آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : دوره از کانت تا هگل یکی از شدیدترین و دقیق ترین دوره ها در فلسفه مدرن است. مشکل اصلی در قلب آن، توسعه استاندارد جدیدی از تأمل نظری و اصل عقلانیت بود. مقالات این مجلد هم توسعه نظام ایده آلیسم استعلایی کانت در سه نقد، مبانی متافیزیکی علوم طبیعی و Opus Postumum و نیز دریافت و دگرگونی آن ایده آلیسم را در آثار فیشته، شلینگ، مورد توجه قرار می دهد. و هگل

ترجمه ماشینی : دوره از کانت تا هگل یکی از شدیدترین و دقیق ترین دوره ها در فلسفه مدرن است. مشکل اصلی در قلب آن، توسعه استاندارد جدیدی از تأمل نظری و اصل عقلانیت بود. مقالات این مجلد هم توسعه نظام ایده آلیسم استعلایی کانت در سه نقد، مبانی متافیزیکی علوم طبیعی و Opus Postumum و نیز دریافت و دگرگونی آن ایده آلیسم را در آثار فیشته، شلینگ، مورد توجه قرار می دهد. و هگل

ترجمه ماشینی : مسئله دانش در ایده آلیسم آلمانی در سال های اخیر توجه فزاینده ای را به خود جلب کرده است. این اولین تلاش برای نقد سیستماتیک است که هر چهار شخصیت اصلی، کانت، فیشته، شلینگ و هگل را در بر می گیرد. نویسنده در بررسی تحول بحث ایده آلیستی آلمانی با توجه به مجموعه وسیعی از مفاهیم (معرفت شناسی، متافیزیک، منطق، دیالکتیک، تضاد، کلیت و چندین مورد دیگر)، از منابع بسیار متنوعی به زبان های مختلف استفاده می کند، و از شفافیت استفاده می کند. و زبانی جذاب، و نقدی تازه، قاطع و چالش برانگیز ارائه می دهد. لیمناتیس قاطعیت معرفت‌شناختی کانت را در مقابل شک هستی‌شناختی او به‌عنوان موضوعی انتقادی در بسط گفتمان در ایده‌آلیسم آلمانی قرار می‌دهد و استدلال می‌کند که تقابل پدیدارشناختی فیشته تنها بن‌بست کانتی را تشدید می‌کند، اما به او اجازه می‌دهد تا یک انتقاد راه‌شکن از منطق صوری را آغاز کند. ، و برای فشار دادن دیالکتیک به جلو. بازسازی متافیزیک بعدی شلینگ دقیقاً به دنبال غلبه بر تعارض فیشتی بین مونیسم معرفت شناختی و دوگانگی هستی شناختی است. و این هگل است که بحث قبلی را ترکیب می کند و بدون ابهام به نیاز به منطق فلسفی جدید، منطق دیالکتیکی می پردازد. لیمناتیس استنتاج هگل را در پدیدارشناسی بررسی می‌کند، معرفت‌شناسی ژنتیکی مدرن را مورد استناد قرار می‌دهد و خوانشی غیر متافیزیکی از علم منطق را به‌عنوان نظریه ژنتیکی دانش سیستماتیک و به‌عنوان معرفت‌شناسی مدور پیش می‌برد. نویسنده با تأکید بر وحدت بین منطقی و تاریخی، تمایز بین تبیین عقلانی (verst?¤ndlich) و عقلانی (vern??nftig) و اهمیت شناختی تضاد، بر چشم انداز کلیت تکاملی عقل تأملی استدلال می کند. .

ایمانوئل کانت فیلسوف شهیر آلمانی، در مبانی اندیشه خود، به بحث اخلاق توجه کرده است. وی با ترسیم منظومه فکری خود، بر این باور است که اخلاق مداری فراتر از هر گونه امر طبیعی یا مافوق طبیعی است. وی با تلاشی که در راستای خلوص اخلاق به انجام رسانده، بر این رای حکم کرده که تنها و تنها اراده خیر است که می‌تواند به دور از هر شائبه غیر اخلاقی باشد. علامه طباطبایی نیز از جمله فیلسوفان مسلمانی است که در آموزه های خود، بر موضوع اخلاق مداری تاکید فراوان کرده است. علامه در مقایسه با کانت، از مرحله ای متعالی تر در اخلاق، سخن به میان می‌آورد. بررسی مبادی اخلاق در دیدگاه های علامه و کانت، ما را به فهم صحیح تری از جایگاه اخلاق در نزد ایشان نیز رهنمون می‌کند. هدف تحقیق در این پژوهش مقایسه مبادی اخلاقی از دیدگاه ایمانوئل کانت و محمد حسین طباطبایی می‌باشد. روش تحقیق بکار رفته در این پژوهش روش توصیفی-تحلیلی می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش عبارت است از: منابع مختلف دست اول و دست دوم در دسترس شامل کتب، مقالات، مجلات و سایت های معتبر علمی. روش جمع آوری اطلاعات سندکاوی و فیش برداری منظم و تدوین آنها بوده است. نتیجه یافته های این پژوهش در پی سوالات تحقیق به شرح زیر است: کانت و علامه طباطبایی در رابطه با مبادی اخلاق دارای اختلاف هستند، کانت مبادی اخلاق را از قضایای ترکیبی پیشین می‌داند که زائیده عقل انسانی می‌باشد و طباطبایی مبادی اخلاق را به مسائل دنیوی و اخروی نسبت میدهد.

در اینجا ما به دنبال تبیین اصول اخلاقی و آموزه‌های اخلاقی و رابطه آن با بحث اطلاق و نسبیت اخلاق هستیم و با بررسی اصول اخلاقی کانت و مرحوم علامه طباطبایی دیدگاه های این دو اندیشمند را در ذیل این مساله توضیح می‌دهیم. همانطور که می دانید مبحث اخلاق دارای اهمیت فراوانی است و دیدگاه مختلفی در این باره بیان شده و اکنون ما به دنبال این هستیم که بیان کنیم مباحث اخلاقی چه رابطه ای با بحث مطلق گرایی و نسبی گرایی اخلاق و مبحث ارزش شناسی گزاره‌‌‌های اخلاقی و کارکرد عقل عملی دارد. در ادامه به صورت مختصر دیدگاه کانت و علامه طباطبایی را بیان می کنیم و با بیان محورهای اشتراک و افتراق این دو اندیشمند، نشان داده می شود که بسته به مفهوم احکام اخلاقی، آیا می‌توان هر یک از این دو اندیشمند را قائل به مطلق گرایی اخلاق یا نسبیت گرایی اخلاق دانست، زیرا هر دو اندیشمند برآن هستند که عقل عملی با معیارهای عقلانی خود می‌تواند خوبی و بدی اعمال را تشخیص دهد. در عین حال چنین به نظر می‌رسد که این دو اندیشمند عقل را به منزله منبع اصلی شناخت احکام ارزشی می دانند که باعث شناخت امور اخلاقی می‌شود. در اینجا باید گفت دیدگاه کانت بر اساس مطلق گرایی پایه گزاری شده و همچنین وی امر مطلق را به عنوان یگانه اصل اخلاقی می داند. در صورتی که در دیدگاه مرحوم علامه طباطبایی چنین به نظر می رسد که وی اخلاق را به صورت نسبی می داند که از مقوله اعتبار است و تاکید می کند افراد بر اساس مقصد و هدف خود ، یک امر را خوب و یک امر را بد می دانند. در پایان به کاستی‌ها و انتقاداتی که به این دو دیدگاه وارد شده است می پردازیم و نتایج حاصل شده از بررسی این دو دیدگاه، کانت و مرحوم علامه طباطبایی در بحث اخلاق را نشان می دهیم.

عقل عملی و کارکرد آن یکی از کهن‌ترین مسائل تاریخ تفکر بشری است که تا عصر حاضر همواره مورد توجه و چالش اندیشمندان غربی، شرقی و اسلامی بوده است. این رساله، رسالت عقل در اخلاق را از جنبه‎های مختلف ازجمله تکون مفاهیم اخلاقی ، تأثیر انگیزشی آن و بررسی کفایت آن برای اخلاقمند شدن را از دیدگاه دو فیلسوف اسلامی و غربی، علامه طباطبایی و کانت، مورد بررسی و تحلیل و نقادی قرار می‌دهد. و مدعی است که علامه طباطبایی در حوزه اخلاق، چه در مقام شناسایی احکام و فضائل اخلاقی و چه در مقام عمل کردن بدان‌ها، علاوه بر عقل عملی، بر نقش دین تأکید می ورزد در نتیجه عقل بشر را برای اخلاقمند شدن کافی ندانسته و علاوه بر عقل، دین را در این زمینه راه گشا می‌داند. در حالیکه کانت در اخلاق چه در حوزه شناسایی و چه در حوزه انگیزشی قائل به خودبسندگی عقل عملی است و در نتیجه قائل به کفایت عقل در اخلاقمند شدن است و به این ترتیب به استقلال اخلاق از دین اذعان می‌کند. این رساله درصدد است با توصیف مستند و جامع وجوه تفارق و تشابه نظریات علامه طباطبایی و کانت درباره جایگاه عقل در اخلاق، به تحلیل و نقادی نظرآن‌ها پرداخته و معلوم دارد که ادعای کدام فیلسوف درباره چنین رسالتی برای عقل از استحکام بیشتری برخوردار است.

پرسش اصلی این تحقیق عبارت است از: «وجوه شباهت و تفاوت دیدگاه کانت و علامه طباطبایی در مورد رابطه صلح و مردم‌سالاری چیست؟». در این تحقیق که هدف آن ارائه بحثی تطبیقی میان اندیشه سیاسی کانت و علامه طباطبایی بوده، با استفاده از روش تحلیلی ـ عقلی به بررسی این فرضیه پرداخته شده است که هر دو متفکّر رابطه ضروری میان مردم‌سالاری و صلح پایدار قائل نیستند. بر اساس یافته‌های تحقیق، دیدگاه کانت و دیدگاه علامه طباطبایی درباره رابطه صلح و مردم‌سالاری، در این موارد به یکدیگر شباهت دارد: استفاده از روش تحلیلی ـ عقلی، نگرش نظام‌مند و جامع به مسأله، تکاملی شمردن زندگی انسان و هدف شمردن دست‌یابی به صلح در این فرآیند تکاملی، قانون‌مند دانستن نظام جهان و تحلیل رفتار انسان‌ها بر پایه استخدام. دیدگاه این دو متفکّر از این جهات با یکدیگر تفاوت دارد: ایده‌آلیست بودن کانت در مقابل رئالیست بودن علامه طباطبایی، تضادّگرا بودن کانت در مقابل وفاق‌گرا بودن علامه طباطبایی، انسان‌محور بودن کانت در مقابل خدامحور بودن علامه طباطبایی، قانون‌مدار بودن کانت در مقابل شریعت‌مدار بودن علامه طباطبایی، هدف غایی بودن صلح در نظر کانت و هدف واسطه‌ای بودن صلح در نظر علامه طباطبایی