تقریری روشن از معرفت شناسی او ارایه کند. همچنین می کوشد تا معلوم سازد از منظر پاسکال، تفاوت دل با عقل چیست، و چرا پاسکال در نظام معرفت شناسی خود، دل را به جای عقل به کار گرفته است.

فروپاشی حاکمیت کلیسا در مغرب‌زمین، سرآغاز دوره روشنگری و برانگیختگی نظریه‌پردازان مغرب‌زمین در تأسیس بنایی نو از اندیشه‌های نظری و عملی با تفکر غالب پوزیتیویستی و نادیده‌انگاری آموزه‌های فرابشری است. در این میان، وقتی یافته‌های خودآیین، ناتوان از وضع مبنایی استوار در معنابخشی به جهان و حیات انسانی، باخودبیگانگی انسان را در پرده‌های لرزان و سست اخلاقی و ازهم‌پاشیدگی اجتماعی به نمایش گذاشت، فیلسوفان اگزیستانسیالیست بر آن شدند با مبانی خود، مسیر بازگشت به اصالت انسان را میسر کنند. گروهی از آنان مانند نیچه، هایدگر و سارتر، با محوریت انتخاب خودمحور، درباره باخودبیگانگی انسان اندیشیدند، و گروهی‌ دیگر مانند کیرکگور، گابریل ‌مارسل و تیلیش با معیار انتخاب غیرمحور به این مبحث پرداختند. اما در این دو نگرش علاوه بر آنچه از باور ناصحیح اصالت هستی انسان و تهی‌بودنش از هر گونه چیستی بالذات مشهود است، معضلات معرفت‌شناختی تفکر این دو طیف از اندیشوران در رصد جایگاه حقیقی انسان، آنان را در تأمین اهداف این مبحث ناکام گذاشته است.

ترجمه ماشینی : این کتاب استدلال می کند که یک ژست سیاسی رادیکال را می توان در نوشته های سورن کیرکگارد یافت. این فصل ها با قرار دادن اندیشه پرشور کی یرکگور در گفتگو با نوشته های گئورگ لوکاچ، کارل اشمیت، والتر بنجامین و تئودور آدورنو، یک چشم انداز میان رشته ای را هدایت می کنند. در مرکز بحث کتاب، مفهوم «سیاست غیرمستقیم» قرار دارد، که فضای منفی بین روش‌ها، مفاهیم و کنش‌های فکری را در آثار کی‌یرکگور نام‌گذاری می‌کند و همچنین روابط پویایی بین کی‌یرکگارد و متفکران فوق‌الذکر را مشخص می‌کند. سیاست غیرمستقیم کی یرکگور مجموعه ای از نقاب هاست که هویت ها را از حوزه ای به حوزه دیگر جابجا می کند: الهیات، سیاست را می پوشاند. قانون ماسک الهیات; نظریه سیاسی فلسفه را نقاب می زند. و روانشناسی رویکردهای ادبی به حقیقت را می پوشاند. همانطور که در لوکاچ، اشمیت، بنیامین و آدورنو منعکس شده است، این کتاب بررسی می کند که چگونه سیاست غیرمستقیم کی یرکگور سه انگیزه مهم را تسکین می دهد: ناسازگاری فکری، ارتباط غیرمستقیم درون و از طریق هویت های مبهم، و دیالکتیک منفی.

ترجمه ماشینی: لودویگ ویتگنشتاین فیلسوف برجسته قرن بیستم بود که تأثیر او نه تنها در فلسفه، بلکه در بسیاری از حوزه‌های تحقیقاتی دیگر، از جمله الهیات و مطالعه ادیان، بازتاب داشت. ویتگنشتاین، دین و اخلاق، نشان می دهد که چگونه می توان با اندیشه ویتگنشتاین هم دلسوزانه و هم انتقادی درگیر شد، تفکر ما را در مورد دین و اخلاق و جایگاه آنها در دنیای مدرن پیش می برد. این مجموعه با آوردن ایده‌های ویتگنشتاین با چندین متفکر مهم دیگر، از جمله الیزابت آنسکومب، سنت توماس آکویناس، گئورگ کانتور، سورن کیرکگارد و جورج اورول، تصویر بسیار آموزنده‌ای از نحوه تلاقی و تأثیر رشته‌های مختلف تفکر معاصر و تاریخی ایجاد می‌کند. یکی دیگر. فصول توسط دانشمندان برجسته در این زمینه نوشته شده است و به بحث های جاری در مورد مسائل مذهبی و اخلاقی، با توجه خاص به ماهیت زبان دینی می پردازد. این کمک قابل توجهی به دین و اخلاق است که نشان دهنده اهمیت ایده های ویتگنشتاین برای این موضوعات و موضوعات مرتبط است.

مسئله ایمان و سازگاری یا عدم سازگاری آن با عقل و همچنین توجیه باورهای دینی بر پایه عقلانیت از دیرباز به عنوان یکی از چالش‌برانگیزترین مسائل فلسفه دین محسوب شده است. فیلسوفان و اندیشمندان بسیاری به بررسی این موضوع غامض و نقد دیدگاه‌های یکدیگر پرداخته‌اند. سورن کرکگور، متفکر برجسته دانمارکی، که به پدر اگزیستانسیالیسم معروف است، یکی از ایده‌پردازان مهم دربارۀ رابطۀ ایمان و عقل است. او عقلانی کردن ایمان را امری متناقض می‌داند و قائل به تفکیک قلمرو ایمان از قلمرو عقل و همچنین تقدم ایمان بر عقل است. به عقیده او ایمان، حقیقتی انفسی و از جنس شور است، و عقل آفاقی‌اندیش هرگز قادر به درک حقایق انفسی نیست. این مقاله از پنج بخش تشکیل شده است. در بخش اول مبانی فکری-فلسفی کرکگور را بررسی می‌کنیم. در بخش دوم نظریۀ کرکگور در باب حقیقت ایمان، و در بخش سوم نظریۀ او در باب رابطۀ عقل و ایمان را شرح و بسط می‌دهیم. در بخش چهارم انسان سعادتمند و مظهر متعالی اگزیستانس را از منظر کرکگور معرفی خواهیم کرد؛ و سرانجام در بخش پنجم به نتیجه‌گیری و جمع‌بندی نکات و نتایج به‌دست‌آمده خواهیم پرداخت.

وجود انسان به‌عنوان موجودی خودآگاه در بین مفاهیم اعتباری زندگی معاصر تقریبا به دست فراموشی سپرده شده است. مفهومی مثل وجود انسان نیاز به بررسی بیشتر دارد تا در سایه توجه به آن، گوهر اصیل انسانیت مطرح شود. سورن کرکگاردوجود انسان را وجودی خاص و انضمامی با تاکید برذهنی بودن و فردیت آن، به تصویر می‌کشد که با انتخاب و گزینش می‌تواند سپهرهای سه گانه زندگی خود را رقم زند. کرکگارد مقوله ایمان را ضدعقل می‌داند که تنها با تعلیق اخلاق و ترک نامتناهی میسر می‌گرددمولانانیز در عرفان اسلامی به انسان و وجود او توجه زیادی نشان داده و او را دارای اختیار می داند که دارای مراتب وجودی یکسان نیست. همچنین ایمان را امری درونی و یقینی می‌داند. به نظر می‌رسد که وی نیز به نوعی در پذیرش عقل در قلمرو ایمان تردید می‌کند، اما با بررسی بیشتر به گونه ایبا سازگاری عقل در حوزه دین و ایمان منتهی می‌شود.

تحقیق حاضر با عنوان بررسی تطبیقی- تحلیلی فهم و شناخت خدا و فهم از نظر سورن کی‌یرکگارد و مولانا جلال‌الدین در صدد بیان دیدگاه و اندیشۀ این دو متفکر عارفه پیشه در جهت راه‌های شناخت خدا می‌باشد. شناخت خدا از مهم‌ترین دغدغه‌های انسان در همۀ ادوار بوده و هست، به دلیل اینکه شیوۀ رفتاری و عملکرد آن‌ها را تحث قرار می‌دهد.دیدگاه مولانا به خاطر برخورداری از شیوه‌ها و راهکارهای ناب، حائز اهمیت است. مولانا برای شناخت خدا، گاهی مانند فیلسوفان، برای گروهی که جزء از این راه نمی‌توانند به شناخت برسند، اقامۀ برهان می‌کند و گاهی نیز عارفانه و عاشقانه به شناخت حضوری و بی‌واسطۀ خدا از طریق صفای دل می‌پردازد. مولانا برای بیان مفاهیم از شیوۀ غیرمستقیم و با زبان تمثیل، ضرب‌المثل و قصه استفاده می‌کند، و در این راه، طبیعت و موجودات را به خدمت می‌گیرید.اندیشۀ سورن کی‌یرکگارد نیز به دلیل تجربۀ شخصی و درونی‌اش و همچنین غیرعقلانی دانستن شناخت خدا، قابل توجه می‌باشد. وی از ایمان‌گرایان مشهور مسیحی است که شاید بیش از هر فیلسوف دیگر بر اهمیت درون و فرد تأکید می‌کند. او معتقد است که شناخت خدا ورای عقل است و تنها راه شناسایی خدا به وسیلۀ ایمان است. از نظر او ایمان یک جریان است که باید هر لحظه آن را با انتخابی خود خواسته پذیرفت. و یک رابطۀ خصوصی با خداست که قابل بیان و آموزش نیست.

در این پژوهش به نقد و بررسی ایده سه تن از ایمان گرایان - پاسکال، جیمز و کی یرکگور پیرامون مسئله ایمان، و باور به خدا بر مدار مقاله باور بدون دلیل تألیف جی. ال. مکی پرداخته شده است. هر سه اندیشمند بر آنند که کنکاش درباورهای دینی به کمک عقل و برهان ما را به بن بست می رساند. زیرا این قلمرو، عرصه جولان و شکوفایی عقل و منطق نیست. عقل انسان به جهت محدودیت و گناه آلودگی اش و همچنین تناقض آمیز بودن متعلق ایمان توان تبیین و حل مسأله وجود خدا را ندارد. بلکه ما به این امور بدون هیچگونه برهان عقلی، صرفا ایمان می آوریم.اما در پاسخ به اینکه اصلا چرا ایمان آوریم، هر کدام شیوه ها و توجیه هایی ارائه داده اند که حاصلش این است که چون ایمان به خدا، بی نهایت نفع، خیر، سعادت و کمال آدمی را در بر دارد،پس هر که در پی این اهداف زندگی می کند، باید ایمان آورد. پاسکال استدلالی اقناعی با عنوان شرطبندی را مطرح می کند. با این بیان که شرط بستن بر وجود خدا در صورت برد، بی نهایت سود به دنبال دارد و حال آنکه چیزی هم از دست داده نمی شود. اما شرط بستن بر عدم خدا درصورت باخت خسران ابدی در پی دارد و در صورت برد سود چندانی به دست نمی آید. پس ایمان به خدا، عملی معقول و موجه است. جیمز، با اعمال شیوه پراگماتیکی در معنایابی و صدق گزاره ها، گزاره خدا وجود دارد را معنادار و حقیقی ارزیابی کرده، باور به آن را موجه می داند.زیرا در باور به این گزاره سود و منفعت عملی و صلاح باورمند نهفته است. کی یرکگور که اگزیستانسیالیستی می اندیشد، از همین منظر به این مسأله می نگرد. وی بر این باور است که آنچه مناسب تفکر اگزیستانسیالیستی است - یعنی احساس مسؤولیت، تحقق فردیت و هستی خویش، رهایی از و هم و پندار، اعمال اراده و گزینش و... - پژوهش انفسی است. قطع و یقین و حقیقت در سیر باطنی است.

ترجمه ماشینی: این عنصر جنبه های توحید و امید را بررسی می کند. با تمایز یکتاپرستی از اشکال مختلف ادیان غیرخداپرست، به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه خداوند از عباراتی که برای توصیف غایت دینی استفاده می‌شود، فراتر می‌رود. سپس بحث به ماهیت امید می‌پردازد و بررسی می‌کند که چگونه این مفهوم توسط آگوستین، آکویناس، کیرکگور و مولتمان و دیگران استفاده شده است. سنت مسیحی که این موحدان به آن تعلق دارند، امید و ایمان را با عشق مرتبط می کند. در بخش پایانی، وین رایت انواع این نوع عشق را در اسلام، مسیحیت، و هندوئیسم خداباور نشان می‌دهد و از عشقی که توسط آن‌ها ارزش‌گذاری شده در برابر برخی اتهامات علیه آن دفاع می‌کند. او بررسی می‌کند که چرا عشق‌هایی که در این سنت‌ها بها داده می‌شود ناقص هستند، زیرا پیروان آن‌ها همواره بر این باورند که عشقی که آنها را گرامی می‌دارند، برتر از عشقی است که دیگران آن را گرامی می‌دارند.

در طرح موضوع انفسی یودن، نخستین وظیفه ما توجیه این پیش فرض است که انفسی بودن، سنگ بنای کل تلقی کی یر که گارد از ایمان است. البته همه پژوهشگران در این باره اتفاق نظر ندارند و در مقدار اهمیتی که به این موضوع اختصاص می دشهند، میان آنها تفاوت چشکگیری وجود دارد.