آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

پدیدارشناسی هرمنوتیک با ورود به حوزۀ مطالعات دینی، اقتدار متون مقدس را به­عنوان یک راهنمای هنجاری با الگوهای مشخص و تعریف­شده در پرانتز قرار ­می­دهد. این تعلیق، عرصۀ ارجاعِ شاعرانۀ غیرتوصیفی را به جهان می­گشاید. رویدادهای بازگوشده درکتاب مقدس به­عنوان رویدادهای تاریخی، اکنون از وجود متنی برخوردارند که از منشأ پیشینِ خود فاصله گرفته‌اند و معانی کنونی­شان محصول ثبت آنها در شبکه­ای از متون است که به­طورمتناوب، یکدیگر را در یک کلِ بینامتنی حمایت و جابه­جا می­کنند؛ براین­اساس کتاب مقدس، پیش از هرچیز گفتمانی است که نظریۀ کلیِ متن آن ­را به­عنوان حلقه­ای در یک زنجیرۀ ارتباطی می­فهمد. پُل ریکور در تدوین قوسِ هرمنوتیکی خود با تأکید بر مرحلۀ تبیین انتقادی (نقد ادبی) گذار از اولین تفسیر سطحی و متعصبانه را به خوانشی عمیق ممکن ­می­سازد که در برابر رویارویی با عینیت ایستاده است. در این مقاله با توجه به دیدگاه­های ریکور به بررسی مفاهیمِ «وحی و شهادت (گواهی)» در متون مقدس گوران می­پردازیم و سپس با تحلیل شعر و کلام مقدس «نوروز سورانی» در این زمینه، سعی در نشان دادن الگوی عینی این مفاهیم در متون مقدس گوران (یارسان/ اهلِ حق) داریم. این تعلیق سبب می­شود تا وحی با توجه به ویژگی­های منحصربه‌فرد گفتمان­ها و درعین­حال از طریق روابط متقابل آنها درک شود. پدیدارشناسی هرمنوتیک پُل ریکور با تأکید بر مرحلۀ تبیین انتقادی موجب می­شود تا کتاب مقدس از تفسیرهای ذهنی­سازِ وابسته به فرهنگ و نیز از تفسیرهای بنیادگرایانه­ رها شود و کماکان در جهان مُدرن امروز مورداستناد و استفاده­ قرار بگیرد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی مفهوم شر در اثر پل ریکور (1923-2005) می پردازد. برای انجام این کار، ما کار او را به عنوان یک کل ارزیابی می کنیم، اما بر سه کتاب تمرکز می کنیم، زیرا آنها لحظات تفسیر نویسنده ما را در رابطه با رویکرد آنها به مسئله شیطان برجسته می کنند. آنها عبارتند از: سمبولیسم شر، شر: چالشی برای فلسفه و الهیات، و خود به عنوان دیگری. اما ما ترتیب زمانی متون را معکوس کردیم تا رویکردی بدیع ایجاد کنیم که به عنوان راهی برای رسیدن به پیشنهاد پل ریکور برای راه حلی برای مشکل شیطان عالی است. ما نشان داده‌ایم که چگونه، همانطور که نویسنده تاریخ فلسفه و تاریخ الهیات را تفسیر می‌کند، مسئله شر را مطرح می‌کند و از آنجا نیز نحوه پرداختن نویسنده‌مان به آن، یعنی از منظر فردی که رنج می‌کشد، آشکار کرده‌ایم. سپس ببینیم که چگونه ریشه‌های تفسیر و راه‌حل ممکن برای مسئله، در اسطوره‌ها و نمادهای شیطانی و بیشتر از آن، چگونه انسان نسبت به مسئله شر، خطاپذیر و شکننده است. تا آن زمان، سرانجام، اخلاق کوچک او را بررسی می کند. جایی که ما معتقدیم می توانیم از طریق نهادهای عادلانه مقابله با شر را به پایان برسانیم.

ترجمه ماشینی : پژوهش زیر بر آن است تا اساسنامه هرمنوتیک فلسفی را که پل ریکور در کتاب خود به مثابه دیگری به ما معرفی کرده است، بشناسد و از این طریق نقش فلسفی هرمنوتیک کتاب مقدس را که نویسنده فرانسوی در نوشته‌هایش درباره موضوعات دینی اعطا کرده است، بررسی کند. ما کار این نویسنده را به عنوان یک پروژه منحصر به فرد و پویا می بینیم که در آن نویسنده تفکر خود را با استفاده از حوزه های وسیعی از دانش مانند روانکاوی، تاریخ و حتی الهیات اجرا می کند. به این ترتیب، وظیفه پیشنهادی در تحقیق ما نه تنها ممکن، بلکه ضروری می‌شود، زیرا ما جنبه پویای نویسنده فرانسوی را منبعی از پروژه‌های مستقل و غیرقابل انتقال نمی‌دانیم. بنابراین، ما را به این باور می رساند که تفکر در نوشته های فلسفی پل ریکور مشابه نوشته های او در مضامین دینی است. با این حال، ما معتقدیم که این نویسنده الهیات را به انسان‌شناسی تقلیل نمی‌دهد و خودمختاری گفتمان فلسفی را نیز کنار نمی‌گذارد، به عنوان یک فیلسوف راهی برای غنی‌سازی، از طریق هستی‌شناسی کنش، برای بینش الهیاتی ارائه می‌کند.

ترجمه ماشینی : مشکل شر بسیار گسترده است. ما می توانیم به روش های مختلف به آن نزدیک شویم. دیدگاه ما بر فلسفه انسان شناسی خواهد بود. هدف پژوهش شرارت از دیدگاه وجودی انسان در فلسفه اول پل ریکور است. ما در فلسفه او بر دو شهود نهفته تأکید می‌کنیم: تطابق خیر و شر در وجود انسان و اولویت وجدان تقصیر نسبت به آگاهی نهایی. ما با تأملی در مورد انسان‌شناسی خطاپذیری به‌عنوان مؤلفه‌ای از مجسمه هستی‌شناختی انسان شروع می‌کنیم. انسان شناسی خطاپذیری به ما این امکان را داد که به ایده امکان شر مکتوب در ساختار هستی شناختی آن برسیم. گفتار فلسفی انسان با نمادگرایی شر حاضر در روایات اسطوره ای غنی خواهد شد. ما اولویت را به اسطوره آدمی می دهیم، زیرا تنها انسان شناسی محسوب می شود. سرانجام، شر، چالشی برای فلسفه و کلام است. بزرگ ترین چالش ها، زمانی که شامل پرسش از تصور خدا که در جهان غرب معتبر است، به عنوان قادر مطلق و کاملا خوب است. به عبارت دیگر، غلبه بر تناقض وجود خدا و وجود شر (درد، رنج، مرگ) است. مشکل همیشگی انسان باشد که از شرایط تاریخی او ناشی می شود. بنابراین، این سؤال باقی می ماند: برای مبارزه با شر چه کنیم؟ شر همان چیزی است که هست و نباید باشد. ما باید به آن چیزی که لازم نیست پاسخ دهیم. پاسخ ریکور، که ما با آن موافقیم، این است که در طرح عمل، شر مترادف با خشونت است. کم کردن آن در دنیا، با عمل اخلاقی و سیاست، کم کردن شر است. در خاتمه، اجازه ندهید که توسط شیطان گرفته شوید. با نیکی بر بدی غلبه کن

ترجمه ماشینی : ریکور در موارد متعدد هدف تحلیل های فلسفی خود را «مبادله ایگو، استاد خود، با خود، شاگرد متن» توصیف کرده است. بررسی ما توسعه این موضوع را از طریق بررسی دقیق فلسفه پدیدارشناختی-هرمنوتیکی ریکور دنبال می کند. در مقابل پدیدارشناسی هوسرل، می‌بینیم که چگونه ریکور برنامه‌ای برای بازیابی خود آغاز می‌کند که آگاهی را از بی‌واسطگی رادیکالیت خودپایه‌دار جدا می‌کند. ریکور با نگاهی به دنیای چند معنایی متن، مسیری از میانجیگری غیرمستقیم تخیلی را به عنوان مسیری به سوی تفسیر خود انتخاب می کند. تخیل که با آثار فرهنگی (نشانه ها، نمادها و متون) همبستگی دارد، هسته مرکزی درک ریکور از خود بودن را تشکیل می دهد. اثر تخیل که قبلاً در انتشارات اولیه او به عنوان ساختار میانجی خودبودن عمل می کرد، از یک اصطلاح سوم متعالی به یک فرآیند زبانی تبدیل می شود که جهان های صوتی را در مقابل آگاهی می سازد تا خود در آن ساکن شود. تحلیل ریکور از استعاره و روایت نشان می‌دهد که خود بودن وظیفه‌ای است که با استفاده از تفسیر زبانی انجام می‌شود. با این حال، چنین تفسیری از خود، با جهان متنی به عنوان جهان دیگر، ساخت زبانی است که گرفتار خود هویتی معنایی است. برنامه ریکور برای مبادله ایگوی خود محصور، برای شخصی که توسط متن مرید شده است، چنان درگیر معناشناسی هویت می شود که خودبودن با عینیت بخشیدن به فرآیند بازتابی برابر می شود و هرگز به امر صمیمی پرداخته نمی شود. سطح ساختار بازتابی خود در رابطه با دیگری بودن. این امر پیامدهای مهمی دارد که باید توسط فلسفه دین مورد بررسی انتقادی قرار گیرد.