آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ایشان شرح زندگی خود را به طور مختصر چنین می نگارد: اینجانب حسن ممدوحی پس از گذراندن 14 الی 15 سال درس خارج فقه و حدود 7 سال خارج اصول روی به تدریس متون عالیه از رسائل، کفایه و غیره آورده و چندین بار دوره های آن کتب علمی را در عرصه تدریس خود داشته ام. با اضافه تعلیقه و حواشی بر تمامی کتب مزبور همزمان به تحصیل علوم عقلی (کلام، فلسفه، عرفان نظری) پرداخته و تمامی دوره های فلسفه مشاء و متعالیه را با طی کتب مرسوم به پایان رسانیده و سپس به تدریس جملگی آنها پرداختم و با تدریس و شرح و حواشی و تعلیقه شاگردان توان مندی را بحمدالله به عرصه مسائل عقلی عرضه داشته ایم که خود موجب گسترش فن عقلائی علوم حوزوی در نسل آتی حوزه علمیه خواهد بود. در حین اشتغال به دروس فوق الذکر از تالیف و تصنیف خودداری نکرده و بیش از سی اثر علمی را به رشته تالیف و تحریر کشانده که بعضی مطبوع و اکثر آنها غیر مطبوع است و در طی دوران زندگی علمی خود به شغل دیگری هرگز مبادرت ننمودم و بلکه به خاطر پیشبرد دروس و استفاده بیشتر هم بحثان از مسافرت های بسیاری عبادی تفریحی که بحمدالله با دل و جان به تمام لوازم این تضلع ملتزم شدیم. از اولین سالهای تحصیلی پیوسته به تدریس اشتغال داشته از ادبیات و منطق و علوم بلاغی تا عالی ترین سطوح و سپس تدریس خارج فقه را مدتی شروع کردیم که پس از مدتی روایات قیمه معجزه آسا که در رابطه با عقائد و معارف توحید صدوق بود با مراجعه شروح روائی موجود: شرح توحید قاضی سعید قمی، شرح بر اصول کافی آخوند ملاصدرا و مرآة العقول علامه مجلسی جملگی را به رشته بحث در آوردیم که همراه آن رسائل سبعه علامه طباطبایی: رسالة الانسان قبل الدنیا و الانسان بعد الدنیا و الانسان فی الدنیا. رساله توحیدیه: اسماء، صفات، وسائط، افعال را نیز به ضمیمه آنها نمودیم که بحمدالله مجموعه ای بس عظیم فرآورده آن مباحث خواهد شد ان شاءالله. به امید آنکه در آینده تدریس این منابع عظیم علمی نیز در سلک دروس حوزوی در آمده و در پر بارتر شدن مکتب علمی حوزه اثر بسیار چشم گیری بگذارد. منبع: goo.gl/m9JeEA

دوره‌های طلایی زندگی ▪ کودکی و نوجوانی در تبریز ▪ تحصیل در حوزه علمیه نجف ▪ بازگشت به تبریز و اشتغال به کشاورزی ▪ هجرت به قم و تدریس و تألیف و نشر معارف دینی. مفسر گران‌قدر حضرت علامه‌ قدس‌سره زندگى‏‌نامه خود را در چندین لوح نگاشته است، هم با قلم ترجمه به ‏عنوان «زندگى من» و هم با قلم علم به نام نشر آثار علمى و تألیف کتب ارزشمند و هم با قلم عمل صالح که سیره عملى آن بزرگوار بود، شاگردان مکتبش هم با الواح گوناگون این نوشتارهاى سه‏ گانه را به‌خاطر سپرده ‏اند. در این‌جا فقط به زندگی‌نامه خود نوشت، اشاره می‌کنیم...

علاّمه سید محمدحسین طباطبایی قدس‌سره به عنوان مدرس بزرگ معارف اسلامی در عصر حاضر، در مقام تدریس، به تربیت شاگردانی همت گماشت که هر یک در عالم اسلام برجسته اند. این مختصر، به بحث و بررسی اجمالی شیوه تدریس آن دانشی مرد می پردازد. در مجموع می توان ویژگی‌های برجسته سبک تدریس علامه را چنین برشمرد...

کتاب «اصول الفلسفة و المنهج الواقعی» مجموعه‌ اي است كه در پنج جلد از علامه طباطبايي با حواشي استاد مطهري نگارش يافته و اينك ترجمه عربي آن فراهم آمده است. موضوع اصلي كتاب فلسفه اسلامي يا به عبارت دقيق‌ تر كلام اسلامي است كه عناوين برخي از مباحث آن عبارت‌ اند از: وجود، مبادي تصور و تصديق، اصول فلسفه متعارف، منشا و اختلاف علوم، وجود و واقع اشياء، ضرورت و امكان، اصالت وجود، علت و معلول، قوه و فعل، امكان و فعليت، قدم و حدوث، وحدت و كثرت، و ماهيت جوهر و عرض.

تنوع آرای پیرامون مساله نفس الامر در فلسفه اسلامی، به نوع رویارویی هر فیلسوف با معضلات نظریه مطابقت در تبیین صدق برخی قضایا باز می گردد. همچنین، معنای نفس الامر به دلیل ناکارآمدی و یا ورود برخی پیش فرضهای هستی شناسانه - بویژه بعد از طرح اصالت وجود - تفاسیر گوناگونی را برتافته که یکی از برداشتهای اخیر آن از سوی علامه طباطبایی عرضه شده است. وی با ترسیم مکانیزم عقل در توسع ثبوت و تحقق، تئوری مطابقت در تصدیقات نفس الامری را تایید و تقویت نموده، «نفس الامر» را به ظرف ثبوت مطلق - اعم از وجود، ماهیت و معقولات ثانی - معنا می کند و برخی از برداشتهای پیشین، از جمله: تفسیر نفس الامر به نفس الشیء و عالم امر را به چالش می کشد.در این مقاله، علاوه بر تحلیل کامل ظرایف نظریه علامه، با نگرشی بر تمام کلمات وی، به تبیین مبنای وی در پرداخت این نظریه؛ یعنی اصالت الوجود پرداخته شده و میزان کارآمدی آن در حل مشکلات ظاهری التزام به اصالت الوجود در تبیین صدق قضایای ماهوی و عدمی، موفقیت آمیز گزارش شده است و در ضمن سنجش نقدهای مربوط به مساله، موجبات این نقدها، غفلت از مبانی وجودشناختی علامه در بحث و نوع مواجهه وی با مساله ارزیابی گردیده است.